Φωτογραφία: Ελπίδα Πουρναρά
Επιμέλεια: Ελπίδα Πουρναρά //
Τον Huge Dwarf τον γνώρισα σε μία παρουσίαση δίσκου τον περασμένο μήνα. Αν χαίρομαι για κάτι όσον αφορά τη μουσική και τις συναυλίες, αυτό είναι ότι σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίζεις ανθρώπους μέσα από τις μελωδίες τους που υπό άλλες συνθήκες ίσως περνούσαν κάτω από τα ραντάρ σου.
Με κάποια demo του ’15 και την παρθενική του κυκλοφορία στις βαλίτσες του, ο Huge Dwarf, μας συστήθηκε στη σκηνή του six d.o.g.s σε ένα one man show και κατάφερε να μας ταξιδέψει με τις ιστορίες του γεμίζοντας τον χώρο με αγάπη και νότες. Ο ρομαντισμός μα κι η ταυτόχρονη ένταση στη μουσική του συνθέτουν το σκηνικό όπου κι αν τον ακούσεις. Το “Bridge” που αποτελεί την πρώτη επίσημη κυκλοφορία του, μπορεί να σου θυμίσει κάτι από Mono, κάτι από Explosions in the Sky, αλλά το αποτέλεσμα είναι εξίσου όμορφο και γλυκό, μελαγχολικό και ταξιδιάρικο. Σου αφήνει αυτή την αίσθηση της νοσταλγίας για όσα έχεις ζήσει, για όσα δεν έζησες μα κάπου άκουσες να γίνεται λόγος γι’ αυτά, κάπου τα είδες κλεφτά σε μια γωνιά του δρόμου, κάπου τα κρυφάκουσες και κάπου, κάπως, κάποτε ελπίζεις να τα ζήσεις.
Κι ακούγοντας το εν λόγω ΕΡ έρχεται στο νου το παρακάτω απόσπασμα από το ποίημα “Faith”:
“[…]
I believe in a fear like that.
I believe in the kindness of strangers
and I believe that turning a blind eye
isn’t what makes you bad.
It only makes you scared like the rest of us.
I believe people learn to be brave.
I believe in the hands picking flowers as much
as I believe in the hands that plant them.
Because sometimes our hearts are too big for our bodies
and they like to go bumping against each other–
sometimes,
love doesn’t mean what you think it does.
You and I don’t love the same, but we are,
all of us, out here loving.
I believe in the collection of fingerprints you pick up
from everything in the world you have ever touched.
If I believe in anything,
I believe that that
is enough.”
- Faith, by Ashe Vernon.
