4σέλιδο φυλλάδιο του ΚΚΕ: «“Σκλάβοι” στον 21ο αιώνα δε θα γίνουμε»

Τετρασέλιδο φυλλάδιο κυκλοφόρησε το ΚΚΕ με τον τίτλο «“Σκλάβοι” στον 21ο αιώνα δε θα γίνουμε». 

• Καταγ­γέλ­λει την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ που ετοι­μά­ζε­ται να νομο­θε­τή­σει ένα αντερ­γα­τι­κό τερα­τούρ­γη­μα που φέρ­νει τις “ανα­τρο­πές του αιώ­να” στα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα και τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση. Επι­ση­μαί­νει πως για την κυβέρ­νη­ση, τα αστι­κά κόμ­μα­τα και το κεφά­λαιο “σύγ­χρο­νος εργα­ζό­με­νος” είναι αυτός που δε θα προ­στα­τεύ­ε­ται από συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις και που οι όροι εργα­σί­ας του θα προ­κύ­πτουν από «ατο­μι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση». Θα αμεί­βε­ται με ψίχου­λα, θα δου­λεύ­ει απλή­ρω­τα 10ωρα και Κυριακές.
• Υπο­γραμ­μί­ζει πως «Η ζωή που μας αξί­ζει, προ­ϋ­πο­θέ­τει οι εργα­ζό­με­νοι να απο­λαμ­βά­νουν τον πλού­το που παρά­γουν με τον κόπο τους. Η επι­στη­μο­νι­κή γνώ­ση, η ανά­πτυ­ξη της τεχνο­λο­γί­ας, των ψηφια­κών μέσων να αξιο­ποιεί­ται για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών, για τη μεί­ω­ση του εργά­σι­μου χρό­νου κι όχι για την κερ­δο­φο­ρία του κεφαλαίου.
• Είναι ώρα οι εργα­ζό­με­νοι να αξιο­ποι­ή­σουν τα δικά τους “όπλα” στην επί­θε­ση του κεφαλαίου!
• Μέχρι την ορι­στι­κή κατάρ­γη­ση της μισθω­τής “σκλα­βιάς”!

“ΣΚΛΑΒΟΙ” ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ

«Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να νομοθετήσει ένα αντεργατικό τερατούργημα που φέρνει τις “ανατροπές του αιώνα” στα εργασιακά δικαιώματα και τη συνδικαλιστική δράση.

• Μετά τα αντερ­γα­τι­κά μέτρα της περιό­δου των μνη­μο­νί­ων, που ψήφι­σαν και δια­τή­ρη­σαν όλες οι κυβερνήσεις…
• Μετά τις νέες μορ­φές εκμε­τάλ­λευ­σης που δοκι­μά­στη­καν ή γενι­κεύ­τη­καν την περί­ο­δο της πανδημίας…
• Τώρα η κυβέρ­νη­ση καταρ­γεί το 8ωρο, που κατα­κτή­θη­κε το 1920, παρου­σιά­ζο­ντάς το ως “πρό­ο­δο”!

Οι επι­χει­ρή­σεις θα μπο­ρούν να απα­σχο­λούν τους εργα­ζό­με­νους για μια ορι­σμέ­νη χρο­νι­κή περί­ο­δο μέχρι 10 ώρες τη μέρα. Βασι­κό στοι­χείο της «διευ­θέ­τη­σης» του χρό­νου εργα­σί­ας είναι ότι οι επι­πλέ­ον ώρες εργα­σί­ας δεν αμεί­βο­νται, αλλά ανταλ­λάσ­σο­νται με μειω­μέ­νες ώρες και ρεπό. Η «διευ­θέ­τη­ση» αυξά­νει τον απλή­ρω­το χρό­νο της εργα­σί­ας προς όφε­λος του εργοδότη.

Στην Ελλά­δα ο βασι­κός νόμος της «διευ­θέ­τη­σης» είναι ο νόμος 3986/2011 της κυβέρ­νη­σης ΠΑΣΟΚ. Αυτόν τον νόμο δια­τή­ρη­σε κι επέ­κτει­νε ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω εκεί χτί­ζει τώρα η ΝΔ, τρο­πο­ποιώ­ντας τον προς το χει­ρό­τε­ρο. Μέχρι σήμε­ρα η εφαρ­μο­γή της «διευ­θέ­τη­σης», γίνο­νταν με Συλ­λο­γι­κή Σύμ­βα­ση. Ήταν κι αυτό ένα από τα «χρυ­σω­μέ­να χάπια», που αξιο­ποί­η­σε τότε η ηγε­σία της ΓΣΕΕ, για να περά­σει ο νόμος της «διευ­θέ­τη­σης» με τις λιγό­τε­ρες αντι­δρά­σεις. Τώρα αυτό θα γίνε­ται με ατο­μι­κή “συμ­φω­νία” εργοδότη-εργαζόμενου.

Το νομο­σχέ­διο βάζει κυριο­λε­κτι­κά “μπουρ­λό­το” στη ζωή εκα­τομ­μυ­ρί­ων εργα­ζο­μέ­νων. Το πόσο δου­λεύ­ουν, αμεί­βο­νται, ξεκου­ρά­ζο­νται θα καθο­ρί­ζε­ται από την ατο­μι­κή συμ­φω­νία κάθε μεμο­νω­μέ­νου εργα­ζό­με­νου με την εργοδοσία.

Οι εργαζόμενοι εύλογα θα αναρωτηθούν “και τι μπορώ να κάνω απέναντι σε αυτά;”

Την απά­ντη­ση θα την βρουν – κυριο­λε­κτι­κά – στο ίδιο το νομο­σχέ­διο, όπου προ­βλέ­πο­νται επι­πλέ­ον ασφυ­κτι­κοί περιο­ρι­σμοί στη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση και πιο συγκε­κρι­μέ­να στο απερ­για­κό δικαίωμα.

Αν ο συλ­λο­γι­κός αγώ­νας, η οργά­νω­ση στα σωμα­τεία, οι απερ­για­κοί αγώ­νες ήταν “χωρίς απο­τέ­λε­σμα”, για­τί η κυβέρ­νη­ση και η μεγά­λη εργο­δο­σία κόπτο­νται να τα βάλουν στον “γύψο”; Για­τί αυτός είναι ο φόβος τους!

Για την κυβέρ­νη­ση, τα αστι­κά κόμ­μα­τα και το κεφά­λαιο “σύγ­χρο­νος εργα­ζό­με­νος” είναι αυτός που δε θα προ­στα­τεύ­ε­ται από συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις και που οι όροι εργα­σί­ας του θα προ­κύ­πτουν από «ατο­μι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση». Θα αμεί­βε­ται με ψίχου­λα, θα δου­λεύ­ει απλή­ρω­τα 10ωρα και Κυρια­κές. Θα μετα­τρέ­πει το σπί­τι του σε εργα­σια­κό χώρο και κυρί­ως δε θα είναι οργα­νω­μέ­νος σε συνδικάτα.

Μύθοι και πραγματικότητα

• 1^ος μύθος: Είναι προς το συμ­φέ­ρον των εργα­ζο­μέ­νων η “διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργασίας”
  • Το μέτρο δεν ικα­νο­ποιεί τους εργα­ζό­με­νους, αλλά τις επι­χει­ρή­σεις, ώστε να μπο­ρούν να «απα­σχο­λούν» τους εργα­ζό­με­νους όπο­τε, όσο και όταν τους έχουν ανά­γκη. Το ξεχαρ­βά­λω­μα του στα­θε­ρού ημε­ρή­σιου χρό­νου εργα­σί­ας σημαί­νει και ξεχαρ­βά­λω­μα της ζωής των εργα­ζο­μέ­νων και των οικο­γε­νειών τους, εκτός από τη μεγά­λη επι­βά­ρυν­ση και φθο­ρά στην υγεία τους. Η «διευ­θέ­τη­ση» δεν αφο­ρά μια μέρα, αλλά τον συνο­λι­κό ετή­σιο χρό­νο εργα­σί­ας. Οι εργα­ζό­με­νοι που δου­λεύ­ουν 10ωρο χάνουν το δικαί­ω­μα στον ελεύ­θε­ρο χρό­νο, απορ­ρυθ­μί­ζε­ται η οικο­γε­νεια­κή και κοι­νω­νι­κή τους ζωή. Ο εργα­ζό­με­νος μετα­τρέ­πε­ται σε ένα «ομι­λούν εργα­λείο», που ζει για να δου­λεύ­ει και όχι το αντί­θε­το, αφού σπα­τα­λά 10 — 12 ώρες καθη­με­ρι­νά στη δου­λειά και στις μετα­κι­νή­σεις από και προς το χώρο εργα­σί­ας του, με ελά­χι­στο ελεύ­θε­ρο χρό­νο για ανά­παυ­ση, πόσο μάλ­λον για ψυχα­γω­γία, κοι­νω­νι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή δραστηριότητα.
• 2^ος μύθος: Η κυβέρ­νη­ση νομο­θε­τεί την 4μερη εργά­σι­μη εβδομάδα
  • Για να δου­λέ­ψει κάποιος εργα­ζό­με­νος 4ήμερο για κάποια περί­ο­δο μέσα στον χρό­νο, θα πρέ­πει την περί­ο­δο που θα ισχύ­ει το 10ωρο να ξεθε­ώ­νε­ται δου­λεύ­ο­ντας 50 ώρες το 5ήμερο ή 60 ώρες το 6ήμερο τη βδο­μά­δα. Αφού η κυβέρ­νη­ση απο­φά­σι­σε να «που­λή­σει τρέ­λα», για­τί δεν καθιε­ρώ­νει τρι­ή­με­ρη εργα­σία, με 14 ώρες δου­λειάς τη μέρα;
• 3ος μύθος: Η αλλα­γή στο χρό­νο εργα­σί­ας θα γίνει με «εθε­λο­ντι­κή» συμ­φω­νία του εργαζόμενου
  • Οι ανα­φο­ρές στη δήθεν εθε­λο­ντι­κή επι­λο­γή της 10ωρης εργα­σί­ας απο­τε­λούν “ανέκδοτο”.Το διευ­θυ­ντι­κό δικαί­ω­μα έχει ήδη τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά των εκβια­σμών, των απει­λών και της από­λυ­σης. Σε συν­θή­κες πλέ­ον που ο εργα­ζό­με­νος ατο­μι­κά θα προ­σπα­θεί να βρει το δίκιο του ή να αρνη­θεί τις εργο­δο­τι­κές αξιώ­σεις, η κάθε ανα­φο­ρά σε εθε­λο­ντι­κή συναί­νε­ση του εργα­ζό­με­νου απο­τε­λεί πρό­κλη­ση και γεν­νά οργή.

• 4ος μύθος:  Η ηλε­κτρο­νι­κή κάρ­τα εργα­σί­ας θα απο­κα­λύ­πτει την πραγ­μα­τι­κή υπε­ρω­ρια­κή απασχόληση
  • Η κοροϊ­δία πάει σύν­νε­φο. Αν όντως η λύση στη “μαύ­ρη” εργα­σία ήταν η ψηφια­κή κάρ­τα, τί τους εμπό­δι­ζε μέχρι σήμε­ρα να την εφαρ­μό­σουν για την αδή­λω­τη εργα­σία, χωρίς φυσι­κά να καταρ­γεί­ται το 8ωρο; Οι εργα­ζό­με­νοι γνω­ρί­ζουν την απά­ντη­ση. Σήμε­ρα το 8ωρο και το 5ήμερο παρα­βιά­ζο­νται. Γι’ αυτό λοι­πόν και η κυβέρ­νη­ση το καταρ­γεί, για να μπο­ρούν νόμι­μα οι εργο­δό­τες να παρεμ­βαί­νουν στο ωρά­ριο και τους όρους εργα­σί­ας χωρίς τα τυπι­κά εμπό­δια του νόμου.
• 5^ος μύθος: O νέος συν­δι­κα­λι­στι­κός νόμος στο­χεύ­ει στην “εξυ­γί­αν­ση” του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινήματος
  • Τα συν­δι­κά­τα έχουν κατα­στα­τι­κά και λογο­δο­τούν στα μέλη τους και όχι στην κυβέρ­νη­ση και την εργο­δο­σία. Δεν έχει κανέ­ναν ρόλο η κυβέρ­νη­ση να παρεμ­βαί­νει και να καθο­ρί­ζει την εσω­τε­ρι­κή τους λει­τουρ­γία. Την κυβέρ­νη­ση δεν την νοιά­ζει η “εξυ­γί­αν­ση” των συν­δι­κά­των. Άλλω­στε, τα κυβερ­νη­τι­κά κόμ­μα­τα χρό­νια τώρα στη­ρί­ζουν τις διά­φο­ρες συν­δι­κα­λι­στι­κές “μαφί­ες” και τους “ανθρώ­πους” της μεγα­λο­ερ­γο­δο­σί­ας σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Αντι­θέ­τως υψώ­νει νέα εμπό­δια στη συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση.
  • Η εφαρ­μο­γή της εξ απο­στά­σε­ως ψηφο­φο­ρί­ας (ηλε­κτρο­νι­κά) για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση απερ­γί­ας, η οποία θα συν­δυά­ζε­ται με την υπο­χρε­ω­τι­κή συμ­με­το­χή του 50%+1 των οικο­νο­μι­κά ενερ­γών μελών του πρω­το­βάθ­μιου συν­δι­κά­του (μέτρο που είχε ψηφί­σει ο ΣΥΡΙΖΑ), έχει στό­χο να γίνουν οι χώροι δου­λειάς “νεκρο­τα­φεία” και η φυσι­κή παρου­σία στα σωμα­τεία και τις συνε­λεύ­σεις παρελθόν.
  • Οι δια­τά­ξεις του νομο­σχε­δί­ου στε­ρούν από τα συν­δι­κά­τα την ελεύ­θε­ρη και δημο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία. Υπο­χρε­ώ­νο­νται να παρα­δώ­σουν στο υπουρ­γείο Εργα­σί­ας τα μητρώα των μελών τους, ως προ­ϋ­πό­θε­ση για την υπο­γρα­φή ΣΣΕ. Το μέτρο αυτό συνι­στά ανοι­χτή παρε­μπό­δι­ση της οργά­νω­σης των εργα­ζο­μέ­νων, όταν μάλι­στα απο­λύ­ο­νται καθη­με­ρι­νά εργα­ζό­με­νοι για τη συν­δι­κα­λι­στι­κή τους δράση,
• 6^ος μύθος: Το προ­σω­πι­κό ασφα­λεί­ας θα δια­σφα­λί­ζει την ελά­χι­στη εγγυ­η­μέ­νη λει­τουρ­γία τους και θα προ­στα­τεύ­ει τα δικαιώ­μα­τα των πολιτών
  • Αυτή η υπο­χρέ­ω­ση των εργα­ζο­μέ­νων πρέ­πει να εκπλη­ρώ­νε­ται πέρα και από το «προ­σω­πι­κό ασφα­λεί­ας» που έτσι κι αλλιώς υπάρ­χει και σήμε­ρα. Επο­μέ­νως, η υπο­χρέ­ω­ση για εργα­σία τη μέρα της απερ­γί­ας αντι­κει­με­νι­κά κατα­λαμ­βά­νει ένα πολύ μεγά­λο μέρος του προ­σω­πι­κού. Η κυβέρ­νη­ση προ­ω­θεί τη μετα­τρο­πή της απερ­γί­ας σε μια συμ­βο­λι­κή πρά­ξη, ζηλεύ­ο­ντας προ­φα­νώς εκεί­νες τις χώρες, όπου ο «απερ­γός» δου­λεύ­ει κανο­νι­κά φορώ­ντας …ένα περι­βρα­χιό­νιο. Στό­χος είναι να απο­νευ­ρώ­σει την απερ­γία, το πιο σημα­ντι­κό “όπλο” που έχει ο εργα­ζό­με­νος στον αγώ­να του.
  • Θα παρέ­χε­ται η δυνα­τό­τη­τα στον εργο­δό­τη να διεκ­δι­κή­σει απο­ζη­μί­ω­ση από τους απερ­γούς και τα συν­δι­κά­τα σε περί­πτω­ση που μια κινη­το­ποί­η­ση κρι­θεί «παρά­νο­μη», «κατα­χρη­στι­κή» ή και τα δύο. Με δεδο­μέ­νο ότι ήδη 9 στις 10 απερ­γί­ες κρί­νο­νται «παρά­νο­μες» ή/και «κατα­χρη­στι­κές» από τα δικα­στή­ρια, αυτό σημαί­νει οικο­νο­μι­κή εξό­ντω­ση των συν­δι­κά­των και μια «δαμό­κλειο σπά­θη» που θα επι­κρέ­μα­ται μόνι­μα πάνω από τα κεφά­λια των απεργών.

Το αντερ­γα­τι­κό τερα­τούρ­γη­μα δεν είναι “κεραυ­νός εν αιθρία”. Εντάσ­σε­ται στο στρα­τη­γι­κό στό­χο του κεφα­λαί­ου για πιο φτη­νή κι ευέ­λι­κτη εργα­τι­κή δύναμη.
Το κεφά­λαιο έχει στραμ­μέ­νη την προ­σο­χή του στην εργά­σι­μη μέρα, επει­δή η παρα­γω­γή της υπε­ρα­ξί­ας συντε­λεί­ται μέσα σε αυτό το χρο­νι­κό πλαίσιο.
Γι’ αυτό στο­χεύ­ει πάντα στη διεύ­ρυν­ση των ορί­ων του εργά­σι­μου χρόνου.
Ταυ­τό­χρο­να, “εξοι­κο­νο­μεί” και εργα­τι­κά χέρια, επι­βάλ­λο­ντας σε λιγό­τε­ρους να κάνουν την ίδια δου­λειά που κανο­νι­κά θα έκα­ναν περισσότεροι.

Γι’ αυτό, εδώ και χρό­νια όλες οι κυβερ­νή­σεις, βήμα-βήμα, ξηλώ­νουν τα εργα­σια­κά και συν­δι­κα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα, ειδι­κά το δικαί­ω­μα στον στα­θε­ρό ημε­ρή­σιο εργά­σι­μο χρόνο.

Στη βάση της στρα­τη­γι­κής συμ­φω­νί­ας με τους στό­χους του κεφα­λαί­ου, η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δια­τή­ρη­σε τον νόμο 3986/2011, αλλά και τον εμπλού­τι­σε με τον νόμο 4498/2017, που αφο­ρά τους νοσο­κο­μεια­κούς για­τρούς, όπου προ­βλέ­πε­ται «μέχρι δώδε­κα (12) ώρες συνε­χής εργα­σία με παρου­σία στον χώρο εργα­σί­ας». Κύρω­σε Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις που υπέ­γρα­ψαν συμ­βι­βα­σμέ­νες συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες και προ­βλέ­πουν αυτό ακρι­βώς που τώρα θεσμο­θε­τεί η ΝΔ σε ατο­μι­κή βάση. Έθε­σε τα θεμέ­λια του χτυ­πή­μα­τος στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, με τον απερ­γο­κτό­νο νόμο της Αχτσιόγλου.

Τώρα, σύμ­φω­να με την πάγια τακτι­κή του, εμφα­νί­ζε­ται αντί­θε­τος προ­κει­μέ­νου να “ψαρέ­ψει στα θολά νερά” του τυχοδιωκτισμού.

Το Ταμείο Ανάκαμψης, η νέα “αλυσίδα” για τους λαούς της Ευρώπης

Οι νέες αντερ­γα­τι­κές ανα­τρο­πές περι­λαμ­βά­νο­νται στο Εθνι­κό σχέ­διο ανά­καμ­ψης που απο­τε­λεί τη “γέφυ­ρα” της Ελλά­δας των μνη­μο­νί­ων και των μετα­μνη­μο­νια­κών δεσμεύ­σε­ων με το πανευ­ρω­παϊ­κό “super μνη­μό­νιο” του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης της ΕΕ. Ο στό­χος της ανά­καμ­ψης αφο­ρά τα κέρ­δη των λίγων φορ­τώ­νο­ντας τα βάρη στους πολλούς.

Οι πόροι του Ταμεί­ου προ­έρ­χο­νται από τους λαούς και θα κατευ­θυν­θούν στους μεγά­λους ομί­λους της λεγό­με­νης “πρά­σι­νης και ψηφια­κής” ανά­πτυ­ξης, ενώ για κάθε εκτα­μί­ευ­ση από το Ταμείο θα πρέ­πει να νομο­θε­τού­νται νέα αντερ­γα­τι­κά μέτρα, για να δια­σφα­λι­στούν τα κέρ­δη των νέων επενδύσεων.

Να διεκ­δι­κή­σου­με:

• Στα­θε­ρό ημε­ρή­σιο χρό­νο δου­λειάς, με μεί­ω­ση του εργά­σι­μου χρό­νου. 7ωρο-5ήμερο-35ωρο.
• Ελεύ­θε­ρες συλ­λο­γι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις χωρίς καμία εμπλο­κή του κράτους.
• Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας με αυξή­σεις στους μισθούς και κατο­χύ­ρω­ση δικαιωμάτων.
• Προ­στα­σία της υγεί­ας και της ασφά­λειας των εργα­ζο­μέ­νων, με ευθύ­νη του κρά­τους και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.
• Την κατο­χύ­ρω­ση της ελεύ­θε­ρης και ανε­μπό­δι­στης δρά­σης των συν­δι­κά­των και των συν­δι­κα­λι­στών, κόντρα συνο­λι­κά στην κρα­τι­κή, εργο­δο­τι­κή παρέμ­βα­ση και καταστολή.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τον αγώνα και την οργάνωσή τους σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, για να διεκδικήσουν ζωή και δουλειά με δικαιώματα.

Να μπουν στον ελπι­δο­φό­ρο αγώ­να για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της εργα­τι­κής τάξης και όλων των κατα­πιε­ζό­με­νων, για την κατάρ­γη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο, για τον σοσια­λι­σμό που σήμε­ρα είναι ανα­γκαί­ος και επί­και­ρος. Είναι η μόνη ρεα­λι­στι­κή απά­ντη­ση στη σημε­ρι­νή καπι­τα­λι­στι­κή βαρβαρότητα.

Η ζωή που μας αξί­ζει, προ­ϋ­πο­θέ­τει οι εργα­ζό­με­νοι να απο­λαμ­βά­νουν τον πλού­το που παρά­γουν με τον κόπο τους. Η επι­στη­μο­νι­κή γνώ­ση, η ανά­πτυ­ξη της τεχνο­λο­γί­ας, των ψηφια­κών μέσων να αξιο­ποιεί­ται για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών, για τη μεί­ω­ση του εργά­σι­μου χρό­νου κι όχι για την κερ­δο­φο­ρία του κεφαλαίου.

Είναι ώρα οι εργαζόμενοι να αξιοποιήσουν τα δικά τους “όπλα” στην επίθεση του κεφαλαίου!
Μέχρι την οριστική κατάργηση της μισθωτής “σκλαβιάς”!