Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η ελληνική φιλοξενία είναι κάπου θαμμένη μαζί με το Μέγα Αλέξανδρο

Ο Χάρης Γιανν­νό­που­λος ανή­κει στο κλει­στό κλαμπ των καλα­θο­σφαι­ρι­στών που έχει φορέ­σει τη φανέ­λα και των δύο αιω­νί­ων αντι­πά­λων, ΠΑΟ και Ολυ­μπια­κού (όπως και τη φανέ­λα του ΠΑΟΚ και άλλων ομά­δων). Πολύ πιο σημα­ντι­κό από τα αθλη­τι­κά του κατορ­θώ­μα­τα όμως είναι ένα κεί­με­νο που έγρα­ψε σε μου­σι­κή ιστο­σε­λί­δα, με το οποίο δια­χω­ρί­ζει τη θέση του από την από­φα­ση να μη γίνουν δεκτά στα σχο­λεία τα προ­σφυ­γό­που­λα. Μια από­φα­ση που πήραν τα επτά συμ­βού­λια Γονέ­ων και Κηδε­μό­νων, στα σχο­λεία της Αλε­ξάν­δρειας Ημα­θί­ας, που είναι κι ο τόπος κατα­γω­γής του αθλη­τή. Ο Χάρης Γιαν­νό­που­λος κρι­τι­κά­ρει την από­φα­ση των συμπο­λι­τών του, και τις αιτιά­σεις που πρό­βα­λαν σχε­τι­κά με την υγιει­νή (“τα προ­σφυ­γό­που­λα είναι εμβο­λια­σμέ­να (…) οι δικαιο­λο­γί­ες είναι μια μεγά­λη μπα­ρού­φα) και κατα­λή­γει με την ευχή “να μπο­ρέ­σει να αγκα­λιά­σει ο τόπος του αυτά τα παι­διά και να τους δεί­ξει τις αρε­τές του λαού μας”.

Ακο­λου­θεί ανα­λυ­τι­κά το κεί­με­νο του Χ. Γιαν­νό­που­λου ‑που μπο­ρεί να μην είναι απαλ­λαγ­μέ­νο από αντι­φά­σεις, αλλά αυτό δε μειώ­νει την αξία του.

giann

“Γεν­νή­θη­κα και έζη­σα τα 14 πρώ­τα μου χρό­νια στην Αλε­ξάν­δρεια Ημα­θί­ας. Μια κωμό­πο­λη η οποία όπως είναι προ­φα­νές πήρε το όνο­μά της από τον Μέγα Αλέ­ξαν­δρο. Η Αλε­ξάν­δρεια λοι­πόν όντας γενέ­τει­ρα μου ανα­φέ­ρε­ται από μέρους μου σε κάθε ευκαι­ρία. Έστω και στις λιγο­στές συνε­ντεύ­ξεις που δίνω φρο­ντί­ζω να την ανα­φέ­ρω για­τί μέχρι πριν λίγες μέρες ήμουν περή­φα­νος που κατά­γο­μαι από ένα μέρος που έχει το όνο­μα ενός ανθρώ­που που άλλα­ξε πριν χιλιά­δες χρό­νια την ιστο­ρία του κόσμου με τις αρε­τές του, την παι­δεία του και φυσι­κά τη μεγά­λη στρα­τη­γι­κή του ικανότητα.

Πριν λίγες ημέ­ρες λοι­πόν πάρ­θη­κε μια από­φα­ση από τα 7 συμ­βού­λια γονέ­ων και κηδε­μό­νων της Αλε­ξάν­δρειας. Η από­φα­ση αυτή είναι να μην πηγαί­νουν στο ίδιο σχο­λείο τα προ­σφυ­γό­που­λα με τα παι­διά της Αλε­ξάν­δρειας. Η από­φα­ση που πάρ­θη­κε από τα συμ­βού­λια όλων των σχο­λεί­ων είναι οπι­σθο­δρο­μι­κή, στε­νό­μυα­λη κι επι­κίν­δυ­νη. Ο ρατσι­σμός δεν θα βοη­θή­σει αυτό το λαό να εναρ­μο­νι­στεί με την κοι­νω­νία που τον έφε­ραν να ζήσει. Το αντί­θε­το, θα οδη­γή­σει σε συγκρού­σεις και δια­φο­ρές μετα­ξύ των κατοί­κων. Σε μια περί­ο­δο που όλος ο πλα­νή­της δεί­χνει το χει­ρό­τε­ρο του ανθρω­πι­στι­κό πρό­σω­πο ο τόπος μου απο­φά­σι­σε κι αυτός να κάνει το ίδιο. Να δεί­ξει δηλα­δή σε όλους ότι η ελλη­νι­κή φιλο­ξε­νία είναι κάπου θαμ­μέ­νη μαζί με τον Μέγα Αλέξανδρο.

Οι γονείς επι­κα­λέ­στη­καν λόγους υγιει­νής. Πόση ντρο­πή θα έπρε­πε να νιώ­θουν. Τα προ­σφυ­γό­που­λα είναι εμβο­λια­σμέ­να και θα έχουν κίτρι­νο βιβλιά­ριο, οπό­τε οι δικαιο­λο­γί­ες για την υγιει­νή των παι­διών τους είναι μια μεγά­λη μπα­ρού­φα. Είναι ξεκά­θα­ρο ότι ένα κοι­νω­νι­κό πρό­βλη­μα δημιουρ­γεί συν­θή­κες τις οποί­ες δεν είμα­στε πάντα έτοι­μοι να αντι­με­τω­πί­σου­με αλλά όταν η πρώ­τη σου επι­λο­γή είναι να απο­κλεί­σεις έναν άλλο άνθρω­πο και να τον βάλεις στο περι­θώ­ριο είναι πραγ­μα­τι­κό λυπηρό.

Δεν είμαι ονει­ρο­παρ­μέ­νος ούτε πιστεύω ότι μπο­ρώ να αλλά­ξω τον κόσμο. Δεν το θέλω άλλω­στε, το να αλλά­ξω τον κόσμο σύμ­φω­να με τα δικά μου σταθ­μά είναι ότι πιο φασι­στι­κό έχει ειπω­θεί. Αυτό που θα ήθε­λα όμως είναι να αντι­με­τω­πί­ζου­με τον συνάν­θρω­πο μας με περισ­σό­τε­ρη αγά­πη και λιγό­τε­ρο φόβο.

Ελπί­ζω ο τόπος από τον οποίο κατά­γο­μαι να μπο­ρέ­σει να αγκα­λιά­σει αυτά τα παι­διά που έφυ­γαν από τα σπί­τια τους και να τους δεί­ξει τις αρε­τές του λαού μας. Να τους δεί­ξει τα καλά στοι­χεία των Ελλή­νων και να μάθει από αυτούς όπως θα μάθουν κι αυτοί από εμάς”.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο