9 Νοεμβρίου 1918: Η αστικοδημοκρατική επανάσταση στη Γερμανία

Με την επί­δρα­ση της Μεγά­λης Οχτω­βρια­νής Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης στη Ρωσία άρχι­σε και στη Γερ­μα­νία ισχυ­ρή επα­να­στα­τι­κή άνο­δος. Μετά την ήττα κατά τον Πρώ­το Παγκό­σμιο Πόλε­μο, η Γερ­μα­νία ζήτη­σε στις 5 Οκτώ­βρη 1918 ειρή­νη. Η χώρα βρι­σκό­ταν σε κατά­στα­ση βαθιάς οικο­νο­μι­κής και πολι­τι­κής κρίσης.

Στις αρχές Οκτώ­βρη 1918 δημιουρ­γή­θη­κε επα­να­στα­τι­κή κατά­στα­ση. Ιδε­ο­λο­γι­κός ηγέ­της των πρω­το­πό­ρων Γερ­μα­νών εργα­τών η «Ενω­ση Σπάρ­τα­κου». Στη συν­διά­σκε­ψη που έγι­νε στις 7 Οκτώ­βρη, οι οπα­δοί του «Σπάρ­τα­κου» ψήφι­σαν πρό­γραμ­μα που προ­έ­βλε­πε τον άμε­σο τερ­μα­τι­σμό του πολέ­μου, επα­να­στα­τι­κά δημο­κρα­τι­κά δικαιώ­μα­τα και ανα­τρο­πή της κυριαρ­χί­ας του γερ­μα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού και μιλι­τα­ρι­σμού ως προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τη σοσια­λι­στι­κή επα­νά­στα­ση. Οι αντι­κει­με­νι­κές συν­θή­κες για παρό­μοια ανα­τρο­πή στη Γερ­μα­νία υπήρ­χαν. Η εξέ­γερ­ση των ανδρών του πολε­μι­κού στό­λου στο Κίε­λο το Νοέμ­βρη του 1918 ήταν η αρχή της επα­νά­στα­σης. Στο Κίε­λο και σε πολ­λές άλλες πόλεις εμφα­νί­στη­καν τα σοβιέτ. Στις 9 Νοέμ­βρη έγι­νε η νικη­φό­ρα εξέ­γερ­ση του Βερο­λί­νου. Το σάπιο μοναρ­χι­κό καθε­στώς σαρώ­θη­κε. Κινη­τή­ριες δυνά­μεις της επα­νά­στα­σης ήταν οι εργά­τες και οι στρα­τιώ­τες. Το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος του προ­λε­τα­ριά­του βρι­σκό­ταν ακό­μα υπό την επί­δρα­ση των σοσιαλ-σοβι­νι­στι­κών και Δεξιών «ανε­ξάρ­τη­των», οι οποίο συγκρα­τού­σαν τους εργά­τες να συμ­με­τά­σχουν στον αγώ­να για την εξου­σία. Τα μονο­πώ­λια είχαν στα χέρια τους όλα τα διοι­κη­τι­κά οικο­νο­μι­κά ηνία. Στις 10 Νοέμ­βρη τα σοβιέτ του Βερο­λί­νου παρέ­δω­σαν την εξου­σία στην πραγ­μα­τι­κή κυβέρ­νη­ση της χώρας, στο «Συμ­βού­λιο των Λαϊ­κών Πλη­ρε­ξου­σί­ων», που απο­τε­λού­νταν από Δεξιούς σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες και «ανε­ξάρ­τη­τους». Την ίδια μέρα ένας από τους δυο προ­έ­δρους του Συμ­βου­λί­ου, ο Φρί­ντριχ Εμπερτ συν­δέ­θη­κε με την ανώ­τα­τη διοί­κη­ση του στρα­τού και συνή­ψε μυστι­κή συμ­φω­νία για την κατά­πνι­ξη της επα­νά­στα­σης. Στις 11 Νοέμ­βρη στο δάσος της Κομπιέ­νης υπο­γρά­φη­κε η ανα­κω­χή της Γερ­μα­νί­ας με την Αντάντ.

Στις 30 Δεκέμ­βρη στο Συνέ­δριο του Βερο­λί­νου ιδρύ­θη­κε το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Γερ­μα­νί­ας. Το πρό­γραμ­μα του ΚΚΓ υπέ­δει­χνε στο γερ­μα­νι­κό λαό το δρό­μο για να αγω­νι­στεί ενα­ντί­ον της αντε­θνι­κής πολι­τι­κής του γερ­μα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού. Οι δυνά­μεις, όμως, της αντε­πα­νά­στα­σης δρα­στη­ριο­ποι­ή­θη­καν. Το «Συμ­βού­λιο των Λαϊ­κών Πλη­ρε­ξου­σί­ων» προ­σπα­θού­σε να πετύ­χει σε σύντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα τη διε­ξα­γω­γή εκλο­γών Συντα­κτι­κής Συνέ­λευ­σης, που θα τερ­μά­τι­ζε την ύπαρ­ξη των σοβιέτ. Στις αρχές του Γενά­ρη του 1919 η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση προ­κά­λε­σε τους εργά­τες του Βερο­λί­νου σε πρό­ω­ρη εξέ­γερ­ση που τελεί­ω­σε με τη συντρι­βή της.