Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΚΕ: 77 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών

Αυτοί που είναι αντί­πα­λοι του φασι­σμού χωρίς να ‘ναι αντί­πα­λοι του καπι­τα­λι­σμού, αυτοί που παρα­πο­νιού­νται για τη βαρ­βα­ρό­τη­τα που αιτία τάχα έχει τη βαρ­βα­ρό­τη­τα την ίδια, μοιά­ζουν μ’ ανθρώ­πους που θέλουν το μερ­τι­κό τους απ’ τ’ αρνί χωρίς όμως να σφα­χτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέ­ας, να μη δουν όμως τα αίμα­τα. Αυτοί θα ικα­νο­ποι­η­θούν αν ο χασά­πης πλύ­νει τα χέρια του προ­τού φέρει το κρέ­ας στο τρα­πέ­ζι. Δεν είναι κατά των σχέ­σε­ων ιδιο­κτη­σί­ας, που προ­κα­λούν τη βαρ­βα­ρό­τη­τα, παρά μονά­χα κατά της βαρ­βα­ρό­τη­τας, υψώ­νουν τη φωνή ενα­ντί­ον της, κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρ­χούν οι ίδιες σχέ­σεις ιδιο­κτη­σί­ας, όπου όμως οι χασά­πη­δες πλέ­νουν ακό­μα τα χέρια τους προ­τού φέρουν το κρέ­ας στο τραπέζι.

- Μπέρ­τολτ Μπρεχτ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Στις 9 Μάη 1945, η ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία συν­θη­κο­λο­γού­σε κάτω από τα χτυ­πή­μα­τα του ηρω­ι­κού Κόκ­κι­νου Στρα­τού, ενώ λίγες μέρες νωρί­τε­ρα η κόκ­κι­νη σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο κυμά­τι­ζε πάνω από το βομ­βαρ­δι­σμέ­νο Ράιχσταγκ.

Οι εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­μεις θα θυμού­νται πάντα με θαυ­μα­σμό και σεβα­σμό τα 20.000.000 θύμα­τα του σοβιε­τι­κού στρα­τού και λαού, τις εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες θύμα­τα των αντι­στα­σια­κών κινη­μά­των που συγκρο­τή­θη­καν υπό την καθο­δή­γη­ση των Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των σε όλη την Ευρώ­πη, τους κομ­μου­νι­στές και τους άλλους ριζο­σπά­στες αγω­νι­στές που αντι­στέ­κο­νταν στην καρ­διά του φασι­στι­κού τέρα­τος, στη Γερ­μα­νία, στην Ιτα­λία και την Αυστρία, όλους αυτούς που σφρά­γι­σαν με τη θυσία τους την Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών. Οσο μελά­νι και να χυθεί από τα αστι­κά και ιμπε­ρια­λι­στι­κά επι­τε­λεία, η προ­σφο­ρά τους έχει γρα­φτεί ανε­ξί­τη­λα με το αίμα τους στη συνεί­δη­ση των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνάμεων.

Το ΚΚΕ είναι περή­φα­νο που απο­τέ­λε­σε τον αιμο­δό­τη και καθο­δη­γη­τή του ηρω­ι­κού αγώ­να του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και των άλλων ΕΑΜι­κών οργα­νώ­σε­ων. Σε όλο το διά­στη­μα της τρι­πλής Κατο­χής, έδω­σε τον ανθό του στον αγώ­να ενά­ντια στον ναζι­σμό — φασι­σμό. Τα χιλιά­δες μέλη του, με την ηρω­ι­κή τους δρά­ση και θυσία στο πλευ­ρό των μαζι­κά οργα­νω­μέ­νων εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­με­ων, έγρα­ψαν ορι­σμέ­νες από τις σημα­ντι­κό­τε­ρες σελί­δες της Ιστο­ρί­ας του, συνέ­βα­λαν στη νικη­φό­ρα έκβα­ση του πολέμου.

Ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος, όπως και ο Α’, ήταν απόρ­ροια των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών για το ξανα­μοί­ρα­σμα των αγο­ρών, που οξύν­θη­καν σε συν­θή­κες καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μι­κής κρί­σης.

Επι­βε­βαί­ω­σε ότι όταν οι αντι­θέ­σεις των μονο­πω­λί­ων για τον έλεγ­χο των αγο­ρών και την κερ­δο­φο­ρία τους δεν μπο­ρούν να λυθούν με εύθραυ­στους συμ­βι­βα­σμούς, στο πλαί­σιο μιας ιμπε­ρια­λι­στι­κής «ειρή­νης», λύνο­νται με τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, που τον πλη­ρώ­νουν οι εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνάμεις.

Οι εκα­τομ­μύ­ρια νεκροί στα πεδία των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σφα­γών, οι νεκροί από την πεί­να και τις μαζι­κές εκτε­λέ­σεις, οι νεκροί στα στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης και στα κρε­μα­τό­ρια είναι το άλλο πρό­σω­πο της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης τον και­ρό της ιμπε­ρια­λι­στι­κής ειρή­νης και βεβαιώ­νουν το πραγ­μα­τι­κά φρι­κια­στι­κό πρό­σω­πο της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας.

Ο πόλε­μος ήταν δίκαιος μόνο από την πλευ­ρά της ΕΣΣΔ που αγω­νι­ζό­ταν για την υπε­ρά­σπι­ση της σοσια­λι­στι­κής εξου­σί­ας και από την πλευ­ρά των αντι­στα­σια­κών κινη­μά­των που μάχο­νταν κατά της φασι­στι­κής Κατο­χής, για την επι­βί­ω­ση και την προ­κο­πή του λαού τους. Ηταν άδι­κος τόσο από την πλευ­ρά του φασι­στι­κού Άξο­να όσο και από την πλευ­ρά των Αγγλο­α­με­ρι­κα­νών Συμ­μά­χων, που παρά τις δια­φο­ρές τους αντα­γω­νί­ζο­νταν εξί­σου για την κατο­χύ­ρω­ση των κερ­δών και των γεω­πο­λι­τι­κών τους συμφερόντων.

Η κοι­νή ταξι­κή προ­έ­λευ­ση του φασι­στι­κού Αξο­να και των Αγγλο­α­με­ρι­κα­νών Συμ­μά­χων φανε­ρώ­θη­κε την επό­με­νη μέρα του πολέ­μου, όταν τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη που νίκη­σαν στον πόλε­μο και τα ηττη­μέ­να σε αυτόν στρά­φη­καν από κοι­νού ενά­ντια στις χώρες της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης και το εργα­τι­κό — λαϊ­κό και κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα σε όλες τις χώρες, όταν πρώ­ην φασί­στες και ναζι­στές ενσω­μα­τώ­θη­καν στους μηχα­νι­σμούς των καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμμαχιών.

Και στην Ελλά­δα, από κοι­νού οι αστοί σύμ­μα­χοι της Μ. Βρε­τα­νί­ας και των ΗΠΑ ξεπέ­ρα­σαν τις παλιές τους δια­φω­νί­ες με τους επί­σης αστούς συμ­μά­χους του φασι­στι­κού Αξο­να που στε­λέ­χω­σαν τις δοσι­λο­γι­κές κυβερ­νή­σεις και επι­δό­θη­καν στην κατα­στο­λή και την τρο­μο­κρα­τία των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­με­ων, που τόλ­μη­σαν να σηκώ­σουν κεφά­λι στα χρό­νια της τρι­πλής φασι­στι­κής Κατο­χής, που θέλη­σαν με την πάλη και το αίμα τους να βγουν στο προ­σκή­νιο της Ιστο­ρί­ας και να γίνουν κύριοι της τύχης τους και του πλού­του που παρά­γουν. Οι εικό­νες των Βρε­τα­νών στρα­τιω­τών και των κυβερ­νη­τι­κών στρα­τευ­μά­των της Μέσης Ανα­το­λής να μάχο­νται δίπλα στα Τάγ­μα­τα Ασφα­λεί­ας και ενά­ντια στον ΕΛΑΣ τον Δεκέμ­βρη του 1944 απο­τε­λούν την καλύ­τε­ρη από­δει­ξη της κοι­νής ταξι­κής μήτρας των δημο­κρα­τι­κών και φασι­στι­κών αστι­κών πολι­τι­κών δυνάμεων.

Ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός στην υπε­ρά­σπι­ση του Λένιν­γκραντ (1943)

Η Ιστο­ρία του Β’ Παγκό­σμιου ιμπε­ρια­λι­στι­κού Πολέ­μου και όλη η κατο­πι­νή Ιστο­ρία απο­δει­κνύ­ει ότι ο φασι­σμός απο­τε­λεί μία από τις μορ­φές της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας και επο­μέ­νως η αντι­φα­σι­στι­κή πάλη παρα­μέ­νει λει­ψή, όταν δεν στο­χεύ­ει στην πάλη για την ανα­τρο­πή της. Ετσι κι αλλιώς, η απρο­κά­λυ­πτη βία ενά­ντια στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό και κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα, απέ­να­ντι σε κάθε εχθρό του κάθε αστι­κού κρά­τους και των σχε­δια­σμών του δεν απο­τε­λεί προ­νό­μιο του φασι­σμού, αλλά συστα­τι­κό στοι­χείο της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας, της ιστο­ρι­κά ξεπε­ρα­σμέ­νης προ­σπά­θειας να καρ­πω­θούν μια χού­φτα εκμε­ταλ­λευ­τές τα απο­τε­λέ­σμα­τα της όλο και πιο κοι­νω­νι­κο­ποι­η­μέ­νης παραγωγής.

Σεπτέμ­βρης 1944: Βουλ­γα­ρία — Σόφια. Οι κάτοι­κοι υπο­δέ­χο­νται τον Κόκ­κι­νο Στρατό

Γι’ αυτό και είναι ανι­στό­ρη­τη και αντι­δρα­στι­κή η «θεω­ρία των δύο άκρων», δηλα­δή η εξί­σω­ση του ναζι­στι­κού τέρα­τος με τον κομ­μου­νι­σμό, η οποία απο­τε­λεί την επί­ση­μη ιδε­ο­λο­γία της ΕΕ, που πρω­το­στα­τεί στον αντι­κομ­μου­νι­σμό και την παρα­χά­ρα­ξη της Ιστο­ρί­ας. Στις πρώ­ην σοσια­λι­στι­κές χώρες, που απε­λευ­θε­ρώ­θη­καν από τον ναζι­σμό με την ηρω­ι­κή δρά­ση των ΚΚ και της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης, όπως η Ουγ­γα­ρία, η Πολω­νία, η Εσθο­νία, η Λετο­νία, η Λιθουα­νία, σήμε­ρα με τη στή­ρι­ξη της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, διώ­κε­ται η κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία, τίθε­νται εκτός νόμου τα Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα και σύμ­βο­λα, τιμώ­νται οι συνερ­γά­τες των Ες Ες και γκρε­μί­ζο­νται ιστο­ρι­κά μνη­μεία της Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης που θύμι­ζαν στους λαούς πώς, ποιοι και με τι θυσί­ες τσά­κι­σαν τον φασι­σμό. Στην Ουκρα­νία απο­θε­ώ­νο­νται οι φασί­στες του Μπα­ντέ­ρα που κατέ­σφα­ξαν τον ουκρα­νι­κό λαό και ξεπλέ­νε­ται το ναζι­στι­κό τάγ­μα Αζόφ.

Εξίσου ανιστόρητη και απαράδεκτη είναι η προσπάθεια της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας να εμφανιστεί ως συνεχιστής της αντιφασιστικής πάλης της ΕΣΣΔ, να οικειοποιηθεί τα σύμβολα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.

Η νικη­φό­ρα προ­έ­λα­ση του Κόκ­κι­νου Στρα­τού και τελι­κά η συντρι­βή του ναζι­σμού έγι­ναν δυνα­τές χάρη στην ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος, της εργα­τι­κής εξου­σί­ας, χάρη στα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των μέσων παρα­γω­γής και του κεντρι­κού σχε­δια­σμού της οικο­νο­μί­ας. Χάρη σ’ αυτά τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα, που σήμε­ρα λοι­δο­ρού­νται από τους ηγέ­τες της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας, μπό­ρε­σε η ΕΣΣΔ να γίνει μια ισχυ­ρή οικο­νο­μι­κή δύνα­μη και να δημιουρ­γή­σει έναν αξιό­μα­χο Κόκ­κι­νο Στρα­τό, να εμπνεύ­σει την πάλη όλων των εθνο­τή­των που συνα­πάρ­τι­ζαν τον σοβιε­τι­κό λαό και να κερ­δί­σει την εμπι­στο­σύ­νη και την ενερ­γή υπο­στή­ρι­ξη κάθε κομ­μου­νι­στή, κάθε πρω­το­πό­ρου εργά­τη, αγρό­τη και νεο­λαί­ου, κάθε προ­ο­δευ­τι­κού ανθρώ­που όπου Γης. Όπως έγρα­ψε ο Αμε­ρι­κα­νός συγ­γρα­φέ­ας Ερνεστ Χεμιν­γου­έι, «κάθε άνθρω­πος που αγα­πά την ελευ­θε­ρία, χρω­στά­ει τόσα στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό, που δεν θα μπο­ρού­σε ποτέ να τα ξεπλη­ρώ­σει».

Οι σημε­ρι­νές εξε­λί­ξεις με επί­κε­ντρο τον ρωσο­ΝΑ­ΤΟι­κό πόλε­μο στα εδά­φη της Ουκρα­νί­ας και τους αντα­γω­νι­σμούς στην παγκό­σμια οικο­νο­μία κάνουν πιο επί­και­ρα τα διδάγ­μα­τα και συμπε­ρά­σμα­τα από τον Β’ Παγκό­σμιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό Πόλε­μο και την Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών.

Οι λαοί πρέ­πει να επα­γρυ­πνούν, ιδιαί­τε­ρα στην περιο­χή μας, όπου δια­φο­ρε­τι­κά ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα συγκρού­ο­νται με «μήλον της Ερι­δος» τις πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πηγές και τους δρό­μους Ενέρ­γειας. Σήμε­ρα, που η χώρα μας, με ευθύ­νη της σημε­ρι­νής και των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων, έχει ενι­σχυ­θεί ως πολε­μι­κό ορμη­τή­ριο του ΝΑΤΟ, προ­ω­θώ­ντας τους επι­κίν­δυ­νους σχε­δια­σμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στο πλαί­σιο του αντα­γω­νι­σμού τους με τη Ρωσία και την Κίνα, οι αμε­ρι­κά­νι­κες βάσεις και γενι­κό­τε­ρα η πολύ­πλευ­ρη, ανα­βαθ­μι­σμέ­νη εμπλο­κή της χώρας στα επι­κίν­δυ­να ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια καθι­στούν τον λαό μας «στό­χο». «Στό­χο» τον καθι­στά και η όξυν­ση του αντα­γω­νι­σμού της ελλη­νι­κής και της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης και οι προ­σπά­θειες των ευρω­ε­νω­σια­κών, αμε­ρι­κα­νι­κών και ΝΑΤΟι­κών επι­τε­λεί­ων να τρα­βή­ξουν την καπι­τα­λι­στι­κή Τουρ­κία σε στε­νό­τε­ρη συμ­μα­χία ενα­ντί­ον της Ρωσίας.

Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων που μπορούν να εξαπλωθούν ή και να οδηγήσουν σε έναν πιο γενικευμένο πόλεμο, ακόμα και στον πυρηνικό όλεθρο, απέναντι στις συνθήκες της επερχόμενης νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, της φτώχειας και της ανεργίας, μοναδική ελπίδα παραμένει η πάλη των λαών στην κατεύθυνση της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στην κατεύθυνση της επαναστατικής κατάκτησης της σοσιαλιστικής εξουσίας.

Στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού καταθέτουν τη Μέρα της Νίκης στην Κόκκινη Πλατεία τις σημαίες - λάφυρα που πήραν από τους χιτλερικούς

Στρα­τιώ­τες του Κόκ­κι­νου Στρα­τού κατα­θέ­τουν τη Μέρα της Νίκης στην Κόκ­κι­νη Πλα­τεία τις σημαί­ες — λάφυ­ρα που πήραν από τους χιτλερικούς

Η 9η Μάη εμπνέ­ει τους λαούς, τους διδά­σκει πίστη στη δική τους δύνα­μη. Το ελπι­δο­φό­ρο αύριο ξεκι­νά­ει από το σήμε­ρα της οργα­νω­μέ­νης δρά­σης και πάλης για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων εργα­τι­κών και λαϊ­κών ανα­γκών, στην ισχυ­ρο­ποί­η­ση της πάλης σε κάθε χώρα ενά­ντια στην ΕΕ και την εξου­σία των μονο­πω­λί­ων, για απο­δέ­σμευ­ση από το ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, με την εξου­σία και την οικο­νο­μία στα δικά τους χέρια, με επί­κε­ντρο τις σύγ­χρο­νες εργα­τι­κές — λαϊ­κές ανά­γκες και όχι το καπι­τα­λι­στι­κό κέρδος.

Ο σημε­ρι­νός αγώ­νας για την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας είναι «πιστός και άγρυ­πνος φρου­ρός» της ιστο­ρι­κής αλή­θειας, κόντρα στην προ­σβλη­τι­κή προ­σπά­θεια να εξι­σω­θεί ο ναζι­σμός με αυτόν που τον συνέ­τρι­ψε: Τον σοσια­λι­σμό — κομ­μου­νι­σμό. Κόντρα στην προ­σπά­θεια να απο­συν­δε­θεί ο φασι­σμός από τον καπι­τα­λι­σμό που τον γεν­νά και τον θρέ­φει.

Σήμε­ρα το δίλημ­μα που έχουν να αντι­με­τω­πί­σουν οι εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­μεις δεν αφο­ρά με ποια ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία ή με ποια μερί­δα της αστι­κής τους τάξης θα πρέ­πει να συντα­χθούν, αλλά το αν θα προ­σφέ­ρουν θυσί­ες στο βωμό των συμ­φε­ρό­ντων της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας ή στην πάλη για την ανα­τρο­πή της, στην πάλη για τον σοσια­λι­σμό, για το φωτει­νό μέλ­λον της ανθρω­πό­τη­τας, για τα συμ­φέ­ρο­ντα της συντρι­πτι­κής της πλειοψηφίας.

Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργάτη, κάθε βιοπαλαιστή αγρότη, κάθε αυτοαπασχολούμενο, κάθε νέο και γυναίκα που προέρχεται από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να ενισχύσει τις μαζικές οργανώσεις του εργατικού — λαϊκού κινήματος, να δυναμώσει τις γραμμές του ΚΚΕ για να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Το ΚΚΕ είναι βέβαιο πως στο τέλος και πάλι οι λαοί θα νικήσουν και σε αυτόν τον αγώνα είναι αποφασισμένο να προσφέρει όλες του τις δυνάμεις.

9 ΜΑΗ — ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

“Μόνο ένας τυφλός μπορεί να αρνείται ότι ο θρίαμβος του Κόκκινου Στρατού ήταν θρίαμβος του σοβιετικού σοσιαλισμού”

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο