Πολ­λές φορές οι ναυ­τι­κοί, την ώρα να περ­νά­νε, πιά­νουν τους άλμπα­τρους ‑που­λιά της θάλασ­σας τρα­νά- που ράθυ­μα, σα σύντρο­φοι του ταξι­διού, ακλου­θά­νε το πλοίο που με στα βάρα­θρα γλι­στρά­ει, τα πικρά.   Μα μόλις σκλα­βω­μέ­να κει στη κου­πα­στή τα δέσουν, οι βασι­λιά­δες τ᾿ ουρα­νού, σκυ­φτοί κι άχα­ροι πια, τ᾿ άσπρα μεγά­λα τους φτε­ρά τ᾿ αφή­νου­νε να πέσουν, και … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Albatross, Σαρλ Μπω­ντλαίρ.