6 Νοεμβρίου 1937: Η Ιταλία προσχωρεί στο «Αντικομιντέρν σύμφωνο»

Στις 6 του Νοέμ­βρη του 1937, η Ιτα­λία γίνε­ται το τρί­το μέρος του «Αντι­κο­μι­ντέρν συμ­φώ­νου». Το σύμ­φω­νο αυτό είχε υπο­γρα­φεί στις 25 του Νοέμ­βρη του 1936 στο Βερο­λί­νο από τη Γερ­μα­νία και την Ιαπω­νία, στο πλαί­σιο του αγώ­να κατά της Κομι­ντέρν (Γ΄ Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς). Με το σύμ­φω­νο σχη­μα­τί­στη­κε συνα­σπι­σμός των δύο αυτών κρα­τών με στό­χο την παγκό­σμια ηγε­μο­νία. Απο­τε­λού­νταν από τρία άρθρα και ένα συμπλη­ρω­μα­τι­κό πρωτόκολλο. 

Στο πρώ­το άρθρο τα δύο μέρη υπό­σχο­νταν αμοι­βαία πλη­ρο­φό­ρη­ση για τις δρα­στη­ριό­τη­τες της Κομι­ντέρν και στε­νή συνερ­γα­σία στον αγώ­να ενα­ντί­ον της. Στο άρθρο 2, η Γερ­μα­νία και η Ιαπω­νία καλού­σαν άλλα κρά­τη να μπουν στο σύμ­φω­νο. Το άρθρο 3 όρι­ζε τη διάρ­κεια του συμ­φώ­νου σε πέντε χρό­νια. Το συμπλη­ρω­μα­τι­κό πρω­τό­κολ­λο δέσμευε, ανά­με­σα στα άλλα, τα μέλη να παίρ­νουν σκλη­ρά μέτρα ενα­ντί­ον των ατό­μων που «άμε­σα ή έμμε­σα, στο εσω­τε­ρι­κό ή στο εξω­τε­ρι­κό, εργά­ζο­νταν για τα συμ­φέ­ρο­ντα της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς». Αυτό επέ­τρε­πε την παρέμ­βα­σή τους στις εσω­τε­ρι­κές υπο­θέ­σεις άλλων κρα­τών, με την πρό­φα­ση ότι αγω­νί­ζο­νταν κατά της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς. Το σύμ­φω­νο πλαι­σιώ­θη­κε από ειδι­κή μυστι­κή συμ­φω­νία, που το πρώ­το της άρθρο προ­έ­βλε­πε κοι­νά μέτρα στον αγώ­να κατά της Σοβιε­τι­κής Ενωσης.

Με την προ­σχώ­ρη­ση της Ιτα­λί­ας, το «Αντι­κο­μι­ντέρν σύμ­φω­νο» γίνε­ται κάτι σαν μανι­φέ­στο του «άξο­να» και εργα­λείο δικαιο­λό­γη­σης της επί­θε­σης κατά της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης. Βεβαί­ως, πριν από την προ­σχώ­ρη­σή της στο σύμ­φω­νο, η Ιτα­λία είχε υπο­γρά­ψει στις 25 του Οκτώ­βρη του 1936 το σύμ­φω­νο συνερ­γα­σί­ας με τη Γερ­μα­νία, που επι­ση­μο­ποιού­σε τον άξο­να Βερο­λί­νου-Ρώμης. Στις 24 του Φλε­βά­ρη του 1939 μπή­κε στο σύμ­φω­νο και η Ουγ­γα­ρία, όπως και το «κράτος»-πιόνι Μαν­τσού­κουο. Στις 27 του Μάρ­τη του 1939 ακο­λού­θη­σε η είσο­δος της Ισπα­νί­ας στο σύμφωνο. 

Στα 1939–1940 το σύμ­φω­νο κατά της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς μετα­βλή­θη­κε σε ανοι­χτή στρα­τιω­τι­κή συμ­μα­χία της Γερ­μα­νί­ας, της Ιτα­λί­ας και της Ιαπω­νί­ας. Στις 25 του Νοέμ­βρη του 1941 η ισχύς του συμ­φώ­νου παρα­τά­θη­κε για άλλα πέντε χρό­νια και συνά­μα διευ­ρύν­θη­κε με τη συμ­με­το­χή και άλλων κρα­τών. Η νίκη της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης και των άλλων δυνά­με­ων του αντι­φα­σι­στι­κού συνα­σπι­σμού στο Β΄ Παγκό­σμιο Πόλε­μο οδή­γη­σε στη διά­λυ­ση του συμ­φώ­νου κατά της Κομ­μου­νι­στι­κής Διεθνούς.