44o Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ: Τρεις μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο μου

   Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Όταν η μικρή αλλά αγω­νι­στι­κή Σου­η­δι­κή κομ­μου­νι­στι­κή Νεο­λαία ανα­κοί­νω­σε πως διορ­γα­νώ­νει Μπρι­γά­δα για το 44ο Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, δεν χρειά­στη­κε πολ­λά δευ­τε­ρό­λε­πτα να το απο­φα­σί­σου­με. Θα πάμε μαζί τους, απο­φα­σί­σα­με ομό­φω­να! Μας έστει­λαν το πρό­γραμ­μα με κάποιες επι­λο­γές τους, είχα­με ήδη δια­βά­σει, μελε­τή­σει το επί­ση­μο και όταν απο­φα­σί­σα­με να πάμε ήδη είχα­με κατα­στα­λά­ξει στο ότι “Δεν προ­λα­βαί­νου­με να δού­με όσα θέλου­με“ επει­δή θέλου­με να τα δού­με ΟΛΑ.

Κάπου γύρω από την Κεντρι­κή Σκη­νή θα είμα­στε, έλε­γε το καθη­με­ρι­νό πλά­νο μας, μετά τις οκτώ­μι­σι- εννιά, μέχρι τότε Διε­θνού­πο­λη, που είχαν περί­πτε­ρο οι Σου­η­δοί και φυσι­κά βιβλιοπωλείο.Την πρώ­τη μέρα μας μπή­κε κι ένα και­νούρ­γιο καθή­κον. Να ενι­σχύ­σου­με αλλη­λέγ­γυα το Σου­η­δι­κό χιπ-χοπ συγκρό­τη­μα “1917” κι ας μην είμαι εκα­τό τα εκα­τό σίγου­ρος πως θέλω, κι ας ήταν χαμη­λά στις πρώ­τες επι­λο­γές η Μαθη­τι­κή σκη­νή. Καλά που πήγα­με! Ηταν εμπει­ρία να μετρή­σεις τον σφυγ­μό όταν η μαθη­τιώσ­σα τα έχω­νε στον Καπιταλισμό.

Συνα­ντη­θή­κα­με το πρωί της Πέμ­πτης στο Αερο­δρό­μιο της Στοκ­χόλ­μης με τα Σου­η­δό­που­λα. Εκεί ήταν οι τέσ­σε­ρις από το σύνο­λο των έξι που είχαν δηλώ­σει. Οι άλλοι δύο, οι επί­ση­μοι εκπρό­σω­ποι ήταν ήδη στην Αθή­να και συμ­με­τεί­χαν σε σεμι­νά­ρια που η ΚΝΕ οργά­νω­σε για τους ξένους αντι­προ­σώ­πους, μια σπου­δαία διε­θνι­στι­κή βοή­θεια προς το διε­θνές νεο­λαι­ί­στι­κο κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα.  Οχτά­ω­ρα κάθε μέρα!!!! Και προ­σκύ­νη­μα στην Καισαριανή!

Πολύς θαυ­μα­σμός για τα παι­διά της ΚΝΕ. Απί­στευ­τη δου­λειά. Τερά­στιες αλλά καλαί­σθη­τες και λει­τουρ­γι­κές κατα­σκευ­ές. Και μετά χιπ-χοπ, λίγο Θαλασ­σι­νό, λίγη Μπο­φί­λιου, λίγη Κανά και σια. Όλα από λίγο. Και ανά­με­σα μια ματιά στα βιβλία. Κόσμος παντού και κομ­μου­νι­στές νεο­λαί­οι παντού. Να βοη­θή­σουν, να εξυ­πη­ρε­τή­σουν, να απα­ντή­σουν ή να μάθουν και να απα­ντή­σουν, να σερ­βί­ρουν, να καθα­ρί­σουν.… Με ευγέ­νεια και χαμόγελο.

Την Παρα­σκευή περί­που το ίδιο πρό­γραμ­μα με μεγα­λύ­τε­ρη όμως δυσκο­λία στην μετα­κί­νη­ση λόγω πλή­θους. Στις εφτά και δέκα στρώ­θη­κα για να “κλεί­σω” τρα­πέ­ζι για είκο­σι άτο­μα (εγώ από την Σου­η­δία για τους Αθη­ναί­ους!!!) για τις συναυ­λί­ες του Ντα­λά­ρα και μετά του Βασί­λη που άρχι­ζαν 9.30 και 11 και έτσι είδα με το ζόρι μερι­κούς φίλους, ξανά στα βιβλία και άκου­σα την πρέ­σβει­ρα της Κού­βας να κατα­δι­κά­ζει το εμπάρ­γκο και τον Τραμπ. Kάτι ιδιαί­τε­ρο για τον Βασί­λη Παπα­κων­στα­ντί­νου που δια­μορ­φώ­νει συνει­δή­σεις.  “Βασί­λη ζού­με για να σ’ ακού­με κι όσοι δεν σ’ ακού­νε να παν να γ@μηθούνε” , λέει το γνω­στό χιλιοει­πω­μέ­νο σύν­θη­μα που ακού­στη­κε και το βρά­δυ από τους αμέ­τρη­τους θαυ­μα­στές που γκρέ­μι­σαν χθες την Κεντρι­κή σκη­νή με έναν Βασί­λη από τα παλιά.  ” και είναι ζωή αυτή;” απο­κρί­θη­κε ο Βασί­λης και του έβγα­λα το καπέ­λο μου!

Στις έξι η ώρα το Σάβ­βα­το “έκλει­να” καρέ­κλες  για τις “μπολ­σε­βί­κι­κες” ομι­λί­ες των Γραμ­μα­τέ­ων που άρχι­ζαν στις 8.30 και μετά τον Μικρού­τσι­κο στην Συναυ­λία για τον τερά­στιο  Γ.Ρίτσο ( με δια­στη­μι­κή Ρίτα Αντω­νο­πού­λου). “Ψηλά τον πήχυ” έβα­λε ο Κου­τσού­μπας για όλους μας! Μεγά­λη, παγκό­σμια, προ­σφο­ρά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να σπά­σουν το εμπάρ­γκο του Ισρα­ήλ και να φέρουν την σοβα­ρή, προ­σγειω­μέ­νη και παθια­σμέ­νη, την μόνο 17 χρο­νών Παλαι­στί­νια αγω­νί­στρια Ταμίμι.

Εκστα­σια­σμέ­νοι και εμείς και άλλο τόσο τα Σου­η­δά­κια. Πηγαί­να­με όλο και πιο νωρίς στο Πάρ­κο και στα βιβλία και θέλα­με αντι­η­λια­κό! Δύο φίλοι, μας διη­γή­θη­καν τι τρά­βη­ξαν για να φτά­σουν από την Πύλη στις καρέ­κλες, που κρα­τού­σα για τις ομι­λί­ες, από το στρι­μω­ξί­δι. Το Σάβ­βα­το που φεύ­γα­με κατά τις 2.30 το πρωί μετά από τα τελευ­ταία κνί­τι­κα  σου­βλά­κια κάτω απο τόν ήχο του Πασχα­λί­δη, για να προ­λά­βου­με το αερο­πλά­νο τα χαρά­μα­τα, κόσμος με καρέ­κλες στα χέρια μετα­κι­νού­νταν στο Ικα­ριώ­τι­κο γλέντι.

Έχα­σα όλα τα θέα­τρα, τις συζη­τή­σεις, τον Ζαρα­λί­κο, τον Τσο­λιά, τον Κορα­κά­κη… Έχα­σα τα δύο τρί­τα του Φεστι­βάλ μα αυτά που είδα φτά­νουν και περι­σεύ­ουν. Θάχου­με όλο το χρό­νο να μιλά­με γι’αυ­τό το εκπλη­κτι­κό Φεστι­βάλ. Του χρό­νου όμως δεν την ξανα­πα­τάω. Αντη­λια­κό, ομπρέ­λα και ζωσμέ­νος νερά θα πάω στο Φεστι­βάλ, με ρού­χα και παπού­τσια στο χρώ­μα της σκό­νης, με ένα καρο­τσά­κι λαϊ­κής για να κου­βα­λάω τα βιβλία. Και θα βρώ, που θα πάει, κάποιον άλλον να κρα­τά­ει τα τραπέζια.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία