7 Φεβρουαρίου 1986: Ο λαός της Αϊτής γκρεμίζει τη δικτατορία

Τα χαρά­μα­τα της 7ης Φλε­βά­ρη του 1986 εγκα­τα­λεί­πει την Αϊτή ο δικτά­το­ρας Ζαν- Κλοντ Ντι­βα­λιέ. Ο διε­φθαρ­μέ­νος δικτά­το­ρας και η αυλή του θα μετα­βούν στη Γαλ­λία, με ένα μετα­γω­γι­κό αερο­σκά­φος, που έχει παρα­χω­ρη­θεί από τις ΗΠΑ. Αυτή η άτα­κτη φυγή σημα­δεύ­ει το τέλος της οικο­γε­νεια­κής δικτα­το­ρί­ας των Ντι­βα­λιέ, που επί 29 χρό­νια κατα­δυ­νά­στευαν την Αϊτή, μια χώρα που κατέ­χει το δυτι­κό τμή­μα της νήσου Ισπα­νιό­λα (το ανα­το­λι­κό ανή­κει στη Δομη­νι­κα­νι­κή Δημο­κρα­τία) και απέ­χει 600 μίλια από τις ακτές της Φλό­ρι­δας, με πλη­θυ­σμό εξί­μι­σι εκα­τομ­μύ­ρια κατοί­κους και ετή­σιο κατά κεφα­λήν εισό­δη­μα λιγό­τε­ρο από 350 δολά­ρια- η Αϊτή είναι η φτω­χό­τε­ρη χώρα της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και μια από τις πιο πυκνο­κα­τοι­κη­μέ­νες σε όλο τον κόσμο. Η Αϊτή είχε στρα­τη­γι­κή σημα­σία για τους Αμε­ρι­κα­νούς, αφού θεω­ρού­νταν το καλύ­τε­ρο ορμη­τή­ριο για ενδε­χό­με­νη επί­θε­ση κατά της Κούβας.

Η «δυνα­στεία» Ντι­βα­λιέ άρχι­σε το 1961 με τον Φραν­σουά Ντι­βα­λιέ, ο οποί­ος ανα­κή­ρυ­ξε τον εαυ­τό του ισό­βιο Πρό­ε­δρο με δικαί­ω­μα δια­δο­χής από το γιο του. Ο Ζαν- Κλοντ Ντι­βα­λιέ έγι­νε πρό­ε­δρος το 1961 σε ηλι­κία 19 ετών. Είναι εξί­σου αδί­στα­κτος και άπλη­στος με τον πατέ­ρα του, δια­θέ­τει την οικο­νο­μι­κή και πολι­τι­κή στή­ρι­ξη των ΗΠΑ, καθώς και μιας χού­φτας μεγι­στά­νων, που ελέγ­χουν την οικο­νο­μία της χώρας. Ο δικτά­το­ρας στη­ρί­ζει την εξου­σία του στον πραι­το­ρια­νό στρα­τό των «Τοντόν Μακούτ», οι οποί­οι ανέρ­χο­νται σε 15.000.

Η αντί­στρο­φη μέτρη­ση για τον Ντι­βα­λιέ αρχί­ζει στις 28 Νοέμ­βρη του 1985, όταν ο στρα­τός δολο­φο­νεί τέσ­σε­ρις εφή­βους στην πόλη Γκο­νάι­βες. Εκτο­τε οι αντι­δι­κτα­το­ρι­κές δια­δη­λώ­σεις, παρά την τρο­μο­κρα­τία βρί­σκο­νται στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη. Στις 8 Γενά­ρη του 1986 ο Ντι­βα­λιέ κλεί­νει τα Πανε­πι­στή­μια και για να καλο­πιά­σει τον κόσμο ρίχνει τις τιμές των ειδών δια­τρο­φής. Ομως το οργι­σμέ­νο πλή­θος δε στα­μα­τά­ει, πυρ­πο­λεί κυβερ­νη­τι­κά κτί­ρια και προ­χω­ρεί σε λεη­λα­σί­ες κατα­στη­μά­των και ξενοδοχείων.

Μπρο­στά σ’ αυτές τις εξε­λί­ξεις, οι ΗΠΑ που θεω­ρούν πλέ­ον τον Ντι­βα­λιέ «καμέ­νο χαρ­τί», απο­φα­σί­ζουν να απο­στα­σιο­ποι­η­θούν. Ανα­κοι­νώ­νε­ται από την Ουά­σιγ­κτον ότι ανα­στέλ­λε­ται η οικο­νο­μι­κή βοή­θεια στην Αϊτή. Ο Ντι­βα­λιέ στην απελ­πι­σία του κηρύσ­σει το στρα­τιω­τι­κό νόμο, όμως οι δια­δη­λώ­σεις πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται, ενώ οι «Τοντόν Μακούτ» δολο­φο­νούν 50 δια­δη­λω­τές. Στις 7 Φλε­βά­ρη, όταν ο Ντι­βα­λιέ αντι­λαμ­βά­νε­ται ότι έχα­σε και τον έλεγ­χο του στρα­τού απο­φα­σί­ζει να φύγει με την εγγύ­η­ση και τη βοή­θεια των ΗΠΑ και της Γαλλίας.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης