30 + 1 πράγματα που πρέπει να κάνεις αν είσαι πραγματικός ΣΥΡΙΖΑιος

Να ψηφί­σεις του­λά­χι­στον έναν δεξιό για Πρό­ε­δρο της Δημοκρατίας

Να ψάλ­λεις έναν θρη­σκευ­τι­κό ύμνο

Να φιλή­σεις του­λά­χι­στον 666 χέρια αρχιπαπάδων

Να προ­τεί­νεις του­λά­χι­στον έναν ακρο­δε­ξιό για πρό­ε­δρο του ΕΣΡ

Να ορα­μα­τι­στείς του­λά­χι­στον 400 φορές την υγιή επιχειρηματικότητα

Να κάνεις 1000 –μετρη­μέ­νες- υπο­κλί­σεις γονυ­πε­τής στις αξί­ες της Ευρώπης

Να κάνεις  ταμπού το ευρώ

Να κάνεις τατού τον πρά­σι­νο ήλιο

Να εξά­ρεις το ήθος και την τιμιό­τη­τα του Λεβέντη

Να αγκα­λιά­σεις έναν ακροδεξιό

Να κρε­μά­σεις του­λά­χι­στον ένα κάδρο του Άρη στον τοί­χο του

Να επι­χει­ρη­μα­το­λο­γή­σεις δέκα φορές υπέρ του Ομπάμα

Να μη σκί­σεις την κάρ­τα μέλους του ΠΑΣΟΚ. Μπο­ρεί να σου φανεί χρή­σι­μη κάποια στιγμή

Να έχεις που­λή­σει του­λά­χι­στον ένα λιμάνι

Να έχεις κατα­σχέ­σει του­λά­χι­στον 10 σπίτια

Να χαρί­σεις μερι­κά αεροδρόμια

Να βγά­λεις έρπη

Να τουι­τά­ρεις «ψόφος» 100 φορές τη μέρα

Να κάνεις like σε ομι­λία της Χίλαρι

Να κάνεις φίλο στο facebook τον Ολάντ και τον Ρέντσι

Να ξεκι­νή­σεις 10 προ­τά­σεις με τη φρά­ση «Αρι­στε­ρό σήμε­ρα είναι…»

Να έχεις αλλά­ξει γνώ­μη για τον Κου­βέ­λη τρεις φορές τα τελευ­ταία δύο χρόνια

Να έχεις γρά­ψει «να τα λέμε κι αυτά» σε σχό­λιο κάτω από είδη­ση ότι ο Ντάι­σε­μπλουμ εκθειά­ζει την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα της κυβέρ­νη­σης Τσίπρα

Να έχεις κάνει πλοκ – τιλιτ όποιον φίλο σου έβα­λε emoticon καρ­δού­λα κάτω από φωτο­γρα­φία της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Να έχεις πει τρία αστεία με τις λέξεις «επω­νεί­δι­στο»  και «ειδε­χθές»

Να συνε­χί­σεις να λες ότι είσαι μαρξιστής/κομμουνιστής/αριστερός σε κάθε ευκαιρία

Να έχεις αγο­ρά­σει γρα­βά­τα, αλλά να περι­μέ­νεις την κατάλ­λη­λη ευκαι­ρία για να τη φορέσεις

Να μη χάνεις ευκαι­ρία να πεις ότι είσαι μεγά­λος αγωνιστής

Να βγεις από την ντου­λά­πα και να δηλώ­σεις ότι η αδι­κη­μέ­νη από την ιστο­ρία Θάτσερ έκα­νε έργα

Να αγο­ρά­σεις μια πιο χίπ­στερ έκδο­ση t‑shirt με τον Τσε

Να λες σε όποιον δια­φω­νεί «ναι, αλλά θέλεις να ξανα­γυ­ρί­σουν οι άλλοι;»