Το 46^ο φεστι­βάλ ΚΝΕ-Οδη­γη­τή έχο­ντας κάνει το γύρο όλης της χώρας απο­τε­λεί για μια ακό­μη χρο­νιά κορυ­φαίο πολι­τι­κό-πολι­τι­στι­κό γεγο­νός.
Στην Αθή­να φιλο­ξε­νεί­ται σε έναν γνώ­ρι­μο για μας τους παλιό­τε­ρους χώρο την Πανε­πι­στη­μιού­πο­λη στα Ιλί­σια (Ζωγρά­φου) όπου πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε για πρώ­τη φορά πριν 23 χρό­νια (ήταν το 23ο [1997]) –και στη συνέ­χεια για 13 ακό­μη χρό­νια, μέχρι να μετα­φερ­θεί το 2010 στο Ίλιον (πάρ­κο Τρίτση).

 🎈  Όσα συμβαίνουν εδώ είναι αναντικατάστατα!

Με υπο­δειγ­μα­τι­κή οργά­νω­ση, τήρη­ση των μέτρων προ­στα­σί­ας, απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και ελπί­δα, το Φεστι­βάλ ξεδί­πλω­σε και χτες Παρα­σκευή το πρό­γραμ­μά του.
Κάτω από όλες τις συν­θή­κες, η υπο­δειγ­μα­τι­κή οργά­νω­ση, το πεί­σμα και η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα εξα­σφα­λί­ζουν το Φεστι­βάλ της ΚΝΕ να είναι «ανά­σα» ελπί­δας και θάρ­ρους για τους αγώ­νες της νεο­λαί­ας.
Ετσι, σε πεί­σμα των (και­ρι­κών και μη) «προ­γνώ­σε­ων», το Φεστι­βάλ ξεδί­πλω­σε το πρό­γραμ­μά του και βρο­ντο­φώ­να­ξε τα συν­θή­μα­τά του.
Με όλα τα απα­ραί­τη­τα μέτρα προ­στα­σί­ας, το γήπε­δο της Πανε­πι­στη­μιού­πο­λης δέχτη­κε τους επι­σκέ­πτες του, για να ανταλ­λά­ξουν πεί­ρα και προ­βλη­μα­τι­σμούς, να αντα­μώ­σουν με φίλους και συντρό­φους, να δια­σκε­δά­σουν, να περά­σουν καλά, αλλά και να βρο­ντο­φω­νά­ξουν τα συν­θή­μα­τά τους για τα κοι­νά όνει­ρα και τους αγώ­νες τους.

Ο Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπα­τιέ­λος, με την ομι­λία του έδω­σε το στίγ­μα της σύγ­χρο­νης πάλης σε αυτές τις εξε­λί­ξεις και τα μέτω­πα που έχου­με μπρο­στά μας, που δένο­νται και επι­βε­βαιώ­νουν το επί­και­ρο σύν­θη­μα του Φεστι­βάλ: «Σοσια­λι­σμός για να μπο­ρού­με να “ανα­σαί­νου­με”, για να νική­σει η ζωή»!

Ιδιαί­τε­ρη σημα­σία είχε η ανα­φο­ρά στην επέ­τειο των 7 χρό­νων από τη δολο­φο­νία του Παύ­λου Φύσ­σα, με σχε­τι­κό κομ­μά­τι στην ομι­λία του Νίκου Αμπα­τιέ­λου, αλλά και με τη σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση της ΚΝΕ που μοι­ρα­ζό­ταν στους επι­σκέ­πτες του Φεστι­βάλ, δίνο­ντας το στίγ­μα των πρω­το­βου­λιών της ΚΝΕ που ήδη παίρ­νο­νται και θα συνε­χι­στούν μπρο­στά και στο απο­τέ­λε­σμα της δίκης της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής οργάνωσης.

|                ΝΙΚΟΣ ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΣ
Να μπούμε ακόμα πιο αποφασιστικά μπροστά για να αναπτυχθούν οι αγώνες της νεολαίας

(Απο­σπά­σμα­τα από την ομι­λία του Γραμ­μα­τέα του ΚΣ της ΚΝΕ)

Συντρό­φισ­σες και σύντρο­φοι, φίλες και φίλοι,

Το Φεστι­βάλ της ΚΝΕ και του «Οδη­γη­τή», ο μεγα­λύ­τε­ρος πολι­τι­κός — πολι­τι­στι­κός θεσμός της νεο­λαί­ας της χώρας μας, είναι και φέτος εδώ. (…)
Αυτό που χαρα­κτη­ρι­στι­κά περιέ­γρα­ψαν στο μήνυ­μά τους οι σύντρο­φοι της ΚΝ Τουρ­κί­ας: «Είμα­στε βέβαιοι ότι οι δυσκο­λί­ες λόγω παν­δη­μί­ας δεν θα απο­δυ­να­μώ­σουν το πνεύ­μα του Φεστι­βάλ, αντί­θε­τα η ΚΝΕ με οργά­νω­ση και μεγά­λη αυτα­πάρ­νη­ση θα ολο­κλη­ρώ­σει το Φεστι­βάλ, θα βγει ακό­μα πιο ισχυ­ρή και με νέους φίλους δίπλα της».
Από τη δεύ­τε­ρη μέρα του Φεστι­βάλ μας, απα­ντά­με και στους συντρό­φους της ΚΝ Τουρ­κί­ας, στους συντρό­φους μας από Οργα­νώ­σεις όλου του κόσμου που έστει­λαν διε­θνι­στι­κά μηνύ­μα­τα όλες τις προη­γού­με­νες μέρες, που έχουν στραμ­μέ­νο το βλέμ­μα τους στο Φεστι­βάλ μας, κι ας μην ήταν δυνα­τό να είναι μαζί μας σήμερα…

Σύντρο­φοι, τα κατα­φέ­ρα­με! Και είμα­στε εδώ, στο 46ο Φεστι­βάλ, που παίρ­νει και αυτό ξεχω­ρι­στή θέση στην ιστο­ρία του μεγα­λύ­τε­ρου πολι­τι­στι­κού — πολι­τι­κού θεσμού της νεο­λαί­ας της χώρας μας.
Αλλω­στε το ίδιο το Φεστι­βάλ προ­σφέ­ρει μια σημα­ντι­κή «ανά­σα» που ίσως φέτος η νεο­λαία να την έχει ανά­γκη περισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλη φορά. (…)

«Ανά­σα» ζωής είναι η πρω­το­βου­λία της ΚΝΕ να καλέ­σου­με τη νεο­λαία σε εθε­λο­ντι­κές αιμο­δο­σί­ες σε όλη την Ελλά­δα στο πλαί­σιο του Φεστιβάλ.
Δεν μπο­ρού­σα­με ως ΚΝΕ να μεί­νου­με ασυ­γκί­νη­τοι απέ­να­ντι στην έκκλη­ση των νοσο­κο­μεια­κών για­τρών για προ­σφο­ρά αίμα­τος ώστε να καλυ­φθούν οι τερά­στιες ανά­γκες που πάντα υπάρ­χουν, λόγω και της αδια­φο­ρί­ας των κυβερ­νή­σε­ων, και που έγι­ναν ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρες με την παν­δη­μία του κορονοϊού.

Ομως αυτή η πρω­το­βου­λία ήταν και η καλύ­τε­ρη απά­ντη­ση στην κυβέρ­νη­ση, που επι­λέ­γει να της «κου­νά το δάχτυ­λο» και να τη στο­χο­ποιεί για την έξαρ­ση της παν­δη­μί­ας, προ­κει­μέ­νου να κρύ­ψει τις δικές της, εγκλη­μα­τι­κές ευθύνες.
Οι εκα­το­ντά­δες φιά­λες αίμα­τος που συγκε­ντρώ­σα­με είναι επί­σης άλλη μια μορ­φή συμπα­ρά­στα­σης, πέρα από όσους και όσες τις χρεια­στούν, συμπα­ρά­στα­ση και αλλη­λεγ­γύη στον τιτά­νιο αγώ­να που δίνουν οι υγειο­νο­μι­κοί στα νοσο­κο­μεία, στις ΜΕΘ και τα χει­ρουρ­γεία, για να σώσουν ανθρώ­πι­νες ζωές, για την προ­στα­σία της υγεί­ας του λαού. (…)

💥  Να σταματήσει εδώ και τώρα το τσουβάλιασμα με τις θεωρίες συνωμοσίας

Η κυβέρ­νη­ση έχει το θρά­σος, την ώρα που σε όλους τους χώρους έχει δια­μορ­φω­θεί αυτή η επι­κίν­δυ­νη κατά­στα­ση, να τσου­βα­λιά­ζει ανορ­θο­λο­γι­κές, σκο­τα­δι­στι­κές και τελι­κά περι­θω­ρια­κές από­ψεις, όπως είναι οι διά­φο­ρες θεω­ρί­ες συνω­μο­σί­ας, με όποιον δίκαια δυσπι­στεί απέ­να­ντι στις παλι­νω­δί­ες και τα αντι­φα­τι­κά μέτρα τους.
Βάζουν στο ίδιο τσου­βά­λι τούς αρνη­τές του ιού με τους αρνη­τές της επι­κίν­δυ­νης πολι­τι­κής τους, που κάνει τα υγειο­νο­μι­κά πρω­τό­κολ­λα κου­ρε­λό­χαρ­τα μπρο­στά στα επι­χει­ρη­μα­τι­κά κέρδη.
Καλού­με την κυβέρ­νη­ση να στα­μα­τή­σει εδώ και τώρα αυτό το «αστείο».
Αν θέλουν να δουν ποιος ενι­σχύ­ει τις θεω­ρί­ες συνω­μο­σί­ας, ας κοι­τά­ξουν στον καθρέ­φτη.
Ο καθέ­νας κατα­λα­βαί­νει πόσο βολεύ­ε­ται η κυβέρ­νη­ση με τέτοιες θεω­ρί­ες, αφού μαζί με τον ιό εξα­φα­νί­ζουν και την υπο­χρέ­ω­σή της για λήψη μέτρων προ­στα­σί­ας που έχουν οικο­νο­μι­κό κόστος, καθώς και τις τερά­στιες ευθύ­νες της για την εξέ­λι­ξη της πανδημίας.
Αν θέλουν να χτυ­πή­σουν την αμφι­σβή­τη­ση προς τα επι­στη­μο­νι­κά δεδο­μέ­να, ας στα­μα­τή­σουν να βάζουν τους επι­στη­μο­νι­κούς τους συμ­βού­λους να παί­ζουν κάθε μέρα στην τηλε­ό­ρα­ση τον άχα­ρο ρόλο της τεκ­μη­ρί­ω­σης της κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής με δήθεν επι­στη­μο­νι­κά επι­χει­ρή­μα­τα. Μέχρι πως είναι προ­τι­μό­τε­ρο να υπάρ­χουν 25 μαθη­τές ανά τάξη παρά 15 προ­σπά­θη­σαν να μας πείσουν…
Είναι βέβαια κι αυτό άλλη μια από­δει­ξη για το πώς χαρα­μί­ζο­νται στο πλαί­σιο αυτού του συστή­μα­τος οι μεγά­λες δυνα­τό­τη­τες που προ­σφέ­ρουν σήμε­ρα τα επι­τεύγ­μα­τα της επιστήμης.

Επιστήμη στην υπηρεσία των λαών

Ευτυ­χώς υπάρ­χουν και σήμε­ρα επι­στή­μο­νες που τιμούν τον τίτλο και τον όρκο τους, που θέτουν καθη­με­ρι­νά τις γνώ­σεις τους στην υπη­ρε­σία του εργα­ζό­με­νου ανθρώ­που, σε αυτά τα ασφυ­κτι­κά βεβαί­ως πλαί­σια. Αυτοί οι επι­στή­μο­νες μας εμπνέ­ουν εμάς, σε αυτούς πρέ­πει να επι­διώ­κει να μοιά­σει κάθε σημε­ρι­νός φοιτητής.
Τέτοιοι είναι, φυσι­κά, οι μαχό­με­νοι υγειο­νο­μι­κοί του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας της χώρας μας, που παλεύ­ουν κάθε μέρα με την παν­δη­μία, αλλά και με τις τερά­στιες ελλείψεις.

Οταν μιλά­με όμως για επι­στή­μη στην υπη­ρε­σία των λαών, δεν μπο­ρού­με να μην ανα­φερ­θού­με στις 45 Ταξιαρ­χί­ες της Διε­θνούς Δύνα­μης «Χέν­ρι Ριβ» που έχει στεί­λει η Κού­βα σε 38 χώρες σε όλο τον κόσμο, απο­τε­λού­με­νες από 3.772 για­τρούς, νοση­λευ­τές και προ­σω­πι­κό Υγεί­ας.
Αυτοί οι επι­στή­μο­νες έχουν περι­θάλ­ψει περισ­σό­τε­ρους από 250 χιλιά­δες ανθρώ­πους που μολύν­θη­καν με τον νέο κορο­νο­ϊό, σώζο­ντας τη ζωή σε περισ­σό­τε­ρους από 8 χιλιά­δες ασθε­νείς.
Ο θαυ­μα­σμός που προ­κα­λεί αυτό το εγχεί­ρη­μα γίνε­ται ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρος αν ανα­λο­γι­στεί κανείς ότι προ­έρ­χε­ται από μια μικρή χώρα, που βρί­σκε­ται αντι­μέ­τω­πη με απα­ρά­δε­κτες κυρώ­σεις και ένα πολυ­ε­τές εγκλη­μα­τι­κό εμπάργκο.
Μάλι­στα, ανά­με­σα στα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη που έχουν επι­βά­λει τις κυρώ­σεις αυτές βρί­σκο­νται και χώρες στις οποί­ες η Κού­βα προ­σέ­φε­ρε πολύ­τι­μη βοή­θεια, την ώρα που τα δικά τους συστή­μα­τα Υγεί­ας κατέρρεαν.
Οι απο­στο­λές αλλη­λεγ­γύ­ης της Κού­βας δεν είναι κάτι και­νούρ­γιο. Καθιε­ρώ­θη­καν μετά τη νίκη της Επα­νά­στα­σης στο νησί και όταν η ίδια η Κού­βα εξα­σφά­λι­σε ένα δημό­σιο, δωρε­άν, καθο­λι­κό σύστη­μα Υγεί­ας, που περι­λαμ­βά­νει την πρό­λη­ψη, τη θερα­πεία και την απο­κα­τά­στα­ση για κάθε Κουβανό.
Σήμε­ρα και παρά τις αντι­ξο­ό­τη­τες, παρά τον υπε­ρε­ξη­ντά­χρο­νο απο­κλει­σμό από τις ΗΠΑ, παρα­δί­δει απλό­χε­ρα μάθη­μα ανθρω­πι­σμού και αλλη­λεγ­γύ­ης.

Ας κάνει ο καθέ­νας μια σύγκρι­ση με τα όσα είδα­με στην πρώ­τη φάση της παν­δη­μί­ας, με τη μία καπι­τα­λι­στι­κή χώρα να κλέ­βει μάσκες και υγειο­νο­μι­κό υλι­κό από την άλλη, αλλά και τώρα, με τον πόλε­μο που διε­ξά­γε­ται για το ποιος θα απο­κτή­σει πρώ­τος το εμβό­λιο, την ώρα που χάνο­νται ανθρώ­πι­νες ζωές.

Ως ελά­χι­στη ανα­γνώ­ρι­ση αυτής της προ­σφο­ράς, ενώ­νου­με από αυτό το βήμα κι εμείς τη φωνή μας με την καμπά­νια που εξε­λίσ­σε­ται σε διε­θνές επί­πε­δο για την απο­νο­μή του φετι­νού Βρα­βεί­ου Νόμπελ Ειρή­νης στη Διε­θνή Δύνα­μη Εξει­δι­κευ­μέ­νων Ιατρών σε Φυσι­κές Κατα­στρο­φές και Σοβα­ρές Επι­δη­μί­ες «Χέν­ρι Ριβ».

Το φασισμό θα τον τσακίσει η πάλη του λαού και της νεολαίας

Το Φεστι­βάλ μας δεν θα μπο­ρού­σε να λεί­ψει φέτος και για έναν ακό­μα λόγο. Για­τί φτά­νει επι­τέ­λους η μέρα, μετά από 5,5 ολό­κλη­ρα χρό­νια και απα­ρά­δε­κτες καθυ­στε­ρή­σεις της δίκης της Χρυ­σής Αυγής, η μέρα που πρέ­πει να βρει τους ναζί εγκλη­μα­τί­ες στη φυλα­κή.
Σαν σήμε­ρα (ΣΣ |> 18-Σεπ) πριν από 7 χρό­νια έπε­φτε νεκρός στο Κερα­τσί­νι από το μαχαί­ρι του χρυ­σαυ­γί­τη ο αντι­φα­σί­στας μου­σι­κός Παύ­λος Φύσ­σας.
Μια εγκλη­μα­τι­κή πρά­ξη, με φυσι­κό αυτουρ­γό τον χρυ­σαυ­γί­τη Γ. Ρου­πα­κιά, ενταγ­μέ­νη στην οργα­νω­μέ­νη και καθο­δη­γού­με­νη δρα­στη­ριό­τη­τα της ναζι­στι­κής οργά­νω­σης.
Είχαν προη­γη­θεί η δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση χρυ­σαυ­γι­τών σε κομ­μου­νι­στές εργά­τες στο Πέρα­μα, επι­θέ­σεις σε μετα­νά­στες και Ελλη­νες εργάτες.

Ξεκά­θα­ρα έχει πλέ­ον απο­δει­χθεί ότι ο Παύ­λος Φύσ­σας ήταν στο­χο­ποι­η­μέ­νος για­τί ήταν αντι­φα­σί­στας, ότι τον έψα­χνε και­ρό η ναζι­στι­κή οργάνωση.
Ο Παύ­λος κοί­τα­ξε το «τέρας» στα μάτια και έμει­νε όρθιος. Θα τον τιμά­με πάντα, όπως και όλα τα θύμα­τα της φασι­στι­κής βίας.

Η αυτονόητη απαίτηση για τιμωρία των ναζί δεν οδηγεί σε εφησυχασμό.

Ηταν επί­σης σαν σήμε­ρα, λίγο μετά τις 10 το βρά­δυ, όταν στις εκδη­λώ­σεις του 40ού Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή», ένα χρό­νο μετά τη δολο­φο­νία του Παύ­λου, σίγη­σαν τα πάντα για να απο­δο­θεί ο ελά­χι­στος φόρος τιμής.
Ο όρκος έχει δοθεί από παλιά και εμείς τους όρκους μας τους τιμά­με:
Το φασι­σμό θα τον τσα­κί­σει η πάλη του λαού και της νεο­λαί­ας. Ο Παύ­λος θα ζει στο δρό­μο του αγώ­να, εκεί που θα κρί­νε­ται το δίκιο, εκεί που ο λαός θα σπά­σει μια για πάντα το αυγό του φιδιού.

Φυσι­κά η πάλη ενά­ντια στους φασί­στες δεν είναι επε­τεια­κή. Χρό­νια τώρα, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα σχο­λεία, στις σχο­λές, στους χώρους δου­λειάς, μέσα στους φορείς του κινή­μα­τος πρω­το­στα­τούν για να μην έχουν τόπο να σταθούν.
Εχουν πάρει πλη­ρω­μέ­νη απά­ντη­ση όπο­τε βγαί­νουν από τις τρύ­πες τους και προ­σπα­θούν να χύσουν το δηλη­τή­ριό τους.

Αυτό που επι­βε­βαιώ­νει και η εξέ­λι­ξη της δίκης όλα αυτά τα χρό­νια είναι πως οι φασί­στες απο­τε­λούν το μακρύ χέρι του συστή­μα­τος, είναι τα τσι­ρά­κια των αφε­ντι­κών. Εχουν φανε­ρές και αθέ­α­τες σχέ­σεις με κρα­τι­κούς και άλλους μηχα­νι­σμούς του συστή­μα­τος, με την εργοδοσία.
Αυτή είναι η ουσία και δεν αλλά­ζει, ακό­μα κι αν πολ­λοί από αυτούς κάνουν τώρα τις κότες, παρι­στά­νο­ντας ότι «δεν είδαν και δεν άκου­σαν», ή έχουν εγκα­τα­λεί­ψει το χρυ­σαυ­γί­τι­κο καρά­βι τώρα που βου­λιά­ζει, για να βρε­θούν σε άλλα φασι­στι­κά μορφώματα.
Είναι εγκλη­μα­τί­ες για­τί είναι φασί­στες, και ο φασι­σμός τσα­κί­ζε­ται μαζί με το σύστη­μα που τον γεννά!

🎈 Η ΚΝΕ πρέπει και μπορεί να δυναμώσει αποφασιστικά

Σε αυτές τις πρω­τό­γνω­ρες συν­θή­κες που ζού­με, η ΚΝΕ έχει πολ­λά να πει σε κάθε νέο και νέα που νιώ­θει ότι όλα πάνε λάθος, που νιώ­θει ότι δεν τον αφή­νουν να ανα­πνεύ­σει, αλλά δεν έχει μπο­ρέ­σει ακό­μα να δει ξεκά­θα­ρα την αιτία και τους ενόχους. (…)
Η Οργά­νω­σή μας είναι ένα επα­να­στα­τι­κό σχο­λείο. Είμα­στε υπο­χρε­ω­μέ­νοι να αντα­πο­κρι­νό­μα­στε στο καθή­κον να οπλι­ζό­μα­στε με γνώ­ση για το πώς μπο­ρεί αυτός ο κόσμος να αλλά­ξει. Να σκύ­βου­με μόνο όταν είναι να αφου­γκρα­στού­με τα βάσα­να και τις δυσκο­λί­ες της νεο­λαί­ας, να γινό­μα­στε πραγ­μα­τι­κοί μαχη­τές όταν αγω­νι­ζό­μα­στε για το δίκιο του λαού. Να αισθα­νό­μα­στε την αδι­κία που βιώ­νει ο κάθε κατα­πιε­σμέ­νος σαν δική μας, να μη συμ­βι­βα­ζό­μα­στε με τον αρνη­τι­κό συσχετισμό.
Αυτά τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά πρέ­πει να επι­βε­βαιώ­νο­νται στην πρά­ξη καθη­με­ρι­νά από τους πρω­το­πό­ρους τού σήμε­ρα. Ξέρου­με ότι δεν είναι εύκο­λο, όμως έχου­με τα δικά μας ακα­τα­μά­χη­τα όπλα.
Αυτά που έχουν επι­δρά­σει ώστε το Κόμ­μα μας να δια­μορ­φώ­νει σε όλη του την ηρω­ι­κή πορεία σεμνούς και λαϊ­κούς αγω­νι­στές, που πορεύ­ο­νται στη ζωή με το κεφά­λι ψηλά.

Έναν τέτοιο σύντρο­φο θέλου­με να απο­χαι­ρε­τή­σου­με και σήμε­ρα από αυτό το βήμα.
Σήμε­ρα «έφυ­γε» από τη ζωή ο Βαγ­γέ­λης Μπού­τας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Σύντρο­φε Βαγ­γέ­λη, «στρα­τη­γέ του κάμπου», η ΚΝΕ σε απο­χαι­ρε­τά με βαθιά θλίψη.
Αυτές τις δύσκο­λες ώρες εκφρά­ζου­με τα πιο θερ­μά μας συλ­λυ­πη­τή­ρια σε όλη την οικο­γέ­νειά του, στη σύζυ­γό του Χρι­στί­να, στα παι­διά και τα εγγό­νια του. Θα εμπνε­ό­μα­στε πάντα από το παρά­δειγ­μά σου.

Φίλες και φίλοι, νέοι και νέες,

Τώρα είναι που η ΚΝΕ πρέ­πει και μπο­ρεί να δυνα­μώ­σει απο­φα­σι­στι­κά. Τώρα είναι η ώρα να κάνουν το βήμα οι χιλιά­δες νέοι που συμπο­ρεύ­ο­νται μαζί μας όλο το τελευ­ταίο διά­στη­μα. Για­τί κάθε νέος και νέα που κάνει το βήμα να οργα­νω­θεί στην ΚΝΕ είναι και μια ήττα για το σάπιο σύστη­μά τους, που απέ­τυ­χε να τον κάνει πρώ­τα απα­θή, μετά χει­ρο­κρο­τη­τή της αδι­κί­ας και τελι­κά να τον αποκτηνώσει.
Τώρα είναι η ώρα να μπού­με ακό­μα πιο απο­φα­σι­στι­κά μπρο­στά για να ανα­πτυ­χθούν οι αγώ­νες της νεο­λαί­ας.
Να γίνου­με πιο ικα­νοί να συν­δέ­ου­με την πάλη για τα ζητή­μα­τα της μόρ­φω­σης, της δου­λειάς, την πάλη ενά­ντια στη μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στους επι­κίν­δυ­νους σχε­δια­σμούς των ιμπε­ρια­λι­στών στην περιο­χή, την πάλη ενά­ντια στον κρα­τι­κό αυταρ­χι­σμό, με την πάλη για την ορι­στι­κή διέ­ξο­δο, την κοι­νω­νία όπου θα μπο­ρού­με πια να ανα­σαί­νου­με ελεύ­θε­ρα, όπου θα νική­σει η ζωή: Το σοσια­λι­σμό.

Για άλλη μια φορά, η διε­θνής διά­στα­ση και σημα­σία του Φεστι­βάλ ανα­δεί­χθη­κε με την προ­βο­λή από τις οθό­νες στο χώρο του γηπέ­δου χαι­ρε­τι­στή­ριων μηνυ­μά­των από ξένες Κομ­μου­νι­στι­κές Οργα­νώ­σεις Νεο­λαί­ας.

Λίγο μετά τις 7.30 μμ. στο χώρο του Φεστι­βάλ έφτα­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κου­τσού­μπας. Κατευ­θυ­νό­με­νος προς την κεντρι­κή εξέ­δρα συνο­μί­λη­σε με μέλη και φίλους του Κόμ­μα­τος που βρί­σκο­νταν στο χώρο όπως και με τους συντρό­φους στο χώρο του βιβλιοπωλείου.
Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ενί­σχυ­σε την προ­σπά­θεια για οικο­νο­μι­κή βοή­θεια στους πλη­γέ­ντες από την έκρη­ξη στο λιμά­νι της Βηρυ­τού και αγό­ρα­σε το «κόκ­κι­νο Αερό­στα­το».

Με τη συναυ­λία του Μίλ­του Πασχα­λί­δη «κλεί­νει» η δεύ­τε­ρη μέρα των εκδηλώσεων

«Παρά­ξε­νοι και­ροί, παρά­ξε­νο κι αυτό το Φεστι­βάλ. Ευχα­ρι­στού­με την ΚΝΕ για άλλη μια φορά που μας φώνα­ξε, εδώ και 20 τόσα χρό­νια…
Με βάση τις απο­φά­σεις της κυβέρ­νη­σης μάλ­λον είναι η τελευ­ταία φορά που τρα­γου­δάω για φέτος. Θα προ­σπα­θή­σω να παί­ξω όσα περισ­σό­τε­ρα τρα­γού­δια γίνε­ται και όσο πιο δικά μας, δικά μας εννοώ… κόκ­κι­να», είπε ο Μίλ­τος Πασχα­λί­δης στο ξεκί­νη­μα της συναυ­λί­ας του και πραγ­μα­τι­κά κρά­τη­σε την υπό­σχε­σή του, προ­σφέ­ρο­ντας μονα­δι­κές στιγ­μές με μεγά­λες του επι­τυ­χί­ες. «Ιθά­κη», «Ξημε­ρώ­μα­τα», «Περ­σί­δες», «Βυθι­σμέ­νες άγκυ­ρες» και τόσα άλλα…
«Μετρά­με απώ­λειες πολ­λές αλλά 2 είναι από αυτές που δεν χωνεύ­ο­νται. Αυτό το τρα­γού­δι το λέγα­με πάντα 24 χρό­νια με τον Λαυ­ρέ­ντη, πια δεν θα το λέμε παρέα, αλλά όπως και να ‘χει όταν το λέω θα του το στέλ­νω», είπε ο Μίλ­τος Πασχα­λί­δης πριν τρα­γου­δή­σει την «Απου­σία», για να συνε­χί­σει με το «Φλα­σά­κι»…

Τη σκη­νή μοι­ρά­στη­κε μαζί του στο πιά­νο και στο τρα­γού­δι η Νίκη Γρα­νά ερμη­νεύ­ο­ντας το «Όταν σου χορεύω» του Φοί­βου Δελη­βο­ριά, αλλά και τις «Βαριές κου­βέ­ντες» του Μίλ­του κ.ά. Μαζί του ακό­μα ο Θύμιος Παπα­δό­που­λος στα πνευ­στά, ο Πάρης Περυ­σι­νά­κης στη λίρα και το μαντο­λί­νο, ο Δημή­τρης Μου­τά­φης στο μπά­σο, ο Ηλί­ας Δου­μά­νης στα τύμπανα.

Ηχο­χρώ­μα­τα που αντλούν την έμπνευ­σή τους από τη λαϊ­κή παρά­δο­ση, αλλά και καθα­ρές ροκ μελω­δί­ες, εναλ­λάσ­σο­νταν με ζεμπε­κιές και μπα­λά­ντες. «Είναι παρά­ξε­νο είσα­στε πολ­λοί αλλά είστε σκορ­πι­σμέ­νοι για να δού­με πόσο δυνα­τά τρα­γου­δά­τε ειδι­κά οι πίσω για­τί τους μπρο­στά τους ακούω», προ­έ­τρε­ψε ο Μίλ­τος Πασχα­λί­δης και πράγ­μα­τι κάτω από τις μάσκες ακού­στη­καν δυνα­τά οι στί­χοι από τις «Πεθα­μέ­νες καλησπέρες».
Στη μνή­μη του Παύ­λου Φύσ­σα τρα­γού­δη­σε και αφιέ­ρω­σε στην Μάγδα Φύσ­σα το «Κιφ», ενώ δεν θα μπο­ρού­σαν να λεί­πουν οι ανα­φο­ρές στον Άλκη Αλκαίο με το «Αγύ­ρι­στο κεφά­λι» που έγρα­ψαν το 1999, λίγο πριν τρα­γου­δή­σει και τότε σε ένα Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, καθώς και στον Θάνο Μικρού­τσι­κο με ένα ποτ που­ρί τρα­γου­διών από του «Αιώ­να την παρά­γκα» και άλλα τρα­γού­δια του αγα­πη­μέ­νου συνθέτη.

«Θα παί­ξου­με για πρώ­τη φορά στα χρο­νι­κά έναν καθι­στό Καλα­μα­τια­νό», έδω­σε το σύν­θη­μα ο Μίλ­τος από τη σκη­νή και μπο­ρεί κανείς να μη σηκώ­θη­κε για να χορέ­ψει, αλλά το τρα­γού­δι του κόσμου ήταν τόσο έντο­νο σαν χορός όταν τον συνό­δευαν στο «Κάπο­τε γνώ­ρι­σα μια λίμνη».
«Ευχα­ρι­στού­με όλα τα παι­διά της ΚΝΕ που βοή­θη­σαν για να στη­θεί τού­το εδώ το τρι­ή­με­ρο. Σύντρο­φοι, ελπί­ζω να σμί­ξου­με ξανά σε δια­φο­ρε­τι­κές συν­θή­κες και να γινό­μα­στε μια μεγά­λη αγκα­λιά», ευχή­θη­κε ο Μίλ­τος Πασχα­λί­δης στο τέλος της συναυ­λί­ας του και χάρι­σε ακό­μα ένα ποτ που­ρί τρα­γου­διών δικών του και άλλων, «…και τα τρα­γού­δια, που ‘λεγα όπου πολύ σ’ αρέ­σαν», που πραγ­μα­τι­κά ο κόσμος ευχό­ταν να μην τελειώ­σει ποτέ…

Πριν από την έναρ­ξη της συναυ­λί­ας, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας χαι­ρέ­τη­σε και συνο­μί­λη­σε με τον Μίλ­το Πασχαλίδη.