Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Με την πρόσφατη και άκρως κυνική και χυδαία δήλωση του σχετικά με την πώληση οπλισμού στην Σαουδική Αραβία, ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Ζαχαριάδης απέδειξε πως η ιδεολογική και πολιτική σήψη του πολιτικού χώρου που εκπροσωπεί δεν έχει πάτο. Απέδειξε περίτρανα πως η πολιτική ξετσιπωσιά και αθλιότητα – βασικά χαρακτηριστικά των πάσης φύσης τσαρλατάνων της σοσιαλδημοκρατίας- έχουν πλέον ριζώσει για τα καλά στο κόμμα της «πρώτης φοράς αριστερά».
«Αναφορικά με τη διένεξη της Σαουδικής Αραβίας με την Υεμένη δεν πιστεύω ότι το ζήτημα αυτό λύνεται με το αν θα πουλήσουμε εμείς όπλα στη Σαουδική Αραβία». «Έτσι κι αλλιώς η κατάσταση αυτή υπάρχει πολύ πριν εμείς υπογράψουμε. Αν λοιπόν κάποιος μου έλεγε ότι αν δεν πουλήσουμε αυτές τις οβίδες και αυτά τα βλήματα θα υπάρξει ειρήνη στην περιοχή, θα το σκεφτόμουν κι εγώ διαφορετικά» - Κώστας Ζαχαριάδης, διευθ/ντής κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τη δήλωση του Ζαχαριάδη, για τα όπλα στην Σαουδική Αραβία και την ειρήνη στην Υεμένη, θα την ζήλευαν ακόμη και τα «γεράκια» του ΝΑΤΟ που, κατά το παρελθόν, έχουν επιδείξει αντίστοιχο κυνισμό. Όπως ο αλήστου μνήμης εκπρόσωπος της ευρωατλαντικής συμμαχίας Μαρκ Λέιτι που το 2001 δήλωνε για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία: «Tα όπλα είναι φτιαγμένα για να σκοτώνουν ανθρώπους. Αυτός είναι ο σκοπός τους. Το απεμπλουτισμένο ουράνιο είναι αποτελεσματικό όπλο και χρησιμοποιήθηκε από το ΝΑΤΟ για να διορθώσουν ένα μεγάλο κακό στο Κόσσοβο. Ναι, ασφαλώς, είναι επικίνδυνα. Αλλά το όλο θέμα είναι τα όπλα να είναι αποτελεσματικά… Ετσι, δεν ντρεπόμαστε που το απεμπλουτισμένο ουράνιο είναι επικίνδυνο».
Όπως ο νατοϊκός εκπρόσωπος δεν έδινε μία για τις θανατηφόρες επιπτώσεις του απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία, έτσι και του Ζαχαριάδη δεν του καίγεται καρφί για το τι συμβαίνει στην Υεμένη. Πως να νοιαστούν, άλλωστε, για τα δολοφονημένα παιδιά της Υεμένης οι καλύτεροι μαθητές του ΝΑΤΟ, οι σύμμαχοι του «διαβολικά καλού» Τραμπ, αυτοί που έχουν αναλάβει να μετατρέψουν τη χώρα, από την Κρήτη μέχρι την Αλεξανδρούπολη, σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο των ευρωατλαντικών φονιάδων;
Την στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση κάνει μπίζνες με τους σαουδάραβες δικτάτορες πουλώντας τους οπλισμό, στην Υεμένη περισσότερα από 11 εκατομμύρια παιδιά έχουν άμεση ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας. Σύμφωνα με τον περιφερειακό διευθυντή της UNICEF στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, 2 εκατομμύρια παιδιά στην Υεμένη υποφέρουν από οξύ υποσιτισμό. «Υπολογίζουμε ότι κάθε 10 λεπτά ένα παιδί πεθαίνει στην Υεμένη από ασθένειες που μπορούν να αποφευχθούν» πρόσθεσε ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ.
Σύμφωνα με το Legal Center for Rights and Development, από το Μάρτη του 2015, όταν η Σαουδική Αραβία και οι σύμμαχοι της ξεκίνησαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ενάντια στην Υεμένη, οι απώλειες σε άμαχο πληθυσμό υπολογίζονται σε τουλάχιστον 34.000 νεκρούς. Την ίδια περίοδο, οι τραυματίες ανέρχονται σε 21.165 αμάχους συμπεριλαμβανομένων 2.598 παιδιών.
Ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τη δήλωση αυτή ούτε από άγνοια, ούτε από ανοησία. Με τον θρασύτατο κυνισμό του εξέφρασε- άθελα του ενδεχομένως- την πεμπτουσία της πολιτικής τους αντίληψης. Μιας αντίληψης που θέτει ως ακλόνητη προτεραιότητα την ‑με κάθε κόστος- ικανοποίηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών. Ακόμη κι’ αν το κόστος μετριέται σε εκατόμβες νεκρών αμάχων! Αυτό το κράμα πολιτικού αμοραλισμού, χυδαιότητας και υποκρισίας το ονομάζουν realpolitik.
Θα ήταν επομένως ανώφελο να περιμένει κάποιος από τους «Ζαχαριάδηδες» της «πρώτης φοράς αριστερά», από τα ρετάλια της σοσιαλδημοκρατίας, να ντραπούν, έστω και στο ελάχιστο. Διότι για να ντραπείς πρέπει να έχεις τσίπα. Μια έννοια που στον κόσμο των «Ζαχαριάδηδων» ήταν, είναι και θα παραμείνει άγνωστη.
Για τη γενοκτονία στην Υεμένη ακούσατε τίποτα, κ.Τσίπρα;
________________________________________________________________________________________________________
Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.