Άνοιξε τις πύλες της η κόκκινη πολιτεία
Ένα μεγάλο ξέσπασμα της νεολαίας που τολμά, που αμφισβητεί και αγωνίζεται

Χρό­νια είχε να δει η Αττι­κή τέτοια ογκώ­δη μετα­κί­νη­ση νέων ανθρώ­πων, μια μέρα όπως η Πέμ­πτη. Κι όμως, το 47ο Φεστι­βάλ ΚΝΕ - «Οδη­γη­τή», που άνοι­ξε χτες τις πύλες του, έμελ­λε να απο­τε­λέ­σει πόλο έλξης για δεκά­δες χιλιά­δες νεο­λαί­ους από όλη την Αττι­κή που από νωρίς κατέ­κλυ­σαν το Πάρ­κο Τρί­τση στην καρ­διά της Δυτι­κής Αθήνας.
Ήταν ένα μαζι­κό νεα­νι­κό ξέσπα­σμα, μια ανά­σα, που δεί­χνει ότι η νεο­λαία που εργά­ζε­ται, που σπου­δά­ζει, που πηγαί­νει στο σχο­λείο μπο­ρεί να δώσει διέ­ξο­δο στην αμφι­σβή­τη­σή της, να συνα­ντη­θεί με την πρω­το­πό­ρα δρά­ση και την πολι­τι­κή του ΚΚΕ.

Αυτό φάνη­κε, άλλω­στε, από την πρω­τό­γνω­ρη συμ­με­το­χή σε όλες τις συζη­τή­σεις στις σκη­νές και τα στέ­κια του Φεστιβάλ.
Συζη­τή­σεις που μπο­ρεί να γίνο­νταν ταυ­τό­χρο­να, κι όμως όλες έσφυ­ζαν από νέους και νέες που ψάχνουν απα­ντή­σεις, που προ­βλη­μα­τί­ζο­νται, που ανα­ζη­τούν, που βλέ­πουν ότι «δεν πάει άλλο», ότι «κάτι πρέ­πει να γίνει». Συζη­τή­σεις που απο­τυ­πώ­νουν την εμπι­στο­σύ­νη του εργα­τό­κο­σμου και της νεο­λαί­ας στο ΚΚΕ και στις θέσεις του.
Σε κάθε βήμα του ο επι­σκέ­πτης, από τη μία πύλη μέχρι την άλλη έβλε­πε νέους να συνα­ντιού­νται με φίλους και συντρό­φους τους, να τα λένε μετά από και­ρό. Καθέ­νας είχε να πει για έναν γνω­στό του, παλιό συμ­φοι­τη­τή, παλιό συνά­δελ­φο που είχε να τον δει χρό­νια, με το Φεστι­βάλ να απο­δει­κνύ­ε­ται και φέτος σημείο ανα­φο­ράς της νεο­λαί­ας. Νέοι άνθρω­ποι, που χαί­ρο­νται καθώς επι­τέ­λους μπο­ρούν να απο­λαύ­σουν ποιο­τι­κό καλ­λι­τε­χνι­κό πρό­γραμ­μα, να συζη­τή­σουν, να ανταλ­λά­ξουν από­ψεις σε ένα περι­βάλ­λον που το νιώ­θουν ολό­δι­κό τους, και μάλι­στα χωρίς το άγχος της διά­δο­σης του ιού, αφού από παντού γινό­ταν αντι­λη­πτό ότι η ΚΝΕ δεν αφή­νει τίπο­τα στην τύχη του.

«Να ζεις, να τολ­μάς, να προ­χω­ράς. Για την κοι­νω­νία της πραγ­μα­τι­κής ελευ­θε­ρί­ας, τον Σοσια­λι­σμό»: Με το σύν­θη­μα αυτό του φετι­νού Φεστι­βάλ να δίνει το στίγ­μα, οι εκδη­λώ­σεις συνε­χί­ζο­νται σήμε­ρα και αύριο, απο­τε­λώ­ντας σάλ­πι­σμα αντε­πί­θε­σης στη νεο­λαία, για τους αγώ­νες που έχει μπρο­στά της μαζί με την εργα­τι­κή τάξη και τον λαό.

🔻 Κορυ­φώ­νο­νται αύριο Σάβ­βα­το 25 Σεπτέμ­βρη στις 20.30 με τη μεγά­λη πολι­τι­κή συγκέ­ντρω­ση, όπου θα απευ­θύ­νει χαι­ρε­τι­σμό ο Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπα­τιέ­λος, και θα μιλή­σει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κουτσούμπας.

«Σαν να βγήκαμε στο ξέφωτο απ’ τη νύχτα… Επιτέλους ανασάναμε!»

🔹 «Επι­τέ­λους νιώ­θεις ότι αρχί­ζεις να ανα­πνέ­εις, ότι είσαι πραγ­μα­τι­κά ελεύ­θε­ρος, ότι υπάρ­χει φως, αισιο­δο­ξία».
🔹 «Πόσο και­ρό είχα­με να πάμε σε μία καλή συναυ­λία, να δού­με τόσους χιλιά­δες νέους, εκθέ­σεις. Να σηκώ­σου­με κεφά­λι από υπο­λο­γι­στή και κινη­τό».
🔹 «ΚΝΕ παι­διά! Δύνα­μη!». «Ήρθα­με εδώ και θα φύγου­με αισιό­δο­ξοι ότι μπο­ρού­με να κατα­κτή­σου­με τα όνει­ρά μας».
Από κάθε πύλη ξεχύ­νο­νται μέσα στην απέ­ρα­ντη κόκ­κι­νη πολι­τεία ανθρώ­πι­να ποτά­μια, με τους νέους και τις νέες, παι­διά του Γυμνα­σί­ου και του Λυκεί­ου, φοι­τη­τές, νέους εργα­ζό­με­νους και εργα­ζό­με­νες να κυριαρ­χούν δίνο­ντας ζωντά­νια σε κάθε σκη­νή, στις πλού­σιες εκθέ­σεις, στα περί­πτε­ρα παντού.

🔹 Στο φοι­τη­τι­κό στέ­κι ο Μανώ­λης, ο Χρή­στος και ο Σταύ­ρος, 18χρονα παι­διά οι δύο πρώ­τοι φέτος πέρα­σαν στις σχο­λές που ήθε­λαν ο δεύ­τε­ρος θα ξανα­δώ­σει, για δεύ­τε­ρη φορά έρχο­νται στο Φεστι­βάλ της ΚΝΕ στο Πάρ­κο Τρί­τση. «Είχα­με έρθει την τελευ­ταία φορά πριν από δύο χρό­νια και είχα­με πάθει πλά­κα. Μας το έλε­γαν τα παι­διά της ΚΝΕ στο σχο­λείο και δεν πιστεύ­α­με τα όσα γίνο­νταν εδώ. Είχα­με φύγει και νιώ­θα­με ότι είμα­στε έτοι­μοι να κατα­κτή­σου­με τα όνει­ρά μας. Με αυτήν την παν­δη­μία δεν πιστεύ­α­με ότι θα ξαναγίνει.
Αλλά ΚΝΕ είναι αυτή. Δύνα­μη παι­διά, τελεί­ω­σε!», λέει ο Μανώ­λης, ενώ ο Χρή­στος συμπλη­ρώ­νει: «Επι­τέ­λους να πάμε σε μία συναυ­λία να ξανα­βρε­θού­με με χιλιά­δες ακό­μα νέους να πάρου­με ζωή ο ένας από τον άλλον. Δεν βγαί­νει άλλο έγκλει­στοι. Μια στον υπο­λο­γι­στή. Μια στο κινη­τό και άντε σε καμία καφε­τέ­ρια ή μπαράκι…».
Ο Σταύ­ρος μάς λέει με τη σει­ρά του: «Οταν έμα­θα ότι θα γίνει φέτος το Φεστι­βάλ να πω την αλή­θεια περί­με­να πώς και πώς να ξεκι­νή­σει. Να ξανα­ζή­σω και να ξανα­νιώ­σω όλα αυτά που έζη­σα την τελευ­ταία φορά που ήρθα. Ολη αυτήν την έντα­ση και τον ενθου­σια­σμό. Το κανο­νί­σα­με με τους φίλους και νάμα­στε. Ομως είναι ακό­μα καλύ­τε­ρα από όσο περί­με­να. Μου φαί­νε­ται ότι είναι ακό­μα πιο πλού­σιο. Πέρα­σα Φυσι­κό και όταν ανοί­ξουν τα πανε­πι­στή­μια σίγου­ρα θα είμαι με τα παι­διά της ΚΝΕ. Ημουν μαζί τους στις μαθη­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις μέσα στην παν­δη­μία. Συμ­με­τεί­χα στα περισ­σό­τε­ρα καλέ­σμα­τα. Εβλε­πα ότι μέσα στην παν­δη­μία δεν το έβα­ζαν κάτω και προ­σπα­θού­σα να μην το βάλω ούτε εγώ. Ισως το σκε­φτώ καλύ­τε­ρα να βάλω και εγώ το δικό μου λιθα­ρά­κι σε όλο αυτό από μέσα. Δεν ξέρω θα δω».

🔹 Ο Βαγ­γέ­λης 29 ετών ιδιω­τι­κός υπάλ­λη­λος σε μεγά­λο pet shop βρι­σκό­ταν στην έκθε­ση για την Παρι­σι­νή Κομ­μού­να. «Επι­τέ­λους νιώ­θεις ότι αρχί­ζεις να ανα­πνέ­εις, ότι είσαι πραγ­μα­τι­κά ελεύ­θε­ρος, ότι υπάρ­χει φως, αισιο­δο­ξία. Μόλις μπή­κα­με στο χώρο του Φεστι­βάλ ήταν σαν να βγή­κα­με στο ξέφω­το από τη νύχτα. Και το λέω αντι­κει­με­νι­κά, για­τί δεν είμαι σύντρο­φος, ακό­μα του­λά­χι­στον. Η ΚΝΕ, το ΚΚΕ είναι πρω­το­πο­ρία πώς να το κάνου­με; Προ­σπα­θώ να παρα­κο­λου­θώ όλη την επι­και­ρό­τη­τα. Παρα­κο­λού­θη­σα όλη τη δρά­ση της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Ακό­μα κι αν δεν το ψηφί­ζεις, δεν μπο­ρείς να αμφι­σβη­τή­σεις ότι βάζει σφρα­γί­δα σε κάθε εξέ­λι­ξη. Ακό­μα και ότι φέτος μέσα στην παν­δη­μία η ΚΝΕ οργά­νω­σε ξανά το μεγά­λο αυτό Φεστι­βάλ, λες ΚΝΕ είναι αυτή. Αν δεν το έκα­νε η ΚΝΕ ποιος θα το έκανε».

🔹 Ο Θεο­δό­σης ήταν στο βιβλιο­πω­λείο του Φεστι­βάλ μαζί με τον 14χρονο γιο του, μαθη­τή του Γ’ Γυμνα­σί­ου Ιλί­ου. Ο ίδιος είναι προ­γραμ­μα­τι­στής και όπως είπε «έχω φιλι­κή στά­ση προς το ΚΚΕ. Μπο­ρεί να μην το έχω ψηφί­σει όλες τις φορές όμως θέλω ο γιος μου να έρθει σε επα­φή με την ΚΝΕ γι’ αυτό ήρθα­με. Θέλω να ακού­σει ποιο­τι­κό τρα­γού­δι, να δει αυτές τις εκθέ­σεις, τους χιλιά­δες νέους που αγω­νί­ζο­νται για ένα καλύ­τε­ρο μέλ­λον». Αλλά και ο μικρός δήλω­σε πολύ ενθου­σια­σμέ­νος. «Για να πω την αλή­θεια δεν ήθε­λα να έρθω. Δεν μου είχε μιλή­σει κανείς για την ΚΝΕ. Αλλά τελι­κά είναι μια έκπλη­ξη. Και από ό,τι μου είπαν τις επό­με­νες μέρες θα έχει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο κόσμο. Εντυ­πω­σιά­στη­κα από την έκθε­ση που έλε­γε για την επα­νά­στα­ση στη Γαλ­λία. Σίγου­ρα θα έρθου­με τις επό­με­νες μέρες».

🔹 Ομως το Φεστι­βάλ είναι μια ανά­σα, αλλά και επι­βρά­βευ­ση και για τα ίδια τα παι­διά της ΚΝΕ. Ο Χρή­στος 16 ετών μαθη­τής της πρώ­της Λυκεί­ου στο 1ο Λύκειο Ζωγρά­φου είπε: «Είμαι περή­φα­νος που φέτος η ΚΝΕ τα κατά­φε­ρε και ήρθα­με ξανά στο Πάρ­κο Τρί­τση. Με όλα αυτά τα μονα­δι­κά που συμ­βαί­νουν εδώ, νιώ­θω ότι είναι η μικρο­γρα­φία της εικό­νας αυτού του άλλου, του όμορ­φου κόσμου που εμείς ονειρευόμαστε».

Μεγάλο ενδιαφέρον στην Κεντρική Έκθεση

«150 χρό­νια από την Παρι­σι­νή Κομ­μού­να… Η πρώ­τη έφο­δος στον ουρα­νό… Η σημε­ρι­νή πάλη για να τον κατα­κτή­σου­με…»: Αυτό είναι το θέμα της Κεντρι­κής Εκθε­σης του 47ου Φεστι­βάλ που δεσπό­ζει στον χώρο δίπλα στην Κεντρι­κή Σκη­νή, στην οποία γίνο­νται οργα­νω­μέ­νες ξενα­γή­σεις και οι επι­σκέ­πτες παρα­κο­λου­θούν με μεγά­λο ενδιαφέρον.
Η εξέ­γερ­ση των κομ­μου­νά­ρων, η πρώ­τη στην Ιστο­ρία προ­λε­τα­ρια­κή επα­νά­στα­ση και εγκα­θί­δρυ­ση εργα­τι­κής εξου­σί­ας, απο­τε­λεί μεγά­λο ιστο­ρι­κό γεγο­νός, «το πιο υψη­λό παρά­δειγ­μα του πιο περί­λα­μπρου προ­λε­τα­ρια­κού κινή­μα­τος του 19ου αιώ­να», που μελε­τή­θη­κε ιδιαί­τε­ρα και από τους κλα­σι­κούς, τον Μαρξ, τον Ενγκελς και τον Λένιν.
Η Παρι­σι­νή Κομ­μού­να σημα­το­δο­τεί την πρώ­τη προ­σπά­θεια να πάρει την εξου­σία στα χέρια της η εργα­τι­κή τάξη. Και αυτό από μόνο του ως γεγο­νός είναι ιδιαί­τε­ρα σημα­ντι­κό, μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει πηγή πλού­σιων συμπε­ρα­σμά­των, για­τί καταρ­χήν ανέ­δει­ξε ήδη από τότε τη δυνα­τό­τη­τα να ανα­τρα­πεί αυτό το σύστη­μα, τη δυνα­τό­τη­τα να οικο­δο­μη­θεί η σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία, η εργα­τι­κή εξουσία.

Οι 72 μέρες της Κομ­μού­νας εμπνέ­ουν και σήμε­ρα για τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά που πρέ­πει να έχει η επα­να­στα­τι­κή πάλη, για τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά που πρέ­πει να έχει η εργα­τι­κή εξουσία.
Κι αυτά τα συμπε­ρά­σμα­τα είναι που ανα­δει­κνύ­ει με τον καλύ­τε­ρο τρό­πο η έκθε­ση στο φετι­νό Φεστι­βάλ, αξιο­ποιώ­ντας σε δυο σημεία της όμορ­φα βίντεο που προ­βάλ­λο­νται σε οθό­νες, καθώς και μια τερά­στια κόκ­κι­νη σημαία συμ­βο­λί­ζο­ντας τη σημαία των κομ­μου­νά­ρων στο Δημαρ­χείο του Παρι­σιού τον Μάρ­τη του 1871.

ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ
Δεν περισσεύει κανείς και καμία από τον μεγάλο αγώνα

«Επα­να­στά­της θα πει…»: Με τον τίτλο αυτό λει­τουρ­γεί στο χώρο του Μαθη­τι­κού Στε­κιού έκθε­ση, η οποία απευ­θύ­νε­ται σε όλους τους μαθη­τές — επι­σκέ­πτες του Φεστι­βάλ, με ξενα­γή­σεις που γίνο­νται στη διάρ­κεια όλου του τριημέρου.
Σε μία κατα­σκευή με μορ­φή βιβλί­ου που φωτί­ζο­νται πλευ­ρές όπως: «Τι είναι αυτό που έκα­νε και κάνει ανθρώ­πους να γίνο­νται επα­να­στά­τες..;» — «ανθρώ­πους δια­φο­ρε­τι­κούς και άγνω­στους μετα­ξύ τους, που έζη­σαν και ζουν σε άλλες χώρες, σε άλλους αιώ­νες, χτες και σήμε­ρα…» Αλλά και «τι σημαί­νει σήμε­ρα επα­νά­στα­ση»;

Μέσα από τα ταμπλό του χώρου ο επι­σκέ­πτης γνω­ρί­ζε­ται με την ΚΝΕ και τον επα­να­στα­τι­κό της χαρα­κτή­ρα. Για την ΚΝΕ, το να είναι κανείς επα­να­στά­της είναι μια μάχη καθη­με­ρι­νή για­τί κανείς δεν γεν­νή­θη­κε ήρω­ας, για­τί — όπως ανα­γρά­φε­ται σε ένα από τα ταμπλό — «κανείς δεν γεν­νιέ­ται έτοι­μος για τα μεγά­λα και τα σημα­ντι­κά. Κανέ­νας δεν φτιά­χνε­ται σε συν­θή­κες εργα­στη­ρί­ου. Οι ήρω­ες δεν γεν­νή­θη­καν ήρω­ες. Εγι­ναν ήρω­ες μέσα στον ανυ­πο­χώ­ρη­το ταξι­κό αγώ­να. Ολοι μας μέσα στην συλ­λο­γι­κή πρω­το­πό­ρα δρά­ση μπο­ρού­με να το κατορ­θώ­σου­με. Δεν περισ­σεύ­ει κανείς και καμία από αυτό τον μεγά­λο αγώ­να».

ΔΙΕΘΝΟΥΠΟΛΗ
Ξανά μαζί μετά από δύο χρόνια!

Δεκάδες εκπρόσωποι Κομμουνιστικών Νεολαιών συναντήθηκαν με τους επισκέπτες του Φεστιβάλ

Στη Διε­θνού­πο­λη — στη­μέ­νη φέτος πιο κοντά στην Κεντρι­κή Σκη­νή — συνα­ντή­θη­καν 25 Κομ­μου­νι­στι­κές Νεο­λαί­ες που παρά τις δυσκο­λί­ες και τους περιο­ρι­σμούς ταξί­δε­ψαν από Ευρώ­πη, Ασία, Μέση Ανα­το­λή και Αμε­ρι­κή. Συνα­ντή­θη­καν από κοντά εδώ, στο Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, για πρώ­τη φορά από την έναρ­ξη της πανδημίας.
Χιλιά­δες επι­σκέ­πτες του Φεστι­βάλ βρέ­θη­καν στη Διε­θνού­πο­λη, κοντο­στά­θη­καν στα περί­πτε­ρα, συνο­μί­λη­σαν με τους εκπρο­σώ­πους των ΚΝ για την κατά­στα­ση στις χώρες τους, αγό­ρα­σαν ανα­μνη­στι­κά και σύμ­βο­λα αγώ­να των λαϊ­κών κινημάτων.
Ανα­πό­σπα­στο μέρος του αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού μηνύ­μα­τος και της διε­θνι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης των λαών είναι τα περί­πτε­ρα της Ελλη­νι­κής Επι­τρο­πής Διε­θνούς Υφε­σης και Ειρή­νης (ΕΕΔΥΕ) και της Ελλη­νι­κής Επι­τρο­πής Διε­θνούς Δημο­κρα­τι­κής Αλλη­λεγ­γύ­ης (ΕΕΔΔΑ), ενώ ως προ­έ­κτα­ση του χώρου της Διε­θνού­πο­λης το Στέ­κι Νέων Στρα­τευ­μέ­νων καλεί σε απο­δέ­σμευ­ση από το ΝΑΤΟ, απε­μπλο­κή από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και σχεδιασμούς.

Το περί­πτε­ρο του Ελλη­νο­κου­βα­νι­κού Συν­δέ­σμου — με το καθιε­ρω­μέ­νο πλέ­ον κου­βα­νέ­ζι­κο μπαρ — έγι­νε και φέτος σημείο συνά­ντη­σης. Ιδιαί­τε­ρο ήταν το ενδια­φέ­ρον του κόσμου για τα 12 χαρα­κτι­κά έργα του ζωγρά­φου Τάκη Βαρε­λά, εμπνευ­σμέ­να από την Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση, τα επι­τεύγ­μα­τα και τους αγώ­νες του κου­βα­νι­κού λαού. Σε αυτόν δια­τί­θε­νται και τα έσο­δα από την πώλη­ση των χαρα­κτι­κών, σε ένδει­ξη διε­θνι­στι­κής αλληλεγγύης.

Από την υπο­δο­χή στους εργα­ζό­με­νους της «e‑food»

«ΑΝΑΣΑ» ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

«Εμείς γυρ­νά­με κατα­πά­νω σας των πυρο­βό­λων μας την μπού­κα… »
Θερ­μό χει­ρο­κρό­τη­μα για την παρά­στα­ση «Οι μέρες της Κομ­μού­νας» που ανέ­βα­σε η θεα­τρι­κή ομά­δα της ΚΝΕ

«Βλέ­πο­ντας πως καθό­λου δεν μπο­ρεί­τε να δώστε μερο­δού­λι ανθρω­πιάς θα κάνου­με δικά μας τα εργο­στά­σια, είναι αρκε­τό αυτό για μας… Βλέ­πο­ντας πως η κυβέρ­νη­ση αυτή, τα όσα μας τάζει δεν τηρεί, από­φα­ση να χτί­σου­με καλή ζωή, που εμείς θα κυβερ­νά­με. Κι αφού η μόνη γλώσ­σα που ακού­τε είναι η βουή των κανο­νιών μας, τότε εμείς γυρ­νά­με κατα­πά­νω σας των πυρο­βό­λων μας την μπού­κα»…

Τιμώ­ντας τις κόκ­κι­νες μέρες της Κομ­μού­νας η θεα­τρι­κή ομά­δα της ΚΝΕ επέ­λε­ξε φέτος να ανε­βά­σει το θεα­τρι­κό έργο του Μπέρ­τολτ Μπρεχτ, «Οι μέρες της κομ­μού­νας». Πρώ­τη παρου­σί­α­ση, στο κοι­νό του Φεστι­βάλ, την Πέμ­πτη το από­γευ­μα στο θεα­τρά­κι στο στέ­κι του Πολιτισμού.
Τα «φώτα» στρέ­φο­νται στο επα­να­στα­τη­μέ­νο Παρί­σι και στις έντο­νες συζη­τή­σεις των κομ­μου­νά­ρων τόσο για τον παλιό κόσμο που έχει σαπί­σει, όσο και για το μέλ­λον που εγκαι­νί­α­σε η μεγά­λη σύγκρου­ση της εργα­τι­κής τάξης με τους εκμε­ταλ­λευ­τές της τον 19ο αιώ­να. Ο άφθα­στος ηρω­ι­σμός, ο νέος κόσμος που ανα­τέλ­λει, αλλά και οι αμφι­βο­λί­ες, οι ταλα­ντεύ­σεις είναι όλα παρό­ντα στο έργο. Από τη μία, ο παλιός ο κόσμος που γνω­ρί­ζει πολύ καλά πως «το θεμέ­λιο του πολι­τι­σμού μας είναι η ιδιο­κτη­σία, πρέ­πει να την υπε­ρα­σπι­στού­με ένα­ντι οιου­δή­πο­τε τιμή­μα­τος» και από την άλλη οι εργά­τες του Παρι­σιού που συνει­δη­το­ποιούν πια την απο­στο­λή της τάξης τους… «Βλέ­πο­ντας να υψώ­νε­τε παλά­τια και στέ­γη που­θε­νά για μας… Από­φα­ση να γίνου­νε δικά μας! Οι τρώ­γλες περίσ­σε­ψαν για μας».

Και η αντα­πό­κρι­ση του κόσμου, που γέμι­σε το θεα­τρά­κι ήταν ιδιαί­τε­ρα ζεστή! Το χει­ρο­κρό­τη­μα δυνα­τό! Τα μέλη της θεα­τρι­κής ομά­δας με πρό­σω­πα που λάμπουν, είναι διπλά περή­φα­να, μιας και μέσα στο καλο­καί­ρι η θεα­τρι­κή ομά­δα κατά­φε­ρε να ανα­συ­γκρο­τη­θεί και ξεκί­νη­σαν πρό­βες διά ζώσης για να κατα­φέ­ρει να είναι «πιστή» για ακό­μα μια χρο­νιά στο ραντε­βού του Φεστι­βάλ. Μέσα από την καθο­ρι­στι­κή βοή­θεια του σκη­νο­θέ­τη της ομά­δας Γιώρ­γου Τσα­γκα­ρά­κη, τις πλού­σιες συζη­τή­σεις που συνό­δευαν τις πρό­βες για να κατα­νοη­θούν οι φοβε­ρές εκεί­νες μέρες της Κομ­μού­νας, η θεα­τρι­κή ομά­δα τα κατά­φε­ρε για ακό­μα μια φορά!

Στη θεα­τρι­κή ομά­δα συμ­με­τέ­χουν: Βαγ­γέ­λης Βάν­τζος, Αλέ­ξαν­δρος Βογδά­νος, Αθη­νά Γεωρ­γο­πού­λου, Νίκος Γιό­φτσος, Δήμη­τρα Ελευ­θε­ρί­ου, Φώτης Ζεέ­ρης, Ηλέ­κτρα Ζίρα, Χρι­στιά­να Κιό­σια, Σπύ­ρος Μαμά­ης, Τάσος Μανω­λό­που­λος, Δανάη Μάν­τζου, Μάγδα Μαρ­μά­ρου, Ανα­στα­σία Ματ­θαί­ου, Δημή­τρης Μπα­κλα­βάς, Κώστας Σαζα­κλό­γλου, Γιώ­τα Σπα­νού, Σίντυ Τανέ, Δημή­τρης Τσι­λι­μέ­κης, Κώστας Τσί­τσι­κας, Απο­στό­λης Φρα­γκού­λης και οι μικροί: Δημή­τρης και Στέφανος.

Συντε­λε­στές: Σκη­νο­θε­σία: Γιώρ­γος Τσα­γκα­ρά­κης. Βοη­θός σκη­νο­θέ­τη: Γιο­βά­να Καπο­δί­στρια. Σκη­νι­κά: Βικτώ­ρια Ντα­ρί­λα. Κοστού­μια: Κλαί­ρη Γερα­νί­ου, Αλε­ξάν­δρα Πετρο­πού­λου, Ιωάν­να Σαγώ­να. Από­δο­ση τρα­γου­διών στα ελλη­νι­κά: Γιώρ­γος Θεο­φά­νους, Αμέ­ρισ­σα Φτού­λη. Ηλε­κτρι­κή κιθά­ρα, θέρε­μιν: Γιώρ­γος Θεο­φά­νους. Τρα­γού­δι, κρου­στά: Αμέ­ρισ­σα Φτού­λη. Sound design: Γιώρ­γος Θεο­φά­νους. Φωτι­σμοί: Γκί­κας Γιακουμής.

ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ — ΣΤΕΚΙ ΦΟΙΤΗΤΩΝ & ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
«Γκάζια», μηνύματα και… πολύ γέλιο

Τα μαθη­τι­κά συγκρο­τή­μα­τα «Αδεια Κλε­ψύ­δρα», QBX και Matt άνοι­ξαν την αυλαία του Μαθη­τι­κού Στε­κιού και του πλού­σιου προ­γράμ­μα­τός του.
Ο QBX ξεσή­κω­σε τον κόσμο που βρέ­θη­κε στη σκη­νή με το beat box του, ενώ μαζί με τους «Αδεια Κλε­ψύ­δρα» και τον Matt τρα­γού­δη­σαν για την οικο­γέ­νεια αλλά και τα προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν οι νέοι στην καθη­με­ρι­νό­τη­τά τους, στο σχο­λείο, και ειδι­κό­τε­ρα για αυτά με τα οποία ήρθαν αντι­μέ­τω­ποι κατά τη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας, στέλ­νο­ντας μήνυ­μα αντε­πί­θε­σης με τους στί­χους τους, ξεκα­θα­ρί­ζο­ντας πως η νέα γενιά δεν πρό­κει­ται να σωπάσει.
Αμέ­σως μετά, τη σκυ­τά­λη για άφθο­νο γέλιο πήρε το stand up comedy με τον Αλέ­ξαν­δρο Μαλιά­τση — Σάλα και τον Σπή­λιο Φλώ­ρο. Στη σκη­νή αρχι­κά ανέ­βη­κε ο Σπή­λιος Φλώ­ρος, ο οποί­ος δια­κω­μώ­δη­σε μια σει­ρά θεμά­των που απα­σχο­λούν ιδιαί­τε­ρα τη νεο­λαία, ανά­με­σά τους την κατά­στα­ση με την παν­δη­μία, την επι­λο­γή επαγ­γέλ­μα­τος, τις σχέ­σεις με τους γονείς κ.λπ. Στη συνέ­χεια ο Αλέ­ξαν­δρος Μαλιά­τσης — Σάλα κάλε­σε το κοι­νό να ανα­σύ­ρει δικές του αστεί­ες ανα­μνή­σεις, επι­λέ­γο­ντας το θέμα της σχέ­σης μετα­ξύ αδελ­φών, από την οπτι­κή του μικρό­τε­ρου βέβαια, ενώ στη συνέ­χεια μοι­ρά­στη­κε δικές του …άβο­λες στιγ­μές. Κλεί­νο­ντας, και οι δύο κωμι­κοί έδω­σαν συγ­χα­ρη­τή­ρια στην ΚΝΕ για τη διορ­γά­νω­ση του Φεστιβάλ.
Λίγο πιο κάτω, στη νεο­σύ­στα­τη Σκη­νή Φοι­τη­τών και Νέων Εργα­ζο­μέ­νων, το καλ­λι­τε­χνι­κό πρό­γραμ­μα ξεκί­νη­σε με ροκ ήχους από τους Vostok Train.
«Είναι μεγά­λη τιμή και χαρά που παί­ζου­με στο Φεστι­βάλ», είπαν ανοί­γο­ντας τη συναυ­λία τους, με το κοι­νό να τους κατα­χει­ρο­κρο­τεί. Ως «ένα τρέ­νο προς την Ανα­το­λή για μια καλύ­τε­ρη κοι­νω­νία» αυτο­προσ­διο­ρί­στη­καν, προ­τού χαρί­σουν ροκ μελω­δί­ες, τρα­γού­δια γνω­στά και πιο «ψαγ­μέ­να», αλλά και δικές τους δια­σκευ­ές, με τον κόσμο να τους αντα­μεί­βει με ένα ζεστό χει­ρο­κρό­τη­μα. «Immigrant Song», «Come Together» και άλλα τρα­γού­δια απο­τέ­λε­σαν μέρος του ρεπερ­το­ρί­ου του συγκρο­τή­μα­τος, που μέχρι το τέλος κρά­τη­σε το κέφι στα ύψη…

Δεν τους άφησε σε χλωρό κλαρί ο Χρ. Ζαραλίκος

Ακο­λού­θη­σε το απο­λαυ­στι­κό για μία ακό­μα φορά stand up comedy του Χρι­στό­φο­ρου Ζαρα­λί­κου. Ορμη­τι­κός, χωρίς να αφή­σει σε χλω­ρό κλα­ρί ζητή­μα­τα της επι­και­ρό­τη­τας, χάρι­σε πολύ γέλιο στο κοι­νό, το οποίο πάντα συμ­με­τέ­χει στις παρα­στά­σεις του.
Η παν­δη­μία, οι κυβερ­νη­τι­κοί χει­ρι­σμοί στην Εκπαί­δευ­ση, η απερ­γία των εργα­ζο­μέ­νων στο «e‑food», η αντί­λη­ψη των μεγά­λων επι­χει­ρή­σε­ων για τον μισθό, εξω­φρε­νι­κές θεω­ρί­ες συνω­μο­σί­ας ήταν από τα θέμα­τα με τα οποία ασχο­λή­θη­κε, με το γνω­στό και αγα­πη­μέ­νο στο κοι­νό του Φεστι­βάλ χιού­μορ του.

Γνωστά και αγαπημένα τραγούδια, μεγάλα λαϊκά γλέντια

Με χει­ρο­κρο­τή­μα­τα υπο­δέ­χθη­κε ο κόσμος στη «Λαϊ­κή Σκη­νή» την Φωτει­νή Βελε­σιώ­του, που άνοι­ξε το χτε­σι­νό πρό­γραμ­μα στη Λαϊ­κή Σκηνή.
«Είμα­στε εδώ, αλλά λεί­πει ένας, ο Μίκης. Ορφα­νέ­ψα­με, πιο μεγά­λη ορφά­νια δεν νιώ­σα­με ποτέ», σημεί­ω­σε η Φ. Βελε­σιώ­του ανε­βαί­νο­ντας στη σκη­νή. «Είναι ο άνθρω­πος που μας γέμι­σε πολι­τι­σμό, γι’ αυτόν θα τρα­γου­δή­σου­με εδώ. Μας ακού­ει από κει πάνω. Να ‘ναι καλά και να μας φωτί­ζει…», ανέ­φε­ρε πριν ξεκι­νή­σει το πρό­γραμ­μά της.
Ο κόσμος ξεσπά σε χει­ρο­κρο­τή­μα­τα και το πρό­γραμ­μα ξεκι­νά με τα τρα­γού­δια «Βασί­λε­ψες αστέ­ρι μου», «Κάπο­τε θα ‘ρθουν να σου πουν» και «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες».

Ακο­λου­θούν το «Γιου­σου­ρούμ», τα «Διό­δια», οι «Μέλισ­σες» και άλλα γνω­στά και αγα­πη­μέ­να τρα­γού­δια, όπως το «Μ’ αερο­πλά­να και βαπό­ρια», «Μη μου ξανα­φύ­γεις πια», «Σαν από­κλη­ρος γυρί­ζω», με τον κόσμο να ενώ­νει τη φωνή του με αυτή της Φ. Βελε­σιώ­του στο «Μην κλαις».
Η Φ. Βελε­σιώ­του έκλει­σε το πρό­γραμ­μά της με το «Εχω έναν καφε­νέ», το οποίο ήταν «αφιε­ρω­μέ­νο σε όλους εσάς που είστε εδώ. Να είστε γεροί και δυνα­τοί. Καλούς δρό­μους να έχε­τε».

Τη σκυ­τά­λη πήρε το συγκρό­τη­μα Led Seftelin, για ένα ξεχω­ρι­στό ποντια­κό γλέ­ντι. Ευχα­ρί­στη­σαν για την πρό­σκλη­ση, σημειώ­νο­ντας πως ήταν η πρώ­τη τους συμ­με­το­χή στο Φεστι­βάλ, λίγο πριν με τη συνο­δεία των μελω­δι­κών ήχων της ποντια­κής λύρας τρα­γου­δή­σουν για την προ­σφυ­γιά, τα βάσα­να των Ποντί­ων, για τις χαρές και τις λύπες τους, με τον κόσμο να «απα­ντά» κάθε φορά με θερ­μά χειροκροτήματα.

Μια μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στον Μίκη

Το πρό­γραμ­μα της Κεντρι­κής Σκη­νής την πρώ­τη μέρα ολο­κλη­ρώ­θη­κε με μεγά­λη συναυ­λία — αφιέ­ρω­μα με τίτλο «Η ποί­η­ση στα τρα­γού­δια του Μίκη».
Ο Γιώρ­γος Ντα­λά­ρας μετά την είδη­ση του χαμού του μεγά­λου μας μου­σι­κο­συν­θέ­τη απο­φά­σι­σε να αλλά­ξει το πρό­γραμ­μα της συναυ­λί­ας που θα παρου­σί­α­ζε στο Φεστι­βάλ. Και πράγ­μα­τι, δεν θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει καλύ­τε­ρη συναυ­λία τιμής στον Μίκη την πρώ­τη μέρα του Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, του Φεστι­βάλ που τόσο τίμη­σε με την παρου­σία του ο μεγά­λος μουσικοσυνθέτης.

Μια συναυ­λία με τρα­γού­δια αγα­πη­μέ­να, πολυ­τρα­γου­δι­σμέ­να, σε ποί­η­ση Ρίτσου, Ελύ­τη, Σεφέ­ρη, Γκά­τσου, Ελευ­θε­ρί­ου, Κ. Βάρ­να­λη, Δ. Χρι­στο­δού­λου και τόσων άλλων. Ο Γ. Ντα­λά­ρας και μαζί του η Ασπα­σία Στρα­τη­γού και η Βιο­λέτ­τα Ικα­ρη έγι­ναν μια φωνή με τον κόσμο που είχε γεμί­σει τον χώρο της Κεντρι­κής Σκηνής.
Η ποί­η­ση στα τρα­γού­δια του Μίκη… αφού ο Θεο­δω­ρά­κης ήταν ο πρώ­τος που έβα­λε στο στό­μα του απλού λαού λόγια μεγά­λων ποι­η­τών, για­τί γνώ­ρι­ζε καλά ότι οι μεγά­λοι ποι­η­τές ανή­κουν στον λαό, ότι μόνο αυτός μπο­ρεί να τους κατα­λά­βει. Εκεί­νος του έδω­σε απλά το «κλει­δί» για να ανοί­ξει τις μεγά­λες πόρ­τες της ποί­η­σης: «Κάνο­ντας τρα­γού­δι και βάζο­ντας στα χεί­λη του λαού τη μεγά­λη ποί­η­ση, είναι σαν να του πρό­σφε­ρα αυτό το σπά­νιο κλει­δί να ανοί­ξει τις μεγά­λες πόρ­τες και να μπει στον μαγι­κό κόσμο της λόγιας τέχνης».
«Για τον Μίκη έχει μιλή­σει η Ιστο­ρία και ο ελλη­νι­κός λαός όλες αυτές τις μέρες», σημεί­ω­σε από τη σκη­νή ο Γ. Ντα­λά­ρας, προ­σθέ­το­ντας: «Για μας όμως εδώ, κυρί­ως για τους μου­σι­κούς, είναι μια μορ­φή και ένας φάρος που ποτέ δεν θα ξεχά­σου­με, δεν θα λησμο­νή­σου­με, δεν θα αμφι­σβη­τή­σου­με. Εμφα­νί­στη­κε σαν άνε­μος, έβα­λε στον λαό το αίσθη­μα της ελευ­θε­ρί­ας, της δικαιο­σύ­νης, και άλλα­ξε τη ζωή μας. Από τον Μίκη άλλα­ξαν όλα. Πάντα θα τον τιμούμε».

Ένα μουσικό ταξίδι στη Μνήμη και την Ιστορία

«Μια ζεστή συντρο­φιά… Για να θυμη­θού­με, να σκε­φτού­με, να τρα­γου­δή­σου­με μαζί… Να τρα­γου­δή­σου­με την ομορ­φιά της ζωής… Να τη θυμό­μα­στε, να μην την ξεχνά­με… Ο πόνος που δεν αντέ­χε­ται τρα­γου­διέ­ται…».
Και η μου­σι­κο­θε­α­τρι­κή παρά­στα­ση «Πώς να σωπά­σω» σε σκη­νο­θε­σία Τζέ­νης Κόλ­λια, που εγκαι­νί­α­σε το πρό­γραμ­μα της Κεντρι­κής Σκη­νής, ξεκι­νά. Τρα­γού­δια γνω­στά και αγα­πη­μέ­να, τρα­γού­δια της παρά­δο­σης και τρα­γού­δια μεγά­λων μας συν­θε­τών, όπως ο Μαρ­κό­που­λος, ο Λοΐ­ζος, ο Θεο­δω­ρά­κης, ο Μικρού­τσι­κος, ο Μού­τσης, ο Τσι­τσά­νης, ο Βαμ­βα­κά­ρης, δένο­νται με τον λόγο και με θεα­τρι­κά δρώ­με­να. Κοι­νός τους τόπος οι περι­πέ­τειες, τα πάθη των λαών στον αγώ­να τους για ένα καλύ­τε­ρο αύριο.
Ο κόσμος χάρι­σε το πιο θερ­μό του χει­ρο­κρό­τη­μα στον σπου­δαίο ηθο­ποιό μας Κώστα Καζά­κο. Στο πλευ­ρό του τέσ­σε­ρις εξαί­ρε­τοι τρα­γου­δι­στές, που για τις ανά­γκες της παρά­στα­σης γίνο­νται και λίγο ηθο­ποιοί, ο Χρή­στος Θηβαί­ος, η Ανδριά­να Μπά­μπα­λη, η Βιο­λέτ­τα Ικα­ρη και ο Κώστας Τρια­ντα­φυλ­λί­δης. Ολοι αυτοί μαζί με σπου­δαί­ους μου­σι­κούς μάς παρέ­συ­ραν σε ένα μαγευ­τι­κό ταξί­δι στη Μνή­μη και την Ιστορία.

Τους καλλιτέχνες συνεχάρη ο ΓΓ της ΚΕ του KKE

Στην κεντρι­κή σκη­νή ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ είχε εγκάρ­δια συνά­ντη­ση με τον Γιώρ­γο Ντα­λά­ρα και τους υπό­λοι­πους συντε­λε­στές του τελευ­ταί­ου προ­γράμ­μα­τος της καθώς και με τον Βαγ­γέ­λη Κορα­κά­κη.
Αμέ­σως μετά συνα­ντή­θη­κε με τους συντε­λε­στές του προ­γράμ­μα­τος που είχε προη­γη­θεί, τους ερμη­νευ­τές Βιο­λέτ­τα Ικα­ρη, Ανδριά­να Μπά­μπα­λη, Χρή­στο Θηβαίο, Κώστα Τρια­ντα­φυλ­λί­δη, τον ηθο­ποιό Κώστα Καζά­κο και την σκη­νο­θέ­τι­δα του προ­γράμ­μα­τος που παρου­σί­α­σαν Τζέ­νη Κόλ­λια.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ
Το πρώτο αγωνιστικό «ραντεβού» για εκατοντάδες φοιτητές

Ο νέος χώρος που φιλο­ξε­νεί το Στέ­κι Φοι­τη­τών του 47ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή» υπο­δέ­χε­ται φοι­τη­τές μεγα­λύ­τε­ρων ετών αλλά και πρω­το­ε­τείς και δευ­τε­ρο­ε­τείς, που μετά από 1,5 χρό­νο δίνουν επι­τέ­λους το πρώ­το «ραντε­βού» με τους συμ­φοι­τη­τές τους ενό­ψει του ανοίγ­μα­τος των σχολών.
Η δια­κό­σμη­ση του χώρου — με τις φρά­σεις των Τσε, Μπρεχτ, Γλη­νού, Αϊν­στάιν να καλούν τους νέους φοι­τη­τές να κατα­κτή­σουν τη γνώ­ση και να τη θέσουν στην υπη­ρε­σία των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών — «δένει» με τη φυσι­κή ομορ­φιά αυτής της γωνιάς του πάρ­κου, που πρώ­τη φορά ανοί­γει για τους επι­σκέ­πτες του Φεστι­βάλ. Οι δεκά­δες φοι­τη­τές δίνουν ζωντά­νια σε κάθε γωνιά του Στε­κιού, αφού παρέ­ες αντα­μώ­νουν ξανά μετά από σχε­δόν δύο χρό­νια, ενώ εκεί βρί­σκο­νται και πρω­το­ε­τείς που γνω­ρί­ζουν για πρώ­τη φορά συμ­φοι­τη­τές τους, συζη­τούν και μαθαί­νουν για τη σχο­λή στην οποία πέρασαν.

Τα πηγα­δά­κια και οι συζη­τή­σεις δίνουν και παίρ­νουν για τις μεγά­λες φοι­τη­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις που προη­γή­θη­καν, αλλά και για τους αγώ­νες που έχου­με μπρο­στά μας για ανοι­χτά και ασφα­λή πανε­πι­στή­μια, ενά­ντια στην «παν­δη­μία» της μορ­φω­τι­κής υπο­βάθ­μι­σης και της κατα­στο­λής που ενι­σχύ­ε­ται από την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης και της ΕΕ. Κοι­νή συνι­στα­μέ­νη η πεποί­θη­ση ότι το δυνά­μω­μα της ΚΝΕ απο­τε­λεί εγγύ­η­ση για να απο­κτούν οι φοι­τη­τι­κοί αγώ­νες αντο­χή, συνέ­χεια και προ­ο­πτι­κή, να δυσκο­λεύ­ουν την εφαρ­μο­γή των μέτρων και να ανοί­γουν τον δρό­μο για την αντεπίθεση.

Ξεχω­ρι­στή θέση έχει η έκθε­ση που έχει επι­με­λη­θεί η Φοι­τη­τι­κή Επι­τρο­πή του ΚΣ της ΚΝΕ, με τίτλο «Το Πανε­πι­στή­μιο που έχου­με VS το Πανε­πι­στή­μιο που θέλου­με», η οποία μέσα από στοι­χεία για την κατά­στα­ση του πανε­πι­στη­μί­ου σήμε­ρα, αλλά και αντι­πα­ρα­βάλ­λο­ντας σκέ­ψεις και προ­βλη­μα­τι­σμούς που συνο­δεύ­ουν δεκά­δες χιλιά­δες φοι­τη­τές στη διάρ­κεια των σπου­δών τους, με όσα δηλώ­νουν κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη, ο ΣΕΒ κ.ά. για την Ανώ­τα­τη Εκπαί­δευ­ση, προ­βλη­μα­τί­ζει, αλλά ανα­δει­κνύ­ει και ότι η αγά­πη κάθε φοι­τη­τή για την επι­στή­μη του, ο αγώ­νας του να μάθει ολο­κλη­ρω­μέ­να το αντι­κεί­με­νό του, για να δου­λέ­ψει σ’ αυτό, πρέ­πει να συνα­ντη­θούν με τον συλ­λο­γι­κό αγώ­να, τη διεκ­δί­κη­ση των σύγ­χρο­νων ανα­γκών στις σπου­δές και τη ζωή. Η πρό­τα­ση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για το πανε­πι­στή­μιο των σύγ­χρο­νων ανα­γκών και δυνα­το­τή­των, πλευ­ρές του οποί­ου ανα­δει­κνύ­ο­νται μέσα από την έκθε­ση, δίνει ώθη­ση σε αυτόν τον αγώ­να, στις διεκ­δι­κή­σεις του φοι­τη­τι­κού κινήματος.

Γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα μπο­ρού­σε να λεί­πει από τον χώρο το «περί­πτε­ρο» της νέας έκδο­σης του Τμή­μα­τος Παι­δεί­ας και Έρευ­νας της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Για το Πανε­πι­στή­μιο των σύγ­χρο­νων ανα­γκών και δυνα­το­τή­των της επο­χής μας», που ήδη δια­κι­νούν οι Οργα­νώ­σεις της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια.

Η «Κόκκινη Γωνιά» για την ισοτιμία των γυναικών!

🔻 Ξεχω­ρί­ζει η ενό­τη­τα με τις θέσεις της ΚΝΕ για την εξά­λει­ψη της πολύ­μορ­φης βίας κατά των γυναικών
Με ιδιαί­τε­ρο ενδια­φέ­ρον και ενθου­σια­σμό οι επι­σκέ­πτριες και επι­σκέ­πτες της πρώ­της μέρας του Φεστι­βάλ πέρα­σαν από το Στέ­κι της Επι­τρο­πής του ΚΣ για τις Νέες Γυναί­κες και τα Νέα Ζευ­γά­ρια, την «Κόκ­κι­νη Γωνιά». Στον χώρο δεσπό­ζει η έκθε­ση με θέμα «Σοσια­λι­σμός… για την απε­λευ­θέ­ρω­ση των γυναι­κών από κάθε κοι­νω­νι­κή ανισοτιμία».

Το στέ­κι της Επι­τρο­πής είναι εμπνευ­σμέ­νο από τα τρέ­να της επα­νά­στα­σης «Αγκίτ — Προπ» που όργω­ναν το νεα­ρό σοβιε­τι­κό κρά­τος μετά το 1917 για να στεί­λουν το μήνυ­μα της σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης σε κάθε γωνιά της Ρωσί­ας. Ετσι και στην «Κόκ­κι­νη Γωνιά», οι επι­σκέ­πτες «επι­βι­βά­ζο­νταν» στα «βαγό­νια» για να γνω­ρί­σουν τις πρω­το­πό­ρες και επα­να­στα­τι­κές θέσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την ισό­τι­μη θέση της γυναί­κας στον σοσια­λι­σμό του 21ου αιώνα.
Από την πρώ­τη μέρα του Φεστι­βάλ η «Κόκ­κι­νη Γωνιά» απο­τέ­λε­σε σημείο συνά­ντη­σης των νέων που προ­βλη­μα­τί­ζο­νται για τις αιτί­ες των κοι­νω­νι­κών δια­κρί­σε­ων που βιώ­νουν οι γυναί­κες σε κάθε πλευ­ρά της ζωής τους.
Στο επί­κε­ντρο της συζή­τη­σης βρέ­θη­κε το νέο απο­τρό­παιο περι­στα­τι­κό της δολο­φο­νί­ας της 32χρονης εκπαι­δευ­τι­κού στη Ρόδο από τον πρώ­ην σύντρο­φό της. Εχει πυρο­δο­τή­σει δικαιο­λο­γη­μέ­να την οργή, την αγα­νά­κτη­ση, τον προ­βλη­μα­τι­σμό, που χρειά­ζε­ται να στρα­φεί στις οικο­νο­μι­κές — κοι­νω­νι­κές αιτί­ες για όσα βιώ­νουν χιλιά­δες γυναί­κες εκτε­θει­μέ­νες στην ανα­σφά­λεια και την πολύ­μορ­φη βία, αλλά και στους οικο­νο­μι­κούς και κοι­νω­νι­κούς παρά­γο­ντες που «γεν­νούν» δολο­φό­νους, βια­στές, κακο­ποι­η­τές και διευ­κο­λύ­νουν τη δρά­ση τους. Η ξεχω­ρι­στή ενό­τη­τα της έκθε­σης με τις θέσεις και τη δρά­ση της ΚΝΕ για την εξά­λει­ψη της πολύ­μορ­φης βίας κατά των γυναι­κών, ιδιαί­τε­ρα της εργο­δο­τι­κής και κρα­τι­κής, μπο­ρεί να δώσει απα­ντή­σεις σε αυτά τα ερωτήματα.

Ήταν πλή­θος οι νέες και οι νέοι επι­σκέ­πτες της «Κόκ­κι­νης» Γωνιάς» που εξέ­φρα­σαν προ­βλη­μα­τι­σμό ανα­φο­ρι­κά με τα αντι­δρα­στι­κά στε­ρε­ό­τυ­πα για την κοι­νω­νι­κή θέση της γυναί­κας, που καλ­λιερ­γού­νται από διά­φο­ρα «κανά­λια», όπως τα ΜΜΕ και ΜΚΔ, τα ριάλιτι.
Τη συζή­τη­ση τρο­φο­δό­τη­σαν οι εξε­λί­ξεις στο Αφγα­νι­στάν και το υπο­κρι­τι­κό ενδια­φέ­ρον των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­μα­χιών ΝΑΤΟ — ΕΕ, αλλά και της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, των αστι­κών κυβερ­νη­τι­κών κομ­μά­των του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ κ.ά., για τα δικαιώ­μα­τα των γυναι­κών του πολύ­πα­θου αφγα­νι­κού λαού.
Οι επι­σκέ­πτριες συζή­τη­σαν με τα μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ για την ανά­γκη συλ­λο­γι­κής οργά­νω­σης και δρά­σης για τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες της γυναί­κες στην εργα­σία, στη μόρ­φω­ση, στην κοι­νω­νι­κή προ­στα­σία της μητρό­τη­τας, μέσα από τη συμ­με­το­χή στους Συλ­λό­γους και τις Ομά­δες Γυναι­κών της ΟΓΕ, αλλά και μέσα από τα εργα­τι­κά σωμα­τεία, τις ενώ­σεις αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων, τους φοι­τη­τι­κούς συλλόγους.

Εκεί δια­κι­νεί­ται και η έκδο­ση της Επι­τρο­πής με τα υλι­κά της Συνό­δου του ΚΣ της ΚΝΕ, με θέμα «Η εξει­δι­κευ­μέ­νη δου­λειά της ΚΝΕ στις νέες γυναί­κες όρος και προ­ϋ­πό­θε­ση για να γίνου­με πιο πολ­λοί και πιο ικα­νοί στην πάλη για τον σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό».

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στον χώρο του Φεστιβάλ

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, περι­η­γή­θη­κε στον χώρο του Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή».
Παρα­βρέ­θη­κε και απηύ­θυ­νε σύντο­μο χαι­ρε­τι­σμό στην παρου­σί­α­ση του βιβλί­ου της Σεμί­νας Διγε­νή «Απο­δελ­τί­ω­ση».
Αμέ­σως μετά επι­σκέ­φθη­κε την έκθε­ση για την Παρι­σι­νή Κομ­μού­να. Μετά την έκθε­ση ο Δ. Κου­τσού­μπας πήγε στο Στέ­κι Νέων Στρα­τευ­μέ­νων, όπου συνο­μί­λη­σε με στρα­τιώ­τες. Στη συνέ­χεια κατευ­θύν­θη­κε στο Περί­πτε­ρο του Αρχεί­ου του ΚΚΕ. Πέρα­σε επί­σης από το Περί­πτε­ρο της ΣΕΑΑΝ, ενώ από­λαυ­σε τα χει­ρο­τε­χνή­μα­τα των μαθη­τών του Ειδι­κού Σχο­λεί­ου του Κατα­στή­μα­τος Κρά­τη­σης Αυλώ­νας. Επό­με­νη στά­ση το Περί­πτε­ρο της ΠΕΑΕΑ — ΔΣΕ, των Πολι­τι­στι­κών Στε­κιών της ΚΝΕ, καθώς και των Θερα­πευ­τι­κών Κοι­νο­τή­των όπου συζή­τη­σε με γονείς και παι­διά για τον αγώ­να που δίνουν, έκφρα­ση του οποί­ου είναι και τα πανέ­μορ­φα χει­ρο­τε­χνή­μα­τα που εκθέ­τουν, κερα­μι­κά, μου­σι­κά όργα­να, κοσμήματα.

Την ώρα που οι εργα­ζό­με­νοι της «e‑food» έφτα­ναν στον χώρο του Φεστι­βάλ με τα μηχα­νά­κια τους, τους υπο­δέ­χθη­καν με χει­ρο­κρο­τή­μα­τα ο Δ. Κου­τσού­μπας και αρκε­τός κόσμος που βρι­σκό­ταν στην είσοδο.
Τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συνό­δευαν ο Νίκος Αμπα­τιέ­λος, Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΚΝΕ, και ο Θοδω­ρής Χιώ­νης, μέλος του ΠΓ και Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΟ Αττικής.

Όλο και καλύτερο το «κόκκινο Αερόστατο»!
Θερμή ανταπόκριση και πλούτος δραστηριοτήτων

Ένα γιγά­ντιο κόκ­κι­νο αερό­στα­το, μεταλ­λι­κή κατα­σκευή που έφτια­ξαν εργά­τες από τη Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κή Ζώνη του Περά­μα­τος, τρα­βά την προ­σο­χή από μακριά. Τα παι­διά των μεγα­λύ­τε­ρων τάξε­ων του Δημο­τι­κού και του Γυμνα­σί­ου μόλις το αντι­κρί­ζουν τρα­βούν για το στέ­κι τους, για τον χώρο του «κόκ­κι­νου Αερό­στα­του»! Οι φωτο­γρα­φί­ες δίπλα στο αερό­στα­το δίνουν και παίρ­νουν, μαζί με πολ­λά χαμό­γε­λα και πει­ράγ­μα­τα παι­διών αυτών των ηλι­κιών, που συνα­ντιού­νται ξανά.
Ομά­δες παι­διών, περισ­σό­τε­ρες από κάθε άλλη φορά, από κάθε γει­το­νιά της Αττι­κής, και άλλες ομά­δες που δημιουρ­γού­νται στον χώρο του Φεστι­βάλ σμί­γουν με τους ομα­δάρ­χες και παι­δα­γω­γούς, οι οποί­οι δίνουν τον καλύ­τε­ρο εαυ­τό τους ώστε ο χώρος του «κόκ­κι­νου Αερό­στα­του» να μεί­νει για άλλη μια χρο­νιά αξέ­χα­στος! Και φαί­νε­ται να τα κατα­φέρ­νουν. Ο χώρος και οι δρα­στη­ριό­τη­τες κερ­δί­ζουν εξαρ­χής τις εντυπώσεις.
Τα παι­διά ξενα­γού­νται στον χώρο και κάθο­νται στα πολύ­χρω­μα τρα­πε­ζά­κια και παγκά­κια, ανυ­πο­μο­νώ­ντας να συμ­με­τά­σχουν στις πολύ­μορ­φες δρα­στη­ριό­τη­τες που πραγ­μα­το­ποιού­νται στις διά­ση­μες πια «γωνιές» στον χώρο, που λει­τουρ­γούν από τις 19.00 έως τις 23.00, ενώ αύριο Σάβ­βα­το θα αρχί­σουν ακό­μα πιο νωρίς, από τις 18.00.

«Το περιο­δι­κό “κόκ­κι­νο Αερό­στα­το” ζητά τη γνώ­μη σου» είναι το θέμα της πρώ­της «γωνιάς». Μέσα από τέσ­σε­ρα «βήμα­τα» τα παι­διά φτιά­χνουν το ιδα­νι­κό για αυτά περιο­δι­κό. Φτιά­χνουν τη δική τους «σκα­λέ­τα» επι­λέ­γο­ντας τα θέμα­τα κάθε σελί­δας του περιο­δι­κού. Απα­ντούν σε ένα ψηφια­κό ερω­τη­μα­το­λό­γιο και ψηφί­ζουν το αγα­πη­μέ­νο τους εξώ­φυλ­λο από τα προη­γού­με­να τεύ­χη του περιο­δι­κού. Σε έναν μαγνη­τι­κό πίνα­κα ξεχω­ρί­ζουν τα γρα­φι­κά, τις φιγού­ρες, τα χρώ­μα­τα, τη γραμ­μα­το­σει­ρά, για να δώσουν τη μορ­φή που θέλουν σε μια σελί­δα του περιο­δι­κού, και για το τέλος «ανα­με­τρού­νται» με το γρα­φι­στι­κό πρό­γραμ­μα στο οποίο στή­νε­ται το περιο­δι­κό, για να δια­λέ­ξουν την αγα­πη­μέ­νη τους χρω­μα­τι­κή παλέτα.
Μέσα από αυτήν τη «συνο­μι­λία» του με τα παι­διά στό­χος είναι το περιο­δι­κό, που έχει ήδη κερ­δί­σει τις καρ­διές των μικρών φίλων της ΚΝΕ, να γίνει ακό­μα καλύ­τε­ρο, να αντα­πο­κρι­θεί στις προσ­δο­κί­ες, στα ερω­τή­μα­τα και στα «θέλω» των παι­διών. Δίπλα σ’ αυτήν τη «γωνιά» οι επι­σκέ­πτες περ­νούν από το περί­πτε­ρο του χώρου, όπου μπο­ρεί κανείς να προ­μη­θευ­τεί το τεύ­χος που κυκλο­φο­ρεί αλλά και παλιό­τε­ρα, τα οποία γίνο­νται ανάρ­πα­στα, καθώς και το θεμα­τι­κό ευρε­τή­ριο, αφί­σες κ.λπ.

Φυσι­κά, από τον χώρο του «κόκ­κι­νου Αερό­στα­του» δεν θα μπο­ρού­σε να λεί­ψει και η πρώ­τη ανοι­χτή εμφά­νι­ση του βιβλί­ου «Κι όμως κινεί­ται…», που κυκλο­φο­ρεί από τις εκδό­σεις της «Σύγ­χρο­νης Επο­χής» και το έχει επι­με­λη­θεί η Δια­τμη­μα­τι­κή Επι­τρο­πή της ΚΕ του ΚΚΕ για τις μικρό­τε­ρες ηλι­κί­ες της νεολαίας.
Η επό­με­νη «γωνιά», επο­μέ­νως, δικαιω­μα­τι­κά ανή­κει στο «Κι όμως κινεί­ται…». Και, φυσι­κά, η εμφά­νι­ση είναι ξεχω­ρι­στή! Τρισ­διά­στα­τες κατα­σκευ­ές ζωντα­νεύ­ουν σκί­τσα του βιβλί­ου. Η δρα­στη­ριό­τη­τα επι­κε­ντρώ­νει στην αντί­θε­ση ανά­με­σα στον σημε­ρι­νό κόσμο και στον κόσμο του «αύριο», τον σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό.

Μέσα από ευφά­ντα­στες δρά­σεις τα παι­διά καλού­νται να εστιά­σουν στη δύνα­μη της οργά­νω­σης, στη δύνα­μη των πολ­λών που έχουν το δίκιο με το μέρος τους! Στην αρχή καλού­νται να δια­λέ­ξουν από τα σκί­τσα του βιβλί­ου, αυτά που αντι­στοι­χούν στον κόσμο στον οποίο ζουν. Στη συνέ­χεια, με μπά­λες προ­σπα­θούν να ρίξουν τις μαύ­ρες εικό­νες του καπι­τα­λι­σμού (ανερ­γία, πόλε­μος, φτώ­χεια, προ­σφυ­γιά). Και μετά κατευ­θύ­νο­νται στο τρα­μπο­λί­νο, το αγα­πη­μέ­νο παι­χνί­δι των παι­διών. Προ­σπα­θούν με ένα κόκ­κι­νο μπα­λό­νι να σημα­δεύ­σουν έναν στό­χο. Μόνος του κανέ­νας δεν το κατα­φέρ­νει… «Ολοι μαζί, όλοι μαζί» φωνά­ζουν με μια φωνή τα παι­διά! Και πράγ­μα­τι τα κατα­φέρ­νουν… Και αυτοί οι πολ­λοί είναι που θα γκρε­μί­σουν τον σημε­ρι­νό άδι­κο κόσμο και θα χτί­σουν έναν άλλο κόσμο, όμορ­φο και δίκαιο για όλους!
Ακό­μα, λει­τουρ­γούν οι «γωνιές» «Το ημε­ρο­λό­γιο ενός απο­ρη­μέ­νου» και «Εργα­ζό­με­νος άνθρω­πος: Σ’ αυτόν ανή­κει ο κόσμος!»

 ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ
Κέντρισε το ενδιαφέρον η παρουσίαση μαχητικών τεχνών

Για μία ακό­μα χρο­νιά, στο πλαί­σιο του 47ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή», σημα­ντι­κή θέση στο πρό­γραμ­μα των εκδη­λώ­σε­ων κατα­λαμ­βά­νουν οι αθλη­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες. Η αυλαία τους άλλω­στε άνοι­ξε με την πραγ­μα­το­ποί­η­ση του Λαϊ­κού Αγώ­να Δρό­μου την περα­σμέ­νη Κυρια­κή στο Πάρ­κο Τρί­τση, ο οποί­ος αγκα­λιά­στη­κε από πλή­θος κόσμου.Η σκυ­τά­λη πέρα­σε από χτες στο Αθλη­τι­κό Στέ­κι, όπου υπάρ­χει πλού­τος εκδη­λώ­σε­ων, με παρου­σιά­σεις αθλη­μά­των (μαχη­τι­κές τέχνες, γυμνα­στι­κή, αναρ­ρί­χη­ση, ορει­νή πεζο­πο­ρία) καθώς και τουρ­νουά σκα­κιού, με πλή­θος συμ­με­το­χών για μία ακό­μα φορά. Και, βέβαια, για τους μικρούς την παρά­στα­ση κλέ­βει ο τοί­χος της αναρρίχησης.
Η εκδή­λω­ση περι­λάμ­βα­νε την επί­δει­ξη δυο ιαπω­νι­κών στιλ, του Αϊκί­ντο και του Κατό­ρι Σίντο-Ρίου, καθώς και μιας μεγά­λης ποι­κι­λί­ας κινε­ζι­κού στιλ κάτω από τη γενι­κή ονο­μα­σία Γου Σου Κουνγκ Φου. Στην παρου­σί­α­ση συμ­με­τεί­χαν οι σύλ­λο­γοι Athens Bushido Center, με εκπαι­δευ­τή τον Πανα­γιώ­τη Αγριο, ο ΑΣ «Ροή» με προ­πο­νη­τή τον Μύρω­να Τορ­νε­σά­κη, ο ΑΣ «Ανά­τα­σις» με προ­πο­νη­τή τον Δημή­τρη Μαντρά, ο ΑΣ «Ατρα­πός» με προ­πο­νη­τή τον Κώστα Γεωρ­γί­ου, ο ΑΣ Γου­κούνγκ Β. Προ­α­στί­ων με προ­πο­νη­τή τον Κώστα Μαθιό­που­λο και ο ΑΣ Αετός Γαλα­τσί­ου με προ­πο­νη­τή τον Χρή­στο Παπαχρήστου.

Σύντο­μο χαι­ρε­τι­σμό στην εκδή­λω­ση έκα­νε ο Ανδρέ­ας Σοφια­νός, επι­κε­φα­λής της Επι­τρο­πής Αθλη­τι­σμού του ΚΣ της ΚΝΕ, ο οποί­ος ευχα­ρί­στη­σε τους αθλη­τές των συλ­λό­γων και τους προ­πο­νη­τές τους για την παρου­σία τους στο Φεστι­βάλ. Οπως τόνι­σε, η ΚΝΕ για μια ακό­μα φορά στο πλαί­σιο του Φεστι­βάλ φρό­ντι­σε να εμπλου­τί­σει το αθλη­τι­κό πρό­γραμ­μα με εκδη­λώ­σεις που προη­γή­θη­καν, αλλά και αυτές που περι­λαμ­βά­νο­νται στο Αθλη­τι­κό Στέ­κι. Θέλο­ντας με αυτόν τον τρό­πο — σημεί­ω­σε — να ανα­δεί­ξει τη σημα­σία της αθλη­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας αλλά και να ενι­σχύ­σει την επα­φή με τα αθλη­τι­κά σωμα­τεία που έχει καθιε­ρώ­σει τα τελευ­ταία χρό­νια, προ­βάλ­λο­ντας τα σοβα­ρά προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν και διεκ­δι­κώ­ντας μέτρα στήριξης.

Αμέ­σως μετά, τον λόγο πήρε ο εκπαι­δευ­τής πολε­μι­κών τεχνών Διο­νύ­σης Τσε­τέ­λης. Ανα­φέρ­θη­κε μετα­ξύ άλλων στην παρε­ξη­γη­μέ­νη άπο­ψη που υπάρ­χει σήμε­ρα για τις μαχη­τι­κές τέχνες, αφού κάποιοι τις συν­δέ­ουν με τη βία ή τις συσχε­τί­ζουν με θρη­σκευ­τι­κά και μετα­φυ­σι­κά νοή­μα­τα. Πρό­σθε­σε ότι η δια­στρέ­βλω­ση και κυρί­ως η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση σήμε­ρα των πολε­μι­κών τεχνών έχουν οδη­γή­σει στο να χάσουν την ουσία τους, βάζο­ντας εμπό­δια σε κάποιον που θέλει να τις ανα­κα­λύ­ψει και να ασκη­θεί σε αυτές. Εξή­γη­σε πως ο δρό­μος των πολε­μι­κών τεχνών έχει τρία θεμέ­λια: Την ηθι­κή συμπε­ρι­φο­ρά, την πει­θαρ­χία και τη φιλο­σο­φία. Κατα­λή­γο­ντας έκα­νε ανα­φο­ρά σε κεί­με­νο του ηρω­ι­κού Γραμ­μα­τέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχα­ριά­δη, από το 1946, για τη σχέ­ση που θα πρέ­πει να έχουν οι κομ­μου­νι­στές με την άθλη­ση και τη Φυσι­κή Αγω­γή: «Γερό μυα­λό σε γερό κορ­μί συγκρο­τούν τον αγω­νι­στή — μέλος του ΚΚΕ σαν ατο­μι­κή φυσι­κή μονά­δα».Περ­νώ­ντας στο αγω­νι­στι­κό μέρος, η παρου­σί­α­ση ξεκί­νη­σε με την επί­δει­ξη της τέχνης του Αϊκί­ντο, ακο­λού­θη­σε η παρου­σί­α­ση των δια­φό­ρων στιλ Γου Σου Κουνγκ Φου και το πρό­γραμ­μα έκλει­σε με την παρου­σί­α­ση του ιδιαί­τε­ρου στιλ Κατό­ρι Σίντου Ρίο.
Μετά την ολο­κλή­ρω­ση του προ­γράμ­μα­τος, εκ μέρους του ΚΚΕ δόθη­καν τιμη­τι­κές πλα­κέ­τες στους συλ­λό­γους και μετάλ­λια σε όλους τους αθλη­τές που συμ­με­τεί­χαν στην εκδή­λω­ση. Τις απο­νο­μές έκα­νε ο Θοδω­ρής Λιάπ­πης, υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Φυσι­κής Αγω­γής και Αθλη­τι­σμού της ΚΕ του ΚΚΕ

«Αφγανιστάν 20 χρόνια μετά, μια συζήτηση που πρέπει να γίνει!»

Μετά και τις τελευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις στο Αφγα­νι­στάν που πυρο­δο­τούν νέες ιμπε­ρια­λι­στι­κές επι­διώ­ξεις, επι­κίν­δυ­νες για τους λαούς όλης της περιο­χής, με μεγά­λο ενδια­φέ­ρον παρα­κο­λού­θη­σαν οι επι­σκέ­πτες τη συζή­τη­ση που έγι­νε στη Διε­θνού­πο­λη, με θέμα: «Αφγα­νι­στάν 20 χρό­νια μετά, μια συζή­τη­ση που πρέ­πει να γίνει!».
Την εισα­γω­γι­κή ομι­λία έκα­νε ο Ελι­σαί­ος Βαγε­νάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέσεων
Παρέμ­βα­ση στη συζή­τη­ση έκα­νε ο Νίκος Παπα­να­στά­σης, αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χης ε.α. και βου­λευ­τής του ΚΚΕ.

47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ –
«Αφγανιστάν 20 χρόνια μετά μια συζήτηση που πρέπει να γίνει!»