Αλέκα Παπαρήγα κατά συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: «Όσο πιο δεξιά πάτε, τόσο πιο αριστεροφανή λάβαρα σηκώνετε»

«Αυτό το νομο­σχέ­διο είναι αντι­πε­ρι­σπα­σμός στην ακραία φιλε­λεύ­θε­ρη πολι­τι­κή σας», τόνι­σε η Αλέ­κα Παπα­ρή­γα, μιλώ­ντας στην Ολο­μέ­λεια της Βου­λής όπου συζη­τεί­ται το κυβερ­νη­τι­κό νομο­σχέ­διο για τη «νομι­κή ανα­γνώ­ρι­ση της ταυ­τό­τη­τας φύλου».

«Είναι ένα νομο­σχέ­διο που κάνει λαθρε­μπό­ριο ιδε­ών, όσο πιο δεξιά πάτε, τόσο πιο αρι­στε­ρο­φα­νή λάβα­ρα σηκώ­νε­τε», ανέ­φε­ρε, επι­κρί­νο­ντας το «λαθρε­μπό­ριο αρι­στε­ρών ιδε­ών» που κάνει η κυβέρνηση.

Η Αλέ­κα Παπα­ρή­γα υπο­γράμ­μι­σε πως η κυβέρ­νη­ση απο­δει­κνύ­ε­ται «εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νη» για όλη τη φιλο­λο­γία με την οποία περιέ­βα­λε αυτό το νομο­σχέ­διο. «Χτί­ζε­τε έναν ιδε­ο­λο­γι­κό πολ­τό ο οποί­ος κυριο­λε­κτι­κά φθεί­ρει, δια­φθεί­ρει τις ριζο­σπα­στι­κές συνει­δή­σεις», σημεί­ω­σε χαρα­κτη­ρι­στι­κά. «Θρυμ­μα­τί­ζε­τε την αρι­στε­ρή συνεί­δη­ση και δημιουρ­γεί­τε την αδρά­νεια σκέ­ψης, που σημαί­νει αδρά­νεια δρά­σης», πρό­σθε­σε.

Στη­λι­τεύ­ο­ντας τη συκο­φά­ντη­ση και τη δια­στρέ­βλω­ση των θέσε­ων του ΚΚΕ από τους κυβερ­νη­τι­κούς βου­λευ­τές, επι­σή­μα­νε ότι συνα­ντή­θη­καν Χρυ­σή Αυγή, ΝΔ και Ποτά­μι γύρω από τη «στα­λι­νο­λο­γία».

Επί­σης, υπο­γράμ­μι­σε ότι το σχέ­διο νόμου «συνι­στά νομι­κή αυτα­πά­τη» για­τί στη­ρί­ζε­ται φιλο­σο­φι­κά, όπως λέει, στο ατο­μι­κό βίω­μα. «Αλί­μο­νο, εάν ο κάθε νόμος στη­ρι­ζό­ταν στο ατο­μι­κό βίω­μα», είπε. Παράλ­λη­λα, επέ­κρι­νε τους κυβερ­νη­τι­κούς βου­λευ­τές που τοπο­θε­τού­νται «αντι­πα­ρα­θε­τι­κά και αφ’ υψη­λού στην επί­μο­νη δικιά μας θέση για κοι­νω­νι­κή, επι­στη­μο­νι­κή στή­ρι­ξη και πριν γίνει η διόρ­θω­ση φύλου ούτως ώστε η επι­λο­γή να είναι συνει­δη­τή και μετά, για­τί η δυσφο­ρία φύλου δεν λύνε­ται αυτό­μα­τα με τη διόρ­θω­ση της ταυ­τό­τη­τας… Βέβαια, αυτά που λέμε εμείς έχουν και δημο­σιο­νο­μι­κό κόστος για­τί σημαί­νει ότι μέσα στις κοι­νω­νι­κές δομές πρέ­πει να υπάρ­χει εξει­δι­κευ­μέ­νο προ­σω­πι­κό, συλ­λο­γι­κό­τη­τα κλπ.».

Παρα­τί­θε­ται ολό­κλη­ρη η ομιλία:

«Οπωσ­δή­πο­τε το νομο­σχέ­διο, που φέρ­νει η κυβέρ­νη­ση, δημιουρ­γεί ένα αίσθη­μα ανα­κού­φι­σης και ευφο­ρί­ας σε αυτούς που έχουν ανά­γκη αλλα­γής, διόρ­θω­σης της ταυ­τό­τη­τας φύλου λόγω δυσφο­ρί­ας φύλου ή αφο­ρά τα μεσο­φυ­λι­κά άτο­μα, τα οποία κυριο­λε­κτι­κά έχουν χαθεί στο νομο­σχέ­διο. Όλη η συζή­τη­ση είναι για τα διεμ­φυ­λι­κά και όχι τυχαία.

Επί­σης, είναι θετι­κό ότι έχει καταρ­γη­θεί ως προ­ϋ­πό­θε­ση αυτή η απαί­σια υπο­χρέ­ω­ση της χει­ρουρ­γι­κής επέμ­βα­σης με όλες τις σύνο­δες συνέ­πειές της. Ως εκεί φτάνει.

Από εκεί και πέρα, το σχέ­διο νόμου συνι­στά νομι­κή αυτα­πά­τη. Θα μου πεί­τε ότι ούτε ο πρώ­τος ούτε ο τελευ­ταί­ος νόμος είναι που καλ­λιερ­γεί τη νομι­κή αυτα­πά­τη. Αυτό φαί­νε­ται στο πώς τοπο­θε­τεί­σθε, και μάλι­στα αντι­πα­ρα­θε­τι­κά και αφ’ υψη­λού, στην επί­μο­νη θέση, τη δικιά μας για κοι­νω­νι­κή, επι­στη­μο­νι­κή στή­ρι­ξη και πριν γίνει η διόρ­θω­ση φύλου, ούτως ώστε η επι­λο­γή να είναι συνει­δη­τή ‑και δεν θα τα πω λεπτο­με­ρεια­κά, τα έχουν ανα­λύ­σει άλλοι βου­λευ­τές του ΚΚΕ- και μετά.

Για­τί η δυσφο­ρία φύλου δεν λύνε­ται αυτό­μα­τα με τη διόρ­θω­ση της ταυ­τό­τη­τας. Δημιουρ­γεί κλί­μα, βοη­θά­ει και ως ένα βαθ­μό μπο­ρεί να χτυ­πή­σει και τον κοι­νω­νι­κό ρατσι­σμό, που πρέ­πει όλοι να συμ­βά­λου­με και να τον πολε­μή­σου­με, αλλά δεν λύνει το ζήτη­μα, διό­τι το βιο­λο­γι­κό στοι­χείο υπάρ­χει στα θέμα­τα της υγεί­ας και σε μια σει­ρά άλλα τέτοια θέμα­τα στα οποία θέλουν οι άνθρω­ποι συγκε­κρι­μέ­νη στήριξη.

Βέβαια, αυτά που λέμε εμείς έχουν και δημο­σιο­νο­μι­κό κόστος, για­τί σημαί­νει ότι μέσα στις κοι­νω­νι­κές δομές πρέ­πει να υπάρ­χει εξει­δι­κευ­μέ­νο προ­σω­πι­κό, συλ­λο­γι­κό­τη­τα και όχι ένας κ.λπ. Αυτά, βεβαί­ως, ξανα­λέω ότι δεν έχουν καμία σχέ­ση με την ψυχια­τρι­κο­ποί­η­ση του προβλήματος.

Αν και, να σας πω κάτι; Αυτή είναι η προ­σω­πι­κή μου γνώ­μη και δεν θέλω να δεσμεύ­σω την Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ. Εγώ ακού­γο­ντας ορι­σμέ­νες, ευτυ­χώς λίγες, ομι­λί­ες που ανα­φέρ­θη­καν σε αυτά τα θέμα­τα ‑ιδιαί­τε­ρα στην Επι­τρο­πή της Βου­λής και όχι εδώ- πρέ­πει να σας πω ότι αυτές οι από­ψεις έχουν ανά­γκη ψυχιά­τρου και ψυχα­νά­λυ­σης. Ανα­φέ­ρο­μαι μόνο σε ορι­σμέ­νες από­ψεις που ακού­στη­καν εδώ. Εκεί χρειά­ζε­ται ψυχί­α­τρος, όχι στους διεμ­φυ­λι­κούς, αλλά υπο­χρε­ω­τι­κά σε αυτές τις από­ψεις που ακού­στη­καν και νομί­ζω ότι ο καθέ­νας μπο­ρεί να καταλάβει.

Για­τί αυτό το νομο­σχέ­διο καλ­λιερ­γεί την ατο­μι­κή πλά­νη και την αυτα­πά­τη; Για­τί στη­ρί­ζε­ται φιλο­σο­φι­κά, όπως λέει, στο ατο­μι­κό βίω­μα. Το ατο­μι­κό βίω­μα είναι στοι­χείο που πρέ­πει να το πάρου­με υπό­ψη στη συγκε­κρι­μέ­νη περί­πτω­ση; Σαφώς, σαφέ­στα­τα. Όμως, άλλο πράγ­μα το “παίρ­νω υπό­ψη το ατο­μι­κό βίω­μα”, που, αν θέλε­τε, αφο­ρά μια ομά­δα και μπο­ρεί να είναι περισ­σό­τε­ροι από όσοι εμείς νομί­ζου­με, για­τί συνή­θως αυτά δεν γίνο­νται και γνωστά.

Όμως, το ατο­μι­κό βίω­μα δεν αρκεί για να γίνει σχέ­διο νόμου και νόμος αύριο. Αλί­μο­νο, αν ο κάθε νόμος για οποιο­δή­πο­τε ζήτη­μα στη­ρι­ζό­ταν στο ατο­μι­κό βίω­μα. Δεν γίνε­ται. Ούτε τα ατο­μι­κά βιώ­μα­τα είναι ίδια, ούτε εκπο­ρεύ­ο­νται από τις ίδιες εμπει­ρί­ες, αλλά αυτό λέω και στο συγκε­κρι­μέ­νο ζήτη­μα. Εδώ είναι η φιλο­σο­φία: Το ατο­μι­κό βίω­μα και μάλι­στα το ατο­μι­κό βίω­μα ταυ­τί­στη­κε με το ατο­μι­κό δικαί­ω­μα. Και ξανα­λέω, όλα έχουν σχέ­ση, κοι­νω­νι­κά, ατο­μι­κά δικαιώ­μα­τα, ατο­μι­κά βιώ­μα­τα, αλλά δεν συνι­στούν τον όρο για να γίνει ένα νομοσχέδιο.

Να σας πω, όμως, κάτι; Οι δια­φω­νί­ες μαζί σας, με την κυβέρ­νη­ση, μακά­ρι να ήταν στην προ­ϋ­πό­θε­ση πριν και μετά της κοι­νω­νι­κής, επι­στη­μο­νι­κής στή­ρι­ξης και οικο­νο­μι­κής. Μακά­ρι να ήταν μόνο σε αυτό. Ή, αν θέλε­τε, σε μια σει­ρά ‑ας πού­με- ιδε­ο­λο­γή­μα­τα, ιδε­ο­λο­γι­κές από­ψεις που έχου­με και έχε­τε. Θα μπο­ρού­σε να πει κανείς ότι, εν πάση περι­πτώ­σει, δικαιο­λο­γεί­ται, σε τόσα έχου­με δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις. Ενδε­χο­μέ­νως σε αυτόν τον τομέα να μην ήταν και άβυσσος.

Ωστό­σο, απο­δει­κνύ­ε­στε εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νοι για όλη τη φιλο­λο­γία με την οποία περι­βάλ­λε­τε αυτό το σχέ­διο νόμου και από­ψεις τις οποί­ες ανα­πτύ­ξα­τε, με αφορ­μή αυτό το σχέ­διο νόμου, και τις οποί­ες βεβαί­ως προ­σαρ­μο­σμέ­νες θέλε­τε να τις μετα­τρέ­ψε­τε σε ένα είδος σύγ­χρο­νης κοσμοθεωρίας.

Εγώ του­λά­χι­στον αυτά τα λόγια μπο­ρώ να πω: Πρώ­τον, αυτό το νομο­σχέ­διο είναι αντι­πε­ρι­σπα­σμός στην ακραία φιλε­λεύ­θε­ρη πολι­τι­κή σας, όχι πιο ακραία από τη Νέα Δημο­κρα­τία, αλλά ακραία φιλε­λεύ­θε­ρη πολι­τι­κή. Είναι ένα νομο­σχέ­διο που κάνει λαθρε­μπό­ριο ιδε­ών. Όσο πιο δεξιά πάτε τόσο πιο αρι­στε­ρο­φα­νή λάβα­ρα σηκώνετε.

Κοι­τάξ­τε να δεί­τε, βεβαί­ως η Νέα Δημο­κρα­τία και με αφορ­μή το νομο­σχέ­διο, αλλά όχι τόσο με αφορ­μή το νομο­σχέ­διο, έχει προ­βά­λει τελευ­ταία σύγ­χρο­νες αντι­δρα­στι­κές από­ψεις, όπως η αρι­στεία, ότι δηλα­δή η κοι­νω­νι­κή ανι­σό­τη­τα είναι μέσα στη φύση του ανθρώ­που και άλλες που δεν είναι τώρα της ώρας να τις ανα­λύ­σω. Βεβαί­ως, για­τί και οι συντη­ρη­τι­κές από­ψεις εκσυγ­χρο­νί­ζο­νται, δεν μένουν ίδιες, αλλά εσείς αυτήν τη στιγ­μή χτί­ζε­τε έναν ιδε­ο­λο­γι­κό πολ­τό, κυριο­λε­κτι­κά, ο οποί­ος ‑τι να σας πω τώρα, δηλα­δή;- φθεί­ρει, δια­φθεί­ρει τις ριζο­σπα­στι­κές συνειδήσεις.

Εσείς που δεν τολ­μά­τε να κάνε­τε το δια­χω­ρι­σμό της Εκκλη­σί­ας από το κρά­τος, που εξα­κο­λου­θεί­τε να θεω­ρεί­τε την πορ­νεία ως επάγ­γελ­μα, που δεν σας ενό­χλη­σε καθό­λου που η κρα­τι­κή τηλε­ό­ρα­ση δεύ­τε­ρη είδη­ση είχε το θάνα­το του παγκό­σμιου προ­α­γω­γού, για να μη χρη­σι­μο­ποι­ή­σω τους όρους που λέει ο λαός μας, ότι ήταν υπέρ των πολι­τι­κών δικαιω­μά­των των μαύ­ρων και της σεξουα­λι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης της γυναί­κας. Δεν ξέρω αν τα κου­νε­λά­κια του “PLAYBOY” είναι δεί­κτες της σεξουα­λι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης. Πιθα­νόν να ήθε­λε και μαύ­ρα κου­νε­λά­κια, δεν του έφτα­ναν τα λευ­κά. Και αυτά δεύ­τε­ρη είδη­ση στην κρα­τι­κή τηλε­ό­ρα­ση. Έπρε­πε εκεί­νη τη στιγ­μή ο κ. Παπ­πάς ή όποιος είναι στην ευθύ­νη του να βάλει θέμα, αλλά ‑ξέχα­σα- δεν παρεμ­βαί­νει το κρά­τος, αφή­νει ελεύ­θε­ρη την τηλε­ό­ρα­ση. Όχι ότι τα ιδιω­τι­κά κανά­λια δεν είπαν κάτι τέτοια, κι αυτά τα είπαν, αλλά αυτά κάνουν τη δου­λειά τους κ.λπ.

Θέλω να στα­θώ, λοι­πόν, συγκε­κρι­μέ­να στο εξής πράγ­μα: Συκο­φα­ντή­σα­τε τις θέσεις του ΚΚΕ ‑όχι τις πολε­μή­σα­τε, να τις πολε­μή­σε­τε, πολε­μή­στε τις- τις συκο­φα­ντή­σα­τε, τις δια­στρε­βλώ­σα­τε και δεν ξέρω αν αυτό θα το πει κανείς αντι­κομ­μου­νι­σμό ή όχι, εγώ δεν θα το πω αντι­κομ­μου­νι­σμό, αλλά δεν μπο­ρεί­τε να κάνε­τε και αλλιώς.

Παρα­δείγ­μα­τος χάριν, συνα­ντη­θή­κα­τε Χρυ­σή Αυγή, Νέα Δημο­κρα­τία, Ποτά­μι, δεν θυμά­μαι τη Δημο­κρα­τι­κή Συμπα­ρά­τα­ξη, και κρί­να­τε την περί­ο­δο 1920–1930, τη στα­λι­νι­κή περί­ο­δο όπως λέτε, την περί­ο­δο της κολε­κτι­βο­ποί­η­σης ποια πολι­τι­κή είχε απέ­να­ντι στους ομοφυλόφιλους.

Υπήρ­χε νόμος για την παι­δο­φι­λία και υπήρ­χε και ένας νόμος ‑δεν μπο­ρώ να εξη­γή­σω τι λέει- για την “αρσε­νο­κοι­τία”. Προ­σέξ­τε, όμως, θα κάνε­τε σύγκρι­ση με τους αντί­στοι­χους νόμους στις καπι­τα­λι­στι­κές χώρες στον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο όχι με το 2017, για­τί στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες υπήρ­χε η λοβο­το­μή και η κατα­δί­κη της ομο­φυ­λο­φι­λί­ας και τη δεκα­ε­τία του ’60.

Να σας πω και κάτι άλλο; Αν υπήρ­χαν από­ψεις στην τότε Σοβιε­τι­κή Ένω­ση της δεκα­ε­τί­ας του ’20 ‑κακώς, λέω- ότι η ομο­φυ­λο­φι­λία είχε σχέ­ση με ψυχια­τρι­κό πρό­βλη­μα, αντα­να­κλού­σε το επί­πε­δο της ανά­πτυ­ξης της επι­στή­μης εκεί­νης της περιό­δου και μάλι­στα σε μια χώρα που ξέρου­με ότι δεν ήταν το ίδιο ανα­πτυγ­μέ­νη όπως ήταν τότε ανα­πτυγ­μέ­νη η Αγγλία, η Γερ­μα­νία, η Γαλ­λία. Να δού­με τι υπήρ­χε τότε για την ομο­φυ­λο­φι­λία, είναι πάρα πολύ φυσι­κό στο επι­στη­μο­νι­κό επί­πε­δο να καθυ­στε­ρούν οι αντι­λή­ψεις και να αλλά­ζουν στην πορεία για­τί πραγ­μα­τι­κά η επι­στή­μη έχει εξε­λι­χθεί και πραγ­μα­τι­κά η ομο­φυ­λο­φι­λία δεν έχει καμία σχέ­ση και δεν είναι ψυχια­τρι­κό πρόβλημα.

Αν, όμως, το 1920 και το 1930 θεω­ρού­νταν έτσι, αν θέλε­τε να κάνε­τε σύγκρι­ση και τη στα­λι­νο­λο­γία σας ‑που δεν σας απα­σχο­λεί αυτό, άλλα σας απα­σχο­λούν την περί­ο­δο εκεί­νη- θα πρέ­πει να κάνε­τε σύγκρι­ση με το τι ίσχυε.

Παίρ­νω υπό­ψη μου το χρόνο.

Εδώ ακού­στη­καν από­ψεις όπως ότι τους κυνη­γού­σαν και τους έβα­ζαν φυλα­κή στη δεκα­ε­τία του 1960. Κοι­τάξ­τε να δεί­τε. Όταν στην Ισπα­νία του Φράν­κο σκό­τω­σαν τον Λόρ­κα, το δικαιο­λό­γη­σαν ότι τον σκό­τω­σαν για­τί ήταν ομο­φυ­λό­φι­λος. Κι ακό­μα σήμε­ρα γυρί­ζο­νται ται­νί­ες που εξη­γούν αυτό το πράγ­μα. Για ψάξ­τε το καλύ­τε­ρα. Άλλο ομο­φυ­λο­φι­λία κι άλλο βια­σμός ανη­λί­κου. Άλλο ομο­φυ­λο­φι­λία κι άλλο πορ­νεία. Για κοι­τάξ­τε να δού­με αν κατα­δι­κά­ζο­νταν γι’ αυτό ή κατα­δι­κά­ζο­νταν για άλλες ενέργειες.

Για­τί εδώ τώρα ο κ. Κοντο­νής, επει­δή δεν πήγε στην Εσθο­νία, μας είπε ότι είναι οπα­δός της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης. Μα, υπάρ­χει μεγα­λύ­τε­ρη κοροϊ­δία από αυτό που γίνε­ται; Καλά, δεν ντρέ­πε­στε; Ειλι­κρι­νά σας το λέω. Δεν είστε υπο­χρε­ω­μέ­νοι να είστε οπα­δοί της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης. Καμία υποχρέωση.

Είσα­στε συνε­χι­στές της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης, έχε­τε περά­σει χίλια μνη­μό­νια, έχε­τε γκρε­μί­σει τα επαρ­κή κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα, άρα και τα ατο­μι­κά. Πάτε στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες να φιλή­σε­τε το χέρι του Τραμπ, φιλά­τε και το χέρι του Πού­τιν και τον παρα­κα­λά­τε, ο οποί­ος έχει βγά­λει σήμε­ρα, το 2017, νόμο κατά της ομο­φυ­λο­φι­λί­ας ‑άλλο είναι το 1910, το 1920 και το 1930 κι άλλο το 2017- και θα πάτε τώρα στον Τραμπ να του δώσε­τε όλη την Κρή­τη, να κάνουν βάσεις οι Αμε­ρι­κα­νοί και δεν ξέρω και τι άλλα θα δώσε­τε. Και δεν το λέω για­τί έχου­με αντι­τρα­μπι­σμό. Τα ίδια θα έλε­γα κι αν ήταν ο Ομπάμα.

Και βέβαια, πρέ­πει να ξέρει ο λαός ότι σηκώ­νε­τε, κάνε­τε λαθρε­μπό­ριο αρι­στε­ρών ιδε­ών, όσο πιο δεξιά, αντι­δρα­στι­κά και συντη­ρη­τι­κά πάτε. Και στο κάτω κάτω τα άλλα κόμ­μα­τα λένε ότι εμείς είμα­στε κόμ­μα­τα αστι­κά. Εσείς τώρα βγή­κα­τε επα­να­στά­τες. Ε, είναι ντρο­πή. Είναι προσβολή.

Και εν πάση περι­πτώ­σει, αυτό δεν είναι και­νούρ­γιο, δεν είναι και­νούρ­για επι­λο­γή. Ο εικο­στός αιώ­νας είναι γεμά­τος από αλλα­γές, διορ­θώ­σεις ταυ­το­τή­των, ιδε­ο­λο­γι­κών και πολι­τι­κών. Και όλως τυχαί­ως ο ιδε­ο­λο­γι­κός χώρος από τον οποίο προ­ήλ­θα­τε και ο ιδε­ο­λο­γι­κός χώρος στον οποίο εντάσ­σε­στε, η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, τη σφρα­γί­ζει και η αλλα­γή ταυ­τό­τη­τας φύλου είναι θεμι­τή, για­τί ισορ­ρο­πεί έναν άνθρω­πο. Η αλλα­γή, όμως, της πολι­τι­κής ταυ­τό­τη­τας σημαί­νει το εξής πράγ­μα. Σημαί­νει συστη­μα­τι­κή εξα­πά­τη­ση ενός λαού και, κυρί­ως, των ριζο­σπα­στι­κών δυνάμεων.

Και τέλος, κοι­τάξ­τε να δεί­τε. Εμείς όταν λέμε κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα ξέρου­με ότι σε αυτή την κοι­νω­νία που ζού­με είναι ταξι­κά τα κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα. Και τα κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα που δια­μορ­φώ­νο­νται με την πάλη του λαού ‑και υπάρ­χουν και κατα­κτή­σεις- ξεκι­νά­νε από τη δια­σφά­λι­ση ενός συνταγ­μα­τι­κού δικαιώ­μα­τος, του δικαιώ­μα­τος της ατο­μι­κής ιδιο­κτη­σί­ας στα μέσα παρα­γω­γής και της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο. Ο πιο υπο­κρι­τι­κός νόμος είναι ο συνταγ­μα­τι­κός. Εμείς δεν το κρύ­βου­με, το λέμε.

Πάνω εκεί, λοι­πόν, στη­ρί­ζο­νται τα κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα, τα οποία πρέ­πει να εξα­το­μι­κεύ­ο­νται και θέλουν και συμπλη­ρω­μα­τι­κά μέτρα και τα ατο­μι­κά βιώ­μα­τα να πάρου­με υπό­ψη. Αυτό, όμως, που κάνε­τε εσείς, κυριο­λε­κτι­κά, είναι ότι θρυμ­μα­τί­ζε­τε την αρι­στε­ρή συνεί­δη­ση και δημιουρ­γεί­τε, κυριο­λε­κτι­κά, την αδρά­νεια της σκέ­ψης, που σημαί­νει αδρά­νεια δράσης».

Πηγή: 902.gr.