Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

9η Μάη 1945: Αιώνια ευγνωμοσύνη στους απελευθερωτές της ανθρωπότητας

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Κάθε άνθρω­πος που αγα­πά την ελευ­θε­ρία, χρω­στά­ει στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό περισ­σό­τε­ρα από ό,τι μπο­ρεί ποτέ να πλη­ρώ­σει». Στη φρά­ση αυτή του Έρνεστ Χέμιν­γου­έι περι­κλεί­ε­ται ολό­κλη­ρος ο συμ­βο­λι­σμός της 9ης Μάη του 1945. Της επε­τεί­ου της Μεγά­λης Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης των λαών. Τότε που η κόκ­κι­νη σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο υψώ­νο­νταν στο Ράιχ­σταγκ, σημα­το­δο­τώ­ντας το θρί­αμ­βο του Κόκ­κι­νου Στρα­τού και της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης απέ­να­ντι στο τέρας του ναζισμού.

Στο πρό­σω­πο του στρα­τιώ­τη που σήκω­σε την σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο στο Βερο­λί­νο αντι­κα­το­πτρί­ζε­ται ιστο­ρι­κά όχι μονά­χα ο ηρω­ι­κός αγώ­νας που έδω­σε ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός και η ηγε­σία του, αλλά συνο­λι­κά ο λαός της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης. Ήταν άλλω­στε η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, που με την καθο­δή­γη­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, υπό την ηγε­σία του Ι.Στάλιν, σήκω­σε το κύριο βάρος του αγώ­να ενά­ντια στο ναζι­στι­κό-φασι­στι­κό ιμπε­ρια­λι­στι­κό «Άξο­να» και τους συμ­μά­χους του.

Οι ίδιοι οι αριθ­μοί πιστο­ποιούν τις κολοσ­σιαί­ες απώ­λειες της ΕΣΣΔ σε έμψυ­χο και μη υλικό:

—Πάνω από 30.000.000 ήταν συνο­λι­κά οι ανθρώ­πι­νες θυσί­ες της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, συνυ­πο­λο­γί­ζο­ντας τους ανά­πη­ρους και τους τραυματίες.

— Σε 20.000.000 υπο­λο­γί­ζο­νται οι νεκροί, στρα­τιώ­τες και λαός, ανά­με­σα τους και ο ανθός των κομ­μου­νι­στών (περί­που 2 εκα­τομ­μύ­ρια μέλη του ΚΚΣΕ) οι οποί­οι έδω­σαν τη ζωή τους για την σωτη­ρία της σοσια­λι­στι­κής πατρί­δας και της ολό­κλη­ρης της ανθρω­πό­τη­τας. Οι αντί­στοι­χες απώ­λειες των «συμ­μά­χων» ανέρ­χο­νταν σε 405.000 για τις ΗΠΑ και 375.000 για τη Μ. Βρετανία.

— Περί­που 1.700 πόλεις και 70.000 χωριά της ΕΣΣΔ μετα­τρά­πη­καν σε κρα­νί­ου τόπος.

— Κατα­στρά­φη­καν ολο­κλη­ρω­τι­κά ή εν μέρει 32.000 βιο­μη­χα­νι­κές επι­χει­ρή­σεις και 65.000 χιλιό­με­τρα σιδη­ρο­δρο­μι­κές γραμμές.

— Ληστεύ­τη­καν, κατα­στρά­φη­καν και ερη­μο­ποι­ή­θη­καν σχε­δόν 100.000 κολ­χόζ, 5.000 σοβ­χόζ, χιλιά­δες νοσο­κο­μεια­κές μονά­δες, πανε­πι­στη­μια­κά ιδρύ­μα­τα, σχο­λεία και βιβλιοθήκες.

Ο θρί­αμ­βος της 9ης Μάη 1945 δεν ήρθε ξαφ­νι­κά. Υπήρ­ξε το επι­στέ­γα­σμα μιας σει­ρά νικη­φό­ρων μαχών του Κόκ­κι­νου Στρα­τού: Στά­λιν­γκραντ, Κουρσκ, Λένιν­γκραντ, Μόσχα, ακό­μη και μέσα στο Βερο­λί­νο. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι συνο­λι­κά στο Ανα­το­λι­κό Μέτω­πο αιχ­μα­λω­τί­στη­καν ή κατα­στρά­φη­καν 607 γερ­μα­νι­κές μεραρ­χί­ες, δηλα­δή αριθ­μός τρι­πλά­σιος και τετρα­πλά­σιος από τις απώ­λειες των Ναζί σε όλα τα υπό­λοι­πα μέτω­πα (Δυτ. Ευρώ­πη, Β.Αφρική κλπ.) μαζί.

Zhukov«Το μεγα­λείο της ηρω­ϊ­κής νίκης απέ­να­ντι στη φασι­στι­κή Γερ­μα­νία είναι το γεγο­νός ότι η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση δεν υπε­ρα­σπί­στη­κε μόνο την σοσια­λι­στι­κή πατρί­δα, αλλά ότι πολέ­μη­σε ανι­διο­τε­λώς για την υπε­ρά­σπι­ση του στό­χου του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού – να νική­σει τις ναζι­στι­κές δυνά­μεις και να απε­λευ­θε­ρώ­σει τους λαούς της Ευρώ­πης από την κατο­χή. Ο σοβιε­τι­κός λαός δεν έχει ξεχά­σει την συμ­βο­λή των άλλων λαών στη νίκη ενά­ντια στον κοι­νό εχθρό. Ο στρα­τός και ο λαός μας θυμά­ται και εκτι­μά το κου­ρά­γιο των αγω­νι­στών της Αντίστασης».

—Στρα­τάρ­χης Γκε­όρ­γκι Κ. Ζού­κοφ, «Απο­μνη­μο­νεύ­μα­τα και Ανα­μνή­σεις», 1969. 

Στη νικη­φό­ρα πορεία των στρα­τευ­μέ­νων αντρών και γυναι­κών της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης βλέ­που­με μια άλλη- ιδιαί­τε­ρα σημα­ντι­κή- πτυ­χή της ανω­τε­ρό­τη­τας του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος, δηλα­δή της εργα­τι­κής εξου­σί­ας και των πλε­ο­νε­κτη­μά­των του κεντρι­κού σχε­δια­σμού της οικο­νο­μί­ας και των μέσων παρα­γω­γής. Σε αυτά τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα άλλω­στε οφεί­λε­ται η έγκαι­ρη αμυ­ντι­κή θωρά­κι­ση της ΕΣΣΔ και η δημιουρ­γία του αξιό­μα­χου Κόκ­κι­νου Στρατού.

Η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία

Οι παρα­πά­νω δια­πι­στώ­σεις απο­τε­λούν δια­χρο­νι­κά «αγκά­θι» στο λαι­μό της αστι­κής εξου­σί­ας και των επι­τε­λεί­ων της. Γι’ αυτό το λόγο συνε­χί­ζε­ται εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ιδιαί­τε­ρα μετά τη νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης στην ΕΣΣΔ και την ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1990, μια προ­σπά­θεια να ξανα­γρα­φτεί η Ιστο­ρία. Στό­χος τους είναι να «θολώ­σουν» το αντι­φα­σι­στι­κό νόη­μα της επε­τεί­ου της 9ης Μάη, να συσκο­τί­σουν και να δια­στρε­βλώ­σουν τα συμπε­ρά­σμα­τα από την ιστο­ρία του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέμου.

Η αντι­δρα­στι­κή επί­θε­ση ανα­θε­ώ­ρη­σης της ιστο­ρί­ας στο­χεύ­ει πρω­τί­στως στις νεό­τε­ρες γενιές, εκεί­νες που δεν έχουν άμε­ση ιστο­ρι­κή μνή­μη ή γνώ­ση για τα γεγο­νό­τα. Απο­σιω­πούν σκό­πι­μα τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα του πολέ­μου και το γεγο­νός ότι αυτός «γεν­νή­θη­κε» ως απο­τέ­λε­σμα του αντα­γω­νι­σμού των μονο­πω­λί­ων και των κρα­τών τους για το μοί­ρα­σμα των αγορών.

Απο­κρύ­βουν ότι η ΕΣΣΔ υπο­χρε­ώ­θη­κε να διε­ξά­γει έναν πόλε­μο που ούτε ήθε­λε, ούτε είχε συμ­φέ­ρον απ’ αυτόν. Επι­χει­ρούν να συγκα­λύ­ψουν ότι εγκλή­μα­τα κατά της ανθρω­πό­τη­τας δε διέ­πρα­ξαν μόνο οι φασι­στι­κές-ναζι­στι­κές ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις, αλλά και οι «δημο­κρά­τες» ιμπε­ρια­λι­στές (ΗΠΑ-Βρε­τα­νία), όπως για παρά­δειγ­μα ο βομ­βαρ­δι­σμός της Δρέσ­δης τον Φλε­βά­ρη του 1945 και τα πυρη­νι­κά ολο­καυ­τώ­μα­τα στη Χιρο­σί­μα και το Ναγκα­σά­κι τον Αύγου­στο του ίδιου έτους.

Σε αυτήν τη φαιά προ­πα­γάν­δα, πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο έχει η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση, που από κοι­νού με τις κυβερ­νή­σεις της (κεντρο­δε­ξιές, κεντρο­α­ρι­στε­ρές, φιλε­λεύ­θε­ρες, σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κλπ) έχουν ανα­κη­ρύ­ξει την 9η Μάη σε… «Ημέ­ρα της Ευρώ­πης». Προς αυτήν την κατεύ­θυν­ση άλλω­στε, η Ε.Ε. καλ­λιερ­γεί μεθο­δι­κά τον αντι­κομ­μου­νι­σμό (θυμί­ζου­με το ελε­εϊ­νό αντι­κομ­μου­νι­στι­κό μνη­μό­νιο του 2005), προ­ω­θεί την επι­κίν­δυ­νη θεω­ρία των δύο άκρων στη βάση της ανι­στό­ρη­της εξί­σω­σης κομ­μου­νι­σμού-ναζι­σμού, στή­νει άθλιες φιέ­στες και συνέ­δρια περί «ολο­κλη­ρω­τι­σμού», την ίδια στιγ­μή που σε μια σει­ρά χώρες-μέλη της σιγο­ντά­ρει την απα­γό­ρευ­ση κομ­μά­των και συμ­βο­λων, την ποι­νι­κο­ποί­η­ση της δρά­σης των κομ­μου­νι­στών, κλπ.

Πρό­κει­ται για την ίδια Ε.Ε που απο­κα­θι­στά τους συνερ­γά­τες των SS και των Ναζί στις Βαλ­τι­κές χώρες, που στή­ρι­ξε και στη­ρί­ζει φασι­στι­κές-ακρο­δε­ξιές κυβερ­νη­τι­κές δυνά­μεις στην Ουκρα­νία, που «κλεί­νει το μάτι» στη βεβή­λω­ση και το γκρέ­μι­σμα μνη­μεί­ων της σοσια­λι­στι­κής περιό­δου (βλ. Πολωνία).

Όπως κάθε 9η Μάη, έτσι και φέτος οι βρι­κό­λα­κες του αντι­κομ­μου­νι­σμού θα βγά­λουν από τα αρα­χνια­σμέ­να σεντού­κια της προ­πα­γάν­δας τα γνω­στά, χιλιοει­πω­μέ­να παρα­μύ­θια τους: για το σύμ­φω­νο Ρίμπε­ντροπ-Μολό­τοφ, τη ναζι­στι­κή σφα­γή στο Κατίν (που θα την ξανα­βα­φτί­σουν «σοβιε­τι­κή»), την Διά­σκε­ψη της Γιάλ­τας, τη χαρ­το­πε­τσέ­τα του Τσώρ­τσιλ κλπ.

Μάταιος θα ‘ναι ο κόπος τους. Όσες ψευ­δε­πί­γρα­φες και κατα­σκευα­σμέ­νες «Ημέ­ρες της Ευρώ­πης» κι’ αν θεσπί­σει η Ε.Ε., όση αντι­κομ­μου­νι­στι­κή μελά­νη κι’ αν χύσουν, όσα ψέμα­τα κι’ αν γρά­ψουν, ούτε την ιστο­ρία μπο­ρούν να αλλά­ξουν, μήτε την ιστο­ρι­κή μνή­μη των λαών να σβήσουν.

Οι καπηλευτές της 9ης Μάη

Από την άλλη πλευ­ρά, με τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία να βρί­σκε­ται σε πλή­ρη εξέ­λι­ξη, η ηγε­σία της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας κάνει ότι περ­νά­ει απ’ το χέρι της προ­κει­μέ­νου να απευ­θυν­θεί στα αντι­φα­σι­στι­κά αισθή­μα­τα του ρωσι­κού λαού. Στο πλαί­σιο αυτό, η κόκ­κι­νη σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο, η σημαία της νίκης που καρ­φώ­θη­κε στην καρ­διά του ναζι­στι­κού κτή­νους το Μάη του 1945, γίνε­ται αντι­κεί­με­νο αισχρής εκμε­τάλ­λευ­σης από την αστι­κή προπαγάνδα.

Οι ίδιοι που συκο­φα­ντούν σε κάθε ευκαι­ρία την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, που δεν χάνουν ευκαι­ρία να σπι­λώ­σουν την οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού, που υβρί­ζουν τον Λένιν και τους Μπολ­σε­βί­κους, καμώ­νο­νται σήμε­ρα τους «τιμη­τές» της Μεγά­λης Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης. Τολ­μούν να συγκρί­νουν το έπος του Κόκ­κι­νου Στρα­τού στο Δεύ­τε­ρο Παγκό­σμιο Πόλε­μο με τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επι­διώ­ξεις της ρωσι­κής κυβέρ­νη­σης στην Ουκρανία.

Κανέ­νας Πού­τιν και καμία ρωσι­κή αστι­κή τάξη, όμως, δεν μπο­ρεί να καπη­λευ­τεί την 9η Μάη, προ­σαρ­μό­ζο­ντάς την στα μέτρα των ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κών τους αντα­γω­νι­σμών με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Η τερά­στια παρα­κα­τα­θή­κη της Μεγά­λης Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης, του έπους του Κόκ­κι­νου Στρα­τού, δεν ανή­κει σε κυβερ­νή­σεις τύπου Πού­τιν και Γέλ­τσιν. Δεν ανή­κει στο ολι­γαρ­χι­κό καθε­στώς που διέ­λυ­σε την ΕΣΣΔ, λεη­λά­τη­σε τον πλού­το του σοβιε­τι­κού λαού και ποδο­πά­τη­σε τις κοι­νω­νι­κές κατα­κτή­σεις της σοσια­λι­στι­κής οικοδόμησης.

Η παρα­κα­τα­θή­κη αυτή έχει κλη­ρο­νό­μους, όλους όσους αγω­νί­ζο­νται για τον σοσια­λι­σμό- κομ­μου­νι­σμό, για μια κοι­νω­νία χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο.

Αιώ­νια ευγνω­μο­σύ­νη στους απε­λευ­θε­ρω­τές της ανθρωπότητας!

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο