4 Οκτωβρίου 1965: Ο Τσε φεύγει απ’ την Κούβα για… άλλες χώρες

Στις 4 του Οκτώ­βρη 1965, ο Φιντέλ Κάστρο σε ένα έκτα­κτο ραδιο­τη­λε­ο­πτι­κό του μήνυ­μα προς το λαό της Κού­βας, ανα­κοι­νώ­νει ότι ο πρώ­ην υπουρ­γός Βιο­μη­χα­νί­ας της Κού­βας, Ερνέ­στο Τσε Γκε­βά­ρα, εγκα­τέ­λει­ψε την Αβά­να «για να πολε­μή­σει τον ιμπε­ρια­λι­σμό σε άλλες χώρες». Ηταν η λύση ενός «μυστη­ρί­ου», που άρχι­σε την άνοι­ξη εκεί­νης της χρο­νιάς. Η τελευ­ταία δημό­σια εμφά­νι­ση του Τσε ήταν στις 15 του Μάρ­τη στο αερο­δρό­μιο της Αβά­νας. Κατό­πιν εξα­φα­νί­ζο­νται τα ίχνη του. Η προ­πα­γάν­δα των Αμε­ρι­κα­νών οργιά­ζει. Κάνει λόγο για αυτο­κτο­νία του Τσε, για δολο­φο­νία, για ρήξη στις σχέ­σεις του με τον Κάστρο και άλλα πολλά.

Στις 4 του Οκτώ­βρη ο Φιντέλ λύνει το μυστή­ριο, με την απο­κά­λυ­ψη ότι ο Τσε έφυ­γε από την Κού­βα τον Απρί­λη του 1965, έχο­ντας αφή­σει στον ηγέ­τη της Κού­βας την επι­στο­λή της παραί­τη­σής του από τα υπουρ­γι­κά αξιώ­μα­τα και τον χαι­ρε­τι­σμό του προς το λαό της Κού­βας. Η επι­στο­λή έχει ημε­ρο­μη­νία 1η του Απρί­λη 1965. Οι δύο άνδρες συμ­φώ­νη­σαν ότι η ανα­χώ­ρη­ση του Τσε από την Κού­βα θα έπρε­πε να δημο­σιο­ποι­η­θεί αργό­τε­ρα, για λόγους ασφα­λεί­ας και για να έχει μεγα­λύ­τε­ρη ευχέ­ρεια κινή­σε­ων στην απο­στο­λή του.

Στην επι­στο­λή του προς την ηγε­σία και το λαό της Κού­βας, ο 37χρονος επα­να­στά­της δηλώ­νει: «Νομί­ζω ότι εξε­πλή­ρω­σα το καθή­κον μου απέ­να­ντι στην κου­βα­νέ­ζι­κη επα­νά­στα­ση… Τώρα, άλλες χώρες του κόσμου έχουν ανά­γκη των ταπει­νών προ­σπα­θειών μου. Επα­να­λαμ­βά­νω ότι απαλ­λάσ­σω την Κού­βα από κάθε ευθύ­νη εκτός από εκεί­νη που πηγά­ζει από το παρά­δειγ­μά της…».

Ο κόσμος θα ξανα­μά­θει για τον Τσε τον Οκτώ­βρη του 1967, όταν μετά από σκλη­ρή μάχη, τραυ­μα­τι­σμέ­νος συλ­λαμ­βά­νε­ται στη Σάντα Κρουζ της Βολι­βί­ας και στη συνέ­χεια δολο­φο­νεί­ται εν ψυχρώ από πρά­κτο­ρες της CIA.

Στο διά­στη­μα που μεσο­λά­βη­σε από τον Απρί­λη του 1965 μέχρι τη δολο­φο­νία του, ο Τσε είχε πάρει μέρος στον επα­να­στα­τι­κό εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό αγώ­να του λαού του Κογκό και στη συνέ­χεια επέ­στρε­ψε στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή με μια ολι­γο­ή­με­ρη παρα­μο­νή στην Πρά­γα. Μετά από ένα πολύ σύντο­μο διά­στη­μα παρα­μο­νής στην Κού­βα, μετα­βαί­νει το Νοέμ­βρη του 1966 στη Βολι­βία για να ανα­πτύ­ξει την επα­να­στα­τι­κή, διε­θνι­στι­κή του δράση.