Η “ανεξάρτητη“δικαιοσύνη καταργεί και διορίζει συνδικαλιστικές ηγεσίες

Μια πολύ περί­ερ­γη κι ύπο­πτη από­φα­ση της “ανε­ξάρ­τη­της δικαιο­σύ­νης”, για λογα­ρια­σμό των τρα­πε­ζι­τών και της κυβέρ­νη­σης, καταγ­γέλ­λει με ανα­κοί­νω­σή της η Δημο­κρα­τι­κή Αγω­νι­στι­κή Συνερ­γα­σία στο Εργα­τι­κό Κέντρο Αθή­νας. Η από­φα­ση αυτή που καταρ­γεί την εκλεγ­μέ­νη διοί­κη­ση του ΕΚΑ, για να διο­ρί­σει άλλη δική της εκλο­γής, ανοί­γει ένα πολύ επι­κίν­δυ­νο προη­γού­με­νο, δεί­χνο­ντας παράλ­λη­λα το ρόλο του δικα­στι­κού σώμα­τος ως ένας ακό­μα πυλώ­νας της αστι­κής εξου­σί­ας και της απο­τε­λε­σμα­τι­κής της θωρά­κι­σης από το εργα­τι­κό κίνη­μα. Ακο­λου­θεί ανα­λυ­τι­κά η ανα­κοί­νω­ση της ΔΑΣ.

«Με μια ωμή και απρο­κά­λυ­πτη παρέμ­βα­ση για λογα­ρια­σμό της κυβέρ­νη­σης και της εργο­δο­σί­ας, η αστι­κή δικαιο­σύ­νη απο­φα­σί­ζει την ακύ­ρω­ση του 29ου Συνέ­δριου του ΕΚΑ (Μάιος 2016), των απο­φά­σε­ων και των αρχαι­ρε­σιών του.

Με ένα απα­ρά­δε­κτο σκε­πτι­κό υπέρ των ασφα­λι­στι­κών μέτρων του σωμα­τεί­ου της ΑΛΦΑ Τρά­πε­ζας, η δικα­στής Στα­μα­τία Μητσο­πού­λου, δια­τυ­πώ­νει τον ανυ­πό­στα­το ισχυ­ρι­σμό ότι δεν προ­βλέ­πε­ται στο κατα­στα­τι­κό του ΕΚΑ απο­κλει­σμός αντι­προ­σώ­πων λόγω παρα­τυ­πιών στις αρχαι­ρε­σί­ες που τους ανέ­δει­ξαν και στη συνέ­χεια ανα­φέ­ρει: “Ο έλεγ­χος του κύρους των κάθε φύσε­ως εκλο­γών των οργά­νων σωμα­τεί­ων από­κει­ται στη δικαιο­δο­τι­κή κρί­ση των δικα­στη­ρί­ων και όχι των διοι­κη­τι­κών συμ­βου­λί­ων ή Γενι­κών Συνε­λεύ­σε­ων (σ.σ. στη συγκε­κρι­μέ­νη περί­πτω­ση ως Γενι­κή Συνέ­λευ­ση θεω­ρεί­ται το Συνέ­δριο του ΕΚΑ) των υπερ­κεί­με­νων οργα­νώ­σε­ων, τα οποία δεσμεύ­ο­νται από το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα των αρχαι­ρε­σιών της πρω­το­βάθ­μιας οργά­νω­σης — μέλους της, που αφο­ρά την εκλο­γή των αντι­προ­σώ­πων τους για τα συνέ­δρια των τελευ­ταί­ων”. Να θυμί­σου­με ότι τι συγκε­κρι­μέ­νο σωμα­τείο εμφά­νι­ζε ψηφί­σα­ντες για την Αθή­να από όλη την Ελλά­δα και μάλι­στα χωρίς τα απα­ραί­τη­τα νομι­μο­ποι­η­τι­κά έγγρα­φα. Μάλι­στα έχο­ντας τις πλά­τες των τρα­πε­ζι­τών και του κρά­τους αρνού­νταν να προ­σκο­μί­σει και οποιο­δή­πο­τε στοι­χείο για τους ψηφί­σα­ντες που παρουσίαζε.

Η από­φα­ση του δικα­στή ακυ­ρώ­νει στην πρά­ξη τη δυνα­τό­τη­τα των συν­δι­κα­λι­στι­κών οργά­νων, ιδιαί­τε­ρα των δευ­τε­ρο­βάθ­μιων, να ελέγ­χουν και να νομι­μο­ποιούν τους αντι­προ­σώ­πους των συν­δι­κα­λι­στι­κών τους αρχαι­ρε­σιών όπως προ­βλέ­πουν ρητά τα κατα­στα­τι­κά των συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, που άλλω­στε γίνο­νται υπο­χρε­ω­τι­κά απο­δε­κτά από ένα πρω­το­βάθ­μιο σωμα­τείο για να γίνει μέλος σε δευ­τε­ρο­βάθ­μιο. Ανοί­γει το δρό­μο του ολο­κλη­ρω­τι­κού άμε­σου ελέγ­χου των συν­δι­κά­των από το κρά­τος και την εργοδοσία.

Και δε στα­μα­τά­ει εκεί η από­φα­ση, πάει ένα ακό­μα βήμα παρα­πέ­ρα, ισχυ­ρι­ζό­με­νη πως μονα­δι­κός κρι­τής ελέγ­χου και νομι­μο­ποί­η­σης των δια­δι­κα­σιών των σωμα­τεί­ων, δεν είναι τα ίδια τα συν­δι­κα­λι­στι­κά όργα­να και τα κατα­στα­τι­κά τους αλλά τα δικα­στή­ρια, τα οποία απο­φα­σί­ζουν με κρι­τή­ριο, “η δικα­στι­κή επέμ­βα­ση στη σωμα­τεια­κή αυτο­νο­μία να καθί­στα­ται όσο το δυνα­τόν ανώ­δυ­νη”. Οδη­γεί δηλα­δή τα συν­δι­κά­τα και ιδιαί­τε­ρα τα δευ­τε­ρο­βάθ­μια συν­δι­κα­λι­στι­κά όργα­να να παίρ­νουν απο­φά­σεις όχι στις ΓΣ και στα συνέ­δρια τους αλλά στις αίθου­σες των δικα­στη­ρί­ων που θα ορί­ζουν και τις διοικήσεις!

Αυτή η κατά­πτυ­στη από­φα­ση του Μονο­με­λούς Πρω­το­δι­κεί­ου Αθη­νών για λογα­ρια­σμό της εργο­δο­σί­ας και της κυβέρ­νη­σης, απο­δει­κνύ­ει για ακό­μα μια φορά ότι η δικαιο­σύ­νη δεν είναι καθό­λου τυφλή προ­κει­μέ­νου να χτυ­πή­σει το εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα και τους εργα­τι­κούς αγώ­νες, να υπη­ρε­τή­σει με τις απο­φά­σεις της τη μεγα­λο­ερ­γο­δο­σία και την κυβέρ­νη­ση. Όταν 9 στις 10 απο­φά­σεις των δικα­στη­ρί­ων βγά­ζουν παρά­νο­μες και κατα­χρη­στι­κές τις απερ­γί­ες, όταν με ασφα­λι­στι­κά μέτρα νομι­μο­ποιού­νται δεκά­δες “μαϊ­μού­δες” αντι­πρό­σω­ποι στα συν­δι­κα­λι­στι­κά όργα­να, προ­ϊ­όν της νοθεί­ας και του μαγει­ρέ­μα­τος που κάνει ο εργο­δο­τι­κός και κυβερ­νη­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός με την ευλο­γία της εργο­δο­σί­ας, τότε μόνο έκπλη­ξη δεν προ­κα­λεί αυτή η ωμή παρέμβαση.

Έχουν τερά­στιες ευθύ­νες οι παρα­τά­ξεις ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ) — ΠΑΣΚΕ — ΔΑΚΕ — ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ, όχι μόνο για­τί είναι πρω­τα­γω­νι­στές και οργα­νω­τές σε όλο αυτό το σάπιο σκη­νι­κό της νοθεί­ας και του εκφυ­λι­σμού του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος αλλά και για­τί στο ΔΣ του ΕΚΑ, την Παρα­σκευή 7 Οκτώ­βρη, σαν έτοι­μοι από και­ρό απο­φά­σι­σαν να καταρ­γή­σουν την εκλεγ­μέ­νη διοί­κη­ση και να πάνε στο δικα­στή­ριο να τους διο­ρί­σει καινούργια!

Χωρίς να κρα­τή­σουν ούτε τα προ­σχή­μα­τα αρνή­θη­καν με μένος την πρό­τα­ση της ΔΑΣ, το ΕΚΑ να καταγ­γεί­λει την από­φα­ση του δικα­στη­ρί­ου και να μη δεχτεί οι τρα­πε­ζί­τες και το κρά­τος να ορί­σουν διοί­κη­ση, να ενη­με­ρω­θούν και να κινη­το­ποι­η­θούν οι εργα­ζό­με­νοι της Αθή­νας και τα σωμα­τεία μέλη του ΕΚΑ, να υπάρ­ξει ένα αγω­νι­στι­κό πρό­γραμ­μα διεκ­δί­κη­σης με παρα­στά­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας στα υπουρ­γεία Δικαιο­σύ­νης και Εργα­σί­ας και άλλες μορ­φές. Δεν δέχτη­καν ούτε καν την πρό­τα­ση να υπε­ρα­σπι­στούν την από­φα­ση των εργα­ζο­μέ­νων και του συνε­δρί­ου του ΕΚΑ στο οποίο πήραν μέρος 1.161 αντι­πρό­σω­ποι εκπρο­σω­πώ­ντας 268 σωμα­τεία και χιλιά­δες ψηφί­σα­ντες εργαζόμενους.

Δεν εκπλήσ­σει βέβαια η στά­ση των συγκε­κρι­μέ­νων παρα­τά­ξε­ων. Η ΔΑΣ αμέ­σως μετά τις αρχαι­ρε­σί­ες του 29ου Συνε­δρί­ου είχε εκτι­μή­σει ότι “το ΕΚΑ παρα­μέ­νει σφι­χτά δεμέ­νο στην αγκα­λιά κυβέρ­νη­σης και εργο­δο­σί­ας”. ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ) — ΠΑΣΚΕ — ΔΑΚΕ — ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ συνέ­χι­σαν αυτήν την πορεία νοθεί­ας και εκφυ­λι­σμού αρνού­με­νοι να κοι­νο­ποι­ή­σουν τις απο­φά­σεις του 29ου Συνε­δρί­ου στα σωμα­τεία μέλη του ΕΚΑ εδώ και 4 μήνες (τυχαίο;;;) και σε προη­γού­με­νο ΔΣ δέχτη­καν να γίνει μέλος του ΕΚΑ, ένα ανύ­παρ­κτο σωμα­τείο σφρα­γί­δα με την ονο­μα­σία “Πανελ­λή­νιο Σωμα­τείο Ιδιω­τι­κών Υπαλ­λή­λων” (!!!) που είχε απορ­ρι­φθεί από το 29ο Συνέ­δριο αφού δεν ήταν ούτε τοπι­κό, ούτε κλα­δι­κό, ούτε επι­χει­ρη­σια­κό και είχε και ένα βου­νό παρατυπίες.

Συνα­δέλ­φισ­σες και συνάδελφοι,

Οι εκλεγ­μέ­νοι της ΔΑΣ στη διοί­κη­ση ΕΚΑ, τα σωμα­τεία που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ καλούν τους εργα­το­ϋ­πάλ­λη­λους της Αθή­νας και τα σωμα­τεία μέλη του ΕΚΑ να μη δεχτούν και να μη νομι­μο­ποι­ή­σουν αυτήν την ωμή παρέμ­βα­ση των δικα­στη­ρί­ων στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα. Να την καταγ­γεί­λουν και να την αντι­πα­λέ­ψουν με κάθε τρό­πο. Να μην ανα­γνω­ρί­σουν καμιά νόθα και διο­ρι­σμέ­νη διοί­κη­ση του ΕΚΑ.

Η ωμή παρέμ­βα­ση της δικαιο­σύ­νης στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, εν προ­κει­μέ­νω στο ΕΚΑ, επι­βε­βαιώ­νει τις προ­θέ­σεις τις κυβέρ­νη­σης και της εργο­δο­σί­ας, που σχε­διά­ζε­ται να υλο­ποι­η­θούν με το νέο συν­δι­κα­λι­στι­κό νόμο. Μπρο­στά στο νέο τσου­νά­μι αντι­λαϊ­κών μέτρων που ετοι­μά­ζε­ται να φέρει η κυβέρ­νη­ση για τα Εργα­σια­κά, τις ΣΣΕ, τις ομα­δι­κές απο­λύ­σεις, κυβέρ­νη­ση και εργο­δό­τες θέλουν ένα συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα από­λυ­τα χει­ρα­γω­γη­μέ­νο, ένα κίνη­μα δεμέ­νο χει­ρο­πό­δα­ρα που δε θα αμφι­σβη­τεί και δε θα οργα­νώ­νει την πάλη ενά­ντια στα αντερ­γα­τι­κά μέτρα. Δε θα οργα­νώ­νει τους εργά­τες και τους ανέρ­γους για να διεκ­δι­κή­σουν όσα τους στε­ρεί η εκμε­τάλ­λευ­ση από τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και οι αντι­λαϊ­κοί νόμοι.

Επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι και τα κόμ­μα­τα του κεφα­λαί­ου θέλουν ένα συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, παρα­γω­γής και ανα­πα­ρα­γω­γής συν­δι­κα­λι­στι­κών στε­λε­χών και οργα­νώ­σε­ων που δε θα αμφι­σβη­τούν τη στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου για έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης και αύξη­ση των κερ­δών των μονο­πω­λια­κών ομί­λων. Ένα κίνη­μα που θα είναι κολα­ού­ζος στον κοι­νω­νι­κο­ε­ται­ρι­σμό και μηχα­νι­σμός νομι­μο­ποί­η­σης της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής μέσα στους εργά­τες, στα πρό­τυ­πα της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και άλλων εργα­το­πα­τε­ρί­στι­κων συν­δι­κα­λι­στι­κών οργά­νων. Θέλουν να επι­βάλ­λουν σιγή νεκροταφείου.

Οι εξε­λί­ξεις στο ΕΚΑ και οι απο­φά­σεις της δικαιο­σύ­νης για λογα­ρια­σμό του κρά­τους και της εργο­δο­σί­ας, πρέ­πει να γίνουν κρι­τή­ριο για κάθε εργα­το­ϋ­πάλ­λη­λο και άνερ­γο. Να σπά­σει κάθε αυτα­πά­τη ότι οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι και οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις που τους υπη­ρε­τούν μπο­ρεί να υπο­χω­ρή­σουν από τις επι­διώ­ξεις τους και τις αντι­λαϊ­κές πολι­τι­κές που εφαρ­μό­ζουν. Μόνο ο οργα­νω­μέ­νος ταξι­κός αγώ­νας μπο­ρεί να τους ανατρέψει.

Η στά­ση του εργο­δο­τι­κού και κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού πρέ­πει να γίνουν κρι­τή­ριο για κάθε εργά­τη και εργά­τρια, για κάθε τίμιο συν­δι­κα­λι­στή που ανη­συ­χεί και τον απα­σχο­λεί η πορεία του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος ακό­μα και εάν μέχρι σήμε­ρα στη­ρί­ζει ή δεί­χνει ανο­χή σ’ αυτές τις δυνά­μεις. Δε χωρούν αυτα­πά­τες για το ρόλο τους, ούτε για τη στά­ση του ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ) που δεν απο­τε­λεί παρά τον «αρι­στε­ρό» ιμά­ντα υλο­ποί­η­σης των αντερ­γα­τι­κών σχε­δια­σμών μέσα στα συν­δι­κά­τα και την εργα­τι­κή τάξη.

Οι εργα­ζό­με­νες και οι εργα­ζό­με­νοι της Αθή­νας να οργα­νω­θούν μαζι­κά στα συν­δι­κά­τα τους. Με Γενι­κές Συνε­λεύ­σεις και άλλες μαζι­κές δια­δι­κα­σί­ες να ζωντα­νέ­ψουν τα συν­δι­κά­τα και να τα μετα­τρέ­ψουν σε κέντρα οργά­νω­σης και αγώ­να ενά­ντια στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή κυβέρ­νη­σης — εργο­δο­σί­ας — ΕΕ. Να θέσουν στο επί­κε­ντρο των διεκ­δι­κή­σε­ών τους την κατάρ­γη­ση όλων των αντερ­γα­τι­κών νόμων, την πάλη για τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες των εργα­ζο­μέ­νων και των οικο­γε­νειών τους, την πάλη για ΣΣΕ και την κάλυ­ψη όλων των απω­λειών που υπέ­στη­σαν οι εργα­ζό­με­νοι κατά την περί­ο­δο της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης. Να δώσουν μια πρώ­τη μαζι­κή και μαχη­τι­κή απά­ντη­ση στις 17 Οκτώ­βρη, στο συλ­λα­λη­τή­ριο στην Αθή­να, που οργα­νώ­νουν πάνω από 420 Ομο­σπον­δί­ες, Εργα­τι­κά Κέντρα και Συνδικάτα».