Τους είδαν σε ένα παγκάκι έξω από το σταθμό.
Μιλούσαν για ώρα.
Εκείνος κουνούσε τα χέρια του γρήγορα.
Εκείνη έγνεφε συγκαταβατικά και μειδιούσε.
Έμοιαζε να θέλει να την εντυπωσιάσει.
Έμοιαζε να μη θέλει να χάσει συλλαβή από όλα όσα της έλεγε.
Ο αέρας έπαιρνε τα λόγια τους.
Μπήκαν στο ίδιο βαγόνι λίγο προτού ξεκινήσει το τρένο.
Κατέβηκαν σε διαφορετικά σημεία.
Κι όμως έζησαν για μια στιγμή κάτι που να θυμίζει ταινία.
Κάποτε Εκείνος κι Εκείνη θα συναντηθούν.
Τυχαία, σε κάποιο σπίτι φιλικό.
[…]
Επιμέλεια: Ελπίδα Πουρναρά