Κώστας Λαζαράκης: Προβλήτα 2
Η θάλασσα εισέρχεται στο μέταλλο, όπως η υγρασία στα κόκκαλα. Αναλώσιμα δωδεκάωρα, το λίπασμα των κερδών. Σώματα που κόβονται στα…
Περιήγηση: Νέοι Δημιουργοί
Γρηγόρης Σακαλής: Δύο δρόμοι
Όταν είσαι μαθητής είσαι έξυπνος άριστος, επιμελής συνέχεια προοδεύεις πιστεύεις πως με τα προσόντα σου θ΄ανέβεις ψηλά μα ύστερα απ΄τις…
Βαγγελιώ Καρακατσάνη: Κραυγή
Ο χρόνος για την Ιωάννα δεν κύλισε σε σταθερή πορεία… Μόνη της σταθερά, ο διαρκής αγώνας. Παθιασμένος ‚συλλογικός, οργανωμένος αγώνας!…
Τρία ποιήματα της Ειρήνης, της καθαρίστριας στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός»
Μέχρι το τέλος Νάτην εκείνη η γιαγιά που τη σημαία της κρατά και προχωρά σιγά κουτσά Άσβεστα όνειρα κοιτά Να…
Σεισμός, μ’ ένα παράταιρο δάκρυ σαν κόμπος λιβάνι
Γράφει η Ζωή Δικταίου // Σεπτέμβρης, ο ήλιος πρωτοκανακάρης ένα μπόι ψηλά στην Πεδιάδα, πάνω από τα διάσελα στη Λύττο…
Ηλίας Κολλιόπουλος: Εποχικό
Το φθινόπωρο στο χώμα δεν υπάρχουν πεσμένα φύλλα γιατί κάψανε τα δέντρα. Το χειμώνα δεν υπάρχουν χιόνια γιατί έχει μόνο…
Αν υπήρχε θεός…
Γράφει ο Τριαντάφυλλος Μπαλωμένος || Σε κάθε κατακλυσμιαία δυστυχία κάθε λαού, “…του Θεού είναι η τιμωρία…” ψελλίζει η θνήσκουσα φωνή…
Φιλιάτες, απ’ την αδιάβαστη άβυσσο
Γράφει η Ζωή Δικταίου // Γενναιόδωρη η φύση, αναπνοή στ’ απόβροχο, πεύκο, βασιλικός, δυοσμαρίνι, αφήνεσαι, πριν θολώσουν τα νερά τού…
Σοφία Κλουβάτου-Μελά: Αντίο Μίκη
Με ποιες γραμμές και ποια λόγια να σ’ αποχαιρετήσω; Ψάχνω απεγνωσμένα να βρω, μα δεν μπορώ. Αισθάνομαι πως τα πάντα…
Εφτά ποιήματα της Γεωργίας Δεληγιαννοπούλου
Νικήθηκα Με τα μέλη σε θέση συντριβής το τόσο δα το ελάχιστο το κύτταρο διαρκώς ορίζω ό,τι κατάφερε κι έγινε…