Απ’ τον Τραμπ στο Πολυτεχνείο μέσω Σούδας

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Όταν έχεις ξεπε­ρά­σει κάθε όριο ξεδια­ντρο­πιάς και αθλιό­τη­τας καπη­λευό­με­νος τους ηρω­ϊ­κούς αγώ­νες των κομ­μου­νι­στών, όταν χρη­σι­μο­ποιείς τους 200 της Και­σα­ρια­νής και το Μπε­λο­γιάν­νη για να εξα­γνί­σεις τη βαρ­βα­ρό­τη­τα της πολι­τι­κής σου, όταν διορ­γα­νώ­νεις του­ρι­στι­κές εκδρο­μές στη Μακρό­νη­σο για να δια­φη­μί­σεις την ψευ­δε­πί­γρα­φη αρι­στε­ρο­σύ­νη σου, τότε δεν θα διστά­σεις ούτε στην επέ­τειο του Πολυ­τε­χνεί­ου. Ο λόγος ασφα­λώς για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή τη φορά, η νεο­λαία ΣΥΡΙΖΑ απο­φά­σι­σε πως η φετι­νή 44η επέ­τειος του Πολυ­τε­χνεί­ου προ­σφέ­ρε­ται και για λίγο ξέπλυ­μα της αντι­λαϊ­κής-αντερ­γα­τι­κής πολι­τι­κής της κυβέρ­νη­σης. Έτσι, στην χθε­σι­νή ανα­κοί­νω­ση της για το Πολυ­τε­χνείο, γρά­φει, μετα­ξύ άλλων, τα εξής «ωραία»:

«Σαρά­ντα τέσ­σε­ρα χρό­νια μετά από αυτή τη σπου­δαία στιγ­μή αντί­στα­σης και νίκης, η Ελλά­δα, μετά από μία μακρά περί­ο­δο λιτό­τη­τας που έπλη­ξε κυρί­ως τις πιο αδύ­να­μες κοι­νω­νι­κές τάξεις, προ­σπα­θεί σήμε­ρα να στα­θεί με τις δικές της δυνά­μεις. Σε συν­θή­κες εργα­σια­κής απορ­ρύθ­μι­σης και εργο­δο­τι­κής αυθαι­ρε­σί­ας, που χαρα­κτη­ρί­ζουν την αγο­ρά εργα­σί­ας, γίνο­νται για πρώ­τη φορά κινή­σεις στην κατεύ­θυν­ση προ­στα­σί­ας των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων».

Δεν περι­μέ­να­με βέβαια από τη νεο­λαία του κυβερ­νώ­ντος κόμ­μα­τος να ανα­φερ­θεί στα μνη­μό­νια της «πρώ­της φοράς αρι­στε­ρά», στο βάθε­μα της ασυ­δο­σί­ας του κεφα­λαί­ου, στην εργα­σια­κή ζού­γκλα, στις γονυ­κλι­σί­ες της κυβέρ­νη­σης σε ΣΕΒ και μεγα­λο­ερ­γο­δό­τες. Δεν περι­μέ­να­με καν να πει κου­βέ­ντα για το ξυλο­φόρ­τω­μα και το ψέκα­σμα των συντα­ξιού­χων από την «αρι­στε­ρή κυβέρ­νη­ση», για τη φορο­λη­στεία και το γενι­κό­τε­ρο τσά­κι­σμα των λαϊ­κών δικαιω­μά­των στο βωμό της περι­βό­η­της ανάπτυξης. 

Αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε την πρε­μού­ρα της νεο­λαί­ας ΣΥΡΙΖΑ να βάλει πλά­τη στο ξεφτι­σμέ­νο παρα­μύ­θι της δήθεν «φιλο­λαϊ­κής» δια­χεί­ρι­σης του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, όπως και την ανά­γκη τους να ξεπλύ­νουν, με όποιο δυνα­τό τρό­πο, τη βάρ­βα­ρη-αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Το αξιο­ση­μεί­ω­το ωστό­σο είναι πως μέσα στις 400 λέξεις της ανα­κοί­νω­σης τους για την επέ­τειο του Πολυ­τε­χνεί­ου δεν υπάρ­χει ούτε νύξη για τις ΗΠΑ και το ρόλο τους στα χρό­νια της Χού­ντας. Προ­φα­νώς, οι πρό­σφα­τες «κολε­γιές» της συγκυ­βέρ­νη­σης με τη διοί­κη­ση Τραμπ, η ανα­βάθ­μι­ση της Σού­δας και των άλλων βάσε­ων, τα F‑16 και τα λοι­πά συμ­φω­νη­θέ­ντα έχουν προ­τε­ραιό­τη­τα ένα­ντι της ιστο­ρι­κής αλήθειας. 

Το Πολυ­τε­χνείο ζει, ζήτω οι Αμε­ρι­κα­νοί. Στο σύν­θη­μα αυτό θα μπο­ρού­σε να συμπυ­κνω­θεί η πολι­τι­κή ξεφτί­λα της αρι­στε­ράς του ΣΥΡΙΖΑ και της νεο­λαία της.

________________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.