Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών: Η τοποθέτηση του γλυπτού της «βασίλισσας» Όλγας προσβάλλει τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού

Ανα­κοί­νω­ση του Επι­με­λη­τη­ρί­ου Εικα­στι­κών Τεχνών Ελλά­δος (ΕΕΤΕ) για τα απο­κα­λυ­πτή­ρια του γλυ­πτού της «βασί­λισ­σας» Όλγας στη Θεσσαλονίκη:

«Διπλά “απο­κα­λυ­πτή­ρια” με αφορ­μή την τοπο­θέ­τη­ση του γλυ­πτού της “Βασί­λισ­σας” Όλγας στη Θεσσαλονίκη.

Το ΕΕΤΕ στην τελευ­ταία συνε­δρί­α­σή του (13/9/2016) εξέ­τα­σε αίτη­μα από το Δήμο Θεσ­σα­λο­νί­κης που στάλ­θη­κε προς το ΕΕΤΕ στις 6/9 /2016, ζητώ­ντας να ορί­σει εκπρο­σώ­πους του (όπως ορί­ζει ο νόμος) για την τοπο­θέ­τη­ση γλυ­πτού της “Β. Ολγας” στην πόλη. Με έκπλη­ξη δια­πι­στώ­σα­με ότι τα απο­κα­λυ­πτή­ρια είχαν ήδη γίνει στις 10/9/2016!!! και η πρό­σκλη­ση προς το ΕΕΤΕ έγι­νε απλά για να κρα­τή­σει τα προσχήματα.

Ο θεσμι­κός ρόλος του ΕΕΤΕ για την Τέχνη στο δημό­σιο χώρο δεν ται­ριά­ζει με προ­σχη­μα­τι­κές εκκλή­σεις για (εκ των υστέ­ρων) ορι­σμό εκπρο­σώ­πων. Πρό­κει­ται για προ­σβο­λή του θεσμού και του ρόλου του ΕΕΤΕ. Η τήρη­ση των θεσμών δια­σφα­λί­ζει την καλ­λι­τε­χνι­κή αρτιό­τη­τα των έργων προς τοπο­θέ­τη­ση στο δημό­σιο χώρο, κάτι που σε αυτή την περί­πτω­ση δεν εξετάσθηκε!.

Σημα­ντι­κό­τε­ρα βέβαια τα “απο­κα­λυ­πτή­ρια” αυτής καθε­αυ­τής της πρά­ξης τοπο­θέ­τη­σης στο δημό­σιο χώρο προ­το­μής μιας “βασί­λισ­σας”, της Βασί­λισ­σας Όλγας, από το Δήμο Θεσ­σα­λο­νί­κης: Εν έτει 2016, το Δημο­τι­κό Συμ­βού­λιο και ο δήμαρ­χος Θεσ­σα­λο­νί­κης «τιμούν» τον έκπτω­το πλέ­ον ‑με δημο­ψή­φι­σμα από το 1975- θεσμό της Βασι­λεί­ας, προ­σβάλ­λο­ντας τα δημο­κρα­τι­κά αισθή­μα­τα του λαού της πόλης αλλά και γενι­κό­τε­ρα του τόπου μας.

Αλλά έχει και “άλλη όψη το νόμι­σμα” με την από­φα­ση αυτή του Δημο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου. Ποια βια­σύ­νη και ποια συμ­φέ­ρο­ντα μεθό­δευ­σαν την επι­λο­γή; Το ερώ­τη­μα απα­ντιέ­ται από τα πρό­σω­πα τα οποία φωτο­γρα­φί­ζο­νται δίπλα στο γλυ­πτό την ημέ­ρα των αποκαλυπτηρίων.

Έχου­με λοι­πόν διπλά “απο­κα­λυ­πτή­ρια”.

Απο­κα­λύ­πτε­ται εκ του απο­τε­λέ­σμα­τος ότι οι “ευερ­γέ­τες” στη μακρό­χρο­νη ιστο­ρία της χώρας μας, δεν είναι τόσο αθώ­οι αλλά συχνά ούτε και πολύ …ευερ­γέ­τες.

Στην περί­πτω­ση του συγκε­κρι­μέ­νου γλυ­πτού, σε όλα αυτά που δια­βά­σα­με στον Τύπο (από τους “λαλή­σα­ντες” για το πρό­σω­πο της Β. Όλγας), τις ομι­λί­ες των “δωρη­τών”, αλλά και την ομι­λία του δημάρ­χου κ. Μπου­τά­ρη εντο­πί­ζου­με έναν κοι­νό παρονομαστή.

Στο­χευό­με­νη παρα­χά­ρα­ξη της ιστο­ρί­ας και η εκφρα­ζό­με­νη “ευγνω­μο­σύ­νη” προς στο πρό­σω­πο της Β. Ολγας για τα νοση­λευ­τι­κά ιδρύ­μα­τα, τα οποία βέβαια ‑για να μην ξεχνά­με- χρη­μα­το­δο­τή­θη­καν από τον ελλη­νι­κό λαό.

Στη συγκε­κρι­μέ­νη περί­πτω­ση έχουμε:

Συνει­δη­τή αγνό­η­ση και προ­σβο­λή των δημο­κρα­τι­κών αισθη­μά­των του λαού ως προς την επι­λο­γή του τιμώ­με­νου προ­σώ­που και τον θεσμό της βασι­λεί­ας που εκπροσωπεί.

Ταύ­τι­ση με τις επι­λο­γές επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων που χρη­σι­μο­ποιούν την τέχνη στο δημό­σιο χώρο για δια­μόρ­φω­ση εικό­νας εθνι­κού ευεργέτη,

Αγνό­η­ση των νόμων του κρά­τους και των θεσμι­κών του φορέ­ων για την τέχνη στο δημό­σιο χώρο.

Το ΔΣ του ΕΕΤΕ ομό­φω­να κατα­δι­κά­ζει αυτές τις ενέρ­γειες. Δηλώ­νει στον ελλη­νι­κό λαό ότι το γλυ­πτό της Β. Όλγας θα παρα­μεί­νει ως σύμ­βο­λο παρα­χά­ρα­ξης* της ιστο­ρί­ας και απο­δο­χής του ρόλου των “Προ­στά­τι­δων Δυνά­με­ων” μέχρι τις μέρες μας, με την υπο­γρα­φή του κ. Μπου­τά­ρη, την ανο­χή της Περι­φέ­ρειας Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας, αλλά και της κυβέρνησης.

* Η απώ­λεια της μνή­μης και η δια­στρέ­βλω­ση της αλή­θειας είναι τα καλύ­τε­ρα εργα­λεία για τη χει­ρα­γώ­γη­ση των λαών.

Το 1862, η εξέ­γερ­ση του ελλη­νι­κού λαού στην αυταρ­χι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση των Βαυα­ρών, υπο­χρέ­ω­σε τον βασι­λιά Όθω­να σε παραί­τη­ση και φυγή. Όπως τώρα (εκβια­σμοί, εξαρ­τή­σεις, δανεια­κές υπο­χρε­ώ­σεις, μνη­μό­νια κλπ.) έτσι και τότε η συνέ­χι­ση της οικο­νο­μι­κής υπο­στή­ρι­ξης από τις “Προ­στά­τι­δες Δυνά­μεις” προς την Ελλά­δα εξαρ­τιό­ταν από την απο­δο­χή του νέου μονάρ­χη (τοπο­τη­ρη­τή των συμ­φε­ρό­ντων Αγγλί­ας, Γαλ­λί­ας και Ρωσί­ας) Γεωρ­γί­ου, πρί­γκι­πα της Δανί­ας (Γκλύξ­μπουργκ).

Με αυτό τον εκβια­σμό η Ελλη­νι­κή Εθνο­συ­νέ­λευ­ση θεώ­ρη­σε “μονό­δρο­μο” να δεχτεί Βασι­λιά το 1864 τον Γεώρ­γιο τον Α’, σύζυ­γο της μετέ­πει­τα Β. Όλγας. Αυτός ήταν η εγγύ­η­ση για την απο­πλη­ρω­μή των παλαιό­τε­ρων δανεί­ων και το “σφί­ξι­μο της θηλιάς” στο λαι­μό μας εις το διη­νε­κές. Και αυτή ήταν η ουσία του βασι­λι­κού θεσμού.

Αμέ­σως τότε οι Βρε­τα­νοί τρα­πε­ζί­τες δώσα­νε νέα δάνεια για τη συνέ­χι­ση της οικο­νο­μι­κής και έτσι της πολι­τι­κής εξάρ­τη­σης της Ελλάδας.

Αλλά μήπως δεν έχου­με έως σήμε­ρα “Προ­στά­τι­δες Δυνά­μεις” ως χώρα;».