Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Foro de Sao Paulo: 30 χρόνια ¡Lucharemos, viviremos y venceremos!

Παρέμ­βα­ση του Miguel Díaz-Canel Bermúdez, προ­έ­δρου της Δημο­κρα­τί­ας της Κού­βας, μέσω τηλε­διά­σκε­ψης, στη συνά­ντη­ση των ηγε­τών 30 χρό­νια μετά τη δημιουρ­γία του Foro de Sao Paulo (φόρουμ του Σάο Πάολο)


Αγα­πη­τοί Nicolás, Daniel, Rosario και Mónica,
Αδέρ­φια μας από τις πολι­τι­κές δυνά­μεις που παρα­κο­λου­θεί­τε αυτήν την τηλεδιάσκεψη

Συνο­δεύ­ο­μαι από τον σφο José Ramón Machado Ventura, ανα­πλη­ρω­τή Γραμ­μα­τέα της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κόμ­μα­τός μας, και το σφο Bruno Rodríguez, βου­λευ­τή και μέλος του ΠΓ.
Ευχα­ρι­στώ, Daniel, για τα λόγια σου, ευχα­ρι­στώ, Maduro, για την παρέμ­βα­ση το βιβλίο και το όμορ­φο βίντεο για τον Τσάβες.

Πριν από τριά­ντα χρό­νια, (ΣΣ |> με τις ανα­τρο­πές στην ΕΣΣΔ και στις πρώ­ην σοσια­λι­στι­κές χώρες) οι στο­χεύ­ο­ντες στην απελ­πι­σία, λάγνοι της ζού­γκλας της αγο­ράς και εκπρό­σω­ποι της μονα­δι­κής σκέ­ψης, έκα­ναν κάποιο κόσμο να πιστέ­ψει στο τέλος της ιστορίας.

Εμείς εδώ είμαστε οι άοκνοι υπερασπιστές της ελπίδας και ενός άλλου υπαρκτού κόσμου που γιορτάζει 30 χρόνια αγκαλιάς των λαών και που είναι ήδη ιστορία.

Σήμε­ρα γιορ­τά­ζου­με την 30ή επέ­τειο του Φόρουμ του Σάο Πάο­λο, μια ιδέα που γεν­νή­θη­κε από την πολι­τι­κή ιδιο­φυ­ΐα του Φιντέλ και από έναν εξαι­ρε­τι­κό πρω­τα­γω­νι­στή αυτής της ενω­τι­κής προ­σπά­θειας: του αδελ­φού Λού­λα, πρώ­ην πρό­ε­δρου και ηγέ­τη της Βρα­ζι­λί­ας και της Λατι­νι­κής Αμερικής.

Όταν δια­λύ­θη­καν η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και το σοσια­λι­στι­κό στρα­τό­πε­δο της Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης και οι εδώ νεκρο­θά­φτες άρχι­σαν να απο­δο­μούν τις ιδέ­ες για την ελευ­θε­ρία του ανθρώ­που ‑της αρι­στε­ράς σε τού­τη την πλευ­ρά του κόσμου, η δημιουρ­γία του φόρουμ του Σάο Πάο­λο ήταν σαν ένα πηδά­λιο σε ένα πλοίο που πήγαι­νε να μπατάρει.
Οι επα­να­στα­τι­κές, προ­ο­δευ­τι­κές και δημο­κρα­τι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και της Καραϊ­βι­κής συνα­ντή­θη­καν σε αυτόν τον χώρο συλ­λο­γι­κής οικο­δό­μη­σης της ενό­τη­τας μιας αρι­στε­ράς για τη χει­ρα­φέ­τη­ση και την στρά­τευ­ση των λαών μας ενά­ντια στο δόγ­μα του Monroe και τους συμ­μά­χους του όπου γης.Foro sao paulo members

Την πορεία της ιστορίας δεν μπόρεσαν να την σταματήσουν.

Τα σοσια­λι­στι­κά ιδα­νι­κά άνθι­σαν στην αυλή της αυτο­κρα­το­ρί­ας με τη δική τους ιδιο­συ­γκρα­σία και δύνα­μη, και σήμε­ρα είναι δίκαιο να ανα­γνω­ρί­σου­με το ρόλο του σ.φου Λού­λα και των ηγε­τών του Partido de los Trabajadores de Brasil (Εργα­τι­κού Κόμ­μα­τος της Βρα­ζι­λί­ας) ως επι­κε­φα­λής της Εκτε­λε­στι­κής Γραμ­μα­τεί­ας του Φόρουμ του Σάο Πάολο.

Αυτή η επέ­τειος μας δίνει επί­σης την ευκαι­ρία να ευχα­ρι­στή­σου­με για τη μόνι­μη υπο­στή­ρι­ξη του φόρουμ στον κου­βα­νι­κό λαό και ιδιαί­τε­ρα στην φετι­νή εκστρα­τεία αλλη­λεγ­γύ­ης για την άρση του εμπάρ­γκο κατά της Κούβας.

Αυτή η εικο­νι­κή (τηλε­διά­σκε­ψης) συνά­ντη­ση συμπί­πτει με τα 66α γενέ­θλια ενός στε­νού φίλου της Κού­βας, τον οποίο ο Φιντέλ χαρα­κτή­ρι­σε ως τον καλύ­τε­ρο φίλο της Κού­βας και όλων των λαών που πολε­μούν, τον Comandante Hugo Rafael Chávez Frías (Ούγκο Τσά­βες), που μας προ­σκά­λε­σε στο φόρουμ του Σάο Πάο­λο το 2012, βάζο­ντας «χωρίς φόβο έναν ακρο­γω­νιαίο λίθο για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Νότιας Αμε­ρι­κής, της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής, της Καραϊ­βι­κής και όλου του κόσμου»
Το ανί­κη­το παρά­δειγ­μα του Τσά­βες μας καλεί τώρα να συνε­χί­σου­με τον αγώ­να, με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και αισιο­δο­ξία, πεπει­σμέ­νοι πως δεν υπάρ­χουν εμπό­δια, όσο δύσκο­λα κι αν φαί­νο­νται, που δεν μπο­ρούν να ξεπε­ρά­σουν οι ενω­μέ­νοι λαοί μας, όπως απο­δει­κνύ­ουν σήμε­ρα η Βενε­ζου­έ­λα, η Νικα­ρά­γουα και (φυσι­κά) η Κούβα.

«Για­τροί και όχι βόμ­βες», είπε μια μέρα ο Φιντέλ, απα­ντώ­ντας στην γελοία από­πει­ρα της αυτο­κρα­το­ρί­ας των ΗΠΑ να υπο­τά­ξει τους λαούς με πολέ­μους και απει­λές παρέμ­βα­σης ενά­ντια σε 60 και περισ­σό­τε­ρες «σκο­τει­νές γωνιές του κόσμου».

Και σήμε­ρα είμα­στε μάρ­τυ­ρες της επι­βε­βαί­ω­σης των λεγό­με­νων του Fidel, εν μέσω του πιο περί­πλο­κου ανθρώ­πι­νου δρά­μα­τος στον πλα­νή­τη σε πραγ­μα­τι­κό χρόνο.
Ούτε τα πιο ισχυ­ρά και εξε­λιγ­μέ­να όπλα δεν μπό­ρε­σαν να τερ­μα­τί­σουν την παν­δη­μία του νέου κορο­ναϊ­ού. Αντι­θέ­τως, η πραγ­μα­τι­κή και απάν­θρω­πη (ενά­ντια στον άνθρω­πο) φαιά ουσία του παγκό­σμιου κεφα­λαί­ου έχει πλέ­ον γίνει πιο ορα­τή και τρο­μα­κτι­κή, με τη θεο­ποί­η­ση της αγο­ράς, την ανε­ξέ­λεγ­κτη εκτί­να­ξή της κάτω από τους αδί­στα­κτους κανό­νες του νεο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού: κυβερ­νή­σεις που παρα­κο­λου­θούν την κατάρ­ρευ­ση των συστη­μά­των υγεί­ας τους, ανί­κα­νες να σώσουν εκα­τομ­μύ­ρια ζωές, ακό­μη και εκεί­νες που βρί­σκο­νται στο μάτι του κυκλώ­να, στην ισχυ­ρή αυτο­κρα­το­ρία του εξε­γερ­μέ­νου και βάναυ­σου βορ­ρά που μας περιφρονεί.

Η περιο­χή της Αμε­ρι­κής είναι σήμε­ρα το θλι­βε­ρό επί­κε­ντρο της πανδημίας.
Οι νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πολι­τι­κές πολ­λών κυβερ­νή­σε­ων, απο­φα­σι­σμέ­νες να σώσουν την αγο­ρά σε βάρος της ανθρώ­πι­νης ζωής, μας εμπο­δί­ζουν να προ­βλέ­ψου­με πότε θα είναι δυνα­τός ο ορι­στι­κός έλεγ­χος της νόσου.
Η εξά­πλω­ση του ιού είναι γεγο­νός, αν θεω­ρή­σου­με ότι για το πρώ­το εκα­τομ­μύ­ριο θανά­των χρειά­στη­καν 96 ημέ­ρες και για το τελευ­ταίο μόνο 16.
Τα νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρα μοντέ­λα βρί­σκο­νται σε πλή­ρη αμφισβήτηση.
Είτε το θέλουν είτε όχι, είτε το δέχο­νται είτε όχι οι πιστοί οπα­δοί τους, η ιστο­ρία του οικο­νο­μι­κού τους πει­ρά­μα­τος βαί­νει στο τέλος της, ενώ δια­κυ­βεύ­ε­ται η ίδια η ανθρώ­πι­νη ύπαρξη.

Αντι­μέ­τω­πη με την αδιαμ­φι­σβή­τη­τη κατά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης που έχει δημιουρ­γή­σει η παν­δη­μία για όλους, η κυβέρ­νη­ση των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών δεν στα­μά­τη­σε τα ηγε­μο­νι­κά της σχέ­δια για την περιο­χή, έχο­ντας ενερ­γο­ποι­ή­σει εκ νέου το δόγ­μα Μον­ρόε και τον Μακαρ­θι­σμό, έχο­ντας εντεί­νει τις παρεμ­βά­σεις της μαζί με την απει­λή χρή­σης δύνα­μης και προ­ώ­θη­ση της δικα­στι­κο­ποί­η­σης της πολι­τι­κής ενα­ντί­ον αρι­στε­ρών και προ­ο­δευ­τι­κών ηγε­τών και οργανώσεων.

Καθώς χιλιά­δες πεθαί­νουν καθη­με­ρι­νά στην επι­κρά­τεια της αυτο­κρα­το­ρίας, οι σημε­ρι­νοί μισθω­τές του Λευ­κού Οίκου συνε­χί­ζουν να ασκούν πίε­ση σε κυβερ­νή­σεις που δεν τους είναι φιλι­κές και παίρ­νουν μέρος σε περι­φε­ρεια­κούς οργα­νι­σμούς που λει­τουρ­γούν προς το συμ­φέ­ρον τους.

Σε αυτό το απε­χθές πανό­ρα­μα, ξεχω­ρί­ζουν οι παρεμ­βα­τι­κές και παρα­βα­τι­κές ενέρ­γειες του Διε­θνούς Δικαί­ου που ο ιμπε­ρια­λι­σμός έχει εργο­λα­βι­κά ανα­λά­βει κατά της Μπο­λι­βα­ρια­νής Δημο­κρα­τί­ας της Βενε­ζου­έ­λας, τις οποί­ες κατα­δι­κά­ζου­με και απορ­ρί­πτου­με με τον ίδιο σθέ­νος με τον οποίο επι­κυ­ρώ­νου­με την αλλη­λεγ­γύη μας προς τον νόμι­μο πρό­ε­δρο αδελ­φό μας Πρό­ε­δρο Nicolás Maduro και την στρα­τιω­τι­κο-πολι­τι­κή ενό­τη­τα που εφαρ­μό­ζει δια­τη­ρώ­ντας τη χώρας του κυρίαρχη.

Επα­να­βε­βαιώ­νου­με επί­σης την αλλη­λεγ­γύη μας προς την κυβέρ­νη­ση και το λαό της Νικα­ρά­γουας των Σαντι­νί­στας, με επι­κε­φα­λής τον Comandante Daniel Ortega και απορ­ρί­πτου­με τα μονο­με­ρή κατα­να­γκα­στι­κά μέτρα που επι­χει­ρούν ενα­ντί­ον του, κατά της ειρή­νης, της ευη­με­ρί­ας, της δικαιο­σύ­νης και της ανά­πτυ­ξης του λαού.

Επι­κυ­ρώ­νου­με, για άλλη μια φορά, την αυστη­ρό­τε­ρη προ­σή­λω­σή μας στη Δια­κή­ρυ­ξη της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και της Καραϊ­βι­κής ως Ζώνης Ειρή­νης, που υπε­γρά­φη από τους αρχη­γούς κρα­τών και κυβερ­νή­σε­ων της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και της Καραϊ­βι­κής τον Ιανουά­ριο του 2014 στην Αβά­να και επα­να­λαμ­βά­νου­με την ακλό­νη­τη δέσμευ­σή μας στην εξά­λει­ψη της αποι­κιο­κρα­τί­ας ‑χρέ­ος στους λαούς που εξα­κο­λου­θούν να ζουν κάτω από τέτοια κατάσταση.Foro de São Paulo telesur

Αγα­πη­τά μας αδέρφια

Μιλώ στο όνο­μα της κυρί­αρ­χης, επα­να­στα­τι­κής και αλλη­λέγ­γυας Κού­βας, που δεν θα επι­τρέ­ψει ποτέ να την υπο­τά­ξουν ούτε με παρα­πλά­νη­ση ούτε με βία: την πατρί­δα των Martí, Fidel και Raúl.

Μιλώ στο όνο­μα ενός ηρω­ι­κού και ευγε­νούς λαού που πριν από 60+ χρό­νια αντι­στά­θη­κε στον πιο σκλη­ρό και γενο­κτο­νι­κό εμπάρ­γκο, μια οικο­νο­μι­κή, εμπο­ρι­κή και χρη­μα­το­οι­κο­νο­μι­κή πολιορ­κία της μεγα­λύ­τε­ρης δύνα­μης του κόσμου, που εντα­τι­κο­ποι­ή­θη­κε εν μέσω αντι­με­τώ­πι­σης της παν­δη­μί­ας με αδυ­σώ­πη­τες και ύπου­λες διώ­ξεις και που δεν έχει εγκα­τα­λεί­ψει το σχέ­διο να μας υπο­τά­ξει με την πεί­να και την ανάγκη.

Χωρίς να περιαυ­το­λο­γού­με, ηπό την ηγε­σία του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, η κυβέρ­νη­ση του μικρού και απο­κλει­σμέ­νου έθνους μας, μαζί με τις πολι­τι­κές, μαζι­κές και κοι­νω­νι­κές οργα­νώ­σεις και τους ανθρώ­πους της, έχει ελέγ­ξει και κερ­δί­ζει τη μάχη κατά του COVID-19.

Αυτή η νίκη, η οποία περι­λαμ­βά­νει τη δέσμευ­σή μας να την κατα­στή­σου­με βιώ­σι­μη με την πάρο­δο του χρό­νου, είναι ο καρ­πός της βού­λη­σης ενός σοσια­λι­στι­κού κρά­τους που έχει τον άνθρω­πο στο επί­κε­ντρο των πολι­τι­κών του, με ένα ελεύ­θε­ρο και καθο­λι­κό σύστη­μα υγεί­ας και συντο­νι­σμέ­νη και αφιε­ρω­μέ­νη τη γνώ­ση των επαγ­γελ­μα­τιών και των εργα­ζο­μέ­νων της Υγεί­ας, των επι­στη­μών και της βιο­τε­χνο­λο­γι­κής και φαρ­μα­κευ­τι­κής βιομηχανίας.

Μετά από περισ­σό­τε­ρο από τέσ­σε­ρις μήνες ενερ­γής μάχης με την παν­δη­μία, στην Κού­βα λυπού­μα­στε μεν για την απώ­λεια 87 ζωών εξ αιτί­ας της, αλλά –από την άλλη το καυ­χό­μα­στε και παίρ­νου­με κου­ρά­γιο από το ότι κανέ­να παι­δί, καμία έγκυος γυναί­κα, κανέ­νας για­τρός και κανέ­νας εργα­ζό­με­νος στον τομέα της υγεί­ας δεν πέθανε.
Αδιαμ­φι­σβή­τη­τες επι­τυ­χί­ες χάρη στη συντο­νι­σμέ­νη δρά­ση του Συστή­μα­τος Υγεί­ας μας και του δικτύ­ου επι­στη­μο­νι­κών ιδρυ­μά­των στη χώρα, ενσω­μα­τώ­νο­ντας τη συσ­σω­ρευ­μέ­νη εμπει­ρία 60+ ετών επα­να­στα­τι­κής επι­στή­μης και ιατρι­κής, με τα μέτρα που έλα­βε η Κυβέρνηση.
Για το στά­διο μετά το covid-19, εγκρί­θη­κε μια στρα­τη­γι­κή που μας επι­τρέ­πει να επι­στρέ­ψου­με στα­δια­κά στα­δια­κά και ασύμ­με­τρα στη νέα ομα­λό­τη­τα παρα­γω­γι­κών και κοι­νω­νι­κών δραστηριοτήτων.
Το Πολι­τι­κό Γρα­φείο του Κόμ­μα­τος, σε συνά­ντη­ση υπό την προ­ε­δρία του Πρώ­του Γραμ­μα­τέα του, στρα­τη­γού Raúl Castro Ruz, ενέ­κρι­νε την Οικο­νο­μι­κή Στρα­τη­γι­κή για την αντι­με­τώ­πι­ση των αρνη­τι­κών επι­πτώ­σε­ων της παν­δη­μί­ας, την ανά­καμ­ψη και την επί­τευ­ξη επαρ­κών επι­πέ­δων ανά­πτυ­ξης και ευη­με­ρί­ας για όλο το λαό μας, χωρίς να αφή­νου­με ούτε έναν πολί­τη εγκα­τα­λειμ­μέ­νο στη μοί­ρα του.

Όπως ανα­κοι­νώ­σα­με πρό­σφα­τα, τα απο­τε­λέ­σμα­τα αυτά έκα­ναν τους αντι­πά­λους μας να αισθαν­θούν πολύ άβολα.

Η επι­θε­τι­κό­τη­τα της κυβέρ­νη­σης των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών ενα­ντί­ον του νησιού αυξά­νε­ται, όπως και τα σχέ­διά τους για πολι­τι­κή και ιδε­ο­λο­γι­κή ανα­τρο­πή με δρά­σεις που απο­σκο­πούν στη δυσφή­μι­ση των κου­βα­νών ηγε­τών και του έργου της κυβέρ­νη­σής μας, παράλ­λη­λα με τις μόνι­μες προ­σπά­θειες δημιουρ­γί­ας κοι­νω­νι­κής ανα­βρα­σμού ώστε να προ­ω­θη­θούν αντι­πο­λι­τευ­τι­κές τάσεις στα θεσμι­κά μας όργανα.

Αντι­με­τω­πί­ζου­με πολύ καλά τα στη­ριγ­μέ­να με πακτω­λούς χρη­μά­των σχέ­δια δρά­σης με πρω­το­φα­νή αγριό­τη­τα και ατι­μω­ρη­σία στις πολ­λα­πλές πλατ­φόρ­μες που απο­τε­λούν τη σύν­θε­τη σύγ­χρο­νη σκη­νή των μέσων ενημέρωσης.
Δεν μας εκπλήσσει.
Δεν είναι δια­φο­ρε­τι­κές ούτε οι στρα­τη­γι­κές χει­ρα­γώ­γη­σης, με εξα­πά­τη­ση και δια­στρέ­βλω­ση της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας που χρη­σι­μο­ποιού­νται καθη­με­ρι­νά για να μπερ­δεύ­ουν και να απο­στρα­τεύ­ουν τους κοι­νω­νι­κούς μαχη­τές και τους λαούς της περιο­χής μας.

Αλλά είμα­στε παι­διά του  Fidel, που αφαι­ρέ­σα­μεόπως ο ίδιος, τη λέξη παρά­δο­ση πολύ νωρίς από το πολι­τι­κό λεξι­κό.

Γνω­ρί­ζου­με και αντι­με­τω­πί­ζου­με τον δια­κη­ρυγ­μέ­νο και επι­θε­τι­κό εχθρό, χωρίς να χάσου­με την πυξί­δα των πολι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών μας προ­τε­ραιο­τή­των, χωρίς να απο­μα­κρυν­θού­με ένα χιλιο­στό από το έργο αλλη­λεγ­γύ­ης, που καλ­λιερ­γή­θη­κε από τον Fidel και την Επα­νά­στα­ση, με τη βοή­θεια άλλων αδελ­φών εθνών που, όπως είπε ο Che, ζητά­νε τη βοή­θεια των σεμνών μας προ­σπα­θειών.

Υπάρ­χουν τώρα 45 μπρι­γά­δες (ταξιαρ­χί­ες) του σώμα­τος Henry Reeve ενά­ντια σε φυσι­κές κατα­στρο­φές και σοβα­ρές επι­δη­μί­ες, οι οποί­ες παρέ­χουν συνερ­γα­σία σε 38 χώρες και εδά­φη, με 3.772 μέλη — συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων 399 γυναι­κών — που έχουν θερα­πεύ­σει περισ­σό­τε­ρους από 250.000 ασθε­νείς με covid-19 και έσω­σαν περισ­σό­τε­ρες από 8.000 ζωές.
Εκτός από τους 28.000 συνερ­γά­τες υγεί­ας που σε 58 χώρες έχουν συμ­με­τά­σχει σε εθνι­κές και τοπι­κές προ­σπά­θειες για την κατα­πο­λέ­μη­ση αυτής της νόσου και έχουν επί­σης θερα­πεύ­σει περισ­σό­τε­ρους από 83.268 ασθε­νείς -covid-19 και έσω­σαν 13.636 ζωές μέχρι αυτή τη στιγμή.

Ο αλτρουι­σμός των επαγ­γελ­μα­τιών της Υγεί­ας μας ενο­χλεί την αυτο­κρα­το­ρία που, αντί να αντι­με­τω­πί­ζει τη σοβα­ρή κατά­στα­ση των μολυ­σμέ­νων πολι­τών της, ξεκι­νά μια εκστρα­τεία δυσπι­στί­ας κατά της κου­βα­νι­κής ιατρι­κής συνεργασίας.

Αυτός ο άχρη­στος πόλε­μος δεν θα είναι σε θέση να κατα­στρέ­ψει ή να θάψει στη λήθη το ανθρώ­πι­νο — ανθρω­πι­στι­κό έργο υπέρ της ζωής που ανα­πτύσ­σουν οι επαγ­γελ­μα­τί­ες μας και που προ­κα­λεί τον θαυ­μα­σμό και την ανα­γνώ­ρι­ση εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανθρώ­πων που μας ευγνω­μο­νούν σε όλο τον κόσμο, γι ‘αυτό και χιλιά­δες  σ’ όλο τον πλα­νή­τη μπαί­νουν επί κεφα­λής στο κίνη­μα για την απο­νο­μή του Βρα­βεί­ου Nobel Ειρή­νης στο σώμα Henry Reeve.

Σε αυτήν τη μάχη, είναι αξιο­ση­μεί­ω­τη η αδελ­φο­ποι­η­μέ­νη συνερ­γα­σία μετα­ξύ της Μπο­λι­βα­ρια­νής Επα­νά­στα­σης της Βενε­ζου­έ­λας, της Επα­νά­στα­σης των Σαντι­νί­στας της Νικα­ρά­γουας και της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, τρεις επα­να­στά­σεις στην κυβέρ­νη­ση αφιε­ρω­μέ­νες εξ ολο­κλή­ρου στη διά­σω­ση ζωών και την παρο­χή ευη­με­ρί­ας στους αντί­στοι­χους λαούς τους,
Τρεις επα­να­στά­σεις που, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας τη βάναυ­ση επί­θε­ση της αυτο­κρα­το­ρί­ας και το συντο­νι­σμέ­νο νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρο παρο­ξυ­σμό, μπό­ρε­σαν με στα­θε­ρό­τη­τα να υπε­ρα­σπι­στούν και να δια­τη­ρή­σουν, σε πολύ δύσκο­λες συν­θή­κες, την ανε­ξαρ­τη­σία, την κυριαρ­χία και την αξιο­πρέ­πεια της πατρί­δας του Bolívar και Chávez, του Sandino και Carlos Fonseca, των Martí και Fidel.

Επι­βε­βαιώ­νε­ται με αυτήν την εμπει­ρία ότι μόνο η διε­θνής συνερ­γα­σία και αλλη­λεγ­γύη θα σώσει την ανθρω­πό­τη­τα από αυτήν την άνευ προη­γου­μέ­νου κρί­ση στην ιστο­ρία του κόσμου.

Το προ­οί­μιο στο Consenso de Nuestra América (συμ­φω­νία-συναί­νε­ση της «Αμε­ρι­κής μας»), ένα ντο­κου­μέ­ντο που προ­έ­κυ­ψε από την εμπει­ρία του αγώ­να του Φόρουμ Foro de Sao Paulo, είναι αφιε­ρω­μέ­νο στον ηγέ­τη της κου­βα­νι­κής επα­νά­στα­σης και επισημαίνει:
«Μετα­ξύ των αμέ­τρη­των παρα­δειγ­μά­των που άφη­σε ο Fidel ως κλη­ρο­νο­μιά στους επα­να­στά­τες της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και την Καραϊ­βι­κής, δύο που ξεχω­ρί­ζουν ήταν απο­φα­σι­στι­κά στους αγώ­νες των λαών μας, των κομ­μά­των και των κινη­μά­των μας.
Αυτές είναι η ενό­τη­τα και ο συνα­κό­λου­θος διε­θνι­σμός
».

 

Πιστός στην κλη­ρο­νο­μιά του, και αντι­μέ­τω­πος με την πρό­κλη­ση της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας που ζού­με, ο κου­βα­νι­κός λαός συνε­χί­ζει να χτί­ζει έναν βιώ­σι­μο και με προ­ο­πτι­κή σοσια­λι­σμό, με την προ­ϋ­πό­θε­ση αυτού της προ­τρο­πής του στρα­τη­γού Raúl Castro Ruz: «Η μόνι­μη διδα­σκα­λία του Fidel είναι ότι σίγου­ρα ο άνθρω­πος να είναι σε θέση να ξεπε­ρά­σει τις σκλη­ρό­τε­ρες συν­θή­κες εάν η βού­λη­σή του να κερ­δί­σει μεί­νει ακέ­ραιη, αν κάνει μια σωστή αξιο­λό­γη­ση για κάθε κατά­στα­ση και δεν απο­κη­ρύσ­σει τις δίκαιες και ευγε­νείς αρχές του».

Foro de São Paulo

Αδέρ­φια μας:

Από την Κού­βα θα συνε­χί­σου­με τον ανε­ξάρ­τη­το και κυρί­αρ­χο δρό­μο, με τον λαό πρω­τα­γω­νι­στή του.
Δεν θα μας εμπο­δί­σουν ούτε οι παν­δη­μί­ες, ούτε τα εμπάρ­γκα, ούτε οι αυτο­κρα­το­ρι­κές πιέ­σεις για αλλα­γή της πορεί­ας μας.

Καλού­με τις πολι­τι­κές δυνά­μεις που απαρ­τί­ζουν το φόρουμ του Σάο Πάο­λο να κινη­το­ποι­η­θούν μαζί για να αντι­με­τω­πί­σουν τις νέες προ­κλή­σεις, μαζί με κοι­νω­νι­κά και λαϊ­κά κινή­μα­τα και αρι­στε­ρούς διανοούμενους.
Η πραγ­μα­τι­κή και ορι­στι­κή ανε­ξαρ­τη­σία της Αμε­ρι­κής μας εξαρ­τά­ται από τον χαρα­κτή­ρα, τη δύνα­μη και τον λόγο των σημε­ρι­νών μας αγώνων.
Θα συνε­χί­σου­με με το φόρουμ του Σάο Πάο­λο, συμ­βάλ­λο­ντας στην ενό­τη­τα και την ενιαία δρά­ση της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και της Καραϊβικής.

Η ιστο­ρία, αν και σήμε­ρα άλλοι τη γρά­φουν, δημιουρ­γεί­ται από τους λαούς.
Δεν υπάρ­χει αυτο­κρα­το­ρία που να απο­φα­σί­ζει το τέλος της, αρκεί να σπά­σουν από εμάς οι αλυ­σί­δες, να γκρε­μι­στούν τοί­χοι, απο­κλει­σμοί και κατα­χρη­στι­κοί εκφο­βι­σμοί.

Τιμώ­ντας τη ζωή και την ανε­ξαρ­τη­σία των λαών μας, την κλη­ρο­νο­μιά των ιδρυ­τών μας, οι οποί­οι μας δίδα­ξαν ότι ακό­μη και στις πιο δύσκο­λες συν­θή­κες ήταν πάντα εφι­κτό, μπο­ρεί πάντα να είναι και θα είναι πάντα έτσι για τις νέες γενιές
Για την αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή ενό­τη­τα που είναι η τακτι­κή και η στρα­τη­γι­κή της νίκης:
¡Lucharemos, viviremos y venceremos!

Θα πολε­μή­σου­με, θα ζήσου­με και θα κερ­δί­σου­με! (Χει­ρο­κρο­τή­μα­τα).

 

28 Ιου­λί­ου 2020, «Año 62 de la Revolución»
(Έτος 62ο από την επα­νά­στα­σης) — Προ­ε­δρία της Δημοκρατίας

Πηγή granma.cu

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο