Kριτική προσέγγιση στην έκθεση ” Εγκόλπια Απεικονίσματα- Πρόσωπα και Μνήμες” του Κώστα Ευαγγελάτου στο Αργοστόλι

 Γρά­φει ο Λεό­ντιος Πετμε­ζάς //
Ιστο­ρι­κός Τέχνης, Επι­με­λη­τής εκθέ­σε­ων, Λογοτέχνης.

Ως τις 10 Αυγού­στου 2019 θα διαρ­κέ­σει η έκθε­ση του Κώστα Ευαγ­γε­λά­του, με τίτλο: ” Εγκόλ­πια Απει­κο­νί­σμα­τα- Πρό­σω­πα και Μνή­μες” που είναι αφιε­ρω­μέ­νη στη μνή­μη του πατέ­ρα του Χαρί­λα­ου Κ. Ευαγ­γε­λά­του στη Σύγ­χρο­νη Πινα­κο­θή­κη Villa “Ροδό­πη” I.Μεσολωρά 7 & Βύρω­νος στο Αργοστόλι .

Κ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, Ο ΠΑΤΕΡΑΣ, ΣΧΕΔΙΟ

Πρό­κει­ται για μια συλ­λο­γή προ­σω­πο­γρα­φιών που φιλο­τέ­χνη­σε ο καλ­λι­τέ­χνης με μοντέ­λα εκ του φυσι­κού, αλλά και μορ­φές που ανα­δύ­ο­νται  από τη μνή­μη του σε εννοια­κά τοπία. Ορι­σμέ­να από τα έργα εκτέ­θη­καν στις μεγά­λες ατο­μι­κές εκθέ­σεις του το 2018 στο Μου­σεί­ον της Πόλε­ως των Αθη­νών και το 2019 στη Δημο­τι­κή Πινα­κο­θή­κη Πει­ραιά. Κύριο χαρα­κτη­ρι­στι­κό των έργων είναι η άμε­ση ποι­η­τι­κή εκφρα­στι­κή τους διά­στα­ση. Σε αυτή την περι­διά­βα­ση των ευφά­ντα­στων κατα­θέ­σε­ων εντάσ­σο­νται ενό­τη­τες με καθα­ρά υπερ­ρε­α­λι­στι­κά στοι­χεία και σχη­μα­το­ποι­η­μέ­νες μορ­φές της μνή­μης  που ανα­φέ­ρο­νται σε φαντα­σια­κούς τόπους. Με μικτές τεχνι­κές δημιουρ­γεί­ται  αναμ­φί­βο­λα μια ονει­ρι­κή ατμό­σφαι­ρα, ενώ βαθ­μιαία  και στα­δια­κά υιο­θε­τεί­ται η αφαι­ρε­τι­κή γρα­φή με έμφα­ση ωστό­σο στον αστεί­ρευ­το  δυνα­μι­σμό των συν­θέ­σε­ων και στην λαμπε­ρή χροιά του χρώ­μα­τος. Στις σημα­ντι­κές  συν­θέ­σεις  η ταυ­τό­τη­τα των δομή­σε­ων επι­κρα­τεί απέ­να­ντι στη ζωγρα­φι­κή δομή της ανά­δει­ξης που είναι άρρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νη με μια ουσια­στι­κή υπό­στα­ση, που υπα­γο­ρεύ­ει και μετα­φέ­ρει αισθη­τι­κές λύσεις στη δια­δρο­μή  της. Πρό­κει­ται για προ­σεγ­γί­σεις που η έμπνευ­ση τους παρου­σιά­ζει χαρα­κτη­ρι­στι­κά  στοι­χεία  που εικο­νί­ζο­νται με πρω­το­πο­ρια­κό ρυθ­μό ενώ απο­κρυ­πτο­γρα­φούν παρα­κα­τα­θή­κες εξε­ρεύ­νη­σης, αρμο­νι­κής μαγεί­ας και αισθα­ντι­κής σημασίας .

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΜΑΝΑ, ΛΑΔΙ ΣΕ ΞΥΛΟ, ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ 1975

Με καθα­ρό­τη­τα θέσε­ων παρα­πέ­μπουν σε μνη­μο­νι­κές χαρά­ξεις που με εύλη­πτη αμε­σό­τη­τα οδη­γούν σε οδούς προ­έ­κτα­σης και σε κυτ­τα­ρι­κές ιδε­ο­λη­ψί­ες  που ευπρόσ­δε­κτα στη­ρί­ζουν την προ­ο­πτι­κή της ολο­κλή­ρω­σης. Στις σει­ρές των δημιουρ­γη­μά­των εμπε­ριέ­χο­νται  συμ­βο­λι­σμοί  που σχη­μα­τί­ζο­νται με  λιτές και αδρές γραμ­μές. Με μονα­δι­κή λεπτο­μέ­ρεια και  απα­ρά­μιλ­λη διά­θε­ση τα  αλη­θι­νά κομ­ψο­τε­χνή­μα­τα τονί­ζουν ενη­με­ρω­τι­κά πως είναι προ­ϊ­ό­ντα μελέ­της, με μια απλό­τη­τα που απο­κτά  μεγα­λείο. Τα οικεία αλλά και τα άγνω­στα μοτί­βα παί­ζουν εναλ­λα­κτι­κούς  ρόλους  και ανα­δύ­ο­νται σε πρω­τα­γω­νι­στές της εμπε­ρι­στα­τω­μέ­νης τεχνο­τρο­πί­ας του καθώς απο­κτούν δια­στά­σεις. Εκπέ­μπουν εσω­τε­ρι­κό φως και ενέ­χουν μια διο­ρα­τι­κή και εμβλη­μα­τι­κή συνέ­χεια. Σκια­γρα­φούν μια συμπε­ρα­σμα­τι­κή  απο­τί­μη­ση  που απο­τε­λεί­ται από προ­σω­πι­κές ανα­γω­γές, καί­ριες και ουσια­στι­κές στιγ­μές  με χρο­νο­λο­γι­κή σει­ρά που λει­τουρ­γεί σαν βιω­μα­τι­κός σπιν­θή­ρας με ποι­κί­λες ανα­φο­ρές  που κατα­δύ­ο­νταν και κατα­γρά­φο­νται  από χρό­νια στο ευρύ­τε­ρο. Ο καλ­λι­τέ­χνης δίνει την ευκαι­ρία στο φιλό­τε­χνο θεα­τή να ενστερ­νι­στεί την αμε­σό­τη­τα που επι­βάλ­λει τα ίχνη της ύπαρ­ξής  και της παρου­σί­ας μιας διε­ρευ­νη­τι­κής δια­με­σο­λά­βη­σης. Ο ιδιό­τυ­πος λόγος του ιδιαί­τε­ρα ευκρι­νής για την τονω­τι­κή μεγέ­θυν­ση των χαρα­κτη­ρι­στι­κών προσ­δί­δει υπό­στα­ση  στην σχε­δια­στι­κή  φύση των επι­τευγ­μά­των του που σίγου­ρα  έχουν βιο­γρα­φι­κό χαρα­κτή­ρα. Περι­γρά­φει  θέσεις και θεά­σεις  που  λει­τουρ­γούν με  κίνη­ση προς μια δια­δι­κα­σία κρι­τι­κής επι­σκό­πη­σης. Τίπο­τα δεν είναι τυπο­ποι­η­μέ­νο η προ­βλέ­ψι­μο στην αυθόρ­μη­τη και καθό­λου επι­τη­δευ­μέ­νη τεχνο­τρο­πία που ακο­λου­θεί. Στους πίνα­κες ο έντο­νος συναι­σθη­μα­τι­κός προ­βλη­μα­τι­σμός  προ­κα­λεί ερω­τή­σεις για τον ίδιο. Αμε­τά­κλη­τα απο­πνέ­ει  συγκρί­σεις για τις πτυ­χές του υλι­κού .  Μέσα από ένα ελε­γεια­κό χαρα­κτή­ρα πρω­το­τυ­πί­ας παρου­σιά­ζε­ται ένας μονα­δι­κός, ιστο­ρι­κά πολυ­διά­στα­τος αισθη­τι­κός διά­λο­γος μετα­ξύ του κατα­ξιω­μέ­νου και­νο­τό­μου καλ­λι­τέ­χνη γιού και του καλ­λιερ­γη­μέ­νου πατέ­ρα . Συνυ­πάρ­χουν σε μια γόνι­μη συνο­μι­λία ανά­με­σα στο δια­χρο­νι­κό μύθο της έμπνευ­σης και στην σύγ­χρο­νη ιστο­ρία της τέχνης καθώς ο μεν δημιουρ­γός εκπρο­σω­πεί την καλ­λι­τε­χνι­κή έκφρα­ση που αντα­να­κλά με ώρι­μο τρό­πο στην ελλη­νι­κή ιδιαι­τε­ρό­τη­τα και από την άλλη πλευ­ρά ο συνο­μι­λη­τής βιώ­νει τα κοι­νά θέμα­τα, τα σύμ­βο­λα την δια­πά­λη των συναι­σθη­μά­των, των υλι­κών και της φόρ­μας που απο­δί­δο­νται σε έργα με υψη­λό περιε­χό­με­νο που συμ­βα­δί­ζουν με την έρευ­να για την ποιό­τη­τα της μορφής.

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΜΟΡΦΗ, ΜΙΚΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ

Κ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ, ΣΙΝΙΚΗ ΜΕΛΑΝΗ

Ο Κώστας Ευαγ­γε­λά­τος υπε­ρα­σπί­ζε­ται το πνεύ­μα των εμβλη­μα­τι­κών τάσε­ων που υπη­ρε­τεί σε κάθε επο­χή με τρό­πους ανά­λο­γους και των συλ­λή­ψε­ων που συνι­στούν την βαθύ­τε­ρη πλα­στι­κή συνεί­δη­ση. Ο επι­σκέ­πτης της έκθε­σης έρχε­ται σε επα­φή με την μονα­δι­κή τεχνι­κή πρά­ξη που υπάρ­χει σε πρω­το­λά­τες μήτρες .Που ανα­πτύσ­σε­ται παράλ­λη­λα με γλυ­πτι­κές φόρ­μες των προ­σώ­πων που κατα­κτούν. Στα σχέ­δια εντο­πί­ζο­νται σπου­δές από μνη­μεια­κές συν­θέ­σεις , επι­φά­νειες με αίσθη­ση ισορ­ρο­πί­ας και ρυθ­μού, πτώ­σεις και επε­λά­σεις και ενό­τη­τες με αρχές που δια­κρί­νο­νται για την ρευ­στό­τη­τα , την απλό­τη­τα, την δύνα­μη και την ακρί­βεια . Οι γραμ­μές ευέ­λι­κτες, συνε­χείς και ελεύ­θε­ρες σχη­μα­τί­ζουν και υπο­βάλ­λουν την σωμα­τι­κό­τη­τα και τον όγκο τους, δίνουν το μέτρο των δυνα­το­τή­των, των μορ­φο­πλα­στι­κών ανα­ζη­τή­σε­ων και μας εισά­γουν στην ορι­στι­κή θέση ‚στην επα­φή, στο αλλη­λέγ­γυο, στην ανά­τα­ση, στην πυκνή ουσία της ζωής . Χαρ­το­γρα­φούν και συμπυ­κνώ­νουν την διά­στα­ση της δημιουρ­γί­ας , το ανθρω­πι­στι­κό περιε­χό­με­νο , την αντο­χή της ενο­ποί­η­σης. Στο επί­κε­ντρο βρί­σκε­ται ο άνθρω­πος, σε κλί­μα­κες . Δια­φαί­νο­νται οι αισθη­τι­κές ποιό­τη­τες ‚οι αξί­ες , η εξοι­κεί­ω­ση , οι ανα­φο­ρές και οι επιρ­ρο­ές που επι­βάλ­λο­νται με σχε­δια­στι­κή λιτό­τη­τα , εξπρε­σιο­νι­στι­κή έντα­ση της από­δο­σης , απλο­ποι­ή­σεις ‚σχη­μα­το­ποι­ή­σεις , δια­πλο­κές του θετι­κού και του αρνη­τι­κού, του φωτός και της σκιάς, καθώς και η ευαι­σθη­σία του πλα­σί­μα­τος στα ολο­κλη­ρω­μέ­να εξω­τε­ρι­κά μοτί­βα. Η συνά­ντη­ση του Χαρί­λα­ου με τον Κώστα κινεί­τε με αγά­πη μνή­μης και σύνε­ση θύμη­σης, εκφρά­ζε­ται σε πλη­ρέ­στε­ρη επι­κοι­νω­νία . Με θάρ­ρος και ειλι­κρί­νεια, μοι­ρά­ζο­νταν με το κοι­νό, μαζί μας, συναι­σθή­μα­τα και αλή­θειες, εμπει­ρί­ες, δοκι­μα­σί­ες και χαρ­μό­συ­νες στιγ­μές, μετου­σιώ­νο­ντας δρα­στι­κά κάθε τι υπαρκτό.

Κ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ, ΣΙΝΙΚΗ ΜΕΛΑΝΗ