Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Fidel vive! — Ο Φιδέλ ζει!

Cabalgando con Fidel


Λένε ότι στην Πλα­τεία της Επα­νά­στα­σης αυτές τις μέρες
είδαν να καλπάζουν
τον Καμί­λο και τον Μαρτί
και μπρο­στά από το καραβάνι,
αργά, χωρίς καβαλάρη
ένα άλο­γο για σένα.

Επι­στρέ­φουν οι ανοι­χτές πληγές
των ανδρών και των γυναι­κών, που
δεν θέλουν να σε αφή­σουν να φύγεις.
Σήμε­ρα η καρ­διά μας ξεριζώθηκε
κι ο λαός σου αν και τον πονάει
δεν θέλει να σε αποχαιρετήσει.
Άνδρα
όλοι όσοι σε ευγνω­μο­νούν σε συντροφεύουν
πόσο θα μας λεί­ψουν τα κατορ­θώ­μα­τά σου!
Ούτε ο ίδιος ο θάνα­τος δεν το πιστεύ­ει ότι σε κυρίευσε.
Άνδρα
μάθα­με να σε θεω­ρού­με αιώ­νιο,
ακρι­βώς όπως τον Ολό­φι και τον Χριστό
δεν έμει­νε ούτε ένα μέρος χωρίς
ένα κερί αναμ­μέ­νο για σένα.

Σήμε­ρα δεν θέλω να σε λέω Κομαντάντε,
ούτε γενειο­φό­ρο αντάρ­τη, ούτε γίγαντα
όλα όσα δηλα­δή, ξέρω για σενα.
Σήμε­ρα θέλω να σου φωνά­ξω, πατέ­ρα μου,
μην αφή­νεις το χέρι μου,
ακό­μα δεν ξέρω να βαδί­ζω καλά χωρίς εσένα.

Un homenaje modesto en memoria del Comandante en Jefe Fidel Castro Ruz

ΣΣ |> Cabalgando con Fidel -ελλη­νι­κοί στί­χοι ‑New Star

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο