Η Νάντια σου­λά­τσα­ρε πάνω κάτω στο διά­δρο­μο του νοσο­κο­μεί­ου. Στα­μα­τού­σε, παρα­τη­ρού­σε κάποιο ασθε­νή, ή κάποιο για­τρό, και μετά πάλι, χωρίς…

Ήταν η δεύ­τε­ρη φορά που την έβλε­πε. Η Μυρ­σί­νη την είχε προ­σέ­ξει, πώς αλλιώς άλλω­στε; στο χωριό όλοι γνω­ρί­ζο­νταν και…

Η μέρα ήταν ηλιό­λου­στη και ο και­ρός μύρι­ζε άνοι­ξη. Ο κόσμος γεμά­τος όνει­ρα τρα­γου­δού­σε στους δρό­μους. Όλοι περί­με­ναν τις εκλογές…

Δεν πολυ­πί­στευε αυτήν τη χιλιοει­πω­μέ­νη ατά­κα που διά­βα­ζε στα αστυ­νο­μι­κά μυθι­στο­ρή­μα­τα ότι «ο δολο­φό­νος ξανα­γυ­ρί­ζει στον τόπο του εγκλή­μα­τος». Άλλωστε…

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // Θα επρό­κει­το σίγου­ρα για το καλύ­τε­ρο καλο­καί­ρι της ενή­λι­κης ζωής του. Συντα­ξιού­χος, από­στρα­τος πλέ­ον, με…

Του άρε­σαν πάντα τα χρώ­μα­τα των δει­λι­νών. Όσο μεγά­λω­νε τόσο πιο πολύ τα έδι­νε σημα­σία. Όπως και εκεί­νες τις πίκρες…

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // Δήλω­νε «κεντρώ­ος στα φρο­νή­μα­τα» και ξεμπέρ­δευε εύκο­λα. Άλλω­στε δεν γνώ­ρι­ζε ή καλύ­τε­ρα δεν ήθε­λε να…

Είχε απο­κτή­σει πραγ­μα­τι­κή μανία με την ποί­η­ση του Καβά­φη από τότε που στην Α’ Λυκεί­ου είχε γνω­ρί­σει τον μεγά­λο Αλεξανδρινό…

Στον πρώ­το όρο­φο της πολυ­κα­τοι­κί­ας, ένα παι­δί κάθε­ται μπρο­στά στο ανοι­χτό παρά­θυ­ρο του σπι­τιού και κοι­τά­ζει τους περα­στι­κούς. Παρα­τη­ρεί πως…