Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

5–4‑1944 Ενα ακόμη έγγκλημα των ναζί: Η Σφαγή της Κλεισούρας Καστορίας

Φιλο­ξε­νού­με­νος ο Δημή­τρης Παπα­θα­να­σί­ου //

Συμπλη­ρώ­νο­νται 76 χρό­νια από τη μαύ­ρη μέρα του Ολο­καυ­τώ­μα­τος της Κλει­σού­ρας, στην Καστο­ριά, από τις Ναζι­στι­κές Δυνά­μεις Κατο­χής. 280 άνθρω­ποι, μετα­ξύ των οποί­ων γυναι­κό­παι­δα και ηλι­κιω­μέ­νοι, εκτε­λού­νται από τάγ­μα­τα των SS σε αντί­ποι­να για τον θάνα­το δύο γερ­μα­νών στρα­τιω­τών έπει­τα από ενέδρα,
που έστη­σαν στις 5–4‑1944 οι Αντάρ­τες του ΕΛΑΣ σε γερ­μα­νι­κή φάλαγ­γα λίγα χιλιό­με­τρα έξω από το χωριό της Κλει­σού­ρας. Μαζί με τους εκτε­λε­σθέ­ντες, το χωριό παρα­δί­δε­ται στις φλόγες.

Η Σφα­γή της Κλει­σού­ρας μαζί με τα εγκλή­μα­τα που διε­πρά­χθη­σαν από τους Ναζί στα Καλά­βρυ­τα Αχαί­ας στις 13 Δεκέμ­βρη 1943, στο Κομ­μέ­νο Άρτας στις 16 Αυγού­στου 1943,  στο Δίστο­μο Λιβα­δειάς στις 10 Ιού­νη 1943,  στη Βιάν­νο του Ηρα­κλεί­ου και στην Κάν­δα­νο των Χανί­ων, στην Κρή­τη,  τον Σεπτέμ­βρη του 1943 και τον Ιού­νιο του 1941 αντί­στοι­χα έρχε­ται να συμπλη­ρώ­σει τον μαύ­ρο κατά­λο­γο των Θηριω­διών, που έλα­βαν χώρα και σε άλλες πόλεις και χωριά κατά την περί­ο­δο της Γερ­μα­νι­κής Κατοχής.

Χρέ­ος όλων εμάς που δεν δια­χω­ρί­ζου­με τις ανθρώ­πι­νες υπο­στά­σεις σε ανώ­τε­ρες και κατώ­τε­ρες να αντι­στε­κό­μα­στε ακα­τά­παυ­στα, απέ­να­ντι στο εγκλη­μα­τι­κό περιε­χό­με­νο της ίδιας της ναζι­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας και στη βαρ­βα­ρό­τη­τα που κου­βα­λούν οι πρα­κτι­κές της, να μην ξεχνά­με στιγ­μή τις θυσί­ες όλων αυτών των Ανθρώ­πων και να απο­δει­κνύ­ου­με με κάθε τρό­πο, να καθι­στού­με σαφές με κάθε τρό­πο, πως ο Φασι­σμός δεν χωρά, σε καμία γωνιά αυτού του Κόσμου, πως σε καμία πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν μπο­ρεί η Έννοια του Ανθρω­πι­σμού να συνυ­πάρ­ξει έστω και στην ίδια πρό­τα­ση με τον Απο­τρο­πια­σμό του Ναζισμού.

Χρέ­ος όλων μας να κατα­λά­βου­με πως ο Φασι­σμός δεν θα πεθά­νει μόνος του, παρά μονά­χα με συνε­χείς, καθη­με­ρι­νούς Αγώ­νες ενα­ντί­ον του.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο