Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

30 Σεπτεμβρίου 1962: Ο ρατσισμός είναι πάντα παρών στις ΗΠΑ

Το 1962 με τον Τζον Φιτζέ­ραλντ Κένε­ντι στην προ­ε­δρία, οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες Αμε­ρι­κής επι­χει­ρούν να δια­μορ­φώ­σουν μια δια­φο­ρε­τι­κή εικό­να στον κόσμο για τον εαυ­τό τους. Με συστη­μα­τι­κή προ­πα­γάν­δα από τα αμε­ρι­κα­νι­κά, αλλά και τα ευρω­παϊ­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης γίνε­ται προ­σπά­θεια να παρου­σια­στούν οι ΗΠΑ ως ο νέος «Παρά­δει­σος της δημο­κρα­τί­ας». Επι­πλέ­ον η αμε­ρι­κα­νι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή εμφα­νί­ζε­ται ως ο «προ­στά­της» των δημο­κρα­τι­κών ελευ­θε­ριών σε ολό­κλη­ρο τον πλανήτη.

Ομως πίσω από την εικό­να κρύ­βε­ται μια τελεί­ως δια­φο­ρε­τι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Στον τομέα της εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής επι­κρα­τούν οι πιο έξαλ­λες αντι­κομ­μου­νι­στι­κές, αντι­σο­βιε­τι­κές θέσεις. Ορί­ζο­ντας ως «αυτο­κρα­το­ρία του κακού» τη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση και τις άλλες σοσια­λι­στι­κές χώρες, ο Κένε­ντι υιο­θε­τεί την πολι­τι­κή του «Ψυχρού Πολέ­μου», την εμπλου­τί­ζει και την προ­ω­θεί. Η προ­σπά­θεια των ΗΠΑ να εξο­ντώ­σουν την Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση οδη­γεί τον κόσμο, το Φθι­νό­πω­ρο του 1962, στο χεί­λος της πυρη­νι­κής καταστροφής.

Μια τέτοια εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή είναι μοι­ραίο να έχει το αντί­στοι­χό της στην εσω­τε­ρι­κή. Εκεί που οι προ­πα­γαν­δι­στές του «αμε­ρι­κα­νι­κού ονεί­ρου» παρου­σιά­ζουν τις ΗΠΑ ως προ­στά­τι­δα των δημο­κρα­τι­κών δικαιω­μά­των των λαών όλου του κόσμου, η έκρη­ξη του ρατσι­σμού απο­κα­λύ­πτει το απο­τρό­παιο πρό­σω­πο του φασισμού.

Η υπό­θε­ση του Τζέιμς Μέρε­ντιθ ήταν μια από αυτές τις υπο­θέ­σεις που συγκλό­νι­σαν τον κόσμο το 1962. Ο Τζέιμς Μέρε­ντιθ ήταν φοι­τη­τής από το Μισι­σι­πή και το «έγκλη­μά» του ήταν το χρώ­μα της επι­δερ­μί­δας του: ήταν μαύ­ρος. Ομως το Πανε­πι­στή­μιο του Μισι­σι­πή δεχό­ταν μόνο λευ­κούς φοι­τη­τές. Η επί­ση­μη δικαιο­λο­γία που προ­βαλ­λό­ταν από τις πανε­πι­στη­μια­κές αρχές ήταν πως οι μαύ­ροι και οι «μη καθα­ρό­αι­μοι λευ­κοί», δηλα­δή οι Λατι­νο­α­με­ρι­κα­νοί, ήταν άτο­μα χαμη­λής νοημοσύνης..!

Ο Τζ. Μέρε­ντιθ δεν παραι­τή­θη­κε από το δικαί­ω­μά του να σπου­δά­σει στο πανε­πι­στή­μιο της πόλης όπου γεν­νή­θη­κε. Μετά από ένα μακρο­χρό­νιο δικα­στι­κό αγώ­να επι­κα­λού­με­νος το σύνταγ­μα και τους νόμους κατά των φυλε­τι­κών δια­κρί­σε­ων πετυ­χαί­νει να πάρει μια θετι­κή από­φα­ση από το Ομο­σπον­δια­κό Δικα­στή­ριο. Το Δικα­στή­ριο διέ­τασ­σε τις αρχές του Πανε­πι­στη­μί­ου να τον δεχτούν.

Στις 30 Σεπτέμ­βρη 1962 ο Τζέιμς Μέρε­ντιθ επι­χει­ρεί να εισέλ­θει στο Πανε­πι­στή­μιο του Μισι­σι­πή, αντι­με­τω­πί­ζει όμως την απα­γό­ρευ­ση από τους «ιππό­τες» της «Κου — Κλουξ — Κλάν» που έχουν κλεί­σει την πόρ­τα του ιδρύ­μα­τος. Το γεγο­νός προ­κα­λεί την κινη­το­ποί­η­ση χιλιά­δων μαύ­ρων, Λατι­νο­α­με­ρι­κα­νών και λευ­κών αντι­ρα­τσι­στών, οι οποί­οι συγκρο­τούν δια­δή­λω­ση. Οι συγκρού­σεις επε­κτεί­νο­νται ταχύ­τα­τα και η αστυ­νο­μία επεμ­βαί­νει. Στρέ­φε­ται ενα­ντί­ον των δια­δη­λω­τών. Το απο­τέ­λε­σμα ήταν δύο νεκροί και εκα­το­ντά­δες τραυματίες.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο