“¡Hasta pronto hermanos!”. Στο επανιδείν αδέρφια! της Dolores Ibárruri, 80 χρόνια…

  Επι­μέ­λεια: Ομά­δα ¡H.lV.S! //

Η ιστορική ομιλία της Dolores Ibárruri “La Pasionaria” αποχαιρετώντας τους εθελοντές των Διεθνών Ταξιαρχιών, (1η Νοεμβρίου 1938).

Es muy difícil pronunciar unas palabras de despedida dirigidas a los héroes de las Brigadas Internacionales, por lo que son y por lo que representan.

Un sentimiento de angustia, de dolor infinito, sube a nuestras gargantas atenazándolas. Angustia por los que se van, soldados del más alto ideal de redención humana, desterrados de su patria, perseguidos por la tiranía de todos los pueblos…

 Célebre discurso de Dolores Ibárruri “La Pasionaria” de despedida a los voluntarios de las Brigadas Internacionales, pronunciado el 1 de noviembre de 1938.

 Είναι πολύ δύσκο­λο να προ­φέ­ρω λόγια απο­χαι­ρε­τι­σμού προς τους ήρω­ες των Διε­θνών Ταξιαρ­χιών, εξαι­τί­ας αυτού που είναι και για αυτό που αντιπροσωπεύουν.

Ένα συναί­σθη­μα αγω­νί­ας, ατε­λεί­ω­του πόνου, ανε­βαί­νει στους λαι­μούς μας και τους πνί­γει. Αγω­νία για αυτούς που φεύ­γουν, τους στρα­τιώ­τες του υψη­λό­τε­ρου ιδα­νι­κού της ανθρώ­πι­νης λύτρω­σης, διωγ­μέ­νους από την πατρί­δα τους, κατα­διω­κό­με­νους από τους τυράν­νους όλων των λαών.

Πόνος για αυτούς που μένουν εδώ για πάντα, θαμ­μέ­νοι στη γη μας και ζώντας στα βάθη της καρ­διάς μας, στε­φα­νω­μέ­νοι με το αίσθη­μα της αιώ­νιας ευγνω­μο­σύ­νης μας.

Από όλους τους λαούς κι όλες τις φυλές, ήρθα­τε σε εμάς σαν αδέλ­φια μας, σα γιοι της αθά­να­της Ισπα­νί­ας, και στις πιο σκλη­ρές ημέ­ρες του πολέ­μου μας, όταν η πρω­τεύ­ου­σα της Ισπα­νι­κής Δημο­κρα­τί­ας απει­λού­νταν, ήσα­σταν εσείς, γεν­ναί­οι σύντρο­φοι των Διε­θνών Ταξιαρ­χιών, αυτοί που συνει­σφέ­ρα­τε στη σωτη­ρία της με το μαχη­τι­κό ενθου­σια­σμό σας και τον ηρω­ι­σμό σας και το πνεύ­μα αυτοθυσίας.

Κι η Jarama κι η Guadalajara, κι η Brunete η Belchite, η  Levante κι ο Έβρος [Ebro] τρα­γου­δούν με αθά­να­τους στί­χους το θάρ­ρος, την αυτα­πάρ­νη­ση, τη γεν­ναιό­τη­τα, την πει­θαρ­χία των ανδρών των Διε­θνών Ταξιαρχιών.

Για πρώ­τη φορά στην ιστο­ρία των λαϊ­κών αγώ­νων είδα­με αυτό το θέα­μα, εκπλη­κτι­κό μες στο μεγα­λείο του, της συγκρό­τη­σης των Διε­θνών Ταξιαρ­χιών, για να βοη­θή­σουν να σωθεί η ελευ­θε­ρία κι η ανε­ξαρ­τη­σία μιας χώρας που απει­λού­νταν, της δικής μας Ισπανίας.

Κομ­μου­νι­στές, σοσια­λι­στές, αναρ­χι­κοί, δημο­κρά­τες, άνδρες δια­φο­ρε­τι­κών χρω­μά­των, ιδε­ο­λο­γιών, αντα­γω­νι­στι­κών θρη­σκειών, όλοι όμως οπλι­σμέ­νοι με τη βαθιά αγά­πη για την ελευ­θε­ρία και τη δικαιο­σύ­νη, ήρθαν και μας προ­σφέρ­θη­καν, χωρίς όρους.

Μας τα έδω­σαν όλα, τα νιά­τα τους …την ωρι­μό­τη­τά τους …την εμπει­ρία τους. Το αίμα και τη ζωή τους, τις ελπί­δες και τις λαχτά­ρες τους. Και δε μας ζήτη­σαν τίπο­τα. Δηλα­δή ναι (μας ζήτη­σαν): ήθε­λαν μια θέση στον αγώ­να, λαχτα­ρού­σαν την τιμή να πεθά­νουν για εμάς.

Σημαί­ες της Ισπανίας!

 Χαι­ρε­τί­στε τόσους ήρω­ες, υπο­κλι­θεί­τε μπρο­στά σε τόσους μάρτυρες!

Μητέ­ρες! Γυναί­κες! Όταν περά­σουν τα χρό­νια και οι πλη­γές του πολέ­μου θα επου­λώ­νο­νται, όταν η ανά­μνη­ση των δύσκο­λων και αιμα­τη­ρών ημε­ρών θα δια­λυ­θεί σε ένα παρόν ελευ­θε­ρί­ας, ειρή­νης κι ευη­με­ρί­ας, όταν οι μνη­σι­κα­κί­ες θα εξα­λεί­φο­νται και η περη­φά­νια για μια ελεύ­θε­ρη πατρί­δα θα είναι κοι­νή αίσθη­ση για όλους τους Ισπα­νούς, μιλή­στε στα παι­διά σας. Μιλή­στε τους για αυτούς τους άνδρες των Διε­θνών Ταξιαρ­χιών…

Διη­γη­θεί­τε τους πώς, δια­σχί­ζο­ντας θάλασ­σες και βου­νά, σύνο­ρα που έμοια­ζαν με ξιφο­λόγ­χες που τα φυλού­σαν εξα­γριω­μέ­να σκυ­λιά πρό­θυ­μα να καρ­φώ­σουν τα δόντια πάνω τους, έφτα­σαν στην πατρί­δα μας σαν σταυ­ρο­φό­ροι της ελευ­θε­ρί­ας, να αγω­νι­στούν και να πεθά­νουν για την ελευ­θε­ρία και την ανε­ξαρ­τη­σία της Ισπα­νί­ας, που τις απει­λεί ο γερ­μα­νι­κός κι ιτα­λι­κός φασισμός.

Τα παρά­τη­σαν όλα: τους δικούς τους, την πατρί­δα, το σπί­τι, την περιου­σία, μητέ­ρα, γυναί­κα, αδέρ­φια, παι­διά κι ήρθαν σε εμάς να μας πουν “εδώ είμα­στε!”, η υπό­θε­ση της Ισπα­νί­ας είναι και δική μας υπό­θε­ση, είναι υπό­θε­ση όλης της πρω­το­πό­ρας και προ­ο­δευ­τι­κής ανθρωπότητας.

Σήμε­ρα φεύ­γουν. Πολ­λοί, χιλιά­δες έχουν ως σάβα­νο την ισπα­νι­κή γη, τη γεμά­τη ανά­μνη­ση των βαθιών αισθη­μά­των όλων των Ισπα­νών.

Σύντρο­φοι των Διε­θνών Ταξιαρ­χιών! Πολι­τι­κοί λόγοι, κρα­τι­κοί λόγοι, το συμ­φέ­ρον της υπό­θε­σης για την οποία προ­σφέ­ρα­τε το αίμα σας με απε­ριό­ρι­στη γεν­ναιο­δω­ρία, σας στέλ­νουν πίσω, κάποιους στις χώρες σας και άλλους σε ανα­γκα­στι­κή εξορία.

Μπο­ρεί­τε να φύγε­τε περή­φα­νοι. Είστε η ιστο­ρία, ο θρύ­λος, το ηρω­ι­κό παρά­δειγ­μα της αλλη­λεγ­γύ­ης και της οικου­με­νι­κό­τη­τας της δημο­κρα­τί­ας, απέ­να­ντι στο χυδαίο πνεύ­μα και την υπο­χω­ρη­τι­κό­τη­τα εκεί­νων που ερμη­νεύ­ουν τις δημο­κρα­τι­κές αρχές, με το βλέμ­μα στα χρη­μα­το­κι­βώ­τια και τις βιο­μη­χα­νι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες που θέλουν να προ­στα­τέ­ψουν, πάση θυσία.

Δε θα σας ξεχά­σου­με. Και όταν η ελιά της ειρή­νης ανθί­σει, στε­φα­νω­μέ­νη με τις δάφ­νες της νίκης της Ισπα­νι­κής Δημο­κρα­τί­ας, γυρί­στε πίσω.

Γυρί­στε δίπλα μας, για­τί εδώ θα βρεί­τε μια πατρί­δα εσείς που δεν έχε­τε πατρίδα,
θα βρεί­τε φίλους, εσείς που είστε υπο­χρε­ω­μέ­νοι να στε­ρεί­στε τη φιλία,
και όλοι, όλοι θα βρουν εδώ την αγά­πη και την ευγνω­μο­σύ­νη του ισπα­νι­κού λαού,
που σήμε­ρα κι αύριο θα φωνά­ζει με ενθουσιασμό:

Ζήτω οι ήρω­ες των Διε­θνών Ταξιαρχιών!

Πηγή / πρω­τό­τυ­πο κεί­με­νο: εδώ

¡Ay Carmela!