Η εκδίκηση των PIGS

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Αν μη τι άλλο αυτό το EURO είχε αρκε­τές “βεντέ­τες” και ανοι­χτούς λογα­ρια­σμούς, που έκλεισαν.

Οι Ιτα­λοί πχ πήραν εκδί­κη­ση από τους (πρώ­ην πρω­τα­θλη­τές Ευρώ­πης) Ισπα­νούς για τον τελι­κό του 12′ και το βαρύ 4–0 του Κιέ­βου. Και τους άφη­σαν να ομφα­λο­σκο­πούν για την κρί­ση τους και τον θριαμ­βευ­τι­κό κύκλο που έκλεισε.

Οι Γερ­μα­νοί, που δεν είχαν νική­σει ποτέ τους Ιτα­λούς σε μεγά­λες διορ­γα­νώ­σεις (EURO και Μου­ντιάλ), ξόρ­κι­σαν τον κακό τους δαί­μο­να και απέ­κλει­σαν τους ατζού­ρι στα πέναλ­τι, στον πιο δρα­μα­τι­κό αγώ­να της διοργάνωσης.

Οι Γάλ­λοι έσπα­σαν την κατά­ρα με τους Γερ­μα­νούς στους ημι­τε­λι­κούς, που κρα­τού­σε από τη δεκα­ε­τία με τις βάτες (δηλ του 80′) και από τον αγώ­να με το τρο­μα­κτι­κό χτύ­πη­μα του Σου­μά­χερ στον Μπα­τι­στόν. Δεν ήταν απα­ραί­τη­τα καλύ­τε­ροι ή πιο επι­κίν­δυ­νοι, αλλά τους καθά­ρι­σαν με γερ­μα­νι­κό σχε­δόν κυνι­σμό και αποτελεσματικότητα.

Οι Πορ­το­γά­λοι πήραν εκδί­κη­ση από τους Γάλ­λους, για προη­γού­με­νους απο­κλει­σμούς τους, αλλά προ­πα­ντός από τον κακό τους εαυ­τό και τα φαντά­σμα­τα του παρελ­θό­ντος, από το χαμέ­νο τελι­κό του 04′, με την Ελλά­δα και άλλες φορές που έφτα­ναν στη βρύ­ση, χωρίς να πιουν νερό.

Την Πορ­το­γα­λία θα την εκδι­κη­θεί οσο­νού­πω η Κομι­σιόν, για­τί… αθέ­τη­σε τις οικο­νο­μι­κές της υπο­χρε­ώ­σεις. Τα PIGS όμως (το αρκτι­κό­λε­ξο που σχη­μα­τί­ζουν στα αγγλι­κά οι χώρες του φτω­χού ευρω­παϊ­κού νότου: Πορ­το­γα­λία, Ιτα­λία, Ελλά­δα και Ισπα­νία), που κυριαρ­χούν στα ευρω­παϊ­κά πρω­τα­θλή­μα­τα από το 2004, παίρ­νουν μια (κατά φαντα­σία) συμ­βο­λι­κή εκδί­κη­ση για την πραγ­μα­τι­κή ζωή, στο χορτάρι.

Οι παλιοί ομο­σπον­δια­κοί μας προ­πο­νη­τές εκδι­κού­νται την ΕΠΟ και θριαμ­βεύ­ουν, μόλις αφή­νουν την Ελλά­δα. Ο Ρανιέ­ρι πήρε την Premier League με τη Στα­χτο­πού­τα Λέστερ, ο Σάντος το EURO με την Πορ­το­γα­λία που ήταν το αου­τσάι­ντερ… Μένει να δού­με ποιος θα βγά­λει το Ρεχά­γκελ από τη σύντα­ξη, για να σηκώ­σει το Μουντιάλ.

Ο Ρονάλ­ντο σήκω­σε το Κύπελ­λο και πήρε εκδί­κη­ση από όσους λατρεύ­ουν να τον μισούν, τους λεγό­με­νους haters. Ή μήπως έγι­νε το αντί­θε­το, με την ομά­δα του να θριαμ­βεύ­ει, αφού τραυ­μα­τί­στη­κε στο ξεκί­νη­μα κι αποχώρησε;

Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα πήρε εκδί­κη­ση από το Ρονάλ­ντο και τις δηλώ­σεις του για την Ισλαν­δία, που τη χαρα­κτή­ρι­σε μικρή ομά­δα, για­τί πανη­γύ­ρι­ζαν για την ισο­πα­λία που απέ­σπα­σαν από τους Πορ­το­γά­λους. Οι οποί­οι έφτα­σαν τελι­κά στην κορυ­φή, με έξι ισο­πα­λί­ες στα επτά παι­χνί­δια που έδω­σαν: τρεις ισο­πα­λί­ες στον όμι­λο (όπως η Ιτα­λία του 82′), δύο νίκες στην παρά­τα­ση, μία επι­κρά­τη­ση στα πέναλ­τι και μόλις μία “καθα­ρή νίκη” στον ημι­τε­λι­κό με τους Ουαλούς.

Η σκο­πι­μό­τη­τα πήρε εκδί­κη­ση από το θέα­μα, σφρα­γί­ζο­ντας τις περισ­σό­τε­ρες ανα­με­τρή­σεις της διορ­γά­νω­σης. Και το κακό θέα­μα με τη σει­ρά του πήρε εκδί­κη­ση από όσους σπα­τά­λη­σαν εργα­το­ώ­ρες μπρο­στά στην τηλε­ό­ρα­ση, αντί να χαρούν το καλο­καί­ρι τους και τις εξό­δους με την παρέα τους.

Το ζήτη­μα βέβαια είναι πότε θα πάρου­με εμείς εκδί­κη­ση από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα για τα χαμέ­να μας όνει­ρα και τις χαμέ­νες ευκαι­ρί­ες. Ως πότε θα παί­ζου­με κατε­νά­τσιο, βλέ­πο­ντας τη ζωή να μας προ­σπερ­νά, σαν στα­μα­τη­μέ­να σέντερ μπακ; Και πότε θα βγού­με μπρο­στά να αντε­πι­τε­θού­με και να κατα­κτή­σου­με όσα μας ανήκουν;