29 Σεπτεμβρίου 1938: Υπογράφεται η Συμφωνία του Μονάχου

Στις 29 Σεπτέμ­βρη 1938 αρχί­ζει στο Μόνα­χο η τετρα­με­ρής διά­σκε­ψη. Τη Γερ­μα­νία εκπρο­σω­πεί ο Χίτλερ, την Αγγλία ο Τσά­μπερ­λεν, τη Γαλ­λία ο Ντα­λα­ντιέ και την Ιτα­λία ο Μου­σο­λί­νι. Αντι­κεί­με­νο της διά­σκε­ψης είναι το μέλ­λον της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας, την οποία ο Χίτλερ κατη­γο­ρού­σε για κατα­πί­ε­ση των Γερ­μα­νών της Σουδητίας.

Μετά από σφο­δρές επι­θέ­σεις του Χίτλερ κατά της κυβέρ­νη­σης της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας και μερι­κές αντε­γκλή­σεις, τα μέλη της διά­σκε­ψης εγκρί­νουν το γερ­μα­νοϊ­τα­λι­κό σχέ­διο «συνεν­νό­η­σης». Στους εκπρο­σώ­πους της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας που είχαν κλη­θεί στο Μόνα­χο, ανα­κοι­νώ­νε­ται πως η από­φα­ση των Μεγά­λων Δυνά­με­ων δεν επι­δέ­χε­ται συζή­τη­ση και πρέ­πει να γίνει δεκτή χωρίς αντίρρηση.

Με βάση τη συμ­φω­νία που υπο­γρά­φτη­κε στο Μόνα­χο, η Τσε­χο­σλο­βα­κία ήταν υπο­χρε­ω­μέ­νη να παρα­δώ­σει στη Γερ­μα­νία μέσα σε δέκα μέρες τη Σου­δη­τία και μέσα σε τρεις μήνες να ικα­νο­ποι­ή­σει τις εδα­φι­κές αξιώ­σεις της Ουγ­γα­ρί­ας και της Πολω­νί­ας. Ολες οι βιο­μη­χα­νι­κές επι­χει­ρή­σεις, τα ορυ­χεία, οι συγκοι­νω­νί­ες και τα μέσα τηλε­πι­κοι­νω­νί­ας, το τρο­χαίο υλι­κό, τα στρα­τιω­τι­κά οχυ­ρά, οι απο­θή­κες και οι πρώ­τες ύλες που βρί­σκο­νταν στο παρα­χω­ρού­με­νο έδα­φος, θα παρα­δί­δο­νταν σε απο­λύ­τως καλή κατάσταση.

Από την Τσε­χο­σλο­βα­κία αφαι­ρέ­θη­κε μια εδα­φι­κή έκτα­ση 41.098 τετρα­γω­νι­κών χιλιο­μέ­τρων, με 5 εκα­τομ­μύ­ρια περί­που κατοί­κους, που από αυτούς περισ­σό­τε­ροι από ένα εκα­τομ­μύ­ριο ήταν Τσέ­χοι και Σλο­βά­κοι. Στα χέρια των Γερ­μα­νών έπε­σαν βιο­μη­χα­νι­κές περιο­χές με σπου­δαία μεταλ­λουρ­γι­κά και χημι­κά εργο­στά­σια, μεθο­ρια­κά οχυ­ρά και μια σημα­ντι­κή ποσό­τη­τα οπλι­σμού. Ετσι στην ουσία η Τσε­χο­σλο­βα­κία ήταν αφο­πλι­σμέ­νη και αντι­μέ­τω­πη με τους φασί­στες επι­δρο­μείς που περί­με­ναν μόνο την κατάλ­λη­λη στιγ­μή για να την υπο­δου­λώ­σουν οριστικά.

Η ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­φω­νία του Μονά­χου ήταν το κορύ­φω­μα της πολι­τι­κής της ενθάρ­ρυν­σης των επι­δρο­μέ­ων. Οι κυβερ­νή­σεις της Αγγλί­ας και της Γαλ­λί­ας, με την προ­τρο­πή της κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ, ικα­νο­ποί­η­σαν όλες τις απαι­τή­σεις του Χίτλερ πιστεύ­ο­ντας ότι έτσι θα τον στρέ­ψουν κατά της Σοβιε­τι­κής Ενωσης.

Επρό­κει­το για μια κατά­πτυ­στη συμ­φω­νία. Η μόνη χώρα που προ­σπά­θη­σε να την απο­τρέ­ψει ήταν η Σοβιε­τι­κή Ενω­ση. Ομως προ­σέ­κρου­σε στην ενδο­τι­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας. Η συμ­φω­νία του Μονά­χου προ­κά­λε­σε βαθιά αγα­νά­κτη­ση στους εργα­ζό­με­νους όλου του κόσμου.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης