Grover Furr: Μήνυμα στην παρουσίαση του βιβλίου «Ναι, αλλά ο Στάλιν» του Νίκου Μόττα

Χαι­ρε­τι­στή­ριο μήνυ­μα του ιστο­ρι­κού και ερευ­νη­τή, καθη­γη­τή στο Πανε­πι­στή­μιο Montclair των ΗΠΑ, Grover Furr, για την παρου­σί­α­ση του βιβλί­ου του Νίκου Μότ­τα «Ναι, αλλά ο Στά­λιν: Αντι­κομ­μου­νι­σμός και παρα­χά­ρα­ξη της Ιστορίας»:

«Με χαρά ενη­με­ρώ­θη­κα ότι το βιβλίο του Νίκου Μότ­τα ξεσκε­πά­ζει τις επι­θέ­σεις ενά­ντια στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, ιδιαί­τε­ρα της περιό­δου εκεί­νης της σοβιε­τι­κής ιστο­ρί­ας κατά την οποία ο Ιωσήφ Στά­λιν ηγή­θη­κε του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος και της κυβέρ­νη­σης της χώρας.

Οι αντι­κομ­μου­νι­στές προ­σπα­θούν με ανέ­ντι­μο τρό­πο να εξι­σώ­σουν τον Στά­λιν με τον Αδόλ­φο Χίτλερ, την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση με τη Ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία, τον κομ­μου­νι­σμό με τον φασι­σμό. Το κάνουν αυτό για να απο­κρύ­ψουν το γεγο­νός ότι τα καπι­τα­λι­στι­κή κρά­τη ήταν από τους πρώ­τους υπο­στη­ρι­κτές του φασι­σμού και ειδι­κό­τε­ρα του Χίτλερ. Οι ηγέ­τες των δυτι­κών ιμπε­ρια­λι­στι­κών χωρών καλω­σό­ρι­σαν την άνο­δο του Χίτλερ και άλλων φασι­στών, όπως ο Μπε­νί­το Μου­σο­λί­νι στην Ιτα­λία, ως προ­πύρ­για ενά­ντια στα κινή­μα­τα της εργα­τι­κής τάξης και, ιδιαί­τε­ρα, ενά­ντια στο κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα. Η Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση του 1917 και η ίδρυ­ση του πρώ­του σοσια­λι­στι­κού κρά­τους, που διοι­κού­νταν από και για την εργα­τι­κή τάξη, έγι­νε το επί­κε­ντρο του μίσους των καπι­τα­λι­στών για την ύπαρ­ξη της ΕΣΣΔ.

Μετά τη δημο­σί­ευ­ση πολ­λών εγγρά­φων από τα πρώ­ην σοβιε­τι­κά αρχεία, μπο­ρού­με πλέ­ον να δού­με τις απο­δεί­ξεις ότι οι κατη­γο­ρί­ες περί εγκλη­μά­των του Στά­λιν είναι ψευ­δείς. Έχω προ­σω­πι­κά μελε­τή­σει πολ­λά απο αυτά για περισ­σό­τε­ρα από είκο­σι χρό­νια. Μέχρι στιγ­μής δεν έχω βρει ούτε ένα υπο­τι­θέ­με­νο «έγκλη­μα» του Στά­λιν που να μπο­ρεί να τεκ­μη­ριω­θεί με στοι­χεία. Όλες αυτές οι κατη­γο­ρί­ες είναι ψευδείς!

Ακό­μη και πριν τα σοβιε­τι­κά αρχεία απο­κα­λύ­ψουν τα μυστι­κά τους, ήταν προ­φα­νές σε κάθε αντι­κει­με­νι­κό άνθρω­πο ότι ήταν οι δυτι­κές καπι­τα­λι­στι­κές δικτα­το­ρί­ες, που ψευ­δώς απο­κα­λού­νταν «δημο­κρα­τί­ες», οι οποί­ες κρα­τού­σαν εκα­τομ­μύ­ρια λαών κάτω από δικτα­το­ρι­κές συν­θή­κες στις αποι­κί­ες τους. Οι λεγό­με­νες «δημο­κρα­τί­ες», όπως η Αγγλία, το Βέλ­γιο, η Γαλ­λία, η Ολλαν­δία και οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες δεν σκέ­φτη­καν ποτέ να επε­κτεί­νουν την «δημο­κρα­τία» στους λαούς που ζού­σαν στις αυτο­κρα­το­ρί­ες τους, αλλά αντί­θε­τα χρη­σι­μο­ποι­ή­σαν μαζι­κή βία ενα­ντί­ον τους.

Ήταν το διε­θνές κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα, που υπο­στη­ρί­χθη­κε σθε­να­ρά την περί­ο­δο του Στά­λιν από την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, το οποίο ηγή­θη­κε το αγώ­να κατά της αποικιοκρατίας.

Ήταν το παρά­δειγ­μα των μεγά­λων κατα­κτή­σε­ων των εργα­ζό­με­νων στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και την κομ­μου­νι­στι­κή Κίνα που ανά­γκα­σε δυτι­κές καπι­τα­λι­στι­κές χώρες να παρα­χω­ρή­σουν ορι­σμέ­να κοι­νω­νι­κά αγα­θά στην εργα­τι­κή τάξη, όπως ασφά­λι­ση, ιατρι­κή περί­θαλ­ψη και συντά­ξεις. Τώρα που η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και το σπου­δαίο κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα του 20ου αιώ­να δεν υπάρ­χουν πια, οι παρο­χές αυτές καταρ­γού­νται σε κάθε καπι­τα­λι­στι­κή χώρα.

Το μέλ­λον των εργα­ζό­με­νων όλου του κόσμου εξαρ­τά­ται από την οικο­δό­μη­ση ενός νέου διε­θνούς κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος. Ένα από τα βασι­κά προ­α­παι­τού­με­να γι’ αυτό είναι ο αγώ­νας για την από­κα­λυ­ψη των ψεμά­των σχε­τι­κά με την ιστο­ρία της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, ιδιαί­τε­ρα της περιό­δου του Στά­λιν. Το νέο βιβλίο του κυρί­ου Μότ­τα θα μας βοη­θή­σει προς αυτήν την κατεύθυνση».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα