Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα στην Καταλονία

Σε ανα­κοί­νω­ση του για το δημο­ψή­φι­σμα στην Κατα­λο­νία, το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώ­νει τα εξής:

«Το ΚΚΕ κατα­δι­κά­ζει τη βάρ­βα­ρη κρα­τι­κή βία και κατα­στο­λή που άσκη­σε η ισπα­νι­κή κυβέρ­νη­ση κατά τη διάρ­κεια του χθε­σι­νού δημο­ψη­φί­σμα­τος στην Κατα­λο­νία. Αυτή η πολι­τι­κή οξύ­νει εθνι­κι­στι­κές και διχα­στι­κές λογι­κές και απ’ τις δυο πλευ­ρές, ενώ τρο­φο­δο­τεί τους ενδο­α­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς στην Ισπα­νία που είναι ξένοι προς τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώματα.

Άλλω­στε και η από­φα­ση της κατα­λα­νι­κής κυβέρ­νη­σης για την προ­κή­ρυ­ξη δημο­ψη­φί­σμα­τος δεν έχει στό­χο να επι­λύ­σει τα προ­βλή­μα­τα του λαού της Κατα­λο­νί­ας και να υπη­ρε­τή­σει τα συμ­φέ­ρο­ντά του, ανε­ξάρ­τη­τα από την όποια απο­δο­χή που μπο­ρεί να έχει αυτή η από­φα­ση σε πλα­τιά λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Υπη­ρε­τεί τμή­μα­τα του κεφα­λαί­ου, που θεω­ρούν ότι σ’ αυτή τη φάση τα συμ­φέ­ρο­ντά τους υπη­ρε­τού­νται καλύ­τε­ρα μέσω μιας πιο διευ­ρυ­μέ­νης αυτο­νο­μί­ας ή ακό­μη και ανε­ξαρ­τη­το­ποί­η­σης της Κατα­λο­νί­ας από την υπό­λοι­πη Ισπα­νία. Αυτό το συμπέ­ρα­σμα προ­κύ­πτει και από άλλα παρό­μοια δημο­ψη­φί­σμα­τα, όπως αυτά που έγι­ναν στη Σκω­τία, τη Βρε­τα­νία για την απο­χώ­ρη­ση από την ΕΕ ή το δημο­ψή­φι­σμα στο Ιρα­κι­νό Κουρ­δι­στάν με την εμπλο­κή μάλι­στα ισχυ­ρών ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνάμεων.

Τέτοιες ενέρ­γειες, που θέτουν ζήτη­μα αλλα­γής συνό­ρων, ανοί­γουν επι­κίν­δυ­νους δρό­μους και συγκα­λύ­πτουν το αντι­κει­με­νι­κό γεγο­νός, ότι η αντί­θε­ση κεφα­λαί­ου — εργα­σί­ας οξύ­νε­ται ακό­μη περισ­σό­τε­ρο σε όλες τις χώρες.

Οι ταξι­κές αντι­θέ­σεις, η ταξι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση και κατα­πί­ε­ση όχι μόνο θα παρα­μεί­νουν, αλλά και θα εντα­θούν, είτε πρό­κει­ται για μια Ισπα­νία με τη σημε­ρι­νή της μορ­φή είτε για μια πιο αυτό­νο­μη ή και ανε­ξάρ­τη­τη Κατα­λο­νία, όσο μένει στο απυ­ρό­βλη­το η εξου­σία του κεφαλαίου.

Η ενί­σχυ­ση της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής πάλης, της πάλης για το σοσια­λι­σμό είναι ο μόνος δρό­μος που δίνει διέ­ξο­δο στα σημε­ρι­νά οξυ­μέ­να προ­βλή­μα­τα και αδιέ­ξο­δα, αντι­με­τω­πί­ζει τις πολι­τι­κές που διχά­ζουν και διαι­ρούν τους λαούς. Μόνο σε μια σοσια­λι­στι­κή Ισπα­νία μπο­ρούν να ικα­νο­ποι­η­θούν οι λαϊ­κές ανά­γκες, να επι­λυ­θούν ζητή­μα­τα σεβα­σμού των εθνι­κών, ιστο­ρι­κών, πολι­τι­στι­κών παραδόσεων».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο