Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή: Με επιτυχία η πολιτική συγκέντρωση στην Λάρισα

Με υψω­μέ­νες τις κόκ­κι­νες σημαί­ες έγι­νε δεκτή στο βήμα του 47ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γή­τη» στη Λάρι­σα η Θεα­νώ Καπέ­τη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Τα συν­θή­μα­τα «ισχυ­ρό ΚΚΕ αντε­πί­θε­ση λαέ» και «το μέλ­λον μας δεν είναι ο καπι­τα­λι­σμός είναι ο νέος κόσμος ο σοσια­λι­σμός» ακού­γο­νταν διαρ­κώς. Όπο­τε ο λαός απαί­τη­σε να ικα­νο­ποι­η­θούν οι ανά­γκες του, πίστε­ψε στη δύνα­μή του και πήρε την τύχη στα χέρια του, ο τρο­χός της ιστο­ρί­ας γύρι­σε μπροστά.

Στην ομι­λία της η Θεα­νώ Καπέ­τη, τόνι­σε, μετα­ξύ άλλων, τα εξής:

«Δεν υπάρ­χει πιο όμορ­φο ταξί­δι, από αυτό που στις απο­σκευ­ές του κου­βα­λά τα πιο ωραία ιδα­νι­κά που γνώ­ρι­σε η ανθρω­πό­τη­τα, τις πιο λαμπρές αξί­ες, ένα ταξί­δι κόντρα στη θύελ­λα της βαρ­βα­ρό­τη­τας, της εκμε­τάλ­λευ­σης. Αυτό το ταξί­δι του Φεστι­βάλ της ΚΝΕ και του «Οδη­γη­τή» που κοντά μισό αιώ­να  χτι­ζό­ταν και χτί­ζε­ται με τα υλι­κά της συντρο­φι­κό­τη­τας, της ανι­διο­τέ­λειας, της πρω­το­πό­ρας ριζο­σπα­στι­κής δημιουρ­γί­ας, παρα­μέ­νει επί­και­ρο — ζωντα­νό — νέο  και κερ­δί­ζει τις καρ­διές χιλιά­δων νέων αλλά και μεγα­λύ­τε­ρων σε όλη τη χώρα αλλά και εδώ στη Λάρισα.

Εδώ που από τα πρώ­τα βήμα­τα του Κόμ­μα­τος μέχρι σήμε­ρα, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα και το λαϊ­κό κίνη­μα συν­δέ­ο­νται με το ΚΚΕ με δεσμούς αίμα­τος, θυσιών κι αγώ­νων. Χιλιά­δες αγω­νι­στές πρω­τα­γω­νί­στη­σαν σε ηρω­ι­κές σελί­δες που έγρα­ψε στην περιο­χή ο λαός μας στην περί­ο­δο του μεσο­πο­λέ­μου, της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης και του αγώ­να του ΔΣΕ, όπως ο Νίκος Βαλια­νά­τος, Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΟ Λάρι­σας του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ της Εργα­τι­κής Βοή­θειας Ελλά­δας, που δολο­φο­νή­θη­κε μετά από φρι­χτά βασα­νι­στή­ρια στα γρα­φεία της Ειδι­κής Ασφά­λειας του Μανια­δά­κη το 1938, η 23χρονη ΕΠΟ­Νί­τισ­σα Δήμη­τρα Τσά­τσου, που εκτε­λέ­στη­κε από τους Γερ­μα­νούς κατα­κτη­τές, ο Άγγε­λος Τσι­τώ­τας και ο Μιχά­λης Κυρί­τσης, μαχη­τές της «Ανε­ξάρ­τη­της Ομά­δας Λάρι­σας» του ΔΣΕ,  ο Σπύ­ρος Καλο­δί­κης, Γραμ­μα­τέ­ας της Επι­τρο­πής Πόλης Λάρι­σας του ΚΚΕ, που δολο­φο­νή­θη­κε από ασφαλίτες.

Από αυτό το βήμα θα θέλα­με να ανα­κοι­νώ­σου­με πως μέσα στον Οκτώ­βρη θα πραγ­μα­το­ποι­η­θούν τα εγκαί­νια του μνη­μεί­ου εκτε­λε­σθέ­ντων στο λόφο του Μεζούρ­λου, ύστε­ρα από μια κοπια­στι­κή δου­λειά δεκά­δων συντρό­φων και φίλων του Κόμ­μα­τος και της ΚΝΕ και την ενί­σχυ­ση πολ­λών Λαρι­σαί­ων που από το υστέ­ρη­μα τους στή­ρι­ξαν την προ­σπά­θεια ανέ­γερ­σης του. Μνη­μείο που θα θυμί­ζει στη νέα γενιά, όλους εκεί­νους που μπρο­στά στο δίλημ­μα “υπο­τα­γή ή οργά­νω­ση της πάλης και αντε­πί­θε­ση” διά­λε­ξαν το δεύ­τε­ρο δρό­μο και πάλε­ψαν μέσα από το ΔΣΕ, κρα­τώ­ντας ψηλά τη σημαία της κοι­νω­νι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης από τα δεσμά της ταξι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης. Είναι το Φεστι­βάλ της ΚΝΕ που στο μόχθο των συντρό­φων που το χτί­ζουν, χτυ­πά­ει η καρ­διά ενός κόσμου που δεν έχει τελειώ­σει, δεν έχει ηττη­θεί ορι­στι­κά, ανα­συ­ντάσ­σε­ται, δυνα­μώ­νει, απο­κτά νέους οικο­δό­μους του μέλ­λο­ντος, του κόσμου χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση του Σοσια­λι­σμού — Κομμουνισμού.

larisa festival kne odhghth 82

 Ξέρου­με ότι η επο­χή μας κυο­φο­ρεί τις μεγά­λες και ριζι­κές ανατροπές

Συντρό­φισ­σες και σύντρο­φοι, φίλες και φίλοι, νέοι και νέες,

Φτά­νει πια είναι βαρε­τό να ακού­με τους ίδιους ψευ­το­καυ­γά­δες, να ψάχνου­με τις δια­φο­ρές σαν ψύλ­λους στ’ άχυ­ρα, ανά­με­σα σε κόμ­μα­τα που στη­ρί­ζουν το κεφά­λαιο, τις επι­λο­γές του, τις συμ­μα­χί­ες του σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, κόμ­μα­τα που σε τελι­κή ανά­λυ­ση είναι κόμ­μα­τα που υπε­ρα­σπί­ζο­νται ‑ανε­ξάρ­τη­τα τίτλους και δια­κη­ρύ­ξεις- το καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα.

Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ απευ­θυ­νό­μα­στε σε εσάς, σε εσάς που νιώ­θε­τε απο­γοη­τευ­μέ­νοι, πικρα­μέ­νοι από την πολι­τι­κή, που η πολι­τι­κή είναι κάτι ξένο που σχε­διά­ζε­ται μακριά από εσάς από τις ανά­γκες, από τις ζωές σας.

Απευ­θυ­νό­μα­στε σ’ εσάς που ξέρε­τε καλά πως σήμε­ρα κου­μά­ντο κάνει η αδι­κία, πως τελι­κά ωφε­λη­μέ­νοι, όποια κυβέρ­νη­ση και να βγαί­νει είναι οι ίδιοι, οι εφο­πλι­στές, οι βιο­μή­χα­νοι, οι τρα­πε­ζί­τες. Σε εσάς που εργά­ζε­στε απ’ το πρωί ως το βρά­δυ για έναν μισθό ή για να κρα­τή­σε­τε την επι­χεί­ρη­σή σας, με ένα εισό­δη­μα που δε θα φτά­νει να πλη­ρώ­σε­τε το αυξη­μέ­νο πετρέ­λαιο, την πανά­κρι­βη ΔΕΗ, που ζεί­τε σε μια πανέ­μορ­φη χώρα αλλά δε μπο­ρεί­τε να τη χαρεί­τε για­τί δεν έχε­τε τη δυνατότητα.

Απευ­θυ­νό­μα­στε στους βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες και κτη­νο­τρό­φους, που ζεί­τε καθη­με­ρι­νά την αγω­νία της επι­βί­ω­σης. Σε εσάς που το προη­γού­με­νο διά­στη­μα είδα­τε να κατα­στρέ­φε­ται η παρα­γω­γή σας από τους παγε­τούς, το χαλά­ζι, τον καύ­σω­να και δεν έχε­τε πάρει ακό­μα τις απο­ζη­μιώ­σεις. Είναι ώρα να σκε­φτεί­τε τι πραγ­μα­τι­κά φταί­ει και τι πραγ­μα­τι­κά πρέ­πει να γίνει και πώς. Πώς θα γίνει ο πλού­τος που παρά­γε­τε  να στη­ρί­ξει την ικα­νο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών, χωρίς τις απει­λές και τους εκβια­σμούς των βιο­μη­χά­νων και των εμπό­ρων, χωρίς κυνη­γη­τό από τις τρά­πε­ζες και την εφο­ρία, χωρίς τους περιο­ρι­σμούς της ΕΕ και των άλλων ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμμαχιών.

Συνα­γω­νι­στές και συνα­γω­νί­στριες, φίλοι και φίλες,

Απευ­θυ­νό­μα­στε σε εσάς, που βλέ­πε­τε ότι ενώ έχου­με φτά­σει στην επο­χή του 5G,  πως οι πάμπλου­τοι κάνουν βόλ­τα πολ­λών εκα­τομ­μυ­ρί­ων στο φεγ­γά­ρι, την ίδια στιγ­μή η ψαλί­δα του πλού­του και της φτώ­χειας γιγα­ντώ­νε­ται.  Πολ­λά νέα ζευ­γά­ρια δεν μπο­ρούν να νοι­κιά­σουν ένα σπί­τι με ανθρώ­πι­νες συν­θή­κες, σκέ­φτο­νται πόσα λεπτά θα ανά­ψουν τη θέρ­μαν­ση, που βλέ­πε­τε πως σε πολ­λές χώρες δεν έχει φτά­σει το εμβό­λιο. Πως λαοί ολό­κλη­ροι όταν δεν σκο­τώ­νο­νται από τις βόμ­βες των ΝΑΤΟι­κών ή άλλων ιμπε­ρια­λι­στών εξο­ντώ­νο­νται, εκπορ­νεύ­ο­νται στο ταξί­δι της προσφυγιάς.

Απευ­θυ­νό­μα­στε σε εσάς που το άδι­κο δε χωρά­ει στην καρ­διά σας, που δεν δέχε­στε να συμ­βι­βα­στεί­τε με ένα τέτοιο σύστη­μα που η ελευ­θε­ρία του μετριέ­ται στην τσέ­πη του καθένα.

Απευ­θυ­νό­μα­στε σε εσάς που συνει­δη­το­ποιεί­τε πως δεν μπο­ρεί να νιώ­θει κανέ­νας άνθρω­πος ελεύ­θε­ρος ατο­μι­κά, αν η κοι­νω­νία που ζει είναι δεμέ­νη με τις βαριές αλυ­σί­δες της εκμετάλλευσης.

Σας καλού­με να συζη­τή­σε­τε μαζί μας, να προ­βλη­μα­τι­στεί­τε πάνω στις Θέσεις του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ μπο­ρεί να εγγυ­η­θεί ότι η οργά­νω­ση της λαϊ­κής αντε­πί­θε­σης θα έχει συνέ­χεια, διάρ­κεια και προοπτική.

Το ΚΚΕ έχει σχέ­διο για το σήμε­ρα και το αύριο, σύγ­χρο­νο επα­να­στα­τι­κό πρό­γραμ­μα, που φωτί­ζει τη διέ­ξο­δο για όλα τα εργα­τι­κά λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα, τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να δοθούν λύσεις σ’ αυτά.

Το ΚΚΕ λέει και μπο­ρεί να λέει την αλή­θεια στο λαό, για­τί δεν έχει δεσμεύ­σεις και εξαρ­τή­σεις απέ­να­ντι στην αστι­κή τάξη της χώρας μας και στα διά­φο­ρα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα. Σε αντί­θε­ση με τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα, προει­δο­ποί­η­σε για τις ολέ­θριες συνέ­πειες των ανα­τρο­πών στον 20ο αιώ­να, για τον επι­κίν­δυ­νο ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Απο­κά­λυ­ψε τις απα­τη­λές υπο­σχέ­σεις της δίκαι­ης καπι­τα­λι­στι­κής ανάπτυξης.

Το Κόμ­μα μας αντι­πα­λεύ­ει την κατα­στρο­φι­κή λογι­κή της παραί­τη­σης, της υπο­χώ­ρη­σης, της μοι­ρο­λα­τρί­ας, τις χρε­ο­κο­πη­μέ­νες θεω­ρί­ες που δια­κη­ρύσ­σουν το τέλος της ταξι­κής πάλης. Αντι­μά­χε­ται τη δια­στρέ­βλω­ση της ιστο­ρί­ας, την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή θεω­ρία των δύο άκρων, που επι­χει­ρεί να εξι­σώ­σει το φασι­σμό με τον πραγ­μα­τι­κό του αντί­πα­λο, τον σοσιαλισμό.

Εμπι­στευ­τεί­τε το και συμπο­ρευ­τεί­τε μαζί μας!

Άλλω­στε μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει το λαό, όταν επι­λέ­γει να βαδί­σει στο δρό­μο της ανατροπής.

Αυτό διδά­σκει η ιστο­ρία των λαϊ­κών αγώνων.

Από την οργά­νω­ση της πάλης για την επι­βί­ω­ση και τη λαϊ­κή αλληλεγγύη.

Από τους αγώ­νες για την κατά­κτη­ση νέων δικαιω­μά­των, την παρε­μπό­δι­ση αντι­λαϊ­κών μέτρων.

Από τις μεγά­λες στιγ­μές της λαϊ­κής πάλης στη χώρα μας.

Από τις μεγά­λες εφό­δους στους ουρα­νούς, όπως της Παρι­σι­νής Κομ­μού­νας, της νικη­φό­ρας Οχτω­βρια­νής Επανάστασης.

Όπο­τε ο λαός απαί­τη­σε να ικα­νο­ποι­η­θούν οι ανά­γκες του, πίστε­ψε στη δύνα­μή του και πήρε την τύχη του στα χέρια του, ο τρο­χός της ιστο­ρί­ας γύρι­σε μπροστά.

Αυτό το συμπέ­ρα­σμα έχει την αξία του και τη σημα­σία του σήμερα.

Φίλοι και φίλες, συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Δεν συμ­μορ­φω­νό­μα­στε “προς τας υπο­δεί­ξεις” των αστι­κών κομ­μά­των και μηχα­νι­σμών. Ξέρου­με ότι η επο­χή μας κυο­φο­ρεί τις μεγά­λες και ριζι­κές ανατροπές.

Κι από αυτό το βήμα τιμά­με και απο­χαι­ρε­τά­με τον μεγά­λο δημιουρ­γό Μίκη Θεο­δω­ρά­κη που θα ζει μες στις καρ­διές μας, στα τρα­γού­δια μας, στους καθη­με­ρι­νούς μας αγώ­νες, για να πάρουν “τα όνει­ρα εκδίκηση”.

Αυτός είναι ο δρό­μος που αξί­ζει να βαδί­σουν οι νέοι και οι νέες, για­τί το μέλ­λον τους ανήκει».

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο