Της γένεσης
| Εικόνα από τη δημιουργία του σύμπαντος εξελικτικά |
// Γράφει ο Κώστας Στεφανάκης |*|
(Φωνή:) Είμαι ο χωροχρόνος. Βρίσκομαι παντού και αλλάζω συνεχώς μορφή. Τίποτα δε μπορεί να μου αντισταθεί. Είμαι η φωτιά που καίει τα πάντα, για να γεννηθεί το καινούριο. Είμαι η μήτρα της αταξίας, της υπερβολής και του χάους. Απ’αυτά θα γεννηθούν η τάξη, το μέτρο και η αρμονία.
Από μένα θα ξεκινήσει το όμοιο και το διαφορετικό. Μόνο που θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια πολλά, χωρίς τη φθορά του λόγου μου. Καμιά εξουσία δε θα υπάρξει ανώτερη από μένα, γιατί καταδικασμένη είναι, να σβήσει στο χάος.
|Εικόνα από τον Homo Sapiens|
(Η Φωνή συνεχίζει)
Σοφέ άνθρωπε. Το όνομά σου να επιβεβαιώνεις στο διηνεκές. Μάθε ότι η αμφισβήτηση θα φέρνει τη γνώση, η γνώση την αλήθεια και η αλήθεια την ανατροπή.
Την αλήθεια ν’αναζητάς συνεχώς. Κανένας δε θα σου την προσφέρει. Ο αγώνας σου γι’αυτήν θα ’ναι συνεχής και θα σε γεμίζει.
Εγώ διαθέτω τον σπόρο της επανάστασης και επωάζω την αλήθεια. Η αλήθεια της κάθε στιγμής θα σε βοηθήσει να κάνεις την επανάστασή σου, για να διαρκέσει αλώβητη.
Μέσα μου κρύβεται ο μύθος. Αυτός θα γεννήσει τη νέα αλήθεια που θα την πουν επιστήμη. Την επιστήμη μην τη χαραμίσεις. Κράτησέ την ζωντανή μες στην καρδιά σου. Η καρδιά σου είναι η τροφός της. Αυτή θα ζεστάνει και τις καρδιές των άλλων ανθρώπων. Διαφορετικά η αξία της θα χαθεί και τότε ελπίδα καμιά.
Εισαγωγικά
Στη φύση διεξάγεται ένας διαρκής πόλεμος μεταξύ των μικροσκοπικών κατοίκων του πλανήτη μας, που ονομάζουμε μικροοργανισμούς ή μικρόβια. (βακτήρια, μύκητες, ιοί, πρωτόζωα, κ.α.)
Αν και οι διαφορές της κοινωνίας των μικροβίων με εκείνη των ανθρώπων είναι τεράστιες, υπάρχει μια ομοιότητα μεταξύ τους που εκπλήσσει.
Στην κοινωνία των μικροβίων ένα ποσοστό 5–10% είναι παθογόνα. Είναι αυτά που με ή όχι ενδιάμεσο ξενιστή, προκαλούν τις ασθένειες, τις σήψεις και τους θανάτους σε φυτά, ζώα και ανθρώπους. Ένα αντίστοιχο ποσοστό 5–10% είναι οι ωφέλιμοι μικροοργανισμοί. Είναι εκείνοι που επιτελούν ένα πλούσιο έργο, με την εξυγίανση της φύσης από τις επιβαρύνσεις που δέχεται και συντελούν τα μέγιστα, στην υγιεινή διαβίωση των έμβιων όντων του πλανήτη μας.
Οι υπόλοιποι μικροοργανισμοί σε ποσοστό 80–90%, είναι καιροσκόποι, που στην τελική έκβαση ενός συνεχή αγώνα που διεξάγεται μεταξύ των ωφέλιμων και των παθογόνων «συναδέλφων» τους, πηγαίνουν με το μέρος του νικητή.
Σας θυμίζει κάτι ο χαρακτήρας αυτών των μικροσκοπικών όντων, με όλα όσα συμβαίνουν στις ανθρώπινες κοινωνίες;
Αρκετά ίσως, αν αναλογιστεί κάποιος τις τοξίνες που συσσωρεύουν και μεταδίδουν κάποιοι άνθρωποι με τη «δράση» τους στην κοινωνία ή αντίθετα, την ωφέλεια που προσφέρουν κάποιοι άλλοι στους συνανθρώπους τους, με μια αλληλέγγυα και ανιδιοτελή συμπεριφορά.Όσο για τους καιροσκόπους, ποτέ δεν είναι σταθεροί. Πήγαιναν και πηγαίνουν πάντα όπου φυσά ο άνεμος και είναι αμέτρητοι. Απλά, τα ποσοστά στις κατηγορίες των δυο κοινωνιών που αναφέρθηκαν, αλλάζουν. Πάμε παρακάτω.
Δε σας βάζει αγαπημένα μου συντρόφια (Βαριά κουβέντα. Φίλοι, καλύτερα) σε κάποια υποψία η ονομασία του κορονοϊού;
Γραμματολογικά μπορούμε να αναλύσουμε τη λέξη και να τη διαχωρίσουμε σε τρία μέρη. (ρίζες) Κορ- (από το κορώνα), ‑ονο- (γαϊδούρι ή υποζύγιο ως πιο κόσμια λέξη) και ‑ιός (εδώ κυριολεκτούμε, ‑ιός=ιός).
Φτάνοντας την ανάλυση ως τα άδυτα της ελληνικής γραμματείας, διακρίνουμε την ταξική σημασία που υποκρύπτει η λέξη κορονοϊός (εδώ επιβεβαιώνεται η αξία της ελληνικής γλώσσας ως γεννήτορα άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών και δη των αγγλοσαξονικών, (Αχ! Μακάριε Ζολώτα πόσο δίκιο είχες τότε που..…) η οποία μιλά πεντακάθαρα για την Τάξη, αν και είναι Συνομοταξία ολόκληρη (gang για όσους το προτιμούν) του 2–5%, που κατέχει το 90–95% του παγκόσμιου πλούτου (κι εδώ η γλώσσα μας λέει «τα σύκα-σύκα»… με τη λαϊκή φράση –να ’σαι καλά Κουτσούμπα που με βοηθάς για δεύτερη φορά– «έχει μπάρμπα στην κορώνα», που σημαίνει στην εξουσία, οικονομική προφανώς).
Προχωρώντας την ανάλυσή μας στη δεύτερη ρίζα, ‑ονο‑, αποκαλύπτεται το θύμα (καλυμμένο κρυπτογραφικά) που παράγει τον πλούτο, τον οποίο οικειοποιούνται τα αρπακτικά του 2–5% και δεν είναι άλλο από το υποζύγιο, τους εργαζόμενους ντε! του χεριού και του πνεύματος, για να θυμηθούμε λίγο και τον αείμνηστο Κύρκο.
Ο ποιητής μας από τη Βάρνα, ο αιώνιος έφηβος Κώστας Βάρναλης εννοώ, είχε γράψει ένα υπέροχο ποίημα για την περίσταση, που μας τραγούδησε με την απαράμιλλη φωνή του ο αξέχαστος Νίκος Ξυλούρης. Σε μας απομένει η υποχρέωση να πραγματοποιήσουμε την προτροπή του ποιητή για το κυρ-Μέντιο και τον ξεσηκωμό που μέλλεται να κάνει, όταν κάποτε ξυπνήσει, αν και οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στον κόσμο και στη χώρα μας που ενδιαφέρει ιδιαίτερα, δεν αφήνουν πολλές καίριες ελπίδες στον καιρό μας.
Για τον ιό τώρα, δε χρειάζεται να πούμε και πολλά. Τα λέει μόνος του. Με τόσο χαλασμό που προκάλεσε στον γαλάζιο πλανήτη μας, τον έμαθε και η κουτσή Μαρία. (με συγχωρείς βρε Μαρία) Εκείνο μόνο που δεν έμαθε όχι μόνο η Μαρία, αλλά και οι σοφοί απόγονοι του Homo Sapiens, είναι η κοινή καταγωγή του είδους μας και των ιών, που ακροβατεί στο δίπολο «ο θάνατός σου, η ζωή μου».
Άσπονδοι εχθροί
Οι μικροοργανισμοί ανήκουν σε ομάδες (βακτήρια κτλ.) Το καθεστώς στις κοινωνίες τους είναι λαοκρατία! (συμφωνείς συν…φίλε Κουτσούμπα;) ’πα να πει ισονομία. Δεν υπάρχουν φύλαρχοι, ούτε άλλου είδους ηγέτες, ούτε και εκμεταλλευτές της εργασίας τους. Ο καθένας ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του και την κάνει χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα στο διπλανό του.
Κάθε μια ομάδα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Οι ιοί π.χ. περιέχουν γενετικό υλικό, αλλά δε μπορούν να αναπαραχθούν μόνοι τους, παρά μέσα στον οργανισμό άγριων ζώων, (βάλε και τους «απολίτιστους») που στην πλειοψηφία τους κατοικούν σε παρθένα δάση και είναι οι ξενιστές τους, χωρίς να τους προκαλούν ασθένειες.
Από την εποχή που ο άνθρωπος εγκατέλειψε τον πλάνητα βίο και είπε να νοικοκυρευτεί, ξεκίνησε ν’ αρμέγει τη μεγάλη αγελάδα που λέγεται φύση. Τότε άρχισε να καταστρέφει τα δάση και να δημιουργεί καλλιεργήσιμη γη. Το μυαλό του τώρα δούλευε στο να κερδίζει διαρκώς περισσότερα.
Ανακάλυψε το λοιπόν, ότι τα προϊόντα που παρήγαγε είχαν ανταλλακτική αξία κι έτσι δε χρειαζόταν να ασχολείται με χίλια δυο πράγματα όπως πρώτα, ούτε να μετρά ατέλειωτα χιλιόμετρα, πέρα από το να προσπαθεί ν’αυξήσει την παραγωγή του.
Για να μην τον αδικούμε όμως, καταλογίζουμε στα θετικά του, την εφαρμογή της κυκλικής οικονομίας, δηλαδή την προσθήκη της κοπριάς από τα ζώα του και όλων των υπολειμμάτων από τα λαχανικά που καλλιεργούσε, στα χωράφια του, βελτιώνοντας την ποσότητα και την ποιότητα των προϊόντων του.
Πέρασαν μερικές χιλιάδες χρόνια και έγινε πιο άνετη η ζωή για τον άνθρωπο. Όμως η αποδάσωση που ξεκίνησε, συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση, όταν άρχισε ν’αναζητά νέες ύλες, για να τις χρησιμοποιήσει στη δημιουργία νέων προϊόντων και νέου πλούτου.
Η αποικιοκρατία όπως ονομάστηκε η κατάκτηση άγνωστων, παρθένων μέχρι τότε τόπων, για να εξασφαλίζουν τις πρώτες ύλες που έκρυβε η γη τους, απαραίτητες για τη βιομηχανία τους, που είχε στο μεταξύ αναπτυχθεί, κατάστρεψε τους βιότοπους, ένα ζωτικό χώρο που κατοικούσαν σε αρμονία οι ιοί και αρκετά άλλα μικρόβια με τους ξενιστές τους. Και οι γηγενείς; Διαθέσιμο είδος προς ανάλωση.
Όμως η βιομηχανία είναι ένας αδηφάγος οργανισμός, που εκτός από προϊόντα και πλούτο, παράγει συνεχώς λύματα και απόβλητα που απελευθερώνει σε αποδέκτες, χωρίς κανένα έλεγχο (συνήθως βόθρους, υδροφορείς, λίμνες και ποτάμια).
Η βουβωνική πανώλη, η ασιατική γρίπη και τόσες άλλες αρρώστιες δεν τις έστειλε ο πανάγαθος θεούλης (προσωπικά τον έχω στη συνείδησή μου πολύ πιο έξυπνο, δυναμικό και ανθρώπινο, όπως θα καταλάβατε στην αρχή του κειμένου), αλλά οι βιομήχανοι του πλούτου, οι οποίοι φρόντιζαν για να εξασφαλίσουν εργατικό δυναμικό και σίγουρα κέρδη, να χτίζουν τα εργοστάσιά τους σε υποβαθμισμένες εργατικές γειτονιές.
Το χτίσιμο των εργατικών κατοικιών, αναλάμβανε μια άλλη παρασιτική κάστα οι εργολάβοι, που εκτός από τα εργοστάσια έχτιζε και τα εργατόσπιτα, τα οποία πουλούσε πανάκριβα, αν και το καθένα τους χωρούσε αρκετές πολύτεκνες (για την ανάγκη πολλών εργατικών χεριών) οικογένειες. Οι εργάτες ως «είδος» ήταν για τους βιομήχανους πλήρως αναλώσιμοι. (βλ. ιστορία ανάπτυξης του Λονδίνου)
Φυσικό ήταν να έλθει από τη φύση η εκδίκηση για τον βιασμό της. Μόνο που το ανοσιούργημα το πλήρωσαν εκατομμύρια θύματα, που δεν ήταν άλλοι από τους κολασμένους της γης.
Οι ιοί βρήκαν τότε την ευκαιρία και «μετανάστευσαν» από τα άγρια ζώα και τις «απολίτιστες» φυλές, που ήταν οι ξενιστές των ιών, στους «πολιτισμένους» ανθρώπους. Από ακίνδυνοι που ήταν μέχρι τότε για τους ξενιστές τους, μετατράπηκαν σε παθογόνους και φονικούς, για τους αδύναμους ανθρώπινους οργανισμούς, άρα και για τον στρατό των εργατών που υπηρετούσε τους βιομήχανους.
Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι αδύναμος, γιατί ο άνθρωπος σαν είδος είναι μοναδικός. Ενώ το προσδόκιμο της ζωής των μικροβίων διαρκεί μέχρι και μερικά λεπτά της ώρας, ένα χαρακτηριστικό που τους δίνει μεγάλη δυνατότητα προσαρμογής σε μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες, ο άνθρωπος με προσδόκιμο ζωής\περισσότερο από 70 έτη, προσαρμόζεται με μεγάλη δυσκολία στις απότομες αλλαγές του περιβάλλοντος.
Αυτό αποτελεί την αιτία, που οι πέντε ανθρώπινες φυλές, εξακολουθούν να παραμένουν πέντε και μοναδικές, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έμβιοι οργανισμοί (φυτά, ζώα, μικρόβια), ανάλογα με το περιβάλλον που ζουν, δημιουργούν νέα είδη σε πολύ μεγάλο αριθμό, όποτε το καλέσει η ανάγκη.
Έχει παρατηρηθεί δηλαδή, πως όσο το προσδόκιμο ζωής μικραίνει, ο οργανισμός προσαρμόζεται ευκολότερα στις αλλαγές του περιβάλλοντος, για λόγους επιβίωσης και για την ανάγκη διαιώνισης με τη δημιουργία απογόνων. Τσακ-μπαμ δηλαδή.
Όμως υπάρχει και ένας άλλος σημαντικός παράγοντας. Το προλεταριάτο των πόλεων δεν είχε καλή υγεία, γιατί ήταν διπλά εκτεθειμένο στις πηγές μόλυνσης, τόσο από αδυναμία καλής διατροφής, όσο και από αδυναμία πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας.
Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε με το στρατό των εργατών που δούλευαν ασταμάτητα στις φάμπρικες, φυτείες και ορυχεία, ιδιαίτερα σε χώρες που έχουν πολιτική αστάθεια, κλιματική κρίση, εισαγόμενους πολέμους και οικονομικές κυρώσεις.
Για όλα τούτα φροντίζουν και σήμερα, ο θείος Ντόναλντ (Ντίσνεϊ μην ανησυχείς εκεί που είσαι. Βρέθηκε η προσομοίωση της πάπιας σου) και ο σοφός Volfgang (αγέλη λύκων, ‑αν μεταφράζω σωστά- ή πιο ήπια: εγκέφαλος του σύγχρονου γερμανικού οικονομικού imperium) και τα τσιράκια τους).
Περί ενέργειας
Τα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού που προσβάλλονται από τον ιό, γίνονται άμισθοι υπηρέτες του, γιατί περνούν στον έλεγχο των γενετικών πληροφοριών του ιού. Όταν δηλαδή οι ιοί εισβάλλουν στον ανθρώπινο οργανισμό, αναγκάζουν τον άνθρωπο ως υπηρετικό προσωπικό, να παράγει υλικά όπως πρωτεϊνες, ώστε να μπορέσουν να δομήσουν και να συντηρήσουν το σώμα τους οι ιοί, για όσο διάστημα επιβιώσει ο νέος τους ξενιστής. Εκτός αν τη γλυτώσει και αποκτήσει ανοσία.
Ένας οργανισμός είναι ζωντανός μόνο όταν λειτουργεί. Για τη λειτουργία τους οι οργανισμοί χρειάζονται ενέργεια, που την παίρνουν από διάφορες ζωτικές πηγές, όπως το ηλιακό φως με τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, το νερό, τους φυτικούς ή τους ζωϊκούς οργανισμούς, κ.α. πηγές.
Φωτοσύνθεση είναι η διαδικασία θρέψης που έχει ανάγκη το φυτό για τις ανάγκες του. Η λάσπη που χρησιμοποιεί το φυτό για να παράγει τα σάκχαρα που χρειάζεται, είναι το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) και το νερό (Η2Ο), που δεσμεύονται με τη βοήθεια από το ηλιακο φως και τη συνέργεια της χλωροφύλλης (της πράσινης ουσίας των φύλλων του). Με τη διαδικασία αυτή παράγεται και το πολύτιμο για τους ζωϊκούς οργανισμούς οξυγόνο.
Τα μονοκύτταρα φωτοσυνθετικά βακτήρια (αρχαϊκά φυτά!) που κατόρθωσαν να δεσμεύσουν κάποια μόρια χλωροφύλλης, δημιούργησαν το σάκχαρο της γλυκόζης που τους έδωσε την απαραίτητη ενέργεια, για την εξασφάλιση της δομής του κυττάρου τους. Με τα περιττώματά τους οι αμέτρητοι μικροοργανισμοί σε βάθος χρόνου δισεκατομμυρίων ετών, δημιούργησαν τον στερεό φλοιό της γης, στον οποίο αναπτύχθηκε η φυτική ζωή, που έκανε δυνατή την εμφάνιση και εξέλιξη του ζωϊκού βασιλείου.
Οι ζωϊκοί οργανισμοί για να δημιουργήσουν με τη σειρά τους τις δικές τους δομές, καταναλώνουν αντίστοιχα άλλες νέες φυτικές και ζωϊκές δομές.
Επομένως για να υπάρξει ζωή, χρειάζεται ενέργεια, γεγονός αναμφισβήτητο μια και είναι μέγεθος μετρήσιμο. Η σκέψη, το βάδισμα, οι έριδες, η άσκηση, η ζήλια ή ο έρωτας και άλλες αμέτρητες ανθρώπινες δραστηριότητες και συναισθήματα καταναλώνουν ενέργεια απ’αυτή που έχει αποθηκευτεί.
Αυτό είναι ΖΩΗ
Όταν η διαδικασία αναδόμησης και αποσύνθεσης παύσει εξ αιτίας της γήρανσης ή μιας αθεράπευτης ασθένειας του οργανισμού, τα «υλικά» (σώμα) επιστρέφουν στο έδαφος και αποδομούνται από τους μικροοργανισμούς που το κατοικούν.
Αν τα οργανικά απορρίμματα που επιστρέφουν στο έδαφος σαπίσουν, από τα βακτηρίδια που το κατοικούν, τα απορρίμματα αυτά χάνουν την ενέργεια που περιείχαν.
Αντίθετα αν εμποδίσουμε τη σήψη των οργανικών απορριμμάτων, όπως θα δούμε παρακάτω, εμπλουτίζουν με πρόσθετη ενέργεια τη ζωή στο έδαφος.
Οι ρυπαντές
Ενώ στη μοριακή του μορφή το οξυγόνο (Ο2) είναι πολύτιμο, για την πανίδα του πλανήτη μας, άρα και για τον άνθρωπο, όταν γίνεται ενεργό (Ο) με την προσθήκη ηλεκτρονίων σε χημικές αντιδράσεις που παράγονται με άλλα χημικά στοιχεία, δημιουργείται ένα τεράστιο περιβαλλοντικό πρόβλημα, με την οξείδωση την οποία προκαλεί.
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από τις ραγδαίες περιβαλλοντικές αλλαγές, οι οποίες οδήγησαν στην περιβαλλοντική κρίση και απειλούν το μέλλον του πλανήτη μας.
Δεν υπάρχει πλάσμα στον πλανήτη που να βρωμίζει και καταστρέφει με τόσο μεγάλη ευκολία και μαζί αδιαφορία, το περιβάλλον (έδαφος, νερό, αέρα) και τον τόπο που κατοικεί, με τις ουσίες που χρησιμοποιεί και τα απορρίμματα που παράγει (και διαχειρίζεται με τον χειρότερο τρόπο), όσο ο άνθρωπος.
Η βάση για κάθε μορφή της ζωής του ανθρώπου, είναι το ΕΔΑΦΟΣ, το οποίο εκτός από την στήριξη των φυτών αποτελεί και το πεπτικό τους σύστημα.
Οι μικροοργανισμοί που το κατοικούν, μετατρέπουν τις νεκρές ουσίες μετά που θα καταλήξουν σ’αυτό σε ΧΟΥΜΟ, ώστε να γίνουν διαθέσιμες για ένα νέο ΚΥΚΛΟ ΖΩΗΣ.
Επομένως ο χούμος δημιουργείται με τη διαδικασία μιας μικροβιακής και βιοχημικής αποσύνθεσης των απονεκρωμένων φυτικών και ζωϊκών ουσιών, που καταλήγουν στο έδαφος. Είναι οργανική ουσία πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, που δίνει καλή και εγγυημένη σοδειά.
Σήμερα με τις άστοχες επεμβάσεις του ανθρώπου, το έδαφος νοσεί. Και όταν το έδαφος νοσεί, νοσούν και οι ίδιοι οι άνθρωποι που ζουν σ’αυτό και καταναλώνουν τα προϊόντα του.
Με την ανάπτυξη της βιομηχανίας δημιουργήθηκαν νέες ανάγκες ενέργειας, για τη δημιουργία νέων προϊόντων, ώστε να διευκολύνουν τη ζωή του ανθρώπου, αν και αρκετά από τα προϊόντα που παράγει δεν είναι απαραίτητα, αλλά ικανοποιούν τον στόχο του, που δεν είναι άλλος από ένα διαρκώς αυξανόμενο οικονομικό όφελος.
Η βιομηχανία με τα συνεχώς παραγόμενα τοξικά απορρίμματα αποτελεί, όπως πιο πάνω εκθέσαμε ισχυρό ρυπαντή, με αποτέλεσμα την εμφάνιση πολλών ασθενειών, που για τους μακρινούς προγόνους μας ήταν άγνωστες.
Το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και οι γαιάνθρακες, χρειάστηκαν πάνω από 100 εκατομμύρια χρόνια για να δημιουργηθούν από ισχυρές γεωλογικές ανακατατάξεις που έγιναν, ενώ εμείς σε διάστημα 3–4 αιώνων τα χρησιμοποιήσαμε για μια συνεχή παραγωγή ενέργειας (λειτουργία μηχανών και μέσων μεταφοράς). Τα παραπροϊόντα της ενέργειας που ξοδεύεται απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα και δημιουργούν το φαινόμενο των αυξημένων θερμοκρασιών που ονομάστηκε «φαινόμενο του θερμοκηπίου».
Τα αγροχημικά επίσης που παράγει η βιομηχανία ως υποπροϊόντα πετροχημικών και τα χρησιμοποιεί ο άνθρωπος, για τη θρέψη φυτών και ζώων και για την προστασία τους από τις ασθένειες, είναι πολύ δυνατοί οξειδωτικοί παράγοντες και όταν έλθουν σ’επαφή με άλλες ουσίες τις οξειδώνουν. Επιπλέον δημιουργούν υπερτροφισμό νεκρώνοντας θαλάσσιες αλιευτικές περιοχές και λίμνες. Αν και οι ωκεανοί έχουν μεταβληθεί από τον άνθρωπο σε υπόνομους, οι αλιευτικοί στόλοι συνεχίζουν να κερδοφορούν ασύστολα, ενώ οι παράκτιοι ψαράδες υποφέρουν.
Ένας άλλος παράγοντας που επιδεινώνει τη μόλυνση του εδάφους, είναι η ιδιότητα του νερού να μεταβιβάζει ή να μιμείται «πληροφορίες». Το νερό της βροχής περνώντας μέσα από μολυσμένα υλικά, ή από υδροφορείς που μολύνονται με ανεξέλεγκτα απορρίμματα, προσλαμβάνουν παρόμοιες ιδιότητες, που τις μεταβιβάζουν σε κάθε ουσία με την οποία θα έλθουν σ’επαφή.
Τα νερά της βροχής όταν θα μολυνθούν, με τη μίμηση ή την μεταβίβαση των πληροφοριών, θα κάνουν τα εδάφη και τα υπόγεια ύδατα απ’όπου περνούν, πολύ επικίνδυνα για την υγεία.
Τα ηλεκτρικά πεδία υψηλής έντασης, ο στατικός ηλεκτρισμός, οι υπεριώδεις και οι υπέρυθρες ακτίνες, έχουν ιδιότητες, που μπορούν να καθαρίσουν το νερό, ιδιαίτερα όταν εξατμιστεί. (με τη μορφή ατμού)
Την ίδια όμως δυνατότητα έχουν και οι ωφέλιμοι μικροοργανισμοί που υπάρχουν στο έδαφος, δημιουργώντας αντιοξείδωση, καθαρίζοντας όχι μόνο το νερό αλλά και το έδαφος.
Εκτός απο το διοξείδιο του άνθρακα που δημιουργείται με τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες που ήδη αναφέρθηκαν, ένα άλλο αέριο που δημιουργείται με την εντατική κτηνοτροφία ή οποία μεταβάλλει τα ζώα σε κρεατομηχανές, είναι το μεθάνιο. Το αέριο αυτό παράγεται από τα ζώα, είδικότερα τα βοοειδή, αν και συμμετέχουν στην παραγωγή του και τα αιγοπρόβατα, οι καμήλες, καμηλοπαρδάλεις κ.α. Τα βακτήρια με τα ένζυμα που βρίσκονται στο πεπτικό σύστημα των ζώων αυτών, παράγουν στη διάρκεια της πέψης, με τη διάσπαση των φυτικών τροφών, το μεθάνιο το οποίο εξέρχεται με το ρέψιμο (50%) και με την κοπριά των ζώων (50%).
Το μεθάνιο παράγεται και στους ορυζώνες κατά τη διαρκεια της παραγωγής του ρυζιού, αλλά και στα ορυχεία από την εξαγωγή και την επεξεργασία των ορυκτών.
Το αέριο αυτό είναι πιο επικίνδυνο από το διοξείδιο του άνθρακα. Παγιδεύει τη θερμότητα 28 φορές περισσότερο απο το διοξείδιο του άνθρακα.
Μιά ισορροπημένη και υγιεινότερη διατροφή του ανθρώπου (λιγότερο κρέας) και με καινοτόμα βλάστηση (φύκια) σε συνδυασμό με τη μελάσσα για τη διατροφή των αγροτικών ζώων, περιορίζει σημαντικά την παραγωγή μεθανίου, με τη διακοπή της δράσης των ενζύμων στο έντερο των ζώων.
Ε.Μ. |Ενεργοί Μικροοργανισμοί|
Από τους ωφέλιμους μικροοργανισμούς (ΕΜ) που υπάρχουν στη φύση, έχουν απομονωθεί σήμερα από την επιστήμη και υπάρχουν σε πυκνό συμπύκνωμα 80 διαφορετικών αερόβιων αζωτοβακτηρίων και αναερόβιων φωτοσυνθετικών βακτηρίων, που ανήκουν σε δέκα διαφορετικά είδη και δεσμεύουν το άζωτο. Παρά την ασυμβατότητα (σαν πρώτη σκέψη) που υπάρχει μεταξύ τους, συνυπάρχουν ειρηνικά.
Ο άνθρωπος ως οπαδός της υπερβολής, έχει συνδέσει την καθαρότητα με την πλήρη εξαφάνιση των βλαβερών μικροβίων. Σ’αυτή την αντίληψη έχει βρει «συμμάχους» τις εταιρείες παραγωγής πληθώρας σκευασμάτων και υλικών, όπως απολυμαντικά, εμβόλια, φάρμακα, γάντια, μάσκες, αγροχημικά κ.α., ενώ η φύση με τη σοφία που τη διακρίνει θεωρεί καθαριότητα μια ισορροπημένη αναλογία μικροοργανισμών, ωφέλιμων και παθογόνων. Άλλωστε η χορήγηση στον ανθρώπινο οργανισμό εμβολίων, δηλαδή ένα τύπο μικροβίων, αποσκοπεί στη δημιουργία αντισωμάτων, ή όπως διαφορετικά λέμε την ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος, για την αντιμετώπιση των παθογόνων μικροβίων, στην περίπτωση προσβολής από αυτά.
Επομένως η υπερβολική απολύμανση π.χ. των χεριών μας με απολυμαντικά, δε σημαίνει ότι εξασφαλίζουμε ανοσία, ούτε η ανεξέλεγκτη λήψη αντιβιοτικών με τα πρώτα συμπτώματα πυρετού ή βήχα είναι απαραίτητη, αφού είναι γνωστό πως οι μικροσκοπικοί πρόγονοί μας με το πρώτο δυνατό στρίμωγμα και για λόγους όπως είναι εύλογο επιβίωσής τους, δημιουργούν νέες πιο επιθετικές φυλετικές ή μεταλλαγμένες μορφές.
Το ίδιο συμβαίνει και στον αγροτικό χώρο στις καλλιέργειες και στις εκτροφές ζώων, που παράγει ο αγρότης για διατροφή και εισόδημα, με τα παθογόνα και τα έντομα, να στήνουν χορό εξασφαλίζοντας το φαγητό τους… ανέξοδα.
Ας πάρουμε όμως το νήμα από την αρχή…
(Συνεχίζεται)
ℹ️ Ο Κώστας Ζαχ. Στεφανάκης είναι γεωπόνος, πτυχιούχος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Εργάστηκε με την ιδιότητα του γεωπόνου σε εταιρίες αγροχημικών (ΒΙΟΦΑΡΜ) και πλαστικών στη γεωργία (ΕΒΕΠΥ) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Υπηρέτησε στο Υπουργείο Γεωργίας στην επαρχία ως γεωπόνος γεωργικών εφαρμογών και στην κεντρική του υπηρεσία (τμήμα δεντροκηπευτικής).
🔹 Με τα μανιτάρια, τα οποία υπήρξαν η κύρια ασχολία του για πολλά χρόνια, εργάστηκε στον Καναδά (σε παραγωγική μονάδα) και στην Ελλάδα ως μελετητής δημιουργίας παραγωγικών μονάδων, παραγωγός και έμπορος μανιταριών.
🔹 Έχει συγγράψει βιβλία τόσο για τα μανιτάρια (5 εκδόσεις, η 5η έκδοση με το γιο του, Δημήτρη) όσο και για τρόπους μαγειρέματος των μανιταριών (μια έκδοση).
Αρθρογράφησε κατά καιρούς σε περιοδικά και εφημερίδες με θέμα τα μανιτάρια.
🔹 Εργάστηκε ως δημιουργός και εισηγητής σεμιναρίων στο Υπουργείο Γεωργίας, για γεωπόνους και αγρότες, καθώς και σε ιδιώτες κατόπιν πρόσκλησης ιδιωτικής εταιρίας μελετών για επενδύσεις στη γεωργία.
🔹 Παρά τη συνταξιοδότησή του, εξακολουθεί να είναι ενεργός στον τομέα των μανιταριών, για να μεταδώσει τη γνώση που κατέχει.
🔹 Είναι μέλος του ΓΕΩΤΕΕ και του Συλλόγου Εργατικής και Λαϊκής Επιμόρφωσης – Λαϊκού Πανεπιστημίου «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ».
🔹 Συμμετέχει, επίσης, σε ομάδες όπως:
«Aγαπώ τα φυτά», «Pet lovers», «Αδάμαστη λύκαινα», «Ομάδα κακτοειδών της Κρήτης» κ.ά.
