Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μπίλι Χόλιντεϊ: ένας παράξενος καρπός (Μέρος Β’)

Γρά­φει ο Κων­στα­ντί­νος Δέδες //

Θυμη­θεί­τε εδώ το πρώ­το μέρος

Η Μπί­λι Χόλι­ντεϊ στο Παρίσι

Μετά τη Σκαν­δι­να­βία, την Ολλαν­δία, το Βέλ­γιο και άλλες χώρες, έφτα­σε η στιγ­μή που η Μπί­λι πάτη­σε το πόδι της στο Παρί­σι. Ο κόσμος την περί­με­νε στο ξενο­δο­χείο της όπως και πολ­λοί δημο­σιο­γρά­φοι. Εκεί­νη δε θέλη­σε να μιλή­σει και αφιέ­ρω­σε μόνο πέντε λεπτά για τις απα­ραί­τη­τες φωτο­γρα­φί­ες. Ο ενθου­σια­σμός ήταν μεγά­λος, ο δημο­σιο­γρά­φος Μπο­ρίς Βιάν έγρα­ψε στο Τζαζ Χοστ: « Η Μπί­λι Χόλι­ντεϊ φτά­νει επι­τέ­λους στη Γαλ­λία. Την περι­μέ­να­με τόσα χρό­νια, που δεν μοιά­ζει με αλή­θεια, δεν το πιστεύ­ου­με. Τα χρό­νια που κύλη­σαν δεν άλλα­ξαν ούτε ένα κόκ­κο από το ταλέ­ντο της που έχει κάτι κοι­νό με το καλό κρα­σί. Είναι δυνα­τό να καλυ­τε­ρεύ­ει με τα χρόνια».

Όταν έφτα­σε η ώρα να τρα­γου­δή­σει, η Μπί­λι είχε τοπο­θε­τή­σει στα μαλ­λιά της μια ορχι­δέα και όχι γαρ­δέ­νια όπως συνή­θι­ζε να κάνει. Ξεκί­νη­σε με το Blue Moon και στη συνέ­χεια τρα­γού­δη­σε μόνο έξι κομ­μά­τια. Οι κρι­τι­κές ήταν καλές, η φωνή της βρι­σκό­ταν σε καλή κατά­στα­ση όμως το κοι­νό δυσα­ρε­στή­θη­κε λόγω της μικρής διάρ­κειας που βρέ­θη­κε στη σκηνή.

holiday

«Lady in satin»

Με πρω­το­βου­λία του Έρβινγκ Τάουν­σεντ, τον Φεβρουά­ριο του 1958, η Μπί­λι θα ηχο­γρα­φή­σει το «Lady in Satin» για λογα­ρια­σμό της Κολού­μπια. Εκεί­νη την περί­ο­δο, η θρυ­λι­κή τρα­γου­δί­στρια περ­νού­σε μία από τις χει­ρό­τε­ρες φάσεις της ζωής της. Ο Λουίς Μακέι, ο άντρας της, την εγκα­τα­λεί­πει. Δεν υπήρ­χε κανείς πλέ­ον να την κατευ­θύ­νει. Μένει πλέ­ον στο Μαν­χά­ταν, σε ένα μικρό δια­μέ­ρι­σμα με ένα δωμά­τιο και μία κου­ζί­να. Την επι­σκέ­πτε­το­νται συχνά η Άλις Βέρ­μπ­σκι που ανα­λαμ­βά­νει χρέη γραμ­μα­τέα και ο Φράν­κι Φρί­ντομ, το άτο­μο που της εξα­σφα­λί­ζει το ναρ­κω­τι­κό της, την ηρω­ί­νη. Όταν κυκλο­φό­ρη­σε ο δίσκος, πολ­λοί κρι­τι­κοί έσπευ­σαν να την κατα­κρί­νουν λέγο­ντας πως η φωνή της δεν ακού­γε­ται καθα­ρά λόγω των κατα­χρή­σε­ων. Την επό­με­νη χρο­νιά, σε συνερ­γα­σία για ακό­μη μια φορά με τον Ρέι Έλις, θα κυκλο­φο­ρή­σει ο τελευ­ταί­ος δίσκος της, με το όνο­μα «Μπί­λι Χόλιντεϊ».

bh

Το τέλος μιας τερά­στιας φωνής

Η Μπί­λι έπε­σε ξαφ­νι­κά στο πάτω­μα. Όταν έρχε­ται το ασθε­νο­φό­ρο, εκεί­νη βρί­σκε­ται σε κωμα­τώ­δη κατά­στα­ση. Στο νοσο­κο­μείο τρέ­φε­ται με ενδο­φλέ­βιο ορό. Εκτός από κίρ­ρω­ση του ήπα­τος, οι για­τροί διέ­γνω­σαν νεφρι­κή ενε­πάρ­κεια. Μετά από αρκε­τές μέρες νοση­λεί­ας, άρχι­σε να συνέρ­χε­ται. Μόλις της βγά­ζουν το οξυ­γό­νο, εκεί­νη άρχι­σε να καπνί­ζει. Στις 11 Ιου­νί­ου, μια νοσο­κό­μα βρί­σκει σε ένα κου­τί από χαρ­το­μά­ντι­λα άσπρη σκό­νη. Η αστυ­νο­μία την συλ­λαμ­βά­νει για κατο­χή. Από εδώ και πέρα θα υπάρ­χουν δύο αστυ­νο­μι­κοί έξω από το δωμά­τιό της. Τελι­κά απέ­φυ­γε τη φυλά­κι­ση και άρχι­σε να νιώ­θει πολύ καλύ­τε­ρα, τόσο που πήρε ακό­μα και την άδεια ενός για­τρού για να πιει μια μπύ­ρα, ώσπου ξαφ­νι­κά, στις 10 Ιου­λί­ου η κατά­στα­σή της επι­δει­νώ­θη­κε. Η καρ­διά της έδει­χνε σημεία ανε­πάρ­κειας και τα νεφρά της είχαν προ­σβλη­θεί από βαριά μόλυν­ση. Πέφτει ξανά σε κώμα από το οποίο συνέρ­χε­ται κατά δια­στή­μα­τα. Στις 17 Ιου­λί­ου και ώρα τρεις και δέκα το πρωί, η μεγά­λη φωνή της τζαζ εγκα­τέ­λει­ψε τη μάχη.

Η ζωή της Μπί­λι Χόλι­ντεϊ σε bullets

•1915: Γεν­νή­θη­κε στη Φιλα­δέλ­φεια στις 7 Απριλίου

•1925: Παρα­μο­νή στο ανα­μορ­φω­τι­κό ίδρυ­μα του Καλού Ποιμένα.

•1926: Δέυ­τε­ρη παρα­μο­νή στον Καλό Ποιμένα.

•1928: Σύλ­λη­ψη για πορ­νεία στη Νέα Υόρκη.

•1933: Πρώ­τη ηχο­γρά­φη­ση με τον Μπέ­νι Γκούντμαν

•1935: Παί­ζει στο Symphony in Black με την ορχή­στρα του Ντιούκ Έλινγκτον.

•1936: Πρώ­τες ηχο­γρα­φή­σεις με τίτλο Billie Holiday and her Orchestra.

1939: Ηχο­γρά­φη­ση του Strange Fruit

•1949–41: Παντρεύ­τη­κε με τον Τζί­μι Μονρόου

•1947: Θερα­πεία απο­το­ξί­νω­σης και φυλάκιση.

•1954: Λαμ­βά­νει ειδι­κό βρα­βείο από το περιο­δι­κό Down Beat.

1956: Σύλ­λη­ψη για κατο­χή ναρ­κω­τι­κών. Νέα απο­το­ξί­νω­ση και κυκλο­φο­ρία της αυτο­βιο­γρα­φί­ας της Lady Sings the Blues.

•1958: Περιο­δεία στην Ευρώπη.

•1959: Θάνα­τος στις 17 Ιουλίου.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο