6 Ιουνίου 1821: Η μάχη του Δραγατσανίου. Το τέλος της εκστρατείας του Υψηλάντη

H μάχη του Δρα­γα­τσα­νί­ου στη Μολ­δο­βλα­χία στις 6 και 7 του Ιού­νη 1821 και η νίκη των Τούρ­κων σήμα­νε το άδο­ξο τέλος της εκστρα­τεί­ας του Αλέ­ξαν­δρου Υψηλάντη.
Στις 6 του Ιού­νη σημειώ­θη­κε η πρώ­τη σύγκρου­ση των ανδρών του Υψη­λά­ντη με τους Τούρ­κους στη θέση Τερ­γο­βί­τσι, όπου σημειώ­θη­καν μεγά­λες τουρ­κι­κές απώ­λειες, ενώ ο στε­νός συνερ­γά­της του Υψη­λά­ντη, ο Γεωρ­γά­κης Ολύ­μπιος, με τους άνδρες του κρά­τη­σαν τις θέσεις τους. Παρά τις εντο­λές του Αλ. Υψη­λά­ντη να παρα­μεί­νουν τα τμή­μα­τα στις θέσεις τους ενό­ψει νέας τουρ­κι­κής επί­θε­σης, ένας από τους επι­τε­λείς του, ο Καρα­βιάς, παρέ­συ­ρε τον Νικό­λαο Υψη­λά­ντη και προ­χώ­ρη­σαν με τον «Ιερό Λόχο» και το πυρο­βο­λι­κό κατά του Δρα­γα­τσα­νί­ου, όπου ήταν οχυ­ρω­μέ­νοι οι Τούρκοι.

Ο «Ιερός Λόχος», που απο­τε­λού­νταν από νέους φανα­τι­κούς πατριώ­τες, αλλά όχι καλά γυμνα­σμέ­νους και πολύ κου­ρα­σμέ­νους, επι­τέ­θη­κε με ορμή κατά του Δρα­γα­τσα­νί­ου. Πριν όμως προ­φτά­σει ο «Ιερός Λόχος» και σχη­μα­τί­σει τετρά­γω­να, επι­τέ­θη­κε το τουρ­κι­κό ιππι­κό και έκο­ψε το Λόχο στα δύο. Η μάχη ήταν σκλη­ρή και αιμα­τη­ρή, οι ιερο­λο­χί­τες πολέ­μη­σαν ηρω­ι­κά και έγρα­ψαν μια ένδο­ξη σελί­δα στη νεο­ελ­λη­νι­κή ιστο­ρία. Τότε σημειώ­θη­κε μια ακό­μη προ­δο­σία, από τις πολ­λές που αντι­με­τώ­πι­σε ο Υψη­λά­ντης, όταν ο Καρα­βιάς με το ιππι­κό το ‘σκα­σε.

Ενώ οι ιερο­λο­χί­τες αντι­με­τώ­πι­ζαν τον κίν­δυ­νο της πλή­ρους εξό­ντω­σης, έφτα­σε ο Γεωρ­γά­κης Ολύ­μπιος και έδω­σε τη δυνα­τό­τη­τα σ’ όσους απέ­μει­ναν από το Λόχο να ανα­συ­ντα­χθούν και να υποχωρήσουν.

Μετά τη μάχη αυτή, κατά την οποία απο­δε­κα­τί­στη­κε ο ηρω­ι­κός «Ιερός Λόχος», ο στρα­τός του Υψη­λά­ντη δια­λύ­θη­κε, και ο ίδιος, μαζί με τους αδελ­φούς του Γεώρ­γιο και Νικό­λαο, παρα­δό­θη­κε στους Αυστρια­κούς, από τους οποί­ους φυλακίστηκε.

Παρά την απο­τυ­χία της, η εκστρα­τεία αυτή έπαι­ξε σημα­ντι­κό ρόλο στην Επα­νά­στα­ση, αφού απέ­σπα­σε την προ­σο­χή της Πύλης από τις επα­να­στα­τι­κές κινή­σεις και επι­χει­ρή­σεις στην Ελλά­δα, έδω­σε χρό­νο στους οπλαρ­χη­γούς και βοή­θη­σε στην τελι­κή της επιτυχία.

Το Γενά­ρη του 1828, λίγους μήνες μετά την απε­λευ­θέ­ρω­σή του, ο Αλ. Υψη­λά­ντης πέθα­νε. Υπήρ­ξε μια από τις σημα­ντι­κό­τε­ρες ηγε­τι­κές φυσιο­γνω­μί­ες της Επανάστασης.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης