Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

5 Αυγούστου 1824: Η νικητήρια ναυμαχία της Σάμου

1824 Σε απο­φα­σι­στι­κή ναυ­μα­χία στα ανοι­χτά της Σάμου, ο ελλη­νι­κός στό­λος, με ηγέ­τη τον αντι­ναύ­αρ­χο Γεώρ­γιο Σαχτού­ρη, κατα­τρο­πώ­νει τον τουρ­κι­κό στό­λο του Χοσ­ρέφ, που γλι­τώ­νει με τρο­μα­κτι­κές απώ­λειες και υπο­χω­ρεί. Η Σάμος δεν απει­λή­θη­κε ποτέ πια από τους Τούρκους.
Από τον Ιού­λη του 1824, ο τουρ­κι­κός στό­λος, σε συνερ­γα­σία με τον αιγυ­πτια­κό, άρχι­σαν επι­χει­ρή­σεις για την κατά­λη­ψη της Σάμου. Το νησί, όμως, το υπε­ρα­σπι­ζό­ταν ο στό­λος των Ελλή­νων, που πέτυ­χε πολ­λές νίκες κατά του εχθρι­κού. Στις 4 Αυγού­στου συγκε­ντρώ­θη­κε μεγά­λη τουρ­κι­κή δύνα­μη από 22 μεγά­λα πλοία ένα­ντι των 16 ελλη­νι­κών. Ωστό­σο, τη μέρα εκεί­νη φανε­ρώ­θη­κε διχο­γνω­μία στην ελλη­νι­κή πλευ­ρά και κυρί­ως από την πλευ­ρά των καπε­τα­ναί­ων των πυρ­πο­λι­κών, που θεω­ρού­σαν άσκο­πο το να βγουν σε επί­θε­ση κατά των τούρ­κι­κων σκα­φών. Εκεί­νη τη στιγ­μή, ξεχώ­ρι­σαν για το θάρ­ρος και τις ηγε­τι­κές τους ικα­νό­τη­τες ο Σαχτού­ρης και ο Μια­ού­λης, που πέρα­σαν από πλοίο σε πλοίο και ξεσή­κω­σαν τα πληρώματα.

Το πρωί της 5 Αυγού­στου, οι δυο στό­λοι ήταν αντι­μέ­τω­ποι σε πλή­ρη ανά­πτυ­ξη. Τότε έδρα­σαν και πάλι τα πυρ­πο­λι­κά. Πρώ­το του υδραί­ου Τσά­πε­λη και μετά του Κανά­ρη, που κατά­φε­ραν να βυθί­σουν μια τουρ­κι­κή φρε­γά­τα που είχε το φιλό­δο­ξο όνο­μα «Μπουρ­λότ κορ­κμάζ», δηλα­δή «Δε φοβά­ται το πυρπολικό».

Παρά την κατα­στρο­φή, ο εχθρι­κός στό­λος συνέ­χι­σε την επί­θε­σή του με συνε­χή κανο­νιο­βο­λι­σμό του φρου­ρί­ου της Σάμου. Η ελλη­νι­κή αντε­πί­θε­ση με πρώ­το σκά­φος του Ανάρ­γυ­ρου Λεμπέ­ση υπήρ­ξε άμε­ση, ενώ τα υδραί­ι­κα και σπε­τσιώ­τι­κα πλοία με τα πυρο­βό­λα τους εμπό­δι­ζαν τον εχθρό να προ­χω­ρή­σει. Τέλος, ο πυρ­πο­λη­τής Βατι­κιώ­της, με τη βοή­θεια υδραί­ι­κων πλοί­ων, ανα­τί­να­ξε ένα μεγά­λο τουρ­κι­κό σκά­φος και λίγο αργό­τε­ρα ένα άλλο τουρ­κι­κό «φρε­γα­δό­νι» βυθί­στη­κε από τους πυρ­πο­λη­τές Ραφα­λιά και Λέκα Ματρό­ζο. Ο καπε­τάν πασάς, μετρώ­ντας τις απώ­λειες και βλέ­πο­ντας ότι τα περισ­σό­τε­ρα από τα πλοία του ήταν έτοι­μα να εγκα­τα­λεί­ψουν τη μάχη, απο­φά­σι­σε να δια­τά­ξει την ανα­σύ­ντα­ξη του στό­λου μετά τα μεσά­νυ­χτα στο Αγα­θο­νή­σι. Η μεγά­λη κατα­στρο­φή που έγι­νε στο στό­λο του και ο δια­σκορ­πι­σμός του στρα­τού, που είχε συγκε­ντρώ­σει στις μικρα­σια­τι­κές ακτές, τον ανά­γκα­σαν να εγκα­τα­λεί­ψει κάθε προ­σπά­θεια για από­βα­ση στη Σάμο. Σε λίγες μέρες, έπλευ­σε προς την Κω, όπου περί­με­νε την άφι­ξη του αιγυ­πτια­κού στό­λου. Η συμ­βο­λή του Σαχτού­ρη στη νίκη αυτή ήταν τερά­στια. Δικαιο­λο­γη­μέ­να περιέ­γρα­ψε περή­φα­νος τη νικη­φό­ρα ναυ­μα­χία του στό­λου σε έκθε­σή του προς τους πρό­κρι­τους της Υδρας.

Πηγή Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο