Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μπρος γκρεμός και πίσω Καιάδας

Σχο­λιά­ζει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Τις προ­άλ­λες η Βου­λή των Ελλή­νων τίμη­σε στην αίθου­σα του κοι­νο­βου­λί­ου τους Παρα­ο­λυ­μπιο­νί­κες του Ρίο. Αυτό που προ­κά­λε­σε έντο­νη αντί­δρα­ση και ξεσή­κω­σε θύελ­λα δυσμε­νών σχο­λί­ων είναι οι “αυτο­φω­το­γρα­φί­ες” (selfie) που τρά­βη­ξαν κάποιοι αθλη­τές μαζί με τους βου­λευ­τές της νεο­να­ζι­στι­κής Χρυ­σής Αυγής.

Κανο­νι­κά δε θα δικαιο­λο­γού­νταν καμία φιέ­στα στις πλά­τες των παρα­ο­λυ­μπιο­νι­κών από την πλευ­ρά της Πολι­τεί­ας, που εγκα­τα­λεί­πει τα ΑμεΑ αβο­ή­θη­τα, πετσο­κό­βο­ντας μάλι­στα τις ανα­πη­ρι­κές συντά­ξεις. Είναι όμως λογι­κό και ανθρώ­πι­νο για αυτά τα άτο­μα να επι­διώ­κουν την επι­βρά­βευ­ση και την ανα­γνώ­ρι­ση των κόπων τους, να χαί­ρο­νται με κάθε από­δο­ση τιμών.

Αυτό που δεν είναι λογι­κό είναι να δίνουν στους φασί­στες συγ­χω­ρο­χάρ­τι και πάτη­μα για να καπη­λευ­τούν τον αγώ­να τους. Μιλά­με για το κόμ­μα του Καιά­δα, που φλερ­τά­ρει ανοι­χτά με την ιδέα της ευγο­νι­κής και με την τιμω­ρία του Καιά­δα για όσους δεν πλη­ρούν τα κρι­τή­ρια της Άριας Φυλής και δεν είναι αρκε­τά δυνα­τοί να προχωρήσουν.

Οι παρα­ο­λυ­μπιο­νί­κες οφεί­λουν να είναι (πρώ­τα απ’ όλα για τους εαυ­τούς τους) πολύ προ­σε­κτι­κοί σε τέτοιες κινή­σεις, για­τί η δικαιο­λο­γία της “κακιάς στιγ­μής” δεν απο­τε­λεί πει­στι­κή εξήγηση.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο