Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η σφαγή στην Υεμένη και τα ρετάλια της σοσιαλδημοκρατίας

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Με την πρό­σφα­τη και άκρως κυνι­κή και χυδαία δήλω­ση του σχε­τι­κά με την πώλη­ση οπλι­σμού στην Σαου­δι­κή Αρα­βία, ο διευ­θυ­ντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Ζαχα­ριά­δης απέ­δει­ξε πως η ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή σήψη του πολι­τι­κού χώρου που εκπρο­σω­πεί δεν έχει πάτο. Απέ­δει­ξε περί­τρα­να πως η πολι­τι­κή ξετσι­πω­σιά και αθλιό­τη­τα – βασι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά των πάσης φύσης τσαρ­λα­τά­νων της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας- έχουν πλέ­ον ριζώ­σει για τα καλά στο κόμ­μα της «πρώ­της φοράς αρι­στε­ρά».

«Ανα­φο­ρι­κά με τη διέ­νε­ξη της Σαου­δι­κής Αρα­βί­ας με την Υεμέ­νη δεν πιστεύω ότι το ζήτη­μα αυτό λύνε­ται με το αν θα που­λή­σου­με εμείς όπλα στη Σαου­δι­κή Αρα­βία». «Έτσι κι αλλιώς η κατά­στα­ση αυτή υπάρ­χει πολύ πριν εμείς υπο­γρά­ψου­με. Αν λοι­πόν κάποιος μου έλε­γε ότι αν δεν που­λή­σου­με αυτές τις οβί­δες και αυτά τα βλή­μα­τα θα υπάρ­ξει ειρή­νη στην περιο­χή, θα το σκε­φτό­μουν κι εγώ δια­φο­ρε­τι­κά» - Κώστας Ζαχα­ριά­δης, διευθ/ντής κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας του ΣΥΡΙΖΑ. 

Τη δήλω­ση του Ζαχα­ριά­δη, για τα όπλα στην Σαου­δι­κή Αρα­βία και την ειρή­νη στην Υεμέ­νη, θα την ζήλευαν ακό­μη και τα «γερά­κια» του ΝΑΤΟ που, κατά το παρελ­θόν, έχουν επι­δεί­ξει αντί­στοι­χο κυνι­σμό. Όπως ο αλή­στου μνή­μης εκπρό­σω­πος της ευρω­α­τλα­ντι­κής συμ­μα­χί­ας Μαρκ Λέι­τι που το 2001 δήλω­νε για τον πόλε­μο στη Γιου­γκο­σλα­βία: «Tα όπλα είναι φτιαγ­μέ­να για να σκο­τώ­νουν ανθρώ­πους. Αυτός είναι ο σκο­πός τους. Το απε­μπλου­τι­σμέ­νο ουρά­νιο είναι απο­τε­λε­σμα­τι­κό όπλο και χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε από το ΝΑΤΟ για να διορ­θώ­σουν ένα μεγά­λο κακό στο Κόσ­σο­βο. Ναι, ασφα­λώς, είναι επι­κίν­δυ­να. Αλλά το όλο θέμα είναι τα όπλα να είναι απο­τε­λε­σμα­τι­κά… Ετσι, δεν ντρε­πό­μα­στε που το απε­μπλου­τι­σμέ­νο ουρά­νιο είναι επικίνδυνο».

Όπως ο νατοϊ­κός εκπρό­σω­πος δεν έδι­νε μία για τις θανα­τη­φό­ρες επι­πτώ­σεις του απε­μπλου­τι­σμέ­νου ουρα­νί­ου στη Γιου­γκο­σλα­βία, έτσι και του Ζαχα­ριά­δη δεν του καί­γε­ται καρ­φί για το τι συμ­βαί­νει στην Υεμέ­νη. Πως να νοια­στούν, άλλω­στε, για τα δολο­φο­νη­μέ­να παι­διά της Υεμέ­νης οι καλύ­τε­ροι μαθη­τές του ΝΑΤΟ, οι σύμ­μα­χοι του «δια­βο­λι­κά καλού» Τραμπ, αυτοί που έχουν ανα­λά­βει να μετα­τρέ­ψουν τη χώρα, από την Κρή­τη μέχρι την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, σε αβύ­θι­στο αερο­πλα­νο­φό­ρο των ευρω­α­τλα­ντι­κών φονιάδων;

starving-baby-yemen (1)Την στιγ­μή που η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση κάνει μπίζ­νες με τους σαου­δά­ρα­βες δικτά­το­ρες που­λώ­ντας τους οπλι­σμό, στην Υεμέ­νη περισ­σό­τε­ρα από 11 εκα­τομ­μύ­ρια παι­διά έχουν άμε­ση ανά­γκη ανθρω­πι­στι­κής βοή­θειας. Σύμ­φω­να με τον περι­φε­ρεια­κό διευ­θυ­ντή της UNICEF στη Μέση Ανα­το­λή και τη Βόρεια Αφρι­κή, 2 εκα­τομ­μύ­ρια παι­διά στην Υεμέ­νη υπο­φέ­ρουν από οξύ υπο­σι­τι­σμό. «Υπο­λο­γί­ζου­με ότι κάθε 10 λεπτά ένα παι­δί πεθαί­νει στην Υεμέ­νη από ασθέ­νειες που μπο­ρούν να απο­φευ­χθούν» πρό­σθε­σε ο εκπρό­σω­πος του ΟΗΕ.

Σύμ­φω­να με το Legal Center for Rights and Development, από το Μάρ­τη του 2015, όταν η Σαου­δι­κή Αρα­βία και οι σύμ­μα­χοι της ξεκί­νη­σαν τις στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις ενά­ντια στην Υεμέ­νη, οι απώ­λειες σε άμα­χο πλη­θυ­σμό υπο­λο­γί­ζο­νται σε του­λά­χι­στον 34.000 νεκρούς. Την ίδια περί­ο­δο, οι τραυ­μα­τί­ες ανέρ­χο­νται σε 21.165 αμά­χους συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων 2.598 παι­διών.

Ο διευ­θυ­ντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ δεν έκα­νε τη δήλω­ση αυτή ούτε από άγνοια, ούτε από ανοη­σία. Με τον θρα­σύ­τα­το κυνι­σμό του εξέ­φρα­σε- άθε­λα του ενδε­χο­μέ­νως- την πεμ­πτου­σία της πολι­τι­κής τους αντί­λη­ψης. Μιας αντί­λη­ψης που θέτει ως ακλό­νη­τη προ­τε­ραιό­τη­τα την ‑με κάθε κόστος- ικα­νο­ποί­η­ση των συμ­φε­ρό­ντων του κεφα­λαί­ου και των ιμπε­ρια­λι­στών. Ακό­μη κι’ αν το κόστος μετριέ­ται σε εκα­τόμ­βες νεκρών αμά­χων! Αυτό το κρά­μα πολι­τι­κού αμο­ρα­λι­σμού, χυδαιό­τη­τας και υπο­κρι­σί­ας το ονο­μά­ζουν realpolitik.

Θα ήταν επο­μέ­νως ανώ­φε­λο να περι­μέ­νει κάποιος από τους «Ζαχα­ριά­δη­δες» της «πρώ­της φοράς αρι­στε­ρά», από τα ρετά­λια της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, να ντρα­πούν, έστω και στο ελά­χι­στο. Διό­τι για να ντρα­πείς πρέ­πει να έχεις τσί­πα. Μια έννοια που στον κόσμο των «Ζαχα­ριά­δη­δων» ήταν, είναι και θα παρα­μεί­νει άγνωστη.

Για τη γενο­κτο­νία στην Υεμέ­νη ακού­σα­τε τίπο­τα, κ.Τσίπρα;

________________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο