Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δύο μικρές (αγγλικές) ποδοσφαιρικές ιστορίες

Επι­μέ­λεια: Κων­στα­ντί­νος Δέδες //

Ένα παι­χνί­δι κόντρα στην ομίχλη

Η Ντι­να­μό Μόσχας επι­σκέ­πτε­ται την Αγγλία το 1945 και αντι­με­τω­πί­ζει την Άρσε­ναλ. Η ανα­μέ­τρη­ση είναι φιλι­κή, όμως ο διαι­τη­τής, παρά τις κάκι­στες και­ρι­κές συν­θή­κες, απο­φα­σί­ζει πως το παι­χνί­δι θα συνε­χι­στεί παρά την ομί­χλη. Οι παί­κτες και των δύο ομά­δων δια­μαρ­τύ­ρο­νται. Πλέ­ον, δεν μπο­ρού­σαν να δουν, πόσο μάλ­λον να αγω­νι­στούν. Παρ’ό­λα αυτά, όσο περ­νού­σε η ώρα, οι ομά­δες απο­φά­σι­σαν να πάρουν την κατά­στα­ση στα χέρια τους δημιουρ­γώ­ντας δικούς τους κανό­νες. Η Ντι­να­μό προ­έ­βη σε αλλα­γή, χωρίς όμως κάποιος παί­κτης της να απο­χω­ρή­σει από τον αγω­νι­στι­κό χώρο. Οι θεα­τές, υπο­στη­ρί­ζουν πως για αρκε­τή ώρα, η Ντι­να­μό αγω­νί­στη­κε με δεκα­πέ­ντε παί­κτες! Η Άρσε­ναλ από την πλευ­ρά της, χρη­σι­μο­ποί­η­σε παί­κτη που είχε δεχθεί κόκ­κι­νη κάρ­τα. Η πιο αστεία στιγ­μή της ανα­μέ­τρη­σης, ήταν όταν ο τερ­μα­το­φύ­λα­κας της Άρσε­ναλ δεν είδε το δοκά­ρι και χτύ­πη­σε με δύνα­μη πάνω του. Το απο­τέ­λε­σμα;  Ποιος θα μπο­ρού­σε να δει τον πίνα­κα με τόση ομίχλη;

Ανα­βο­λή εξή­ντα έξι ημερών

Ο αγώ­νας μετα­ξύ της Κόβε­ντρι και της Λίν­κολν, στις 5 Ιανουα­ρί­ου του 1963, ακυ­ρώ­θη­κε λόγω ισχυ­ρής χιο­νό­πτω­σης. Όπως είναι λογι­κό, η ποδο­σφαι­ρι­κή ομο­σπον­δία προ­σπά­θη­σε να διορ­γα­νώ­σει εκ νέου το παι­χνί­δι μια άλλη μέρα. Πέρα­σαν μήνες και ο χει­μώ­νας του 1962/63 απο­δεί­χτη­κε σκλη­ρός αντί­πα­λος. Ο αγώ­νας ανα­βλή­θη­κε συνο­λι­κά 15 φορές! Τελι­κά, το παι­χνί­δι διε­ξή­χθει 66 μέρες αργό­τε­ρα και νική­τρια ήταν η ομά­δα της Κόβε­ντρι με 5–1, σε μια ανα­μέ­τρη­ση που για πάνω από δύο μήνες βρι­σκό­ταν στον… πάγο.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο