Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

9η Μάη 1945: Αιώνια ευγνωμοσύνη στους απελευθερωτές της ανθρωπότητας

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Κάθε άνθρω­πος που αγα­πά την ελευ­θε­ρία, χρω­στά­ει στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό περισ­σό­τε­ρα από ό,τι μπο­ρεί ποτέ να πλη­ρώ­σει». Στη φρά­ση αυτή του Έρνεστ Χέμιν­γου­έι περι­κλεί­ε­ται ολό­κλη­ρος ο συμ­βο­λι­σμός της 9ης Μάη του 1945. Της επε­τεί­ου της Μεγά­λης Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης των λαών. Τότε που η κόκ­κι­νη σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο υψώ­νο­νταν στο Ράιχ­σταγκ, σημα­το­δο­τώ­ντας το θρί­αμ­βο του Κόκ­κι­νου Στρα­τού και της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης απέ­να­ντι στο τέρας του ναζισμού.

Στο πρό­σω­πο του στρα­τιώ­τη που σήκω­σε την σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο στο Βερο­λί­νο αντι­κα­το­πτρί­ζε­ται ιστο­ρι­κά όχι μονά­χα ο ηρω­ι­κός αγώ­νας που έδω­σε ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός και η ηγε­σία του, αλλά συνο­λι­κά ο λαός της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης. Ήταν άλλω­στε η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, που με την καθο­δή­γη­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, υπό την ηγε­σία του Ι.Στάλιν, σήκω­σε το κύριο βάρος του αγώ­να ενά­ντια στο ναζι­στι­κό-φασι­στι­κό ιμπε­ρια­λι­στι­κό «Άξο­να» και τους συμ­μά­χους του.

Οι ίδιοι οι αριθ­μοί πιστο­ποιούν τις κολοσ­σιαί­ες απώ­λειες της ΕΣΣΔ σε έμψυ­χο και μη υλικό:

—Πάνω από 30.000.000 ήταν συνο­λι­κά οι ανθρώ­πι­νες θυσί­ες της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, συνυ­πο­λο­γί­ζο­ντας τους ανά­πη­ρους και τους τραυματίες. 

— Σε 20.000.000 υπο­λο­γί­ζο­νται οι νεκροί, στρα­τιώ­τες και λαός, ανά­με­σα τους και ο ανθός των κομ­μου­νι­στών (περί­που 2 εκα­τομ­μύ­ρια μέλη του ΚΚΣΕ) οι οποί­οι έδω­σαν τη ζωή τους για την σωτη­ρία της σοσια­λι­στι­κής πατρί­δας και της ολό­κλη­ρης της ανθρω­πό­τη­τας. Οι αντί­στοι­χες απώ­λειες των «συμ­μά­χων» ανέρ­χο­νταν σε 405.000 για τις ΗΠΑ και 375.000 για τη Μ. Βρετανία.

— Περί­που 1.700 πόλεις και 70.000 χωριά της ΕΣΣΔ μετα­τρά­πη­καν σε κρα­νί­ου τόπος. 

— Κατα­στρά­φη­καν ολο­κλη­ρω­τι­κά ή εν μέρει 32.000 βιο­μη­χα­νι­κές επι­χει­ρή­σεις και 65.000 χιλιό­με­τρα σιδη­ρο­δρο­μι­κές γραμμές.

— Ληστεύ­τη­καν, κατα­στρά­φη­καν και ερη­μο­ποι­ή­θη­καν σχε­δόν 100.000 κολ­χόζ, 5.000 σοβ­χόζ, χιλιά­δες νοσο­κο­μεια­κές μονά­δες, πανε­πι­στη­μια­κά ιδρύ­μα­τα, σχο­λεία και βιβλιοθήκες.

Ο θρί­αμ­βος της 9ης Μάη 1945 δεν ήρθε ξαφ­νι­κά. Υπήρ­ξε το επι­στέ­γα­σμα μιας σει­ρά νικη­φό­ρων μαχών του Κόκ­κι­νου Στρα­τού: Στά­λιν­γκραντ, Κουρσκ, Λένιν­γκραντ, Μόσχα, ακό­μη και μέσα στο Βερο­λί­νο. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι συνο­λι­κά στο Ανα­το­λι­κό Μέτω­πο αιχ­μα­λω­τί­στη­καν ή κατα­στρά­φη­καν 607 γερ­μα­νι­κές μεραρ­χί­ες, δηλα­δή αριθ­μός τρι­πλά­σιος και τετρα­πλά­σιος από τις απώ­λειες των Ναζί σε όλα τα υπό­λοι­πα μέτω­πα (Δυτ. Ευρώ­πη, Β.Αφρική κλπ.) μαζί.

Zhukov«Το μεγα­λείο της ηρω­ϊ­κής νίκης απέ­να­ντι στη φασι­στι­κή Γερ­μα­νία είναι το γεγο­νός ότι η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση δεν υπε­ρα­σπί­στη­κε μόνο την σοσια­λι­στι­κή πατρί­δα, αλλά ότι πολέ­μη­σε ανι­διο­τε­λώς για την υπε­ρά­σπι­ση του στό­χου του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού – να νική­σει τις ναζι­στι­κές δυνά­μεις και να απε­λευ­θε­ρώ­σει τους λαούς της Ευρώ­πης από την κατο­χή. Ο σοβιε­τι­κός λαός δεν έχει ξεχά­σει την συμ­βο­λή των άλλων λαών στη νίκη ενά­ντια στον κοι­νό εχθρό. Ο στρα­τός και ο λαός μας θυμά­ται και εκτι­μά το κου­ρά­γιο των αγω­νι­στών της Αντίστασης».

—Στρα­τάρ­χης Γκε­όρ­γκι Κ. Ζού­κοφ, «Απο­μνη­μο­νεύ­μα­τα και Ανα­μνή­σεις», 1969. 

Στη νικη­φό­ρα πορεία των στρα­τευ­μέ­νων αντρών και γυναι­κών της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης βλέ­που­με μια άλλη- ιδιαί­τε­ρα σημα­ντι­κή- πτυ­χή της ανω­τε­ρό­τη­τας του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος, δηλα­δή της εργα­τι­κής εξου­σί­ας και των πλε­ο­νε­κτη­μά­των του κεντρι­κού σχε­δια­σμού της οικο­νο­μί­ας και των μέσων παρα­γω­γής. Σε αυτά τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα άλλω­στε οφεί­λε­ται η έγκαι­ρη αμυ­ντι­κή θωρά­κι­ση της ΕΣΣΔ και η δημιουρ­γία του αξιό­μα­χου Κόκ­κι­νου Στρατού.

Η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία

Οι παρα­πά­νω δια­πι­στώ­σεις απο­τε­λούν δια­χρο­νι­κά «αγκά­θι» στο λαι­μό της αστι­κής εξου­σί­ας και των επι­τε­λεί­ων της. Γι’ αυτό το λόγο συνε­χί­ζε­ται εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ιδιαί­τε­ρα μετά τη νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης στην ΕΣΣΔ και την ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1990, μια προ­σπά­θεια να ξανα­γρα­φτεί η Ιστο­ρία. Στό­χος τους είναι να «θολώ­σουν» το αντι­φα­σι­στι­κό νόη­μα της επε­τεί­ου της 9ης Μάη, να συσκο­τί­σουν και να δια­στρε­βλώ­σουν τα συμπε­ρά­σμα­τα από την ιστο­ρία του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέμου. 

Η αντι­δρα­στι­κή επί­θε­ση ανα­θε­ώ­ρη­σης της ιστο­ρί­ας στο­χεύ­ει πρω­τί­στως στις νεό­τε­ρες γενιές, εκεί­νες που δεν έχουν άμε­ση ιστο­ρι­κή μνή­μη ή γνώ­ση για τα γεγο­νό­τα. Απο­σιω­πούν σκό­πι­μα τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα του πολέ­μου και το γεγο­νός ότι αυτός «γεν­νή­θη­κε» ως απο­τέ­λε­σμα του αντα­γω­νι­σμού των μονο­πω­λί­ων και των κρα­τών τους για το μοί­ρα­σμα των αγορών. 

Απο­κρύ­βουν ότι η ΕΣΣΔ υπο­χρε­ώ­θη­κε να διε­ξά­γει έναν πόλε­μο που ούτε ήθε­λε, ούτε είχε συμ­φέ­ρον απ’ αυτόν. Επι­χει­ρούν να συγκα­λύ­ψουν ότι εγκλή­μα­τα κατά της ανθρω­πό­τη­τας δε διέ­πρα­ξαν μόνο οι φασι­στι­κές-ναζι­στι­κές ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις, αλλά και οι «δημο­κρά­τες» ιμπε­ρια­λι­στές (ΗΠΑ-Βρε­τα­νία), όπως για παρά­δειγ­μα ο βομ­βαρ­δι­σμός της Δρέσ­δης τον Φλε­βά­ρη του 1945 και τα πυρη­νι­κά ολο­καυ­τώ­μα­τα στη Χιρο­σί­μα και το Ναγκα­σά­κι τον Αύγου­στο του ίδιου έτους. 

Σε αυτήν τη φαιά προ­πα­γάν­δα, πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο έχει η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση, που από κοι­νού με τις κυβερ­νή­σεις της (κεντρο­δε­ξιές, κεντρο­α­ρι­στε­ρές, φιλε­λεύ­θε­ρες, σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κλπ) έχουν ανα­κη­ρύ­ξει την 9η Μάη σε… «Ημέ­ρα της Ευρώ­πης». Προς αυτήν την κατεύ­θυν­ση άλλω­στε, η Ε.Ε. καλ­λιερ­γεί μεθο­δι­κά τον αντι­κομ­μου­νι­σμό (θυμί­ζου­με το ελε­εϊ­νό αντι­κομ­μου­νι­στι­κό μνη­μό­νιο του 2005), προ­ω­θεί την επι­κίν­δυ­νη θεω­ρία των δύο άκρων στη βάση της ανι­στό­ρη­της εξί­σω­σης κομ­μου­νι­σμού-ναζι­σμού, στή­νει άθλιες φιέ­στες και συνέ­δρια περί «ολο­κλη­ρω­τι­σμού», την ίδια στιγ­μή που σε μια σει­ρά χώρες-μέλη της σιγο­ντά­ρει την απα­γό­ρευ­ση κομ­μά­των και συμ­βο­λων, την ποι­νι­κο­ποί­η­ση της δρά­σης των κομ­μου­νι­στών, κλπ. 

Πρό­κει­ται για την ίδια Ε.Ε που απο­κα­θι­στά τους συνερ­γά­τες των SS και των Ναζί στις Βαλ­τι­κές χώρες, που στή­ρι­ξε και στη­ρί­ζει φασι­στι­κές-ακρο­δε­ξιές κυβερ­νη­τι­κές δυνά­μεις στην Ουκρα­νία, που «κλεί­νει το μάτι» στη βεβή­λω­ση και το γκρέ­μι­σμα μνη­μεί­ων της σοσια­λι­στι­κής περιό­δου (βλ. Πολωνία). 

Όπως κάθε 9η Μάη, έτσι και φέτος οι βρι­κό­λα­κες του αντι­κομ­μου­νι­σμού θα βγά­λουν από τα αρα­χνια­σμέ­να σεντού­κια της προ­πα­γάν­δας τα γνω­στά, χιλιοει­πω­μέ­να παρα­μύ­θια τους: για το σύμ­φω­νο Ρίμπε­ντροπ-Μολό­τοφ, τη ναζι­στι­κή σφα­γή στο Κατίν (που θα την ξανα­βα­φτί­σουν «σοβιε­τι­κή»), την Διά­σκε­ψη της Γιάλ­τας, τη χαρ­το­πε­τσέ­τα του Τσώρ­τσιλ κλπ. 

Μάταιος θα ‘ναι ο κόπος τους. Όσες ψευ­δε­πί­γρα­φες και κατα­σκευα­σμέ­νες «Ημέ­ρες της Ευρώ­πης» κι’ αν θεσπί­σει η Ε.Ε., όση αντι­κομ­μου­νι­στι­κή μελά­νη κι’ αν χύσουν, όσα ψέμα­τα κι’ αν γρά­ψουν, ούτε την ιστο­ρία μπο­ρούν να αλλά­ξουν, μήτε την ιστο­ρι­κή μνή­μη των λαών να σβήσουν. 

Η 9η Μάη 1945 έχει χαρα­χτεί ανε­ξί­τη­λα στις σελί­δες της ιστο­ρί­ας και είναι ποτι­σμέ­νη με το αίμα εκα­τομ­μυ­ρί­ων αντρών και γυναι­κών της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης που, μαζί με τα λαϊ­κά κινή­μα­τα των άλλων λαών, έδω­σαν τη ζωή τους για να λευ­τε­ρω­θεί η Ευρώ­πη από τον χιτλε­ρο­φα­σι­σμό, καρ­φώ­νο­ντας την σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο στην καρ­διά του ναζι­στι­κού κτήνους. 

Αιώ­νια ευγνω­μο­σύ­νη στους απε­λευ­θε­ρω­τές της ανθρωπότητας!

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο