Η Τέχνη καλείται να σκορπίσει τα σκοτάδια – 50 χρόνια «STUDIO»

Συμπλη­ρώ­νο­νται 50 ΧΡΟΝΙΑ από την έναρ­ξη λει­τουρ­γί­ας το «STUDIO» του ιστο­ρι­κού κινη­μα­το­γρά­φου της πόλης μας, από το 1967. Η μακρο­βιό­τε­ρη αίθου­σα τέχνης στην Αθή­να που λει­τούρ­γη­σε πάνω από 30 χρό­νια και γνώ­ρι­σε μεγά­λη δημο­τι­κό­τη­τα στις τάξεις των σινε­φίλ τις δεκα­ε­τί­ες του ’70 και του ’80.

Το «STUDIO», έπαι­ξε μεγά­λο ρόλο στην εκπαί­δευ­ση των νέων της επο­χής του και μόρ­φω­σε καλ­λι­τε­χνι­κά και πολι­τι­κά μια ολό­κλη­ρη γενιά. Άνοι­ξε σε μια χρο­νιά πολι­τι­κά δύσκο­λη και συσπεί­ρω­σε ένα κοι­νό που ανα­ζη­τού­σε ένα δια­φο­ρε­τι­κό και ανε­ξάρ­τη­το σινε­μά. Ήταν το στέ­κι των φοι­τη­τών, το δια­φο­ρε­τι­κό σινε­μά των σπά­νιων αρι­στουρ­γη­μά­των του παγκό­σμιου κινη­μα­το­γρά­φου, που δημιούρ­γη­σε μια γενιά ερα­στών της 7ης τέχνης.

Παρά τις δυσκο­λί­ες της επο­χής, παρέ­μει­νε μια όαση ελευ­θε­ρί­ας και ένα ανοι­χτό σχο­λείο της κινη­μα­το­γρα­φι­κής τέχνης για σινε­φίλ και λάτρεις της τέχνης του κινη­μα­το­γρά­φου, από απλούς πολί­τες μέχρι κινη­μα­το­γρα­φι­στές, σκη­νο­θέ­τες, ηθο­ποιούς, μου­σι­κούς, ζωγρά­φους, συγ­γρα­φείς και γενι­κά λάτρεις του ποιο­τι­κού κινηματογράφου.

Το «STUDIO», αντι­στε­κό­ταν στον ορυ­μα­γδό των αστρα­φτε­ρών “λου­σά­των” νέων παρα­γω­γών, με τους πακτω­λούς δια­φή­μι­σης, τα λαμπε­ρά ονό­μα­τα των stars, τα ονει­ρε­μέ­να, παρα­μυ­θέ­νια τοπία, στε­κό­ταν μακριά από το θόρυ­βο της ανού­σιας πολυ­κο­σμί­ας. Στις επι­λο­γές του υπήρ­χαν σκη­νο­θέ­τες, περί­ερ­γοι, μονα­χι­κοί, “δύσκο­λοι” τύποι, που μιλά­νε περί­ερ­γες γλώσ­σες μερι­κές φορές, μάλι­στα γίνο­νται ακραί­οι, μονο­μα­νείς, οι οποί­οι υπη­ρε­τούν τα δικά τους ορά­μα­τα, μιλούν για τους φόβους, τις ανεί­πω­τες επι­θυ­μί­ες, για έναν κόσμο που έρχε­ται και δεν είναι καθό­λου μα καθό­λου ευχά­ρι­στος, χρη­σι­μο­ποιούν τις εικό­νες και τον λόγο για να προ­τεί­νουν νέους τρό­πους αντί­λη­ψης της ζωής και της τέχνης, αντι­δρούν στην ανώ­δυ­νη κινη­μα­το­γρα­φι­κή υπο­κουλ­τού­ρα. Αντι­προ­σω­πεύ­ουν  ένα σινε­μά που απαι­τεί από τον θεα­τή επί της ουσί­ας συμμετοχή.

Του είχαν δώσει τον όρο «σινέ τέχνης» καθώς ανή­κε στα κατ’ εξο­χήν σινε­φίλ κέντρα της επο­χής του.

Μετά την προ­βο­λή των ται­νιών, ήταν ο ζεστός εκεί­νος χώρος των συζη­τή­σε­ων και ανα­λύ­σε­ων κινη­μα­το­γρα­φι­κών αλλά και πολι­τι­κών αφορ­μών. Ο κόσμος παρέ­μει­νε στο φουα­γιέ και στο πεζο­δρό­μιο και δεν έφευ­γε, συζη­τού­σε την ται­νία και ακο­λου­θού­σε η ζωντα­νή ατμό­σφαι­ρα, οι ζωη­ρές συζη­τή­σεις, οι αντε­γκλή­σεις, η αίσθη­ση ότι “ανα­κα­λύ­πτου­με” μια ται­νία μέσα από την ανταλ­λα­γή απόψεων .

Η μεγα­λύ­τε­ρη αίθου­σα στην Αθή­να αλλά και βιβλιο­πω­λείο που φιλο­ξέ­νη­σε ιδέ­ες και ορά­μα­τα. Έδω­σε στην τέχνη το ύψος που απαι­τεί, να σκορ­πί­ζει τα σκο­τά­δια και ξυπνά συνειδήσεις.

Η NEW STAR ανέ­λα­βε, το 2014, σε πεί­σμα των και­ρών, μια πρω­το­βου­λία να ξανα­φέ­ρει τη τέχνη στο επί­κε­ντρο των γεγο­νό­των, να ξανα­κά­νει τη τέχνη κατα­λύ­τη δημιουρ­γι­κό­τη­τας, ανα­και­νί­ζο­ντας εκ βάθρων, δυο καλ­λι­τε­χνι­κά “αδέλ­φια” , το Στού­ντιο, αλλά και τον άλλο θρυ­λι­κό κινη­μα­το­γρά­φο, το «ΑΛΚΥΟΝΙΣ». Φιλο­δο­ξεί να συμ­βά­λει στην ανα­γέν­νη­ση όχι μόνο της παρα­με­λη­μέ­νης γει­το­νιάς του κέντρου αλλά και ολό­κλη­ρης της πόλης. Με μετα­κλή­σεις ξένων καλ­λι­τε­χνών, με αφιε­ρώ­μα­τα σε δημιουρ­γούς αλλά και εθνι­κές σχο­λές κινη­μα­το­γρά­φου, δια­λέ­ξεις, σεμι­νά­ρια, εκδό­σεις, παράλ­λη­λες δρα­στη­ριό­τη­τες, το Στού­ντιο, φιλο­δο­ξεί να απο­τε­λέ­σει σημείο συνά­ντη­σης πολι­τι­σμών και προ­σώ­πων, κυψέ­λη γόνι­μης δημιουρ­γι­κό­τη­τας, παρα­γω­γός νέων ιδε­ών και προτάσεων.

Η NEW STAR που είναι κι αυτή ένα ακό­μη πνευ­μα­τι­κό παι­δί του «STUDIO», έμει­νε πιστή σε ότι διδά­χτη­κε από τότε και αγω­νί­στη­κε όλα αυτά τα χρό­νια. Να κρα­τή­σει ζωντα­νό το όρα­μα, για ένα δια­φο­ρε­τι­κό και ανε­ξάρ­τη­το ΣΙΝΕΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ, όπου η δια­νο­μή είναι στην υπη­ρε­σία των δημιουρ­γών και η αίθου­σα στην υπη­ρε­σία των ται­νιών, μια εναλ­λα­κτι­κή πρό­τα­ση δια­νο­μής στην υπη­ρε­σία των σινε­φίλ. Η NEW STAR, στο παρελ­θόν έχει φέρει από τον Σοκού­ροφ μέχρι τον Μπέ­λα Ταρ, έχει τις δικές της ται­νί­ες και σήμε­ρα, ακό­μα πιο ώρι­μη και απο­φα­σι­σμέ­νη να υπη­ρε­τή­σει την τέχνη και τον πολι­τι­σμό σε όλες τους τις εκφάν­σεις, φιλο­δο­ξεί το STUDIO, να ξανα­ζω­ντα­νέ­ψει τα όνει­ρα, να κατα­θέ­σει μια νέα πολι­τι­στι­κή πρό­τα­ση στο έρη­μο και άνυ­δρο κέντρο της Αθήνας.

Η λει­τουρ­γία του Στού­ντιο σημα­το­δο­τεί την αντί­στα­ση στα πολυ­κα­τα­στή­μα­τα και την ολι­κή επα­να­φο­ρά του ποιο­τι­κού και προ­ο­δευ­τι­κού κινη­μα­το­γρά­φου απέ­να­ντι στη πολι­τι­στι­κή ισο­πέ­δω­ση. Ξεπερ­νώ­ντας τις δυσκο­λί­ες των και­ρών μας συνε­χί­ζει τη σινε­φι­λι­κή κλη­ρο­νο­μιά του και δια­τη­ρεί την ξεχω­ρι­στή φυσιο­γνω­μία του αρχι­κού ορά­μα­τος του παλιού αγα­πη­μέ­νου  «STUDIO».

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ «ΤΟ ΦΩΣ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ»

Ο προ­κά­το­χος «STUDIO» ήταν ένας ιστο­ρι­κός κινη­μα­το­γρά­φος τέχνης της Αθή­νας, δημιούρ­γη­μα του σκη­νο­θέ­τη Σωκρά­τη Καψά­σκη που τον ξεκί­νη­σε στη χει­ρό­τε­ρη επο­χή, έξι μόλις μήνες μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα της 21η Απρι­λί­ου 1967. Συνυ­πήρ­ξε για δυο χρό­νια (1972–1973) με το ομώ­νυ­μο, μετα­γε­νέ­στε­ρο της Πλα­τεί­ας Αμε­ρι­κής, στο οποίο και παρέ­δω­σε τη σκυ­τά­λη κλεί­νο­ντας (1973). Είναι ο μακρο­βιό­τε­ρος κινη­μα­το­γρά­φος της Αθή­νας, έζη­σε πάνω από 30 χρό­νια. Έγι­νε πόλος έλξης στην περιο­χή και γύρω του άνοι­ξαν μια γκα­λε­ρί και το «Αντι­θέ­α­τρο» της Μαρί­ας Ξενου­δά­κη. Είχε πάντα φτη­νό­τε­ρο φοι­τη­τι­κό εισιτήριο.

Έβγα­ζε καβα­λέ­τα πάνω στο πεζο­δρό­μιο. Υπήρ­χε μπαρ στην είσο­δο και βιβλιο­πω­λείο (που ενί­ο­τε λει­τουρ­γού­σε και ως εκθε­σια­κός χώρος) στο υπό­γειο, όπου και οι τουα­λέ­τες, γεμά­τες παλιό­τε­ρα με πολι­τι­κά συν­θή­μα­τα και σύμ­βο­λα. Η αίθου­σα ήταν έντο­να αμφι­θε­α­τρι­κή, με τυπι­κή διά­τα­ξη, δίχως εξώ­στη, ενώ η μηχα­νή προ­βο­λής ήταν τοπο­θε­τη­μέ­νη σε καμπί­να χτι­σμέ­νη μέσα στην πλα­τεία, στο κέντρο περί­που του πίσω μέρους της αίθου­σας. Για αυτό και οι σει­ρές των καθι­σμά­των στο κέντρο ήτα­νε λιγό­τε­ρες, ενώ στα δύο πλά­για περισ­σό­τε­ρες. Το βιβλιο­πω­λείο προς το τέλος το λει­τουρ­γού­σε ο ηθο­ποιός Γιώρ­γος Κοτα­νί­δης, όπως γρά­φει στο αξιο­ση­μεί­ω­το αυτο­βιο­γρα­φι­κό του βιβλίο «Όλοι μαζί, τώρα!» Εκεί λοι­πόν ο συγ­γρα­φέ­ας ανα­φέ­ρει ότι ο Φίλιπ­πος Βλά­χος, εκδό­της των «Κει­μέ­νων», τον σύστη­σε στον Καψά­σκη κι έτσι ξεκί­νη­σε το βιβλιο­πω­λείο. Φτω­χός και άνερ­γος, εκεί­νη την αξέ­χα­στη σεζόν 73–74, ο Κοτα­νί­δης δέχτη­κε χωρίς δεύ­τε­ρη κου­βέ­ντα: «Δεν ήξε­ρα τη δου­λειά, ήμουν όμως μια ζωή ανά­με­σα στα βιβλία, και η ιδέα να βρε­θώ στο Στού­ντιο, όπου θα έβλε­πα όλες τις ται­νί­ες τζα­μπέ, με ενθου­σί­α­σε περισ­σό­τε­ρο». Ανα­φέ­ρει λεπτο­με­ρώς ποιών συγ­γρα­φέ­ων και εκδο­τών βιβλία αγό­ρα­ζε για να που­λή­σει στο βιβλιο­πω­λείο και άλλες λεπτο­μέ­ρειες σχε­τι­κές με τη λει­τουρ­γία του κατα­στή­μα­τος. Το Στού­ντιο γνώ­ρι­σε μεγά­λη δημο­τι­κό­τη­τα στις τάξεις των σινε­φίλ τις δεκα­ε­τί­ες του ’70 και του ’80, αλλά έκλει­σε ορι­στι­κά το 2005 για να μετα­τρα­πεί σε εκκλη­σία μεταναστών.

Του είχαν δώσει τον όρο «σινέ τέχνης» καθώς ανή­κε στα κατ’ εξο­χήν σινε­φίλ κέντρα της επο­χής του. Μια αίθου­σα που έπαι­ξε μεγά­λο ρόλο στην καλ­λι­τε­χνι­κή αλλά και πολι­τι­κή εκπαί­δευ­ση μιας ολό­κλη­ρης γενιάς. Το «STUDIO» άνοι­ξε σε δύσκο­λη πολι­τι­κά επο­χή και συσπεί­ρω­σε ένα κοι­νό που ανα­ζη­τού­σε ένα δια­φο­ρε­τι­κό σινε­μά. Έχει γαλου­χή­σει γενιές σινε­φίλ και μετα­τρα­πεί σε κέντρο ανε­ξάρ­τη­της κινη­μα­το­γρα­φι­κής δημιουρ­γί­ας, στη­ρί­ζο­ντας κλα­σι­κούς δημιουρ­γούς, πολι­τι­κές ται­νί­ες και καλ­λι­τε­χνι­κά φιλμ μιας νέας, ανή­συ­χης γενιάς. Μέχρι την πτώ­ση της δικτα­το­ρί­ας, οι προ­βο­λές ελλη­νι­κών ται­νιών με αντι­συμ­βα­τι­κή γρα­φή και περιε­χό­με­νο εκλή­φθη­καν ως σχε­δόν πολι­τι­κή πρά­ξη απέ­να­ντι στη δικτατορία.

Το όνο­μα «STUDIO» έχει ταυ­τι­στεί με τον κινη­μα­το­γρά­φο των δημιουρ­γών και με ται­νί­ες ορό­ση­μα στην παγκό­σμια τέχνη.

ΤΙΜΑΜΕ ΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ «STUDIO»

Με την συμπλή­ρω­ση των 50 χρό­νων του το «STUDIO» θα ακο­λου­θή­σει ένα πρό­γραμ­μα επε­τεια­κών προ­βο­λών, προς τιμήν της ιστο­ρί­ας του. Το πρό­γραμ­μα αυτό που θα διαρ­κέ­σει από 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016 έως 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017, οι αγα­πη­μέ­νοι σινε­φίλ θα μπο­ρούν να απο­λαύ­σουν ένα πολύ μεγά­λο κύκλο προ­βο­λών, με σπά­νιες ται­νί­ες από τον παγκό­σμιο κινη­μα­το­γρά­φο, που προ­βλή­θη­καν στη διάρ­κεια των 50 χρό­νων στο «STUDIO», αλλά και και­νούρ­γιες παρα­γω­γές από τις καλύ­τε­ρες art σινε­φίλ ται­νί­ες, που θα προ­βλη­θούν στην Ελλά­δα την περί­ο­δο 2016–2017. Επί­σης έχουν προ­γραμ­μα­τι­στεί ΔΙΕΘΝΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ σε σπου­δαί­ους σκη­νο­θέ­τες και κινη­μα­το­γρά­φους από χώρες όλου του κόσμου, καθώς και εγχώ­ρια και ξένα ΦΕΣΤΙΒΑΛ με θέμα τον κινη­μα­το­γρά­φο. Υπο­λο­γί­ζου­με ότι θα προ­βλη­θούν από τον Οκτώ­βριο 2016 έως τον Δεκέμ­βριο 2017, περί­που 500 ται­νί­ες.

ΚΑΡΤΑ ΜΕΛΟΥΣ “CINECARD STUDIO”

Η NEW STAR προ­σπα­θεί και αγω­νί­ζε­ται για την συνέ­χι­ση της παρά­δο­σης του όρου «σινέ τέχνης» με προ­βο­λές ευρω­παϊ­κού και παγκό­σμιου κινη­μα­το­γρά­φου και αφιε­ρω­μά­των σε σπου­δαί­ους δημιουρ­γούς της έβδο­μης τέχνης. Φιλο­δο­ξεί να ενώ­σει και πάλι τους φίλους του σε μια μεγά­λη παρέα σινε­φίλ, μέσα από τα «Μέλη του STUDIO». Οι εγγρα­φές των μελών θα γίνο­νται με την έκδο­ση της κάρ­τας μέλους. Πλη­ρο­φο­ρί­ες για την έκδο­σή της θα δίνο­νται στα ταμεία του κινηματογράφου.

ΚΑΡΤΑ ΜΕΛΟΥΣ “CINECARD STUDIO”,  για τους 15 μήνες στην αξία μόνο των 100€ εξα­σφα­λί­ζει την δωρε­άν είσο­δο ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ στα αφιε­ρώ­μα­τα και τα φεστι­βάλ. ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ 31/12/2016.

Η δια­δι­κα­σία είναι απλή. το μέλος στο ταμείο του κινη­μα­το­γρά­φου εκδί­δει μια προ­σω­πι­κή κάρ­τα που θα επι­δει­κνύ­ε­ται σε κάθε είσο­δο. Η κάρ­τα δεν θα μετα­βι­βά­ζε­ται και δεν θα χρη­σι­μο­ποιεί­ται για άλλη χρή­ση ή άλλες εκδηλώσεις.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ στα τηλ 2108220008 και 2108640054

Τα ΜΕΛΗ του STUDIO είναι ταυ­τό­χρο­να κοι­νω­νοί και αρω­γοί της έβδο­μης τέχνης και στη­ρί­ζουν τη ΣΥΝΕΧΙΣΗ μιας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ αίθου­σας προ­βο­λής των  δημιουρ­γών. Κάθε επί­σκε­ψή θα είναι μια ΑΡΩΓΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ σε μια ΑΙΘΟΥΣΑ – ΒΗΜΑ, στην υπη­ρε­σία των δημιουρ­γών για ελεύ­θε­ρο λόγο και ταυ­τό­χρο­να σύμπρα­ξη στον εκσυγ­χρο­νι­σμό της αίθου­σας, τόσο τεχνο­λο­γι­κά όσο και με σύγ­χρο­νες ποιο­τι­κές ται­νί­ες, ορό­ση­μα στην παγκό­σμια τέχνη. Τα μέλη στη­ρί­ζουν μια ΣΤΕΓΗ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ που φιλο­ξε­νεί­ται, ένα χώρο δια­φύ­λα­ξης της κινη­μα­το­γρα­φι­κής κλη­ρο­νο­μιάς για παλιούς και νέους καλ­λι­τέ­χνες και τους ρομα­ντι­κούς της πόλης μας.

Υπε­ρα­σπί­ζε­ται και υπη­ρε­τεί ένα σινε­μά απο­κα­λυ­πτι­κό, πρω­τό­τυ­πο, απαι­τη­τι­κό, ενο­χλη­τι­κό, ανή­συ­χο, αυθε­ντι­κό και υπό­σχε­ται να κάνει το καλύ­τε­ρο δυνα­τό και τώρα και στο μέλ­λον του ιστο­ρι­κού αυτού κινηματογράφου.

Όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα σε αυτούς τους δύσκο­λους και­ρούς, η Τέχνη καλεί­ται να σκορ­πί­σει τα σκο­τά­δια που κρύ­βουν τον καθα­ρό ουρα­νό που όλοι ανα­ζη­τού­με και καλού­μα­στε να αντα­πο­κρι­θού­με στο κάλε­σμά της. Δια­τη­ρώ­ντας την παλιά του αισθη­τι­κή αλλά και πολ­λά από τα στοι­χεία της περιό­δου που πρω­το­λει­τούρ­γη­σε, το “STUDIO new star art cinema” εκσυγ­χρο­νί­ζε­ται και συνε­χί­ζει τη μεγά­λη του παρά­δο­ση ως ζεστός και φιλό­ξε­νος χώρος του κέντρου της Αθή­νας. Στό­χος του να μετα­τρα­πεί σε κέντρο ανε­ξάρ­τη­της κινη­μα­το­γρα­φι­κής δημιουρ­γί­ας, στη­ρί­ζο­ντας κλα­σι­κούς δημιουρ­γούς, ποιο­τι­κέ­ςται­νί­ες και καλ­λι­τε­χνι­κά φιλμ μιας νέας, ανή­συ­χης γενιάς, με τη φιλο­δο­ξία να απο­τε­λέ­σει σημείο συνά­ντη­σης πολι­τι­σμών και προ­σώ­πων, κυψέ­λη γόνι­μης δημιουρ­γι­κό­τη­τας, παρα­γω­γός νέων ιδε­ών και προτάσεων.