«Ανοχύρωτη πόλη» η Θεσσαλονίκη του δημάρχου Μπουτάρη

Η πρό­σφα­τη νερο­πο­ντή που έπνι­ξε τη Θεσ­σα­λο­νί­κη δημιουρ­γώ­ντας κατα­στρο­φές σε οικί­ες και κατα­στή­μα­τα και ταλαι­πω­ρώ­ντας χιλιά­δες κατοί­κους ανέ­δει­ξε τις τερά­στιες ελλεί­ψεις της πόλης σε αντι­πλημ­μυ­ρι­κά έργα και υποδομές. 

Πρό­κει­ται για ελλεί­ψεις που αφή­νουν μια πόλη ενός και πλέ­ον εκα­τομ­μυ­ρί­ου κατοί­κων κυριο­λε­κτι­κά ανο­χύ­ρω­τη απέ­να­ντι σε φαι­νό­με­να έντο­νης κακο­και­ρί­ας. Το έργο το ‘χου­με ξανα­δεί στο παρελ­θόν, με μια ισχυ­ρή βρο­χό­πτω­ση να αρκεί για να μετα­τρέ­ψει τους κεντρι­κούς δρό­μους της πόλης σε ποτά­μια, δημιουρ­γώ­ντας παράλ­λη­λα μια σει­ρά προ­βλη­μά­των όπως δια­κο­πές στην ηλε­κτρο­δό­τη­ση και υδρο­δό­τη­ση μεγά­λων τμη­μά­των του πολε­ο­δο­μι­κού συγκροτήματος.

Είναι σαφές ότι όλες οι κυβερ­νή­σεις, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ παλαιό­τε­ρα όσο και σήμε­ρα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχουν την πρω­ταρ­χι­κή ευθύ­νη για τις τρα­γι­κές ελλεί­ψεις σε αντι­πλημ­μυ­ρι­κά έργα. Και αυτό διό­τι τέτοιου είδους έργα προ­φα­νώς δεν… χωρούν στην ανά­πτυ­ξη που επι­διώ­κουν οι κυβερ­νή­σεις και η Ε.Ε. προς όφε­λος του κεφα­λαί­ου. Τέτοια έργα δεν έχουν «ψωμί» για τους μεγά­λους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους και, ως εκ τού­του, μένουν έξω απ’ τους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς και τις δαπά­νες τους. 

Οι ευθύ­νες, ωστό­σο, για το μαύ­ρο χάλι της συμπρω­τεύ­ου­σας δεν περιο­ρί­ζο­νται μόνο σε αυτές της κεντρι­κής διοί­κη­σης του κρά­τους. Πολύ μεγά­λες ευθύ­νες φέρει και η τοπι­κή διοί­κη­ση, η περι­φέ­ρεια Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας και ο δήμος Θεσ­σα­λο­νί­κης. Λει­τουρ­γώ­ντας ως «μακρύ χέρι» του κρά­τους, η διοί­κη­ση του δήμου Θεσ­σα­λο­νί­κης έχει συνει­σφέ­ρει τα μέγι­στα στη διά­λυ­ση των αρμό­διων υπη­ρε­σιών, στην απε­λευ­θέ­ρω­ση και εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση κοι­νω­νι­κών ανα­γκών, στη διαιώ­νι­ση της έλλει­ψης υπο­δο­μών αφή­νο­ντας την πόλη ανο­χύ­ρω­τη απέ­να­ντι σε τέτοια φαινόμενα.

Μελέ­τες… επί μελε­τών για έργα που «θα γίνουν» και επα­να­προ­γραμ­μα­τι­σμός ήδη εξαγ­γελ­θέ­ντων έργων είναι η μόνι­μη τακτι­κή της διοί­κη­σης Μπου­τά­ρη, αντί για την προ­ώ­θη­ση πραγ­μα­τι­κών, ανα­γκαί­ων έργων ανα­βάθ­μι­σης της ποιό­τη­τας ζωής των κατοί­κων. Αντί να διεκ­δι­κεί πόρους από το κεντρι­κό κρά­τος για τη δημιουρ­γία έργων, ο δήμαρ­χος Θεσ­σα­λο­νί­κης αρέ­σκε­ται στην ανα­ζή­τη­ση «εναλ­λα­κτι­κών» πηγών χρη­μα­το­δό­τη­σης, ρίχνο­ντας το βάρος στο «χαρά­τσω­μα» των δημο­τών (φορο­μπη­χτι­κή πολι­τι­κή) και στη μετα­κύ­λι­ση τους κόστους συντή­ρη­σης και λει­τουρ­γί­ας των δημό­σιων υπη­ρε­σιών στις πλά­τες των εργαζόμενων.

Είναι σαφές ότι για τη διοί­κη­ση Μπου­τά­ρη μεγα­λύ­τε­ρη σημα­σία έχει η «του­ρι­στι­κή» αξιο­ποί­η­ση της πόλης και η παρά­δο­ση των ενα­πο­μεί­να­ντων ελεύ­θε­ρων χώρων σε επι­χει­ρη­μα­τί­ες με σκο­πό το κέρ­δος, παρά η ουσια­στι­κή διεκ­δί­κη­ση πόρων για ανα­γκαία έργα και υπο­δο­μές που τόσο πολύ χρειά­ζε­ται η Θεσσαλονίκη.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι ότι στο Τεχνι­κό Πρό­γραμ­μα του 2017 δεν υπάρ­χει η παρα­μι­κρή ανα­φο­ρά στην επεί­γου­σα αντι­πλημ­μυ­ρι­κή – αλλά και αντι­σει­σμι­κή- θωρά­κι­ση της πόλης. Η διοί­κη­ση του Γιάν­νη Μπου­τά­ρη έχει παρα­πέμ­ψει τέτοια έργα στις… καλέν­δες, για μετά το 2020, εάν και εφό­σον «δεή­σει» η κυβέρ­νη­ση να παρέ­χει την χρηματοδότηση. 

Ασφα­λώς, από έναν δήμαρ­χο που αρέ­σκε­ται να αυτο­α­πο­κα­λεί­ται… «δήμαρ­χος σταρ» προ­βάλ­λο­ντας στα ΜΜΕ τις εκκε­ντρι­κό­τη­τες του, οι πολί­τες της Θεσ­σα­λο­νί­κης δεν έχουν τίπο­τε καλό να περι­μέ­νουν. Η εντα­τι­κο­ποί­η­ση της πάλης των εργα­ζό­με­νων, των ανέρ­γων, των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων, της νεο­λαί­ας της πόλης ενά­ντια στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή- τόσο της κυβέρ­νη­σης όσο και των τοπι­κών αρχό­ντων- είναι ο μόνος δρό­μος για να μπει φραγ­μός στην περαι­τέ­ρω υπο­βάθ­μι­ση και απα­ξί­ω­ση της Θεσσαλονίκης.

Ατέ­χνως