Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

7 ΧΡΟΝΙΑ από το δημοψήφισμα του 2015: Το χρονικό ενός στημένου παιχνιδιού…

Λίγες μέρες μετά την εκλο­γή του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλο­γές του Γενά­ρη του 2015 και τον σχη­μα­τι­σμό κυβέρ­νη­σης με το θολό, δήθεν «αντι­μνη­μο­νια­κό», ακρο­δε­ξιό μόρ­φω­μα των ΑΝΕΛ, του επί σει­ρά ετών βου­λευ­τή και υπουρ­γού της ΝΔ, Πάνου Καμ­μέ­νου, ξεκί­νη­σε η δια­πραγ­μά­τευ­ση με την τρόι­κα (Ευρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή, Ευρω­παϊ­κή Κεντρι­κή Τρά­πε­ζα, Διε­θνές Νομι­σμα­τι­κό Ταμείο), η οποία βαφτί­στη­κε «θεσμοί», καθώς η δανεια­κή σύμ­βα­ση του προη­γού­με­νου μνη­μο­νί­ου έφτα­νε στο τέλος της. Τότε το ΚΚΕ τόνι­ζε συνε­χώς: Δια­πραγ­μά­τευ­ση υπέρ του λαού, εντός των τει­χών της ΕΕ και της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει! Έρχε­ται νέα αντι­λαϊ­κή συμφωνία.

Τέλη Φλε­βά­ρη έρχο­νται τα πρώ­τα δείγ­μα­τα που επι­βε­βαιώ­νουν το ΚΚΕ. Η κυβέρ­νη­ση προ­χω­ρά σε αίτη­μα επέ­κτα­σης της ισχύ­ου­σας τότε δανεια­κής σύμ­βα­σης για ακό­μα έξι μήνες. Λίγες μέρες μετά τη νίκη του στις εκλο­γές, που δεσμεύ­τη­κε ότι θα σκί­σει τα μνη­μό­νια με έναν νόμο και ένα άρθρο, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας ζητά από την τρόι­κα εξά­μη­νη επέ­κτα­ση των μνη­μο­νί­ων του Παπαν­δρέ­ου, του Παπα­δή­μου, του Σαμα­ρά και του Βενι­ζέ­λου. Οι αυτα­πά­τες περί φιλο­λαϊ­κής κυβερ­νη­τι­κής δια­χεί­ρι­σης στο πλαί­σιο του συστή­μα­τος και της ΕΕ αρχί­ζουν να αποκαλύπτονται…Το «επαί­σχυ­ντο μνη­μό­νιο» γίνε­ται κατά 70% θετι­κό σύμ­φω­να με τον Γ. Βαρουφάκη!

Το ΚΚΕ, με ανα­κοί­νω­ση της ΚΕ και του ΠΓ, καλεί τον λαό να βάλει τη δική του σφρα­γί­δα στις εξε­λί­ξεις, να απαι­τή­σει άμε­ση κατάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων και των εφαρ­μο­στι­κών νόμων, ενώ κατα­θέ­τει πρό­τα­ση νόμου στη Βου­λή με το ίδιο αίτη­μα. Ταυ­τό­χρο­να, διορ­γα­νώ­νει συγκέ­ντρω­ση στο Σύνταγ­μα κατά της συμ­φω­νί­ας για την εξά­μη­νη επέ­κτα­ση του μνημονίου.

Η επι­και­ρό­τη­τα κυριαρ­χεί­ται από «δρα­μα­τι­κά» Eurogroup, ολο­νύ­χτιες συνε­δριά­σεις, την κόκ­κι­νη τσά­ντα του Τσα­κα­λώ­του, τον μεθυ­σμέ­νο Γιούν­κερ, το σακά­κι του Βαρου­φά­κη και τον έρπη του Τσί­πρα, η κυβέρ­νη­ση σχη­μα­τί­ζει από μόνη της ένα σκλη­ρό μνη­μό­νιο και προ­ε­τοι­μά­ζει το έδα­φος γι’ αυτό που η ίδια αρχί­ζει να παρου­σιά­ζει ως «έντι­μη συμφωνία»…

Η πολύ­μη­νη αυτή δια­δι­κα­σία φέρ­νει στο τρα­πέ­ζι των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων δύο προ­τά­σεις: Από τη μια μεριά, το μνη­μό­νιο των «θεσμών» και από την άλλη το μνη­μό­νιο της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ.

Στις 27 Ιού­νη, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας θα ανα­κοι­νώ­σει με έκτα­κτο διάγ­γελ­μα το δημο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιού­λη με ερώ­τη­μα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην απα­ρά­δε­κτη πρό­τα­ση των «θεσμών», τονί­ζο­ντας ότι θα σεβα­στεί το απο­τέ­λε­σμα, όποιο κι αν είναι αυτό, υπεν­θυ­μί­ζο­ντας βεβαί­ως ότι «η Ευρώ­πη είναι το κοι­νό σπί­τι των λαών»… Την επό­με­νη μέρα η Βου­λή θα επι­κύ­ρω­νε το ερώ­τη­μα του δημοψηφίσματος.

Σε ανα­κοί­νω­σή του το ΚΚΕ, μετά την προ­κή­ρυ­ξη του δημο­ψη­φί­σμα­τος, θα σημειώ­σει: «Το ΟΧΙ στο δημο­ψή­φι­σμα θα μετα­φρα­στεί από την ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση ως έγκρι­ση της δικής της αντι­λαϊ­κής πρό­τα­σης των 47+8 σελί­δων. Το ΝΑΙ θα μετα­φρα­στεί ως συγκα­τά­θε­ση στα βάρ­βα­ρα μέτρα της τρόι­κας και “παρα­μο­νή στην ΕΕ με κάθε θυσία”, όπως λένε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτά­μι. Και οι δύο απα­ντή­σεις οδη­γούν στο ΝΑΙ στην ΕΕ και την καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα».

Στη Βου­λή τη «σού­πα» χαλά­ει μόνο το ΚΚΕ. Κατα­θέ­τει την πρό­τα­ση να μπει ως ερώ­τη­μα στο δημο­ψή­φι­σμα αν ο ελλη­νι­κός λαός απο­δέ­χε­ται ή όχι, όχι μόνο την πρό­τα­ση των θεσμών, αλλά και την πρό­τα­ση Τσί­πρα, που συνι­στά επί­σης μνη­μό­νιο. Μάλι­στα, η πρό­τα­ση του ΚΚΕ δεν έμει­νε εκεί. Προ­χώ­ρη­σε ένα βήμα παρα­πέ­ρα, θέτο­ντας το ζήτη­μα να απο­φα­σί­σει ο ελλη­νι­κός λαός αν είναι υπέρ της απο­δέ­σμευ­σης από την Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση και υπέρ της κατάρ­γη­σης των μνη­μο­νί­ων και όλων των εφαρ­μο­στι­κών νόμων.

Η πόλω­ση τη βδο­μά­δα του δημο­ψη­φί­σμα­τος ήταν δεδο­μέ­νη. Η Ευρω­παϊ­κή Κεντρι­κή Τρά­πε­ζα έκλει­σε τη χρη­μα­τι­κή ροή προς τις ελλη­νι­κές τρά­πε­ζες κι έτσι επι­βλή­θη­καν capital controls με ημε­ρή­σιο όριο ανα­λή­ψε­ων τα 60 ευρώ. Εξω από τα ΑΤΜ των τρα­πε­ζών στή­θη­κε το γνω­στό προ­βο­κα­τό­ρι­κο σκη­νι­κό των τηλε­ο­πτι­κών κανα­λιών. Η πλευ­ρά του «ΝΑΙ» προ­σπά­θη­σε να απο­δώ­σει στην πλευ­ρά του «OXI» ριζο­σπα­στι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά που δεν είχε και με μπό­λι­κο αντι­κομ­μου­νι­σμό υπε­ρα­σπί­στη­κε το κεφά­λαιο και τον μονό­δρο­μο της ΕΕ.

χρόνια από το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη 2015 ΟΧΙ Δημοψήφισμα

Οι συγκε­ντρώ­σεις του «ΟΧΙ» ήταν μαζι­κές. Πλα­τιά λαϊ­κά στρώ­μα­τα, που, μετά από απα­νω­τά σκλη­ρά αντι­λαϊ­κά μέτρα, είχαν πιστέ­ψει ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει διέ­ξο­δος υπέρ του λαού από μία αστι­κή κυβέρ­νη­ση χωρίς ρήξη με τον καπι­τα­λι­στι­κό δρό­μο ανά­πτυ­ξης, την ΕΕ και την εξου­σία των μονο­πω­λί­ων. Οι προσ­δο­κί­ες γκρε­μί­στη­καν γρή­γο­ρα, η απο­γο­ή­τευ­ση και η μοι­ρο­λα­τρία που σκορ­πί­στη­καν απο­τέ­λε­σαν μεγά­λο δώρο στο σύστημα.

Το ΚΚΕ έκα­νε πρά­ξη την υπό­σχε­σή του. Το ψηφο­δέλ­τιο με το διπλό «ΟΧΙ», το πραγ­μα­τι­κό παλ­λαϊ­κό «OXI στα μνη­μό­νια και την ΕΕ» μοι­ρά­στη­κε από τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ χέρι — χέρι, γει­το­νιά τη γει­το­νιά, μαζί με τον «Ριζο­σπά­στη». Το ΚΚΕ ήταν μέσα κι έξω από τα εκλο­γι­κά τμή­μα­τα, με στό­χο να αφή­σει ο λαός το δικό του απο­τύ­πω­μα στις εξε­λί­ξεις, να χαρά­ξει τον δικό του δρό­μο και να μη γίνει θεα­τής στη σφα­γή του και ουρά των αστι­κών επιτελείων.

Τον ρόλο της «ουράς» της κυβέρ­νη­σης κέρ­δι­σαν επά­ξια άλλες οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις που μέχρι την τελευ­ταία στιγ­μή συντη­ρού­σαν αυτα­πά­τες για την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, προ­σφέ­ρο­ντάς της άλλο­θι ασκώ­ντας «πίε­ση να εφαρ­μό­σει το πρό­γραμ­μά της»!

Ο επί­λο­γος της ιστο­ρί­ας είναι λίγο-πολύ γνω­στός. Δεν πέρα­σε ούτε ένα 24ωρο από το δημο­ψή­φι­σμα και η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ ζήτη­σε εξου­σιο­δό­τη­ση για να δια­πραγ­μα­τευ­τεί το 3ο μνη­μό­νιο σε συνε­δρί­α­ση συμ­βου­λί­ου πολι­τι­κών αρχη­γών υπό τον τότε Πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας, Πρ. Παυ­λό­που­λο, με όλα τα πολι­τι­κά κόμ­μα­τα — πλην ΚΚΕ — να συμ­φω­νούν σε κοι­νό ανακοινωθέν.

Μετά την ολο­κλή­ρω­ση του συμ­βου­λί­ου των πολι­τι­κών αρχη­γών, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κου­τσού­μπας, σε δήλω­σή του, τόνι­σε ότι το ΚΚΕ δια­φώ­νη­σε συνο­λι­κά με το κοι­νό ανα­κοι­νω­θέν, που συμ­φώ­νη­σαν τα υπό­λοι­πα πολι­τι­κά κόμ­μα­τα, προ­σθέ­το­ντας ότι δεν έχει εξου­σιο­δο­τή­σει κανέ­νας κανέ­ναν να πάει να υπο­γρά­ψει νέα μνη­μό­νια, νέα επώ­δυ­να μέτρα για τον λαό.

Λίγες ώρες μετά, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, σαν έτοι­μος από και­ρό, ετοί­μα­σε βαλί­τσες για Βρυ­ξέλ­λες και μετά από μία 17ωρη «ηρω­ι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση» έβα­λε φαρ­διά — πλα­τιά την υπο­γρα­φή του σε ένα ακό­μη μνη­μό­νιο και σε σκλη­ρά αντι­λαϊ­κά μέτρα.

H πείρα να αξιοποιηθεί…

Σήμε­ρα, 7 χρό­νια μετά, η πεί­ρα και τα συμπε­ρά­σμα­τα εκεί­νης της περιό­δου πρέ­πει να αξιο­ποι­η­θούν από τον λαό και τη νέα γενιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαρ­γύ­ρω­σε τον ρόλο για τον οποίο επι­λέ­χθη­κε και στη­ρί­χτη­κε από το σύστη­μα, τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, κέντρα των ΗΠΑ και της ΕΕ, ήδη πριν από το 2012. Κατά­φε­ρε να παγι­δεύ­σει τον λαό στην απο­δο­χή των θυσιών για το κεφά­λαιο με τη μορ­φή νέων μνη­μο­νί­ων, όπως και στη μη αμφι­σβή­τη­ση των προη­γού­με­νων. Κατά­φε­ρε η λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια και αγα­νά­κτη­ση να μην πάρουν ριζο­σπα­στι­κούς δρό­μους, να μην οδη­γή­σουν σε αμφι­σβή­τη­ση του ίδιου του συστήματος.

Με την ψήφο του λαού τον Σεπτέμ­βρη του 2015 και με το επι­χεί­ρη­μα «καλύ­τε­ρα εμείς, παρά οι άλλοι», κατά­φε­ρε να πάρει την έγκρι­ση, για να προ­χω­ρή­σει απο­φα­σι­στι­κά στην υλο­ποί­η­ση της αντι­λαϊ­κής πολιτικής.

Το «ΟΧΙ» έγι­νε «ΝΑΙ», για­τί η από­στα­ση που χώρι­ζε το «μνη­μό­νιο ΣΥΡΙΖΑ» από το «μνη­μό­νιο της τρόι­κας» ήταν πολύ μικρή. Hταν η «χαρι­στι­κή βολή» σε όποιες ριζο­σπα­στι­κές δια­θέ­σεις υπήρ­χαν στον λαό και μεθο­δι­κά και συστη­μα­τι­κά ο ΣΥΡΙΖΑ …οδή­γη­σε στην πλή­ρη ενσωμάτωση.

Η εφαρ­μο­γή και υλο­ποί­η­ση του τρί­του μνη­μο­νί­ου εμφα­νί­στη­κε ως ο δρό­μος για …την έξο­δο από τα μνη­μό­νια! Η πολι­τι­κή απά­τη κορυ­φώ­θη­κε όταν έφτα­σε τον Αύγου­στο του 2018 να πανη­γυ­ρί­ζει για τη «μετα­μνη­μο­νια­κή επο­χή», ενώ όλοι μα όλοι οι μνη­μο­νια­κοί αντερ­γα­τι­κοί — αντι­λαϊ­κοί νόμοι είναι εδώ και συνε­χί­ζουν να τσα­κί­ζουν τον λαό.

Το «ΟΧΙ» που έγινε «ΝΑΙ», όπως ακριβώς προειδοποιούσε το ΚΚΕ, απέδειξε γι’ άλλη μια φορά — με οδυνηρό για τους πολλούς τρόπο — ότι τα συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας δεν «παντρεύονται» με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Τα κέρδη των λίγων προϋποθέτουν το τσάκισμα των πολλών και αυτό είναι το περιεχόμενο των μνημονίων και της πολιτικής όλων των αστικών κυβερνήσεων, όπως κι αν ονομάζονται… Είναι η ίδια η λειτουργία του καπιταλισμού.

Η πεί­ρα πρέ­πει να αξιο­ποι­η­θεί. Και θα αξιο­ποι­η­θεί σωστά αν οδη­γή­σει στο συμπέ­ρα­σμα ότι ο λαός πρέ­πει να πάρει δια­ζύ­γιο από επι­ζή­μιες αυτα­πά­τες και τις δυνά­μεις της αστι­κής δια­χεί­ρι­σης που τις δια­κι­νούν, ακο­λου­θώ­ντας τον δικό του δρό­μο, συμπο­ρευό­με­νος με το ΚΚΕ.

Πηγή Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο