Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Covid-19: Οι κύριες ενέργειες και ανακοινώσεις του ΠΟΥ από την εμφάνιση του νέου κορονοϊού στα τέλη του Δεκεμβρίου στην Κίνα

Ο Παγκό­σμιος Οργα­νι­σμός Υγεί­ας κατη­γο­ρεί­ται από τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες ότι τελεί υπό την επιρ­ροή της Κίνας, η οποία βαρύ­νε­ται από τις υπο­ψί­ες της Ουά­σινγ­κτον ότι ευθύ­νε­ται για την παν­δη­μία έπει­τα από ατύ­χη­μα στο Ιολο­γι­κό Ινστι­τού­το της Γου­χάν και ότι φρό­ντι­σε να απο­κρύ­ψει τον κίνδυνο.

Η πρώ­τη εστία της επι­δη­μί­ας στη Γουχάν

Στις 31 Δεκεμ­βρί­ου 2019, η Κίνα απο­κα­λύ­πτει την ύπαρ­ξη μίας εστί­ας περι­στα­τι­κών πνευ­μο­νί­ας στην πόλη Γου­χάν, της επαρ­χί­ας Χου­μπέι. Συνο­λι­κά, έχουν κατα­γρα­φεί 44 κρού­σμα­τα, ανά­με­σά τους και 11 που πάσχουν από οξεία μορ­φή της νόσου.

Την 1η Ιανουα­ρί­ου 2020, ο Παγκό­σμιος Οργα­νι­σμός Υγεί­ας συστή­νει στην έδρα του στην Γενεύη ένα κέντρο δια­χεί­ρι­σης κρί­σης, θέτο­ντας σε συνα­γερ­μό τον οργανισμό.

Στις 4 Ιανουα­ρί­ου, ο ΠΟΥ ανα­κοι­νώ­νει στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης την ύπαρ­ξη εστί­ας πνευ­μο­νί­ας — χωρίς θάνα­το — στην πόλη Γου­χάν. Στις 5 Ιανουα­ρί­ου δίνει στην δημο­σιό­τη­τα την πρώ­τη ανα­κοί­νω­ση για τον νέο ιό.

Στις 10 Ιανουα­ρί­ου, ο ΠΟΥ δημο­σιεύ­ει τεχνι­κή οδη­γία που απευ­θύ­νε­ται στις 194 χώρες μέλη για την διά­γνω­ση και την δια­χεί­ρι­ση πιθα­νών κρου­σμά­των. Εκεί­νη την στιγ­μή τα επι­στη­μο­νι­κά δεδο­μέ­να δημιουρ­γούν την εντύ­πω­ση ότι «η πιθα­νό­τη­τα για μετά­δο­ση από άνθρω­πο σε άνθρω­πο είναι από μηδε­νι­κή έως περιο­ρι­σμέ­νη», σύμ­φω­να με τον ΠΟΥ.

Πρώ­τα κρού­σμα­τα στο εξωτερικό

Στις 11 Ιανουα­ρί­ου, η Κίνα κοι­νο­ποιεί στον ΠΟΥ την γενε­τι­κή ακο­λου­θία του νέου κορονοϊού.

Στις 13 Ιανουα­ρί­ου, η Ταϊ­λάν­δη ανα­κοι­νώ­νει το πρώ­το εισα­γό­με­νο κρού­σμα στο έδα­φός της.

Στις 14 Ιανουα­ρί­ου, η Maria van Kerkhove, επι­δη­μιο­λό­γος και εκ των υπευ­θύ­νων για την δια­χεί­ρι­ση της επι­δη­μί­ας στον ΠΟΥ, παρα­δέ­χε­ται κατά την διάρ­κεια συνέ­ντευ­ξης Τύπου μία «πιθα­νό­τη­τα μετά­δο­σης από άνθρω­πο σε άνθρω­πο, αλλά περιο­ρι­σμέ­νη» και ότι υπάρ­χει κίν­δυ­νος εξά­πλω­σης της επι­δη­μί­ας. Ο ΠΟΥ διευ­κρι­νί­ζει ότι οι παρα­τη­ρή­σεις στη­ρί­ζο­νται σε 41 επι­βε­βαιω­μέ­να κρού­σμα­τα, «κυρί­ως μέλη του ίδιου οικο­γε­νεια­κού περιβάλλοντος».

Στις 20 και 21 Ιανουα­ρί­ου, εμπει­ρο­γνώ­μο­νες του ΠΟΥ από την Κίνα και την περιο­χή του Δυτι­κού Ειρη­νι­κού μετα­βαί­νουν στην Γουχάν.

Στις 22 Ιανουα­ρί­ου δια­πι­στώ­νουν ότι υπάρ­χει μετά­δο­ση από άνθρω­πο σε άνθρω­πο στην Γου­χάν, σε περί­πτω­ση στε­νής επα­φής εντός του πυρή­να της οικο­γέ­νειας ή στο πλαί­σιο παρο­χής ιατρι­κής φρο­ντί­δας, αλλά «περαι­τέ­ρω έρευ­νες είναι ανα­γκαί­ες για την κατα­νό­η­ση του πλή­ρους μηχα­νι­σμού της μετάδοσης».

Στις 22 και 23 Ιανουα­ρί­ου, ο διευ­θυ­ντής του ΠΟΥ Τέντρος Αντα­νόμ Γκε­μπρε­γέ­σους συγκα­λεί επεί­γου­σα συνε­δρί­α­ση της επι­τρο­πής κρί­σης, που απαρ­τί­ζε­ται από ανε­ξάρ­τη­τους εμπει­ρο­γνώ­μο­νες, για να εξε­τα­σθεί εάν υπάρ­χει ανά­γκη για την κήρυ­ξη «κατά­στα­ση έκτα­κτης για την δημό­σια υγεία σε διε­θνές επί­πε­δο». Στην επι­τρο­πή δεν εξα­σφα­λί­ζε­ται συναί­νε­ση και ορί­ζε­ται νέα συνε­δρί­α­ση σε δέκα ημέρες.

Στις 28 Ιανουα­ρί­ου μία αντι­προ­σω­πεία του ΠΟΥ υπό τον Τέντρος ανα­χω­ρεί για την Κίνα. Ο ΠΟΥ και ο πρό­ε­δρος της Κίνας Σι Τζιν­πίνγκ συμ­φω­νούν για την απο­στο­λή επι τόπου διε­θνούς επι­στη­μο­νι­κής ομάδας.

Από την έκτα­κτη ανά­γκη στην πανδημία

Στις 30 Ιανουα­ρί­ου, ο ΠΟΥ κηρύσ­σει την επι­δη­μία του νέου κορο­νοϊ­ού «έκτα­κτη ανά­γκη δημό­σιας υγεί­ας σε διε­θνές επίπεδο».

Από τις 16 έως τι 24 Φεβρουα­ρί­ου, επι­στη­μο­νι­κή απο­στο­λή με ειδι­κούς από τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Γερ­μα­νία, την Ιαπω­νία, την Νότια Κορέα, την Νιγη­ρία, την Ρωσία την Σιγκα­πού­ρη και τον Κανα­δά φθά­νει στην Γουχάν.

Στις 24 Φεβρουα­ρί­ου, ομά­δα ειδι­κών του ΠΟΥ και του ECDC (Ευρω­παϊ­κό Κέντρο Πρό­λη­ψης και Ελέγ­χου Νοση­μά­των) φθά­νει στην Ιτα­λία, η οποία μέλ­λει να εξε­λι­χθεί , μετά την Κίνα, σε επί­κε­ντρο της επι­δη­μί­ας στον κόσμο.

Στις 11 Μαρ­τί­ου, ο ΠΟΥ κηρύσ­σει παν­δη­μία, ωστό­σο τονί­ζει ότι «το 90% των κρου­σμά­των απα­ντά­ται σε τέσ­σε­ρις μόνο χώρες, ότι 81 χώρες δεν έχουν ανα­φέ­ρει κανέ­ναν κρού­σμα και 57 χώρες έχουν ανα­φέ­ρει 10 ή λιγό­τε­ρα κρούσματα».

Στις 9 Απρι­λί­ου, ο ΠΟΥ δημο­σιεύ­ει χρο­νο­λό­γιο των δηλώ­σε­ών του για να απα­ντή­σει σε επι­κρί­σεις που του απευ­θύ­νο­νται για καθυ­στε­ρη­μέ­νη αντίδραση.

Στις 24 Απρι­λί­ου, ο ΠΟΥ απευ­θύ­νει έκκλη­ση στις χώρες μέλη για επι­τά­χυν­ση της ανά­πτυ­ξης, την παρα­γω­γής και της διά­θε­σης θερα­πειών και εμβο­λί­ων και την δια­σφά­λι­ση οικου­με­νι­κής πρό­σβα­σης σε αυτά.

Στις 27 Απρι­λί­ου, ο ΠΟΥ απευ­θύ­νει έκκλη­ση στις χώρες που αρχί­ζουν να αίρουν τα μέτρα της καρα­ντί­νας να κάνουν δια­γνω­στι­κά τεστ, να απο­μο­νώ­νουν και να αντι­με­τω­πί­ζουν τα περι­στα­τι­κά δια­σφα­λί­ζο­ντας ότι τηρού­νται τα μέτρα κοι­νω­νι­κής απο­στα­σιο­ποί­η­σης, προει­δο­ποιώ­ντας για τον κίν­δυ­νο δεύ­τε­ρου κύμα­τος της επι­δη­μί­ας Covid-19.

Στις 14 Μαΐ­ου, ο ΠΟΥ κάνει την εκτί­μη­ση ότι ο νέος κορο­νο­ϊ­ός είναι πιθα­νόν «να μην εξα­φα­νι­σθεί ποτέ» και να εξε­λι­χθεί σε μία νόσο με την οποία θα πρέ­πει να μάθει να ζει η ανθρωπότητα.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο