Γκολ αυτοί, σέντρα εμείς

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Τσά­μπιονς Λιγκ. Το πάλαι ποτέ Κύπελ­λο Πρω­τα­θλη­τριών. Και για τους φίλους Τσου-Λου. Οι νότες από το βιο­λί στο στο ξεκί­νη­μά του ύμνου του ξεση­κώ­νουν τα πλή­θη, όπως κανείς εθνι­κός ύμνος δε θα μπο­ρού­σε να κάνει (ούτε καν της Διε­θνούς, αν και θα έπρεπε).

Η διορ­γά­νω­ση των αστέ­ρων ανοί­γει την αυλαία της και κου­νά­ει σήμε­ρα το σεντό­νι της στη σέντρα, θυμί­ζο­ντας τις νοι­κο­κυ­ρές των παλιών χρό­νων, που άπλω­ναν τα σεντό­νια τους τη δεύ­τε­ρη μέρα του γάμου, για να δεί­ξουν πως η πρώ­τη νύχτα κύλη­σε όπως πρέ­πει και να απο­δεί­ξουν την αγνό­τη­τα του πρό­τε­ρου έντι­μου βίου τους.

Το σεντό­νι της UEFA δεν έχει τέτοιου είδους κηλί­δες για­τί είναι όλο βου­τηγ­μέ­νο στο βούρ­κο, αφού το ποδό­σφαι­ρο είχε χάσει εδώ και και­ρό την παρ­θε­νιά του, από τότε που εισέ­βα­λε ο επαγ­γελ­μα­τι­σμός στους κόλ­πους του (και στον κόλ­πο του), άλλο αν προ­σπα­θεί να την επα­νορ­θώ­σει σφι­χτά με ράμ­μα­τα, για να κρα­τή­σει καλή έξω­θεν μαρ­τυ­ρία. Το ζήτη­μα όμως είναι τι γίνε­ται κάτω από το σεντό­νι και ποια συμ­φέ­ρο­ντα κρύ­βο­νται πίσω από τις ομά­δες και το αγνό συναί­σθη­μα των φιλά­θλων. Οι οποί­οι δεν είναι όμως άμοι­ροι ευθυνών.

Άλλο να σε τυφλώ­νει η καψού­ρα σου για την ομά­δα και να βλέ­πεις με οπα­δι­κά γυα­λιά μια φάση, κι άλλο να κάνεις σαν μωρή παρ­θέ­να που δε βλέ­πει τι γίνε­ται στο χώρο. Άλλο να αγα­πάς και να μαλώ­νεις για μια φανέ­λα κι άλλο για τον καπι­τα­λι­στή που αγό­ρα­σε την ΠΑΕ και να ανε­βά­ζεις πανό “κάτω τα χέρια από την ομα­δά­ρα”, για­τί χτυ­πά­νε τον πρό­ε­δρα-επι­χει­ρη­μα­τία. Χτες ήταν οι οργα­νω­μέ­νοι οπα­δοί του Ολυ­μπια­κού και ο Μαρι­νά­κης, αλλά το παρά­δειγ­μα είναι τυχαίο κι άσχε­το από χρώ­μα­τα και φανέλες.

Η φετι­νή διορ­γά­νω­ση του Τσου-Λου ξεκι­νά­ει χωρίς ελλη­νι­κή συμ­με­το­χή (μετά από αρκε­τά χρό­νια) και έτσι οι φίλα­θλοι μπο­ρούν να την απο­λαύ­σουν με τη χαρά του ουδέ­τε­ρου, χωρίς να αγχώ­νο­νται για την ομά­δα τους ή να εύχο­νται να ψοφή­σει η κατσί­κα του γεί­το­να, για να πάρουν κι αυτοί μια χαρά. Εξάλ­λου η πρε­μιέ­ρα της Σού­περ Λιγκ, με τους εκθαμ­βω­τι­κούς θριάμ­βους των μεγά­λων φαβο­ρί, επι­σκιά­ζει τη λάμ­ψη και την πρε­μιέ­ρα του Τσά­μπιονς Λιγκ. Ποιο Τσου-Λου και ποια Στι­κού­δη; Έλα μωρέ τώρα…

Μια διορ­γά­νω­ση που ακο­λου­θεί μια περί­ερ­γη δια­λε­κτι­κή. Κι όσο αυξά­νουν οι ομά­δες που συμ­με­τέ­χουν, τόσο εξε­λίσ­σε­ται σε κλει­στό κλαμπ, για λίγους κι εκλε­κτούς. Το 92′ η πρώ­τη δοκι­μα­στι­κή μορ­φή της διορ­γά­νω­σης είχε οκτώ ομά­δες, που μες στη δεκα­ε­τία τετρα­πλα­σιά­στη­καν (χώρια όσοι συμ­με­τέ­χουν στους προ­κρι­μα­τι­κούς γύρους). Κι αντί για “λίγκα των πρω­τα­θλη­τών” (όπως μετα­φρά­ζε­ται στα ελλη­νι­κά το όνο­μά της) βλέ­που­με πιο πολ­λές ομά­δες (δευ­τε­ρα­θλη­τές και τρι­τα­θλη­τές) από τα μεγά­λα ευρω­παϊ­κά πρω­τα­θλή­μα­τα. Ενώ η ΟΥΕΦΑ υπο­χω­ρεί στις πιέ­σεις των ισχυ­ρών και τους δίνει ακό­μα περισ­σό­τε­ρες θέσεις, ακό­μα και με wild card ‑εφό­σον δεν εξα­σφά­λι­σαν κάποιο εισι­τή­ριο από τα εθνι­κά τους πρω­τα­θλή­μα­τα- μη τυχόν και λεί­ψει κάποιο μεγά­λο εμπο­ρι­κό όνο­μα από το ραντε­βού (όπως φέτος η Μίλαν, η Λίβερ­πουλ, ο Άγιαξ, και η Μάν­τσε­στερ Γιου­νάι­τεντ, για να μεί­νου­με μόνο σε μερι­κές παλιές πρω­τα­θλή­τριες). Η ειρω­νεία είναι πως οι διορ­γα­νω­τές προ­σπα­θούν να απο­τρέ­ψουν με αυτό τον τρό­πο το ενδε­χό­με­νο μιας αυτό­νο­μης διορ­γά­νω­σης και μιας κλει­στής Λίγκας των ισχυ­ρών, που δε θα διέ­φε­ρε δρα­μα­τι­κά πάντως από τη σημε­ρι­νή μορ­φή του Τσά­μπιονς Λιγκ.

Βρο­χή τα γκολ και τα εκα­τομ­μύ­ρια, όπως έλε­γε ένα παλιό σύν­θη­μα του ΟΠΑΠ (για το Προ­πο-γκολ). Μόνο που στην καθη­με­ρι­νή ζωή, ο απλός φίλα­θλος δεν έχει ομπρέ­λα, ούτε είναι στα VIP με τη σκε­πα­στή, για να προ­φυ­λα­χθεί από την καται­γί­δα, και ξεχνιέ­ται με έναν αγώ­να (αλλά όχι στο δρό­μο), ένα Άρλε­κιν, ένα κου­πό­νι του ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ. Και όσο δεν αντι­δρά­με και μένου­με απα­θείς, σαν τον τερ­μα­το­φύ­λα­κα που βλέ­πει ακί­νη­τος την μπά­λα να κατα­λή­γει στο γάμα, τότε.… γ… τα με κεφα­λαία γράμ­μα­τα. Θα μετρά­με απλώς πόσα τρώ­με και η ζωή θα κυλά­ει δύσκο­λα, κατά τη γνω­στή ποδο­σφαι­ρι­κή φράση:

Γκολ αυτοί, σέντρα εμείς…