Η Ιταλία διατήρησε την παράδοση που έχει απέναντι στο Βέλγιο σε μεγάλα τουρνουά και με την 4η νίκη της σε 5 αγώνες (ένα ματς τελείωσε ισόπαλο), αυτή την φορά με 2–1 στον δεύτερο χρονικά αγώνα της οκτάδας του Euro 2020, πήρε μία πανηγυρική και απόλυτα δίκαιη πρόκριση στους ημιτελικούς, όπου την ερχόμενη Τρίτη (6/07, 22:00) θ΄ αντιμετωπίσει την Ισπανία στο Γουέμπλεϊ.
Στα τρία τελευταία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα η «σκουάντρα ατζούρα» έφτανε μέχρι τους προημιτελικούς, διεκδικώντας την πρόκριση στα πέναλτι. Δύο φορές, το 2008 και το 2012 την έχασε από τις Ισπανία και Γερμανία, το 20016 την πήρε επί της Αγγλίας κι αυτή την φορά πανηγύρισε σε κανονική διάρκεια αγώνα την είσοδό της στην τετράδα.
Το πρώτο γκολ του Λουκάκου εις βάρος της Ιταλίας σε τελική φάση Euro δεν ήταν αρκετό για τους «κόκκινους διαβόλους», που αποκλείστηκαν ενώ από πολλούς είχαν χαρακτηριστεί το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.
Αποκλείστηκαν, όμως, από μία ομάδα που έμεινε αήττητη για 32ο συνεχόμενο ματς, από μία ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης που έχει καταφέρει να φτιάξει ο Ρομπέρτο Μαντσίνι. Σε άμυνα, κέντρο και επίθεση, η Ιταλία λειτουργεί σαν «καλοκουρδισμένη μηχανή» κι έτσι όπως παίζει το μόνο που μπορεί να φοβάται είναι η κακή της μέρα.
Άκρως «χορταστικό» ήταν το πρώτο 45λεπτο στην «Αλιάντς Αρένα» του Μονάχου, με τις δύο ομάδες να προσφέρουν συγκινήσεις στους περίπου 15.000 θεατές που βρέθηκαν στις εξέδρες. Τρία γκολ, ένα ακυρωθέν, δύο μεγάλες επεμβάσεις του Ντοναρούμα στο 0–0 σε σουτ των Ντε Μπρόιν και Λουκάκου, συνέθεσαν την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, που βρήκε την Ιταλία να προηγείται με 2–0, χάρις στο γκολ του Μπαρέλα στο 31΄ και το υπέροχο τέρμα του Ινσίνιε στο 44΄, ωστόσο, στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους το Βέλγιο κατάφερε να μειώσει.
Το πέσιμο του Ντοκού στην περιοχή από το σπρώξιμο του Ντι Λορέντσο θεωρήθηκε από τον Βίντσιτς παράβαση, ο Σλοβένος ρέφερι υπέδειξε το πέναλτι, το VAR τον δικαίωσε και ο Λουκάκου εκτελώντας στο κέντρο της εστίας μείωσε σε 2–1.
Παρότι θα περίμενε κανείς ότι οι «κόκκινοι διάβολοι» θα πίεζαν για την ισοφάριση από το ξεκίνημα του β΄ μέρους, εντούτοις ήταν η Ιταλία η ομάδα που είχε τον απόλυτο έλεγχο του ματς. Οι ποδοσφαιριστές του Μαντσίνι με εξαντλητικό πρέσινγκ από την ώρα που η μπάλα έφευγε από τα πόδια ή τα χέρια του Κουρτουά προς τους συμπαίκτες του έκλεβαν γρήγορα τη μπάλα και ήταν αυτοί που με άψογο passing game δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για να γίνουν επικίνδυνοι επιθετικά.
Το Βέλγιο, πάντως, αν και δεν μπορούσε να οργανωθεί στη μεσαία γραμμή, είχε την τεράστια ευκαιρία στο 61΄ για να ισοφαρίσει μετά το γύρισμα του Ντε Μπρόιν στο δεύτερο δοκάρι και το πλασέ του Λουκάκου στην άδεια εστία. Το γκολ φαινόταν βέβαιο, μόνο που ο Σπινατσόλα έβαλε το πόδι του κι απομάκρυνε σε κόρνερ. Απόλυτα δικαιολογημένα οι συμπαίκτες του έσπευσαν να τον αγκαλιάσουν και να τον συγχαρούν για τη σωτήρια παρεμβολή του…
Λίγο αργότερα στάθηκε πολύ άτυχος, καθώς τραυματίστηκε κι έγινε αναγκαστική αλλαγή, με τον ίδιο να είχε ξεσπάσει σε λυγμούς. Η ευκαιρία του Λουκάκου στο 72΄ ήταν η τελευταία καλή φάση στο ματς με τους Ιταλούς να πανηγυρίζουν μία τεράστια πρόκριση στα ημιτελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Διαιτητής: Σλάβκο Βίντσιτς (Σλοβενία)
Κίτρινες: Τίλεμανς — Βεράτι, Μπεράρντι
Οι συνθέσεις:
ΒΕΛΓΙΟ (Ρομπέρτο Μαρτίνεθ): Κουρτουά, Αλντεβάιρελντ, Βερμάλεν, Βερτόνγκεν, Μενιέ (69΄ Τσαντλί — 74΄ Πρατ), Τίλεμανς (69΄ Μέρτενς), Βίτσελ, Τ. Αζάρ, Ντοκού, Λουκάκου, Ντε Μπρόιν
ΙΤΑΛΙΑ (Ρομπέρτο Μαντσίνι): Ντοναρούμα, Ντι Λορέντσο, Μπονούτσι, Κιελίνι, Σπινατσόλα (79΄ Έμερσον), Μπαρέλα, Ζορζίνιο, Βεράτι (74΄ Κριστάντε), Κιέζα (90΄ Τόλοι), Ιμόμπιλε (74΄ Μπελότι), Ινσίνιε (79΄ Μπεράρντι)
«Τσε Γκεβάρα, πρεσβευτής της Επανάστασης», του Νίκου Μόττα
