Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΔΙΕΚδικώντας το δικαίωμα στην ανεργία

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Σε μαζι­κή παρά­στα­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας στον ΟΑΕΔ της Δάφ­νης προ­χώ­ρη­σαν χτες άνερ­γοι σπου­δα­στές Δημο­σί­ων ΙΕΚ, που χάνουν τις κάρ­τες ανερ­γί­ας τους, βάσει ενός απαρ­χαιω­μέ­νου νόμου του 85′ και μιας αυθαί­ρε­της νομι­κής ερμη­νεί­ας του Οργα­νι­σμού που τους δια­γρά­φει από τα μητρώα του. Με τη χτε­σι­νή παρέμ­βα­σή τους, οι άνερ­γοι σπου­δα­στές δια­τύ­πω­σαν τα αιτή­μα­τά τους για άμε­ση ανά­κλη­ση των άδι­κων δια­γρα­φών και των χρε­ω­στι­κών σημειω­μά­των που στάλ­θη­καν σε όσους έπαιρ­ναν επί­δο­μα ανερ­γί­ας, για να επι­στρέ­ψουν το ποσό που τους καταβλήθηκε.

Όπως σημειώ­νουν στην ανα­κοί­νω­σή τους, μένουν στο κενό, καθώς για την επί­ση­μη πολι­τεία δεν είναι τίπο­τα: δεν είναι εργα­ζό­με­νοι, ούτε φοι­τη­τές (με πάσο, δωρε­άν συγ­γράμ­μα­τα, κτλ) και πλέ­ον δε θα θεω­ρού­νται ούτε άνερ­γοι. Έτσι χάνουν τα ελά­χι­στα “προ­νό­μια” που δικαιού­νται ως τυπι­κά άνερ­γοι (ασφά­λι­ση, επί­δο­μα, εκπτω­τι­κές παρο­χές, φορο­α­παλ­λα­γές, κτλ) αλλά και κάθε ελπί­δα για εύρε­ση εργα­σί­ας, εφό­σον η κάρ­τα κι οι μοριο­δο­τού­με­νοι μήνες ανερ­γί­ας είναι σχε­δόν απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση, στο σημε­ρι­νό δυσμε­νές εργα­σια­κό τοπίο, τόσο στον ιδιω­τι­κό, όσο και στο δημό­σιο τομέα.

Το συγκε­κρι­μέ­νο υπο­κα­τά­στη­μα επι­λέ­χτη­κε, καθώς η διοί­κη­σή του πρω­το­στά­τη­σε στη στο­χο­ποί­η­ση των σπου­δα­στών, τη συλ­λο­γή των ονο­μά­των τους σε λίστες, τη δια­γρα­φή τους από τα μητρώα, και την προ­στα­σία ‑όχι των άνερ­γων, αλλά- των κατα­δο­τών που έκα­ναν τις (επώ­νυ­μες πλην μυστι­κές) καταγ­γε­λί­ες, με τελεί­ως αντα­γω­νι­στι­κά, ανθρω­πο­φα­γι­κά ένστι­κτα. Χαρα­κτη­ρι­στι­κή ήταν η στά­ση του προϊ­στά­με­νου του υπο­κα­τα­στή­μα­τος, που υπο­δέ­χτη­κε τους δια­μαρ­τυ­ρό­με­νους σπου­δα­στές με επι­θε­τι­κή διά­θε­ση. Πότε ανέ­βα­ζε τον τόνο της φωνής του, πότε επι­κα­λού­νταν τους αγώ­νες του για τη δημο­κρα­τία (και τα πρω­το­σέ­λι­δα που τους απα­θα­νά­τι­σαν!), πότε τα χρό­νια προ­ϋ­πη­ρε­σί­ας του, πότε τη θέση του, και πότε προ­κα­λού­σε τους σπου­δα­στές λέγο­ντας ότι έχουν παρα­νο­μή­σει με την εγγρα­φή τους στα μητρώα του Οργα­νι­σμού. Παράλ­λη­λα με το μαστί­γιο όμως, μετα­χει­ρί­στη­κε και την τακτι­κή του καρό­του και επι­χεί­ρη­σε να καθη­συ­χά­σει το πλή­θος με τη νομο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση που επίκειται.

Σύμ­φω­να με αυτές τις ανε­πι­βε­βαί­ω­τες πλη­ρο­φο­ρί­ες, ο ελιγ­μός που ετοι­μά­ζει η κυβέρ­νη­ση φαί­νε­ται να είναι μια νομο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση που θα δια­τη­ρεί τους άνερ­γους σπου­δα­στές στα μητρώα, χωρίς όμως να ανα­γνω­ρί­ζει και να μοριο­δο­τεί ως χρό­νο ανερ­γί­ας τους μήνες που διαρ­κεί η κατάρ­τι­σή τους. Δια­τη­ρεί δηλα­δή έναν απα­ρά­δε­κτο δια­χω­ρι­σμό, που οδη­γεί σε κάρ­τες ανερ­γί­ας με αστε­ρί­σκο και ανέρ­γους δια­φό­ρων ταχυτήτων.

Οι άνερ­γοι σπου­δα­στές ολο­κλή­ρω­σαν την παρέμ­βα­σή τους μοι­ρά­ζο­ντας έντυ­πο υλι­κό με τις διεκ­δι­κή­σεις τους και με την ανάρ­τη­ση πανό στην είσο­δο του υπο­κα­τα­στή­μα­τος, ενώ ετοι­μά­ζο­νται για κλι­μά­κω­ση των κινη­το­ποι­ή­σε­ών τους, την επό­με­νη βδομάδα.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο