Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

H τελευταία εμφάνιση του Πελέ με την Βραζιλία (ΒΙΝΤΕΟ)

Μια ημέ­ρα σαν σήμε­ρα το 1971, γρά­φτη­κε το τελευ­ταίο κεφά­λαιο στην συγκλο­νι­στι­κή πορεία του Πελέ στην εθνι­κή ομά­δα της Βρα­ζι­λί­ας. Στο Μαρα­κα­νά, παρου­σία 138.575 θεα­τών, ο θρύ­λος του βρα­ζι­λιά­νι­κου ποδο­σφαί­ρου κάνει την τελευ­ταία εμφά­νι­σή του με τη «σελε­σάο», στον φιλι­κό αγώ­να ενα­ντί­ον της Γιου­γκο­σλα­βί­ας που λήγει ισό­πα­λος 2–2. Για τους γηπε­δού­χους, σκό­ρα­ραν οι Ριβε­λί­νο (60‘) και Ζέρ­σον (65‘), ενώ τα τέρ­μα­τα των Ευρω­παί­ων, σημεί­ω­σαν οι Τζάιτς (35‘) και Γέρ­κο­βιτς (70‘).

Λίγους μήνες νωρί­τε­ρα, είχε δηλώ­σει πως θα ήταν καλύ­τε­ρα «να στα­μα­τή­σω τώρα που βρί­σκο­μαι στο από­γειο της φόρ­μας μου. Είναι λυπη­ρό. Το γνω­ρί­ζω. Ειδι­κά για εμέ­να». Έκτο­τε, ασκή­θη­καν μεγά­λες πολι­τι­κές πιέ­σεις ώστε, σε μία επο­χή δικτα­το­ρί­ας, η εθνι­κή Βρα­ζι­λί­ας να παρα­μεί­νει ψηλά με ηγέ­τη τον Πελέ, για να χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως όχη­μα προ­πα­γάν­δας εις βάρος των φιλά­θλων. Το «μαύ­ρο δια­μά­ντι» είχε πάντο­τε στε­νούς δεσμούς με τον εγχώ­ριο πολι­τι­κό κόσμο, όμως αυτήν τη φορά δεν επρό­κει­το να επη­ρε­α­στεί στις απο­φά­σεις του.  Και το έκα­νε πρά­ξη στις 18 Ιου­λί­ου 1971, σχε­δόν ένα χρό­νο μετά την κατά­κτη­ση του Παγκο­σμί­ου Κυπέλ­λου στα γήπε­δα του Μεξι­κού και την ανα­κή­ρυ­ξή του σε κορυ­φαίο παί­κτη της διοργάνωσης.

Ο Πελέ είχε φρο­ντί­σει να προ­ε­τοι­μά­σει από μόνος του το «αντίο» του. Στην ομά­δα με την οποία θα αγω­νι­ζό­ταν, ήθε­λε όλους τους παί­κτες του θριάμ­βου του ’70. Δεν του χάλα­σαν το χατί­ρι, πλην του συμπαί­κτη του στη Σάντος Κάρ­λος Αλμπέρ­το, του ποδο­σφαι­ρι­στή με τον οποίο η συνερ­γα­σία στον τελι­κό κόντρα στην Ιτα­λία απέ­φε­ρε ένα από τα πιο εμβλη­μα­τι­κά τέρ­μα­τα της διοργάνωσης.

Μπο­ρεί ο σπου­δαί­ος Βρα­ζι­λιά­νος δεξιός μπακ να μην κατά­φε­ρε να βρε­θεί εκεί­νη την ημε­ρο­μη­νία στο «Μαρα­κα­νά» για να δεχθεί ακό­μα μία «τυφλή» πάσα από τον καλό φίλο του, ωστό­σο η ενδε­κά­δα της Βρα­ζι­λί­ας για το απο­χαι­ρε­τι­στή­ριο φιλι­κό παι­χνί­δι ήταν εξαιρετική.

Ο Ζαϊρ­ζί­νιο επί­σης δεν αγω­νί­στη­κε σε αυτό το παι­χνί­δι, ωστό­σο υπήρ­χαν τα υπό­λοι­πα τρία «δεκά­ρια» εκεί­νης της μαγι­κής «σελε­σάο», μαζί με τον Πελέ. Κλο­ντο­άλ­ντο, Ζέρ­σον και Ριβε­λί­νο έδω­σαν μία νότα μαγεί­ας σε εκεί­νη την ομά­δα, σε ένα άκρως απαι­τη­τι­κό φιλι­κό κατά τα άλλα.

Αυτό διό­τι για αντί­πα­λο ο Πελέ διά­λε­ξε μία εθνι­κή ομά­δα που είχε το προ­σω­νύ­μιο «Βρα­ζι­λία της Ευρώ­πης», τη Γιου­γκο­σλα­βία.  Η επι­λο­γή του είχε να κάνει και με κάποιες αγω­νι­στι­κές μονά­δες της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, όπως ο Ντρά­γκαν Τζάιτς, για τον οποίο ο Πελέ είχε δηλώ­σει πως «λυπά­μαι που δεν είναι Βρα­ζι­λιά­νος. Φυσι­κό ταλέ­ντο που δεν υπάρ­χει ισά­ξιό του»…

Για το ξεκί­νη­μα του Πελέ στην Εθνι­κή Βρα­ζι­λί­ας δες το κεί­με­νο που ακολουθεί:

pele

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο