Με 187 ψήφους Υπέρ, 3 Κατά και 2 αποχές, η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε την Πέμπτη μη δεσμευτική απόφαση με την οποία ζητεί από τις ΗΠΑ να άρουν το οικονομικό εμπάργκο που επιβάλλουν στην Κούβα. Είναι η 28η συνεχής χρονιά που υπερψηφίζεται από τη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ το αίτημα άρσης του οικονομικού αποκλεισμού της Κούβας. Με αυτήν την αφορμή, το «ΑΤΕΧΝΩΣ» δημοσιεύει – κατ’ αποκλειστικότητα – σχετικό άρθρο της Πρέσβη της Κούβας στην Ελλάδα, κα. Ζέλμις Μαρία Ντομίνγκες Κορτίνα για το ζήτημα του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού της χώρας που οι ΗΠΑ έχουν επιβάλλει εδώ και σχεδόν έξι δεκαετίες.
Της Ζέλμις Μαρία Ντομίνγκες Κορτίνα
Φέτος, το 2019, είναι η 60η επέτειος από τον θρίαμβο της Κουβανικής Επανάστασης. Εξήντα χρόνια γεμάτα αγώνες, νίκες, θυσίες και αντίσταση ενός ηρωϊκού λαού. Η Κουβανική Επανάσταση που θριάμβευσε την 1η Γενάρη 1959 αποτέλεσε την ιστορική συνέχεια των αγώνων του Κουβανικού λαού για ανεξαρτησία από το 19ο αιώνα.
Τον 19ο αιώνα η Κούβα πάλεψε για την ανεξαρτησία της από την Ισπανία, την οποία υφάρπαξε η αμερικανική επέμβαση στον πόλεμο το 1898 και ως εκ τούτου αναδείχθηκε μια νεοαποικιοκρατική δημοκρατία πλήρως εξαρτημένη, πολιτικά και οικονομικά, από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Παρά τις πολλαπλές προσπάθειες των κουβανών να επανακτήσουν τη χώρα τους στα χρόνια της υποταγής στον ιμπεριαλισμό αυτό δεν συνέβη μέχρι το 1959, όταν και επιτεύχθηκε η πραγματική ανεξαρτησία και ο λαός έγινε αφέντης του πεπρωμένου του, με την επανάσταση που ηγήθηκε ο Φιντέλ Κάστρο.
Από τον θρίαμβο της Κουβανικής Επανάστασης και έπειτα, διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ έβαλαν έναν στόχο: να ανατρέψουν την επαναστατική κυβέρνηση, να καταστρέψουν την Σοσιαλιστική Επανάσταση, να παλινορθώσουν τον καπιταλισμό και να επανακτήσουν την ηγεμονία και κυριαρχία στη χώρα. Ποικίλες μέθοδοι και πολιτικοί τρόποι έχουν χρησιμοποιηθεί για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Η πιο σταθερή μέθοδος όλων των (αμερικανικών) κυβερνήσεων είναι ο οικονομικός, εμπορικός και χρηματοπιστωτικός αποκλεισμός ενάντια στην Κούβα, ενα σύνθετο δίκτυο νόμων και διοικητικών μέτρων που είναι σε ισχύ μέχρι σήμερα και τα οποία ενισχύονται, κάθε φορά, με ευθεία επιθετικότητα, υπονόμευση και προπαγάνδα. Η προτεραιότητα στην εφαρμογή των μεθόδων αυτών ποικίλλει, ανάλογα με την ιστορική στιγμή και τα χαρακτηριστικά της εκάστοτε κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Στις 6 και 7 Νοέμβρη 2019, η κυβέρνηση της Κούβας θα παρουσιάσει, για άλλη μια φορά στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών την πρόταση ψηφίσματος με τίτλο «Η αναγκαιότητα να μπει τέλος στον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό που έχει επιβληθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στην Κούβα».
Ο οικονομικός, εμπορικός και χρηματοπιστωτικός αποκλεισμός που έχει επιβληθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα για σχεδόν έξι δεκαετίες είναι το πιο άδικο και μακροχρόνιο μέτρο μονομερών κυρώσεων που έχει επιβληθεί ποτέ σε χώρα. Τον τελευταίο χρόνο η αυστηροποίηση του αποκλεισμού συνέχισε να αποτελεί κεντρικό άξονα της κυβέρνησης των ΗΠΑ απέναντι στην Κούβα, με ακόμη πιο σημαντικές επιπτώσεις στην εξωεδαφική της εφαρμογή.
Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ επέκτεινε τρεις φορές την λεγόμενη «Λίστα περιορισμού οντοτήτων και υποκειμένων» (σ.σ: αναφέρεται σε φυσικά πρόσωπα και εταιρείες), που περιλαμβάνει πρόσθετες κυρώσεις σε φόρους εξαιτίας των κανονισμών του αποκλεισμού. Αυτό το μέτρο έχει προκαλέσει σημαντική ζημιά στην οικονομία της χώρας, καθώς λειτουργεί εκφοβιστικά απέναντι στη διεθνή επιχειρηματική κοινότητα.
Στις 17 Απρίλη 2019, το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ ανακοίνωσε την απόφαση του να επιτρέψει τη δυνατότητα, δυνάμει του Τίτλου ΙΙΙ του Νόμου Helms-Burton, να προχωρήσει σε νομικές ενέργειες σε δικαστήρια των ΗΠΑ ενάντια σε κουβανικές επιχειρήσεις, εταιρείες, φυσικά πρόσωπα ή και τρίτες χώρες που σχετίζονται επιχειρηματικά με εταιρείες που εθνικοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1960.
Από την εφαρμογή αυτής της απόφασης και έκτοτε, οι οικονομικές δραστηριότητες στην Κούβα έχουν επηρεαστεί σε σημαντικό βαθμό, ιδιαίτερα σε ότι αφορά το εξωτερικό εμπόριο και τις ξένες επενδύσεις. Κανένας πολίτης, κανένας τομέας της οικονομίας δεν μένει άθικτος από τα αρνητικά αποτελέσματα αυτής της μονομερούς πολιτικής η οποία παρακωλύει την ανάπτυξη, την οποία κάθε χώρα έχει το κυριαρχικό δικαίωμα να οικοδομεί.
Στα παραπάνω προστίθενται οι διατάξεις του Γραφείου Ελέγχου Ξένων Περιουσιακών Στοιχείων (OFAC) του Υπουργείου Οικονομικών και του Γραφείου Βιομηχανίας και Ασφάλειας (BIS) του Υπουργείου Εμπορίου των ΗΠΑ, οι οποίες καταργούν τις γενικές άδειες για εκπαιδευτικά ταξίδια και απαγορεύουν τις άδειες προσωρινής παραμονής σε μη-εμπορικά αεροσκάφη, επιβάτες και πλοία αναψυχής, συμπεριλαμβανομένων των κρουαζερόπλοιων. Το μέτρο αυτό, πέραν του ότι περιορίζει δραματικά τα ταξίδια αμερικανών πολιτών στην Κούβα, αποτελεί ευθεία επίθεση στον αναδυόμενο ιδιωτικό τομέα της χώρας.
Πινακίδα στην Αβάνα: “ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ. Η πιο μακροχρόνια γενοκτονία στην Ιστορία”
Όλες αυτές οι ενέργειες γίνονται έχουν γίνει εσκεμμένα, με στόχο να προκαλέσουν οικονομική ζημιά και να στερήσουν από την Κούβα οικονομικούς πόρους.
Η συμπεριφορά της τωρινής κυβέρνησης των ΗΠΑ αποτελεί ύβρη απέναντι στη διεθνή κοινότητα, η οποία επί 27 συναπτά έτη έχει, στο πλαίσιο του ΟΗΕ, καταδικάσει τον αποκλεισμό της Κούβας. Η στάση αυτή παραγνωρίζει διαδοχικά ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και τις δηλώσεις των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων του Ιδρύματος Ευρωπαϊκής Ένωσης-Λατινικής Αμερικής-Καραϊβικής (EULAC), της Αφρικανικής Ένωσης, της Κοινότητας Κρατών της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (CELAC), της Ομάδας των 77, της Κίνας και του Κινήματος των Αδέσμευτων, που μεταξύ άλλων, έχουν απαιτήσει τον τερματισμό του αποκλεισμού της Κούβας.
Η πολιτική αποκλεισμού της Κούβας εξακολουθεί να αποτελεί εμπόδιο για την ανάπτυξη του συνόλου των δυνατοτήτων της κουβανικής οικονομίας για την εφαρμογή του Εθνικού Σχεδίου Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάπτυξης και την επίτευξη των στόχων της Ατζέντας 2030 για την αειφόρο ανάπτυξη.
Ο αποκλεισμός αποτελεί μια κολοσσιαία, καταφανή και συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ολόκληρου του κουβανικού λαού, αντρών και γυναικών. Εξαιτίας του δηλωμένου στόχου του και του πολιτικού, νομικού και διοικητικού πλαισίου εντός του οποίου διατηρείται, οι κυρώσεις αυτές αποτελούν, σύμφωνα με την Σύμβαση για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας του 1948, πράξη γενοκτονίας αλλά και πράξη οικονομικού πολέμου σύμφωνα με τη Ναυτική Διάσκεψη του Λονδίνου του 1909. Επιπλέον, συνιστά παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαίου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει, χωρίς καμία απολύτως προϋπόθεση, να τερματίσουν τον άδικο αποκλεισμό ο οποίος εδώ και 60 χρόνια έχει προκαλέσει δεινά στον κουβανικό λαό. Η Κούβα δεν πρόκειται να αποκηρύξει τις αρχές της ούτε να παύσει την απαίτηση της για την πλήρη κατάργηση του αποκλεισμού.
Η Κούβα επαναλαμβάνει τις ευχαριστίες της προς τη διεθνή κοινότητα για την απαίτηση να τερματιστεί αυτή η παράνομη και γενοκτονική πολιτική. Στο πλαίσιο αυτό, η Κούβα και ο λαός της ελπίζει πως, για άλλη μια φορά, μπορεί να βασίζεται στην πολύτιμη συμβολή όλων των χωρών του κόσμου, για την άρση του αποκλεισμού των ΗΠΑ ενάντια στον κουβανικό λαό.
