Όταν γίνε­σαι ψυχή στην ψυχή του λαού, δεν υπάρ­χουν απο­χαι­ρε­τι­σμοί, ούτε ρήσεις σε παρελ­θό­ντα χρό­νο για­τί η φωτει­νή παρου­σία είναι καθη­με­ρι­νά εδώ –επί­και­ρη και ανοι­χτή στην πρό­κλη­ση και πρό­σκλη­ση των και­ρών «¡Patria o muerte, socialismo o muerte, venceremos!» (Πατρί­δα ή θάνα­τος, Σοσια­λι­σμός ή θάνα­τος, Θα νική­σου­με!)

Ο Φιδέλ υπο­γρά­φει την αγρο­τι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση (La Plata, Sierra Maestra, 17 Μάη 1959

Είναι η αξία και η τιμή που κερ­δί­ζε­ται για εκεί­νους που ήξε­ραν πώς –ερω­τευ­μέ­νοι με την επα­νά­στα­ση να ανα­σκά­πτουν, να ανα­ζη­τούν και να προσφέρουν.
Ένας άνθρω­πος πάνω από τον χρό­νο που δεν χωρά­ει σε ένα χρο­νι­κό ή σε ένα βιβλίο –που είναι ένα νησί και μια ήπειρος.
Η αλή­θεια και η δικαιο­σύ­νη.

Ένας γίγα­ντας που –εν ζωή, δεν κατα­δέ­χτη­κε ποτέ επαί­νους και τιμές, έγι­νε ιστο­ρία, εθνι­κή κυριαρ­χία, αέρας, θάλασ­σα … μέλ­λον.

Και παρό­λο που το ημε­ρο­λό­γιο μας θυμί­ζει ότι έχoυν ήδη περά­σει τέσ­σε­ρις Νοέμ­βρη­δες από τη φυσι­κή του απου­σία, η επα­να­στα­τι­κή κλη­ρο­νο­μιά του ήρωα της Μον­κά­δας, του αντάρ­τη με τη φαιο­πρά­σι­νη στο­λή, του –από χρό­νια λευ­κού-γενειο­φό­ρου γίγα­ντα και οδη­γού όλων συνε­χί­ζει να δια­περ­νά τις φλέ­βες αυτού του έθνους
Της Κού­βας, που απο­τέ­λε­σε τον μεγα­λύ­τε­ρο πατέ­ρα της.

Για­τί όχι μόνο κατορ­θώ­μα­τα και επι­τεύγ­μα­τα που δύσκο­λα συλ­λαμ­βά­νει ο νους του απλού ανθρώ­που,  όπως η περι­φρό­νη­ση του στην τυραν­νία, το κάλε­σμα του για αυτο­ά­μυ­να, η από­βα­ση με το Granma, ο επα­να­στα­τι­κός του αγώ­νας στη Σιέ­ρα Μαέ­στρα ή η στρα­τη­γι­κή του στο Girón και επι­κε­φα­λής της χώρας για περισ­σό­τε­ρους από 50 Γενά­ρη­δες, κέρ­δι­σαν την αγά­πη και το σεβα­σμό δεκά­δων, εκα­το­ντά­δων εκα­τομ­μυ­ρί­ων λαού, εντός και εκτός της Κού­βας.

Όχι! Δεν ήταν μόνο αυτά τα επι­τεύγ­μα­τα.
Στον «Αμε­ρι­κα­νό Δον Κιχώ­τη» μας, όπως  τον βάπτι­σε ο φίλος του ο Ούγκο Τσά­βες, με αυτήν την πανο­πλία της άθραυ­στης ηθι­κής που οι εχθροί του δεν μπό­ρε­σαν ποτέ να λυγί­σουν, με μια καρ­διά από caguairán που σφυ­ρη­λα­τή­θη­κε για πάνω από 90 κέδρους και πέρα­σε ζωντα­νός την τρι­κυ­μία 90 Αύγου­στων, που ζει στην ευγνω­μο­σύ­νη τους αγρό­τη, στα μετάλ­λια του αθλη­τή, στην αξιο­πρέ­πεια των για­τρών και στο χαμό­γε­λο των παι­διών μας.
(ΣΣ |> caguairán είναι ένα δέντρο της Κού­βας, που παρά­γει ένα συμπα­γές και εξαι­ρε­τι­κής σκλη­ρό­τη­τας ανθε­κτι­κό ξύλο –το λένε και Quiebra Hacha = Τσε­κού­ρι για την αντο­χή του).

Μον­κά­δα 26 Ιού­λη — 55η επέτειος

Ακά­θε­κτος στην Αφρι­κή, στους λόφους του Καρά­κας, στους μαθη­τές εκεί­νων που είδαν τη ζωή με χρώ­μα­τα και ξανά στα συναι­σθή­μα­τα εκεί­νων που έρχο­νται να μάθουν Ιατρι­κή και αγα­πούν ένα νησί, και σε εκεί­νους που δεν ξεχνούν όταν ήταν μαζί τους, στον τυφώ­να και στην τρο­πι­κή καται­γί­δα καται­γί­δα, ή στο χαρά­κω­μα κάθε είδους μάχης στην πορεία της ιστορίας.

Το έπος ενός ανθρώ­που που ανα­κά­λυ­ψε τον εαυ­τό του σαν επτά­χρο­νο αγό­ρι κατά την επι­στρο­φή στην πατρί­δα των πέντε ηρώ­ων του.
Είναι και θα είναι πάντα Comandante en Jefe!

Ευχα­ρι­στού­με για όλα. Αυτό το ατε­λές-ημι­τε­λές, ανθρω­πι­στι­κό έργο που είναι η Επα­νά­στα­ση, συνε­χί­ζει την κλη­ρο­νο­μιά σου, αρχί­ζο­ντας αυτό από αυτό που τώρα και πάντα ονο­μά­ζου­με συνέ­χεια.

Η συνέ­χεια που απαι­τού­σες, Comandante, αυτή που δεν στα­μα­τά να ονει­ρεύ­ε­ται, να θέλει και να σφυ­ρη­λα­τεί ένα ανώ­τε­ρο νησί της επα­νά­στα­σης.

Γι ‘αυτό λέγε­ται ότι στο Μαυ­σω­λείο της Santa Ifigenia, πολύ κοντά στου Martí, από το 2016, μια τερά­στια πέτρα από γρα­νί­τη έχει κρα­τή­σει στην καρ­διά της τον θησαυ­ρό των Κου­βα­νών.

Εκεί, αιώνιο όνομα χαραγμένο με χάλκινα γράμματα: ¡Fidel!

Πηγή |>Granma|> Mailenys Oliva Ferrales | [email protected] | 25-Νοε-2020

Στα 4 χρό­νια που συμπλη­ρώ­νο­νται σήμε­ρα, 25 Νοέμ­βρη, από τη μέρα που ο ιστο­ρι­κός ηγέ­της της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, ο Κομα­ντά­ντε Φιντέλ Κάστρο Ρουζ, πέρα­σε για πάντα στο πάν­θε­ον των ηρώ­ων της εργα­τι­κής τάξης.
Θρυ­λι­κή μορ­φή του παγκό­σμιου κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, με το παρά­δειγ­μα του και με την ακρά­δα­ντη πίστη του στα ιδα­νι­κά της Επα­νά­στα­σης, ο Φιντέλ Κάστρο έδει­ξε πως προ­χω­ρά μπρο­στά ο τρο­χός της Ιστορίας.
Ο ίδιος πρω­τα­γω­νί­στη­σε στο να γίνει η Επα­νά­στα­ση πρά­ξη, μπαί­νο­ντας στο καμί­νι της μάχης και ανοί­γο­ντας το δρό­μο για την σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση στο νησί της Κούβας.

«¡Patria o muerte, socialismo o muerte, venceremos!»
Πατρίδα ή θάνατος, Σοσιαλισμός ή θάνατος, Θα νικήσουμε!

🔺  🔴 ¡ Año 60+1 de la revolución ! 🔴 🔺

Άνδρα
μάθα­με να σε θεω­ρού­με αιώ­νιο,
ακρι­βώς όπως τον Ολό­φι και τον Χριστό
δεν έμει­νε ούτε ένα μέρος χωρίς
ένα κερί αναμ­μέ­νο για σένα.

Σήμε­ρα δεν θέλω να σε λέω Κομαντάντε,
ούτε γενειο­φό­ρο αντάρ­τη, ούτε γίγαντα
όλα όσα δηλα­δή, ξέρω για σενα.
Σήμε­ρα θέλω να σου φωνά­ξω, πατέ­ρα μου,
μην αφή­νεις το χέρι μου,
ακό­μα δεν ξέρω να βαδί­ζω καλά χωρίς εσένα.